ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Σκηνοθέτης, ηθοποιός, δάσκαλος υποκριτικής. Ο Βασίλης Ανδρέου, παρά την πίεση εξαιτίας των προβών της παράστασης «Ο Ορφέας στον Άδη», ενόψει της πρεμιέρας τη Δευτέρα 23 Μαΐου στο θέατρο Ροές, με πρωταγωνιστές τη Δήμητρα Χατούπη, τον Δημήτρη Δρόσο και τον Γιάννη Δρακόπουλο, βρήκε λίγο χρόνο ώστε να απαντήσει στις ερωτήσεις του ArtScript για το θέατρο, τη δραματουργία και την παράστασή του. Τι κέντρισε το ενδιαφέρον του στο συγκεκριμένο έργο του Τέννεσι Ουίλιαμς, πόσα κοινά σημεία έχει με την Ελλάδα του 21ου αιώνα; Τις απαντήσεις μας τις δίνει ο ίδιο ο σκηνοθέτης της παράστασης.

 

ArtScript: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς, ένα σύντομο βιογραφικό.

Βασίλης Ανδρέου: Ηθοποιός, δάσκαλος, σκηνοθέτης. Εργάζομαι 23 χρόνια.

 

ArtScript:  Μια ερώτηση που συνηθίζουμε να κάνουμε στους συναδέλφους σας αυτόν τον καιρό είναι πως βρίσκουμε το θέατρο έπειτα από ένα μακροχρόνιο lockdown, αλλά και έπειτα από τις καταγγελίες που έχουν γίνει για ανθρώπους του χώρου από το ελληνικό #metoo;

Βασίλης Ανδρέου: Εγώ προσωπικά σχεδίαζα τον «Ορφέα στον Άδη», εννοώ την όλη προεργασία του μαζί με τους συνεργάτες και είχα αγωνία για την ανθρωπότητα, τους δικούς μου, την υγεία και την εργασία. Εύχομαι στο θεατρικό κόσμο να έχουμε καταλάβει πως η ζωή είναι αλλού.

 

ArtScript: Έχετε δουλέψει πάνω σε κλασσικά κείμενα και της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, και του παγκόσμιου θεάτρου, αλλά και συγγραφέων του ρεαλισμού όπως είναι για παράδειγμα ο Τέννεσι Ουίλιαμς που παράσταση του ανεβάζετε φέτος στο θέατρο Ροές. Τι είναι αυτό που κάνει τα κλασσικά κείμενα τόσο σύγχρονα;

Βασίλης Ανδρέου: Οι ιστορίες είναι μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού. Δηλαδή όπως λέμε "έχεις υπόθεση εδώ". Η ροή μιας ιστορίας που σε προκαλεί να θαυμάζεις την ανθρώπινη ύπαρξη από τους μακρινούς άγνωστους προγόνους σου μέχρι τους συγγενείς σου. Έχουν αυτή τη δύναμη του γνωστού και του μεταφυσικού. Ειναι ιστορίες τρόμου, έρωτα, εξουσίας, θανάτου αλλά πάντα υπό το βλέμμα του θεού του διαβόλου της φύσης. Αυτές οι ιστορίες είναι σαν να πηγαίνεις απόγευμα σ’ένα ξωκκλήσι και συναντάς στην απλότητα την πίστη.

 

ArtScript: Σε συνάρτηση με την παραπάνω ερώτηση, θα ήθελα να σας ρωτήσω, κατά πόσο θεωρείτε ότι παρά το πέρασμα των αιώνων και της εξέλιξης της τεχνολογίας έχει καταφέρει ο άνθρωπος να προχωρήσει μπροστά αποτινάζοντας από πάνω του προκαταλήψεις του παρελθόντος και πόσο διαφέρουν οι ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου με εκείνων που έζησαν σε παλαιότερους αιώνες;

Βασίλης Ανδρέου: Θα σας πω μόνο το εξής: Γύρω μου βλέπω δυστυχία και χαρά.  Ασθένειες και αγώνες για ζωή. Μηδαμινά έσοδα και ολόχρυσα κλουβιά. Τέχνη και κακία.  Πόλεμο και ειρήνη. Όλα μα όλα πάντα και παντού, δίδυμα αδερφάκια και δύσκολα.

 

ArtScript: Μιλήστε μας για την παράσταση σας που έκανε πρεμιέρα στις 23 Μάη στο θέατρο Ροές, «Ο Ορφέας στον Άδη».

Βασίλης Ανδρέου: Ένα ταξίδι στην ζωή της κάνει η ηρωίδα στην παράσταση αυτού του έργου. Έχουν συμβεί όλα και αυτή η Ιταλίδα, μετανάστρια στην Αμερική, που έχασε τα πάντα, κάνει για χάρη μας το ταξίδι στον Άδη, παρέα με τον Ορφέα της, τον Βαλ. Η ιστορία φόνων, κακοποίησης, αδικίας, είναι μπροστά μας και το αυγό του φιδιού το ζεσταίνει μια ολόκληρη πόλη.

 

ArtScript: Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον στο κείμενο, ώστε να ανεβάσετε το έργο του Τεννεσί Ουίλιαμς «Ο Ορφέας στον Άδη»;

Βασίλης Ανδρέου: Αυτό που είπα πιο πάνω. Διέκρινα πόσο όμορφο θα ήταν η ηρωίδα αυτή του Ουίλιαμς να σπάσει τα μέχρι τώρα πρότυπα και να παίξει με τον συγγραφέα με τη συνθήκη, με το έργο και σαν ένας άγγελος να ξαναζήσει για χάρη μας τη ζωή της . Αυτό έφερα μέσα στην σκηνοθεσία και νομίζω πως δώσαμε στον Ουίλιαμς κάτι άλλο πέρα απο τον αμερικάνικο νότο και την ατμόσφαιρα του, που είναι έτσι κι αλλιώς ανοίκεια σε μας.

 

ArtScript: Πως και πόσο επηρεάζουν οι κοινωνικές συνθήκες την προσωπική μας ζωή;

Βασίλης Ανδρέου: Με όλους τους τρόπους. Κι αν είσαι άνθρωπος φοβισμένος πέφτεις σε δύσκολα μονοπάτια. Δεν έχω κάτι άλλο να πω για τον αγώνα που κάνει ο κάθε άνθρωπος ή έγω. Μου φαίνεται βουνό και δύσκολο να το περιγράψω.

 

ArtScript: Γράφετε στο σημείωμα σας για την παράσταση, ότι πρόκειται για ένα παράπονο, «για το πώς ο κόσμος ενώ μπορεί να γίνει μαγικός και δίκαιος μέσα από την ένωση των ερωτευμένων ανθρώπων, να γεννήσει παιδιά, να καλλιεργήσει κήπους, καταλήγει ένας Άδης, να κατεβαίνουν σε αυτόν ευγενείς, ωραίοι άνθρωποι με το προσόν να αγαπούν και να σώζουν». Ποιος είναι ο λόγος που ωθεί μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού προς το φασισμό, και πόσο δυνατή είναι η αντίσταση των προοδευτικών ανθρώπων;

Βασίλης Ανδρέου: Στην παράσταση ο Βαλ, που είναι ένα ον που αγαπά και νοιάζεται, δολοφονείται απ’όλους αυτούς. Μην σας πω τώρα χιλιάδες παραδείγματα απο την Αντιγόνη μέχρι σήμερα . Κοιτάζεις έξω και βλέπεις να πατάνε άνθρωποι ανθρώπους και να γουστάρουν. Δείτε το σε μικρότερη κλίμακα. Στις δουλειές μας, ο καθένας και η καθεμία τι κάνει; Πως το θρέφει το θηρίο ή πόσο αντιστέκεται; Πράξη, πράξη, πράξη προς την πρόοδο και την κατανόηση και βοήθεια των ανθρώπων μέσα από τη δουλειά του ο καθένας. Και λέω δουλειά, γιατί μέσα σ’αυτήν περνάμε τις περισσότερες ώρες και εκεί είναι οι εαυτοί μας μπροστά σε μεγάλα διλήμματα.

 

ArtScript:  Παρά την ήττα του φασισμού και του ναζισμού με το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, βλέπουμε λίγες δεκαετίες αφότου αιματοκύλισαν τον πλανήτη αυτές οι ιδεολογίες να επιστρέφουν και να παρουσιάζονται ως λύση στα προβλήματα μας, αλλά και ως κάτι νέο, για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό και πόσο ρηχή ή όχι μνήμη έχει ο άνθρωπος;

Βασίλης Ανδρέου:  Φόβος.

 

ArtScript: Μελλοντικά επαγγελματικά σχέδια.

Βασίλης Ανδρέου: Είμαι ακόμα στην αναζήτηση.

 

Διαβάστε επίσης:

Ηλίας Κούτλας