ΡΟΥΣΣΟΥ ΔΑΝΑΗ

Στις 18 Οκτωβρίου 2017 στο θέατρο Πορεία, έγινε η πρεμιέρα της παράστασης «Ο κήπος του Ραπατσίνι» του Nathaniel Hawthorne σε σκηνοθεσία της Όλιας Λαζαρίδου η οποία έχει κάνει και τη διασκευή του διηγήματος. Μαζί της στην σκηνή πρωταγωνιστούν η Δανάη Ρούσσου και ο  Ερρίκος Μηλιάρης, ενώ για την Εικαστική σύνθεση και τα  Κοστούμια υπεύθυνος είναι ο Άγγελος Παπαδημητρίου. Η Δανάη Ρούσσου απαντάει στις ερωτήσεις μας, μιλώντας μας για το ρόλο της στο έργο, για τη θεατρική παράσταση αλλά και για πολλά ακόμα θέματα που αφορούν τη δουλειά της. 

ArtScript: Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Ο κήπος του Ραπατσίνι» στο πλάι της Όλιας Λαζαρίδου και του Ερρίκου Μηλιάρη, που έκανε πρεμιέρα την περασμένη Τετάρτη 18 Οκτωβρίου. Πείτε μας λίγα λόγια  για το ρόλο σας.

Δανάη Ρούσσου: Με την Όλια ξαναβρισκόμαστε, στη σκηνή, περίπου τέσσερα χρόνια μετά τον μονόλογο ‘’Η γυναίκα της Ζάκυθος’’ στον οποίο συμμετείχα και έχει καταγραφεί μέσα μου με πολλή αγάπη.

Πρόκειται για το διήγημα του Nathaniel Hawthorne ‘’Η κόρη του Ραπατσίνι’’ το οποίο και διασκεύασε η Όλια για το θέατρο.

Η Βεατρίκη είναι ένα πλάσμα έγκλειστο μέσα σ’ ένα κήπο, ένα Κωσταλέξι της ρομαντικής εποχής. Η ίδια, προϊόν πειραμάτων, είναι μια ψυχή τρυφερή και αθώα. Έχει  εκπαιδευτεί / μάθει να ζει ευτυχισμένη μέσα στη δυστυχία της. Είναι ένα ‘‘μικρό πουλάκι, που διψά για αγάπη.’’

ArtScript: Η παράσταση που πρωταγωνιστείτε συνδυάζει τη θεατρική τέχνη και τη γλυπτική, με έργα του Άγγελου Παπαδημητρίου. Θεωρείτε ότι το θέατρο είναι μια τέχνη που αφήνει χώρο πάνω στην σκηνή να εξελιχθούν και να αναδειχθούν και άλλες μορφές τέχνης;  

Δανάη Ρούσσου: Το θέατρο είναι η κατ’ εξοχήν τέχνη  που συγκερνά όλες τις τέχνες μαζί. Που αφήνει χώρο σε καλλιτέχνες από διαφορετικά πεδία και τους επιτρέπει να συνομιλήσουν παράλληλα.

 ArtScript: Έχετε ξεχωρίσει κάποιο από τα έργα του κυρίου Παπαδημητρίου που ‘‘πρωταγωνιστούν’’ μαζί σας στη σκηνή;

Δανάη Ρούσσου: Αν και πρόκειται για ένα εξαιρετικό στο σύνολό του έργο, δε θα μπορούσα να μην ξεχωρίσω την ντουλαπίτσα –φωλίτσα της Βεατρίκης μου. Είναι ένας χώρος στον οποίο νιώθω απολύτως οικεία, καθώς με συνδέει με τη μικρή Δανάη.

Ο Κύριος Παπαδημητρίου είναι ένας από τους πιο ευγενείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει, ευφυέστατος, με πάρα πολλά ταλέντα. Κι επειδή προέρχομαι από μία οικογένεια στην οποία έχουμε άμεση σχέση με τη ζωγραφική και τη γλυπτική η συγγένεια που ένιωσα μαζί του είναι πολύ μεγάλη.

ArtScript: Η παράσταση που πρωταγωνιστείτε «Ο κήπος του Ραπατσίνι», η οποία είναι μια θεατρική διασκευή του διηγήματος του Ναθάναελ Χώθορν περιγράφεται ως ένα παραμύθι για μεγάλους! Η ανάγκη του ανθρώπου, για τη μυθοπλασία είναι εξίσου σημαντική σε όλες τις ηλικίες; 

Δανάη Ρούσσου:  Αλίμονο αν δεν ήταν τόσο σημαντική. Οφείλουμε στον εαυτό μας αυτή τη διέξοδο. Όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει και η ανάγκη μας για το ‘’παραμύθι’’, παρόλο που ως ενήλικες τείνουμε σε μια πιο ρεαλιστική αντίληψη των πραγμάτων. Διατηρούμε, ευτυχώς, την ανάγκη της ψευδαίσθησης. Όσο σημαντικό είναι να χτίσουμε την φαντασία στην παιδική ηλικία, άλλο τόσο σημαντικό είναι να την διατηρήσουμε στην ενήλικη ζωή. Είναι αναγκαίο.

ArtScript: «Γιατί το χτες και το αύριο δεν υπάρχουν: τα πάντα είναι σήμερα». Οι αναμνήσεις μας μας καθορίζουν, και τα σχέδια μας προτρέπουν και γίνονται κινητήριος δύναμη. Οι άνθρωποι εγκλωβίζονται στο παρελθόν και στο μέλλον χάνοντας πολλές φορές το παρόν; 

Δανάη Ρούσσου: Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Αυτούς που αναπολούν το χρόνο και αυτούς που κυνηγάν το χρόνο. Είναι και ίδιον της εποχής. Δηλαδή το να τρέφει κανείς, διαρκώς και αδιάκοπα, φιλοδοξίες. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να βιώσεις τον χρόνο στο παρόν. Άλλωστε το παρόν μ’ έναν τρόπο είναι ξεμαγεμένο. Δεν έχει την αχλή του παρελθόντος ούτε την ονειρική, φαντασιακή καθαρότητα του μέλλοντος. Νομίζω πάντως ότι δεν έχουμε μάθει να ευχαριστιόμαστε. Δεν ξέρουμε τον τρόπο.

ArtScript: Το 2015 δοκιμαστήκατε πέρα από την υποκριτική και στη σκηνοθεσία με το έργο του Ιονέσκο «Μα.Θυμα»! Πόσες διαφορές ή πόσες ομοιότητες έχει η υποκριτική με τη σκηνοθεσία; Προκαλεί σε έναν νέο ηθοποιό άγχος να αναλάβει και το ρόλο του σκηνοθέτη σε μια παράσταση ή είναι ένα ρίσκο που παίρνει με ευχαρίστηση, αφού του αφήνει περισσότερες ελευθερίες να πλάσει το έργο όπως το έχει φανταστεί.

Δανάη Ρούσσου: Η σκηνοθεσία και η υποκριτική είναι δύο διαφορετικά πράγματα σε ένα κοινό πεδίο. Στην Ελλάδα καθώς μέχρι πρότινος δεν υπήρχε σχολή σκηνοθεσίας, κάπως ταυτοποιήθηκαν. Φαντάζομαι ότι για να πάρει κάποιος ηθοποιός αυτό το ρίσκο σίγουρα είναι και σκηνοθέτης. Πάντα είναι ένα ρίσκο, είτε πρόκειται για το δικό σου όραμα, είτε για το όραμα κάποιου άλλου. Το στοίχημα είναι το ίδιο, να ανταποκριθείς, να ανταπεξέλθεις. Προσωπικά δεν με αγχώνει και μόνο ευχαρίστηση αντλώ καθώς νιώθω μια ασφάλεια, την οποία μου παρέχει η πολύ καλή προετοιμασία που κάνω πάνω στα έργα που δουλεύω. Ιδιοσυγκρασιακά νιώθω ότι ανήκω στην σκηνοθεσία.

ArtScript: Τι είναι αυτό που θα σας τραβήξει την προσοχή σε ένα βιβλίο που θα διαβάσετε, θεατρικό ή όχι, και θα σας προκαλέσει την επιθυμία να το κάνετε παράσταση;

Δανάη Ρούσσου: Προϋπόθεση είναι να μου αρέσει η γραφή του. Σε ορισμένες περιπτώσεις έναυσμα αποτελεί η θεματική του, σε συνδυασμό με το τι θέλω να πω την συγκεκριμένη περίοδο. Συνήθως όταν διαβάζω κάτι και γεννιέται μια φαντασίωση ισχυρή, ξέρω ότι πρέπει να την πραγματοποιήσω.

ArtScript: Ο κόσμος πηγαίνει στο θέατρο; Κι αν όχι ευθύνεται η κρίση ή επηρεάζουν και άλλοι παράγοντες;

Δανάη Ρούσσου: Ο κόσμος πηγαίνει στο θέατρο. Σε περιόδους κρίσης στρέφεται στην τέχνη, η οποία αποτελεί ένα καταφύγιο, ένα μέσο διαφυγής. Οι λόγοι θεωρώ ότι είναι από τη μία η ανάγκη της πλάνης, της ψευδαίσθησης και από την άλλη τα ερωτήματα που η ίδια η τέχνη θέτει.

ArtScript: Πως προτιμάτε να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Δανάη Ρούσσου: Πηγαίνω πολύ στον κινηματογράφο, διαβάζω καθημερινά και  φτιάχνω διάφορα με τα χέρια.

ArtScript: Θα σας δούμε κάπου αλλού φέτος το χειμώνα;

Δανάη Ρούσσου: Θα συμμετέχω στην παράσταση Καραγκιόζη του Δήμου Αβδελιώδη ‘’Ο Μεγαλέξανδρος νικάει τον δράκο’’ όπου θ’ ανέβει από το Νοέμβρη στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Προετοιμάζω μία μεγάλη περιοδεία στο εξωτερικό με τη Ρένα Κυπριώτη στο ‘’Αμάρτημα της μητρός μου’’ στην αγγλική γλώσσα.

Η παράσταση «Ο κήπος του Ραπατσίνι» θα παίζεται για 20 μόνο παραστάσεις (Από 18/10 έως 12/11/2017) Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο (21:00) και Κυριακή (19:00) στο θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5, Αθήνα 10433, Πλατεία Βικτωρίας Τιμή Εισιτηρίων: κανονικό 14 €, senior (άνω των 65) 12€, φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ 10 €.). Εκτός από τους προαναφερθέντες τη μετάφραση του διηγήματος έχει κάνει ο Στέλιος Βαφέας, την Πρωτότυπη Μουσική ο Κορνήλιος Σελαμσής, τους Φωτισμούς η Χριστίνα Θανάσουλα, τις Φωτογραφίες η Χριστίνα Γεωργιάδου και το Trailer ο Δημοσθένης Γρίβας.

Διαβάστε επίσης:

                                                   Γιώργος Νικόπουλος