Σταυρούλα Λούρου

«Νύχτα Φόνου» είναι ο τίτλος του θεατρικού έργου του Νεκτάριου Χατζαντώνη, το οποίο κάνει (για δεύτερη φορά) την πρεμιέρα του την Κυριακή 1 Απριλίου στο ‘’FIGOURES STAGE’’ στον Πειραιά  (Νοταρά 108, Τρούμπα). Η υπόθεση σε λίγες γραμμές (και χωρίς πολλές αποκαλύψεις) είναι πως τέσσερα διαφορετικά και άγνωστα μεταξύ τους άτομα κατηγορούνται για ένα φόνο. Μια γυναίκα της υψηλής κοινωνίας, μια χήρα, ένας στρατιωτικός και ένας χωρισμένος άντρας με συντροφιά  του το ποτό. Είναι άραγε κάποιος από αυτούς ένοχος για τη δολοφονία ή απλά είναι θύματα των περιστάσεων, και που στην ‘‘ευχή’’ ήταν μπλεγμένο το θύμα ώστε να θέλει κάποιος το θάνατο του; Περισσότερα για την υπόθεση κάθε Κυριακή στο ‘’FIGOURES STAGE’’ με διπλές παραστάσεις  (1^η στις 18:30 μ.μ. - 2^η στις 20:30 μ.μ.). Για την ώρα μια εκ των ηθοποιών της παράστασης η Σταυρούλα Λούρου απαντάει στις ερωτήσεις μας, όσον αφορά τη «Νύχτα Φόνου», την προσωπική της σχέση με το θέατρο και τη διαχρονικότητα της τέχνης, ανάμεσα σε άλλα θέματα. 

ArtScript Blog: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς (ένα σύντομο βιογραφικό).

Στ. Λούρου: Ονομάζομαι Σταυρούλα Λούρου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, από πολύ μικρή ηλικία είχα δείξει την κλίση μου προς τις καλές τέχνες και με ιδιαίτερη έμφαση στο θέατρο. Πέρα όμως από τις σπουδές μου στο θέατρο έχω ασχοληθεί και με πολλά διαφορετικά πράγματα. Έχω σπουδάσει Ηλεκτρονικός – Μηχανικός και Δημοσιογράφος και επειδή η τρέλα για να μαθαίνω νέα πράγματα δεν σταματά ποτέ, στο μέλλον μπορεί να με δείτε και ακόμα και στην Νομική. Στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι με το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, τη ζωγραφική και τη συγγραφή.

ArtScript Blog: Την περασμένη άνοιξη ανέβηκε για πρώτη φορά το θεατρικό κείμενο του Νεκτάριου Χατζαντώνη «Νύχτα Φόνου», πείτε μας λίγα λόγια για το έργο αλλά και για το ρόλο της Πανσούλας, που ενσαρκώνετε στο έργο.

Στ. Λούρου: Το έργο πραγματεύεται ένα φόνο, ο οποίος ενώνει 4 διαφορετικούς χαρακτήρες. Την Ονίλια (Σίλια Κατραλή Μινωτάκη), μια γυναίκα της υψηλής κοινωνίας που πάντα έχει στην αγκαλιά της τον σκύλο της τον Σαμ, τον Βλαδίμηρο (Γιώργος Γερανάκης), έναν άντρα χωρισμένο και μεθυσμένο από το ποτό, τον Αμμώνιο (Γιώργος Παπακωνσταντίνου), έναν αυστηρό και ντόμπρο στρατιωτικό και την Πανσούλα. Αυτοί οι 4 άνθρωποι κατηγορούνται για τον φόνο του Χριστόφορου Ξανθού, αλλά δεν είναι οι μόνοι μπλεγμένοι! Ποιος κρύβει το μυστικό; Τι τους ενώνει; Και ποιος είναι ο δολοφόνος; Κάνεις δεν μπορεί να αποδράσει από αυτή την νύχτα. Μια νύχτα με αποκαλύψεις και προκλήσεις που θα τους φέρει αντιμέτωπους με το τραγελαφικό μυστήριο της ίδιας της ζωής! Ο ρόλος που ενσαρκώνω εγώ είναι της Πανσούλας, πρόκειται μια χήρα γυναίκα, παλαιών αρχών (τουλάχιστον φαινομενικά), που βγήκε να ξεσκάσει και άθελα της μπλέχτηκε σε ένα μυστήριο φόνο.

ArtScript Blog: Κάθε χρόνο πραγματοποιείται στην Αθήνα μεγάλος αριθμός παραστάσεων. Τι είναι αυτό που κάνει μια παράσταση να ξεχωρίσει;

Στ. Λούρου: Το βασικό συστατικό είναι η αγάπη για αυτό που κάνεις, δουλεία, δημιουργικότητα και αλληλοσεβασμός στην ομάδα. Αυτό είναι που θα κεντρίσει και το ενδιαφέρον του θεατή, αν καταλάβει πως έχεις προσπαθήσει για όλο αυτό που έχεις κάνει και του περάσεις όλο το θετικό κλίμα πιστεύω πως τον έχεις κερδίσει.

ArtScript Blog: Η «Νύχτα Φόνου» ανεβαίνει για δεύτερη φορά, έχετε μετακομίσει βέβαια από το ‘‘Λουκούμι’’ στο ‘’FIGOURES STAGE’’ και από το Μοναστηράκι στον Πειραιά και μάλιστα με διπλές παραστάσεις τις Κυριακές, είναι εύκολο για μια παράσταση μέσα στην οικονομική κρίση -που δε λέει να φύγει- να ανεβαίνει για δεύτερη φορά και ποια θεωρείτε τα δυνατά σημεία της παράστασης που σας οδήγησαν σε ‘‘επανάληψη’’ της;

Στ. Λούρου: Δυστυχώς τα πράγματα στον τομέα της υποκριτικής έχουν γίνει ακόμα πιο δύσκολα λόγω της κρίσης. Δεν είναι καθόλου εύκολο για να καταφέρεις να δημιουργήσεις μια ολοκληρωμένη παράσταση. Εμείς αφουγκραστήκαμε τη «δίψα» του κόσμου, αλλά και την αγάπη σε ένα έργο τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα, προσπαθήσαμε και τελικά καταφέραμε να επιστρέψουμε ανανεωμένοι σε ένα νέο χώρο. Το κείμενο του Νεκτάριου Χατζαντώνη περνάει μηνύματα για το πώς η σημερινή κοινωνία πιστεύει ό,τι της «πασάρουν», χωρίς αποδείξεις και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κατηγορήσουν τον διπλανό τους.

ArtScript Blog: Έχετε πει σε συνέντευξη σας ότι ένας από τους λόγους που σας ώθησε στην υποκριτική «έχει να κάνει με το γεγονός ότι σου δίνει την δυνατότητα μέσα από τους ρόλους να γίνεις κάποιος άλλος! » Η υποκριτική αλλά και γενικότερα η τέχνη δείχνει δρόμους διεξόδου από τη ζοφερή πραγματικότητα και πόσο αυτό μπορεί να διατηρηθεί όταν τα φώτα σβήσουν και η Πανσούλα πρέπει να ‘‘επιστρέψει’’ στην Σταυρούλα;

Στ. Λούρου: Ο κάθε άνθρωπος ψάχνει τρόπους που θα του δώσουν διέξοδο από τη ζοφερή πραγματικότητα, ο δικός μου είναι αυτός. Με αυτό τον τρόπο έχεις την δυνατότητα να ζήσεις την ζωή κάποιου άλλου, χωρίς όμως να ανησυχείς πραγματικά για την συνέχεια, αφού ξέρεις από την αρχή το τέλος. Δυστυχώς, αυτό το συναίσθημα διατηρείται για όσο βρίσκεσαι στην σκηνή! Για εμένα η μετάβαση είναι σχετικά εύκολη, γιατί συνήθως αμέσως μετά βρίσκομαι με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν!

ArtScript Blog: Το θέατρο είναι η τέχνη του εδώ και τώρα, τίποτα δεν μπορεί να επαναληφθεί απόλυτα στις επόμενες παραστάσεις. Πέρα από τη διαχρονικότητα των κειμένων και ίσως τη φήμη που θα κερδίσει κάποιος θεατρικός λειτουργός, αν μου επιτραπεί η έκφραση, ο σύγχρονος ηθοποιός μπορεί να ελπίζει σε τίποτε περισσότερο εκτός από την ευχαρίστηση της στιγμής;

Στ. Λούρου: Πιστεύω ότι πέρα από την ευχαρίστηση της στιγμής, μπορεί να ελπίζει στην υστεροφημία. Αυτό το οποίο θα αφήσεις πίσω σου και θα το βλέπουν και οι επόμενες γενιές.

ArtScript Blog: Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά θεατρικές ομάδες μετακομίζουν από το ‘‘φυσικό’’ τους χώρο, μια θεατρική σκηνή κι ανεβάζουν τις παραστάσεις τους σε κάποια μπαρ, σε σπίτια, είτε ακόμα και στο δρόμο. Τι είναι αυτό που οδηγεί τους συντελεστές μιας παράστασης να βρούνε εναλλακτικούς χώρους για να δείξουν τη δουλειά τους; Και πόσο είναι πρόσφορο το έδαφος γι’ αυτές τις προσπάθειες από την πλευρά του κοινού;

Στ. Λούρου: Αυτό που οδηγεί συντελεστές μιας παράστασης να βρούνε εναλλακτικούς χώρους για να δείξουν τη δουλειά τους είναι ξεκάθαρα ο οικονομικός παράγοντας σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, που αναφέραμε πιο πάνω. Συνήθως οι «μεγάλες» σκηνές ζητάνε υπέρογκα πόσα, που οι συντελεστές δεν είναι σε θέση να διαθέσουν. Το κοινό στηρίζει με μεγάλη χαρά αυτές τις προσπάθειες και φαίνεται από την προσέλευσή του στις «εναλλακτικές» αυτές σκηνές.

ArtScript Blog: Σε συνάρτηση με την παραπάνω ερώτηση, το θέατρο ως χώρος πόσο σημαντικό ρόλο παίζει και τι χρειάζεται για να γίνει μια θεατρική παράσταση;

Στ. Λούρου: Ο Peter Brook έλεγε: «Σε όποιον χώρο μπορεί να παιχτεί ένα έργο, λέγεται σκηνή» και νομίζω ότι μετά από αυτό δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο! Αυτό που χρειάζεται είναι αυτά που είναι και σε προηγούμενη ερώτηση, είναι η αγάπη, η δουλεία, η δημιουργικότητα και ο αλληλοσεβασμός!

ArtScript Blog: Όταν μπαίνετε στο ρόλο του θεατή αντί αυτόν της ηθοποιού, τι παραστάσεις προτιμάτε να δείτε;

Στ. Λούρου: Βλέπω τα πάντα! Όλα τα είδη θεάτρου έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και προτείνω σε όλους τους θεατές να βλέπουν τα πάντα.

ArtScript Blog: Μελλοντικά σχέδια.

Στ. Λούρου: Προς το παρόν έχουμε τις παραστάσεις με την «Νύχτα Φόνου», που ξεκινούν την 1^η Απριλίου και θα παίζονται κάθε Κυριακή στο FIGOURES STAGEστον Πειραιά. Συγχρόνως αρθρογραφώ στο Athens24.gr, στο Athens24.com και στο e-kafeneio.gr.

Φωτογραφία: Giorgio Maragkos