Βαγγέλης Κούτας

Ο Συγγραφέας Βαγγέλης Κούτας, μιλάει στην Artscript για το ποιο ήταν το έναυσμα να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, ποιο πιστεύει ότι θα είναι το μέλλον της ελληνικής πεζογραφίας καθώς και για τους ήρωες του τελευταίου του βιβλίου «ΑΕΤΟΙ κ ΛΥΚΟΙ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. 

Artscript: Λίγα λόγια για τον εαυτό σας (σύντομο βιογραφικό).

Βαγγέλης Κούτας: Γεννήθηκα σε ένα χωριό στους Βάλτους του Αμβρακικού μεταξύ Πρέβεζας και Άρτας, όπου έζησα έως δεκαπέντε χρονών. Από εκεί και μετά στην Αθήνα με μια μικρή διακοπή στα Γιάννενα. Έχω σπουδάσει αρχιτεκτονικό σχέδιο, αλλά η κύρια ενασχόληση μου είναι στον χώρο του Βιβλίου. 

Artscript: Ποιο ήταν το έναυσμα να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία;

Βαγγέλης Κούτας: Ο φιλόλογος μου στην Ε’ Γυμνασίου, τότε ήταν Γυμνάσιο, και στη συνέχεια η φιλόλογος της σχολής στα Γιάννενα μετά από ένα ελεύθερο θέμα στην έκθεση, με προέτρεψαν στη γραφή.

Artscript: Τι σημαίνει για σας να γράφετε ένα μυθιστόρημα και να πλάθετε χαρακτήρες;

Βαγγέλης Κούτας: Ένας μικρός Θεός σ’ ένα δικό του σύμπαν. Ένα μεγάλο μοναχικό ταξίδι, για να συνοδοιπορήσεις αργότερα με πολλούς ανθρώπους. Ίσως και μια απόδραση από την αλήθεια του κόσμου που υπερβαίνει τη λογοτεχνία.  

Artscript: Ποιο θεωρείται ότι είναι το μέλλον της ελληνικής πεζογραφίας;

Βαγγέλης Κούτας: Ανάλογα με το ποια πεζογραφία θελήσουν να προωθήσουν οι εκδότες και τα έντυπα μέσα, θα πάμε όπως πήγαμε μέχρι τώρα. Δηλαδή το καλό βιβλίο θα το διαβάζουν οι λίγοι και αυτό θα κρατήσει σε χαμηλό επίπεδο την ποιότητα.

Artscript: Λόγω της οικονομικής κρίσης στις περισσότερες χώρες αυξήθηκαν οι πωλήσεις των βιβλίων, το ίδιο όμως δε συνέβη και στην Ελλάδα, θεωρείται ότι είναι στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα να μη διαβάζει πολύ προτιμώντας άλλες δραστηριότητες ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Βαγγέλης Κούτας: Αυτό εμπεριέχεται και στην προηγούμενη απάντηση αλλά δυστυχώς αυτό από μόνο του μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε λάτρεις τους βιβλίου και επιπροσθέτως αναγνώστες με υψηλή κριτική σκέψη. Ίσως το βιβλίο να θεωρείται και πολυτέλεια! Τι να πω!

Artscript: Ποιο ήταν το κίνητρο να καταπιαστείτε με τη ζωή δυο ληστών που έδρασαν στην περιοχή της Ηπείρου την περίοδο του μεσοπολέμου;

Βαγγέλης Κούτας: Οι θρύλοι και οι παιδικές μνήμες είναι γίγαντες που δεσπόζουν στα όνειρα μας. Εκεί ήταν πάντα οι λήσταρχοι Ρεντζαίοι και ήρθε ο καιρός να τους βγάλω στην επιφάνεια. 

Artscript: Το εγχείρημα να γράψει για υπαρκτά πρόσωπα και μάλιστα μιας παλαιότερης εποχής κρύβει κάποιους κινδύνους για έναν συγγραφέα, και αν ναι ποιους;

Βαγγέλης Κούτας: Βρέθηκα στην κόψη ανάμεσα στην ιστορική πραγματικότητα και τη μυθοπλασία. Τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα είναι μια παγίδα, γιατί είναι καταγεγραμμένα. Προσπάθησα να ζήσω την εποχή. Οι ρίζες και τα βιώματα δεκαπέντε χρόνων με βοήθησαν πολύ να μεγαλώσω με το Γιάννη και το Θύμιο Ρέντζο ξεχνώντας τα γεγονότα και κάθε μέρα ήταν σα να συμμετείχα στις πράξεις τους. Ήταν σα να ζούσα σε εκείνη την εποχή μαζί τους. Ίσως αυτό να ήταν και το ενδεικνυόμενο για να γίνουν μυθιστόρημα, και όχι ένα γραπτό που θα ακολουθούσε την πεπατημένη της απλής καταγραφής της ιστορίας.     

Artscript: Στο βιβλίο σας η παρουσία του Κολοβού ήταν ένα σημείο καμπής για τη μετέπειτα εξέλιξη των Ρεντζαίων, θεωρείται ότι αν δεν είχε παρουσιαστεί στον δρόμο τους τα δυο αδέρφια θα είχαν διαφορετική πορεία, (διότι με την εμφάνιση του ανεβαίνουν κλίμακα και πλέον μπλέκονται σε ένα δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος); 

Βαγγέλης Κούτας: Νομίζω ότι ο δρόμος που διάλεξαν από την ώρα που αποφάσισαν να εκδικηθούν δεν είχε επιστροφή. Ίσως να τελείωνε η ζωή τους στο βουνό από αντίπαλες συμμορίες, ίσως όμως και να κατόρθωναν να σωθούν αν έφευγαν, πολλά ίσως!!          

Όμως η εξουσία με το πρόσωπο του Κολοβού τους οδήγησε εκεί που  ήθελε. Έγιναν δολοφονικές μηχανές και τρομοκράτες των απλών ανθρώπων από υποστηρικτές και εδώ θέλω να πω ότι το ζητούμενο της εξουσίας ήταν πάντα το χρήμα.               

Στην στροφή της ενέδρας δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει την μνήμη των ανθρώπων που έπεσαν στο καθήκον. Άρα η εξουσία χρησιμοποίησε τους Ρεντζαίους και την αλαζονεία που απέκτησαν από τα μεγαλεία και στη συνέχεια τους δολοφόνησε.    

Η αιτία ήταν τα δεκαπέντε εκατομμύρια της τράπεζας. Η εξουσία τους κατασκεύασε και αυτή τους εκτέλεσε.       

Artscript: Όπως αναφέρει ο Eric Hobsbawn στο βιβλίο του «ΛΗΣΤΕΣ» (Bandits), και ξέρουμε και από την ιστορία, υπάρχουν ληστές οι οποίοι είναι αγαπητοί στο κοινό τόσο διαχρονικά όσο και διατοπικά. Γιατί πιστεύεται συμβαίνει αυτό; Λόγω του ότι τα λαϊκά στρώματα έχουν ανάγκη από ήρωες ή μήπως υπάρχουν και καλά στοιχεία σε αυτούς τους εγκληματίες τα οποία αναγνωρίζει ο λαός και προκαλούν τη συμπάθεια του.

Βαγγέλης Κούτας: Είναι η τίμια αντίδραση του καταπιεσμένου να θαυμάζει τους αντιπάλους του συστήματος.                       

Οι ληστές, ακόμα και οι Ρεντζαίοι πριν τους εκμαυλίσει και αλλοτριώσει το σύστημα μέσα από τα αξιώματα, ήταν ήρωες γιατί βοηθούσαν τους φτωχούς και τόλμησαν να σταθούν απέναντι στην εξουσία που από πάντα καταπιέζει τους λαούς.               

Εγκληματίες είναι εύκολη λέξη. Δεν υπάρχει εγκληματική ενέργεια χωρίς κίνητρο, εκτός κι αν έχουμε να κάνουμε με διασαλευμένα λογικά.  

Άρα όποιος εναντιώνεται στην καταπίεση και τη διαφθορά που επιβάλουν οι εξουσίες είναι ένας ήρωας των καιρών του.         

Θαυμάζουμε αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε ή δεν τολμούμε.   

Artscript: Γράφετε κάτι αυτή την περίοδο; Αν ναι θέλετε να μας δώσετε μια μικρή γεύση;

Βαγγέλης Κούτας: Είμαι στις διορθώσεις ενός μυθιστορήματος που ήθελα πολύ καιρό να γράψω. Βγαίνοντας από ένα ιστορικό, δύσκολο μυθιστόρημα απόλαυσα την ελευθερία του να ασχοληθώ με τη νεότερη εποχή και τη ζωή των ανθρώπων του βάλτου της Ροδιάς, στον Αμβρακικό κόλπο.   Ένας παράξενος άντρας, ένας νέος αριστερός την εποχή της δικτατορίας, μια πανέμορφη γυναίκα, έρωτας, πολιτική, ηθογραφία και ζωές μιας υπέροχης εποχής και αλλοτινών καιρών.