Άκης Δαβής, Οι μαθητές θυμούνται- Θεατρική Συνάντηση

Το Σαββατοκύριακο 27 & 28 Μαΐου στο Kodo Stage (Καρόρη 23 & Αιόλου 45 στην Αθήνα) θα πραγματοποιηθεί Αφιέρωμα στον Άκη Δαβή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μερικοί από τους μαθητές – ηθοποιούς που συμμετέχουν στο όλο εγχείρημα, μιλάνε για τον σκοπό της προσπάθειας αυτής καθώς και για το τι θα παρακολουθήσουν οι θεατές που θα παρευρεθούν στην εκδήλωση.    

ArtScript: Από ποιους οργανώνεται η θεατρική συνάντηση;

Στέλλα Μαρή: «Άκης Δαβής, οι μαθητές θυμούνται», είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει και ο τίτλος αυτής της καλλιτεχνικής συνάντησης. Η ‘‘συνάντηση’’ ανθρώπων που τον γνώρισαν σαν δάσκαλο και αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζωντανέψουν αυτή τη ‘‘σύνδεση’’ και να τον θυμηθούν, να ‘‘φωνάξουν’’ έμπρακτα για άλλη μια φορά ότι δε θέλουν, δεν μπορούν άλλωστε να τον ξεχάσουν, ότι τον φέρουν, όποια κι αν είναι η πορεία τους στο θέατρο αλλά και στη ζωή τους γενικότερα. Αυτή η συνάντηση, οργανώνεται από διαφορετικές γενιές μαθητών του Άκη  Δαβή.      

ArtScript: Ποιά ήταν η αφορμή να οργανωθεί αυτή η θεατρική συνάντηση και ποιος είναι ο σκοπός της;

Σοφία Δελλαπόρτα: Ο Άκης Δαβής είναι ένας ιδιαίτερος δάσκαλος υποκριτικής. Μαθήτευσε από πολύ μικρός δίπλα σε σημαντικούς δασκάλους και είχε ένα καταπληκτικό ταλέντο να ψυχογραφεί τους μαθητές του έτσι ώστε στην ανάπτυξη ενός ρόλου κάτω από  διαδικασίες που ήταν διαφορετικές στον καθέναν από εμάς, προκαλώντας ευαίσθητα κομμάτια του εαυτού μας, να δίνουμε το απρόβλεπτο, που πολλές φορές και εμάς τους ίδιους μας ξάφνιαζε.  Εγώ βρέθηκα στο θέατρο Αλκμήνη από το 2004 μέχρι το 2007, ένας θεατρικός χώρος, το σπίτι μας, που έγινε στην κυριολεξία με κόπο και ιδρώτα από τον ίδιο και τους τότε μαθητές του το 1992. Ένας χώρος υψηλής αισθητικής και δημιουργίας, που στέγασε το εργαστήρι υποκριτικής τέχνης και παραστάσεις μόνο του εργαστηρίου που συμμετείχαν και οι μαθητές. Οι μαρτυρίες, μας μιλούν για άλλου είδους παραστάσεις και μαθήματα υψηλών συχνοτήτων με πολλή δουλειά, κόπο, πειθαρχία, συνεργασία μεταξύ των μαθητών και αγάπη. Και είναι πολύ σημαντικό τώρα, να δούμε το Δάσκαλο έξω από τα στενά όρια ενός φυσικού χώρου, μια και εκτός του ότι ένας χώρος μικραίνει την μεγαλοφυΐα του μεγαλείου του, χρωστά επίσης την τιμωρία της υπερβολής και την ύβρις των ανθρωπίνων. 10 χρόνια σχεδόν από τον ξαφνικό χαμό του δεν τον ξεχάσαμε ούτε μία μέρα, γιατί αυτό που μας δίδαξε ήταν  τρόπος ζωής. Και είναι διαπιστώνω έτσι με όλους τους μαθητές του, πολλοί δε από αυτούς δουλεύουμε στον θεατρικό χώρο ως ηθοποιοί και ως δάσκαλοι θεάτρου. Ήταν λοιπόν ζήτημα χρόνου να ωριμάσει αυτή η συνάντηση μέσα μας και να πραγματοποιηθεί.

Σκοπός της είναι να μαζευτεί  υλικό  από το Δάσκαλό μας (υπάρχουν φωτογραφίες, ηχητικά ντοκουμέντα από μαθήματα, βίντεο μαθημάτων, βίντεο παραστάσεων, σημειώσεις) να καταγραφεί και το σπουδαιότερο να μπορέσει το διδακτικό κομμάτι του να μεταλαμπαδευτεί στους νεότερους για να μπορέσουν να βοηθηθούν στην ζωή τους.

Ο λόγος του Άκη Δαβή είναι διαχρονικός και γίνεται στις μέρες μας πιο αναγκαίος. Όταν ένα σύστημα ζωής και αξιών καταρρέει, οδεύει κατευθυνόμενο στην αυτοκαταστροφή, χωρίς ελπίδα στους νέους, αυτός ο λόγος γίνεται φως, έμπνευση και πράξη έκφρασης και προσωπικής δημιουργίας.

ArtScript: Ο Άκης Δαβής (ο δάσκαλός σας) έφυγε τον Ιανουάριο του 2008, έχουν περάσει εννέα χρόνια από τότε. Γιατί γίνεται τώρα αυτή η θεατρική συνάντηση και όχι νωρίτερα;

Χρήστος Βλάσσης: Ο χρόνος εμπεριέχει τη ΡΟΗ της ενέργειας, η σύμπτωση που φαντάζει σε εμάς είναι απλά ο καθρέφτης. Μπορεί να ακούγεται παράξενο και δυσπρόσιτο αλλά είναι απλό. Ο  καθένας μας έχει αποδώσει την αγάπη του στο Δάσκαλο Άκη, με όποιον τρόπο, αλλά ποτέ όλοι εμείς μαζί. Ίσως αυτά τα χρονικά σπινθηρίσματα ενεργείας μας έφεραν στην κοινή τροχιά. Αφορμή στάθηκε το ArtScript Blog  και σπίτι  του ο χώρος μου. Αυτοί ήταν οι «πυροκροτητές» αυτής της βραδυφλεγούς βόμβας που μεταμορφώνει τις μονάδες σε ομάδα και ενώνει στον κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος παρά να τιμήσουμε το δάσκαλο δημιουργό και  φίλο Άκη Δαβή.

Αυτή τη διαδικασία την έζησα από την αρχή, μέσα από τις ζυμώσεις και  την αγωνία για τη μορφή της. Νοιώθω ότι αν δεν ήταν τώρα, δε θα ήταν ποτέ...

Η ιστορία αυτής της συνάντησης που οδήγησε την πορεία αυτή ας μείνει κρυφή, ας αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα του με οποίες ατέλειες αλλά με όλη μας την αγάπη και γενναιοδωρία. Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους που μετείχαν για να γίνει αυτή η συνάντηση αλήθεια. Σας περιμένουμε στη Γιορτή μας!

ArtScript: Τα θέματά σας θα είναι ολόκληρες θεατρικές παραστάσεις ή αποσπάσματα; Με ποια κριτήρια προτιμήθηκαν τα έργα που θα παρουσιαστούν;

Χαρά Κονταξάκη: Στις πρώτες συναντήσεις που αφορούσαν το αφιέρωμα αποφασίσαμε όλοι οι συντελεστές να τιμήσουμε το ρεπερτόριο του δασκάλου μας σε ό,τι αφορά στα έργα που προτιμούσε να μας διδάσκει στη σχολή και κυρίως αυτά που δίδασκε και θεωρούσε ο ίδιος κατάλληλα για να τα συμπεριλάβει στο θεατρικό εκπαιδευτικό του πρόγραμμα.

Σ 'αυτή τη πρώτη και πολύτιμη προσπάθεια να "ξαναβρεθούμε" με το δάσκαλο, δημιουργό και άνθρωπο Άκη Δαβή  ο στόχος είναι να επικεντρωθούμε σε οπτικοακουστικό υλικό  που αφορά στο έργο του Άκη Δαβή ως ηθοποιού και δασκάλου. Επειδή λοιπόν το περιεχόμενο του αφιερώματος θα έχει πρωτίστως αναφορές στο έργο του δασκάλου τα έργα που θα παρουσιάσουν οι πρώην μαθητές του και νυν ηθοποιοί (και όχι μόνο) μιας και ο καθένας -από τους πιο παλιούς μέχρι τους τελευταίους έχει εξελιχθεί ποικιλοτρόπως στον επαγγελματικό του χώρο θα είναι  μόνο κάποια αποσπάσματα -σκηνές από θεατρικά έργα.

Προσωπικά επέλεξα να δουλέψω ένα κομμάτι από την Ανάθεση του Δημήτρη Δημητριάδη.

Ο Άκης  συνήθιζε στο πρώτο έτος να δουλεύει στους μαθητές του αυτό το σχεδόν δοκιμιακό κείμενο του Δημητριάδη. Χαρακτηριστικά μας ζήταγε να βρούμε μια συνθήκη καθημερινή θα έλεγε κανείς και να χρησιμοποιήσουμε τον λόγο του Δημητριάδη σχεδόν σαν κόντρα κείμενο στη συνθήκη και στη σκηνοθετημένη από μας πρώτη μας σκηνή τότε! Έχω την αίσθηση ότι ήθελε να εμφυσήσει μέσα μας την ανάγκη του αυτοσχεδιασμού, την προφορικότητα του λόγου ακόμα και αν το κείμενο ήταν κόντρα στη διάθεση της ιστορίας που βρίσκαμε, την αναγκαιότητα της συνθήκης που ακόμα και στην αληθινή ζωή μπορεί να μετατραπεί σε στόχο αλλά και τον απόλυτο έλεγχο του σώματος μας και του λόγου αφού για πρώτη φορά γινόμαστε δημιουργοί-κοινωνοί μιας δικής μας σκηνής.

Δυστυχώς για μένα ανήκα στο μοναδικό τμήμα που επισήμως τότε δεν παρουσίασε Ανάθεση στις εξετάσεις του τέλους τού πρώτου έτους αφού για κάποιο λόγο παρουσιάσαμε κάτι άλλο.

Έτσι λοιπόν η «Ανάθεση» έμεινε απωθημένο μου και 13 χρόνια μετά αποφάσισα να τη δουλέψω για να τιμήσω τον δάσκαλό μου αλλά και για έναν άλλον λόγο… Σε αυτό το κείμενο αναγνωρίζω-ανακαλύπτω έναν λόγο που μοιάζει με αυτόν του Σαίξπηρ μέσα από τον Άμλετ. Κείμενο που έχει χαραχτεί μέσα μου εξαιτίας της απίστευτης διαχρονικότητάς του. Επίσης σε αυτό το μπεκετικό κείμενο του Δημητριάδη που καμία λέξη του δεν είναι τυχαία, ο ηθοποιός αν αφεθεί ξεπερνάει την θεατρική συνθήκη και την ίδια στιγμή παίζει με χιλιάδες συνθήκες που αφορούν στα αδιέξοδα του ίδιου του ανθρώπινου είδους! Κατά την άποψή μου μεγαλειώδες κείμενο!

Το δεύτερο κομμάτι  στο οποίο συμμετέχω είναι το "Μετά τη βροχή" του Μπελμπελ και αφορά  μια συρραφή σκηνών που έχει φτιάξει η συμμαθήτρια ΛΗΔΑ ΣΑΜΙΤΑ.

Θυμάμαι όταν ό Άκης δούλευε αυτό το έργο στους μαθητές του ήθελε να πετύχει στη σκηνή την περίφημη σύμπλευση των ηθοποιών, την κοινή ενέργεια, την αθωότητα στην απόκριση και τη συμμετοχή.

Μου αρέσει  και με συγκινεί που με αυτό το μικρό απόσπασμα βρισκόμαστε στη σκηνή 3 ηθοποιοί (ΣΟΦΙΑ ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑ-ΛΗΔΑ ΣΑΜΙΤΑ-ΧΑΡΑ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗ) από 3 διαφορετικά έτη  με έναν πάντα κοινό παρανομαστή: τον Άκη Δαβή.

Χαίρομαι πολύ με αυτό το αφιέρωμα που ένωσε όλους τους μαθητές του και εύχομαι να είναι μόνο η αρχή γιατί όπως λέει και ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ : ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ!

ArtScript: Πώς συνδυάζονται τόσα διαφορετικά έργα μεταξύ τους;

Έλενα Βόγλη: Τα αποσπάσματα των θεατρικών έργων που παρουσιάζονται, δεν είναι στην πραγματικότητα ετερόκλητα: αντίθετα, πρόκειται για κείμενα όπου υπερέχει ο ποιητικός λόγος. Αυτό το είδος λόγου δουλέψαμε μέσα στα χρόνια με τον Άκη, μέσα από έργα σύγχρονα αλλά και μέσα από την τραγωδία. Τα κείμενα αυτά απομακρύνουν τον ηθοποιό από το ψυχολογικό παίξιμο της σχολής του Stanislavski, τον αφήνουν ελεύθερο (αλλά και τον παρασύρουν) να δημιουργήσει τη δική του ‘‘ψυχολογική’’ ατμόσφαιρα, προσφέροντας κυριολεκτικά εαυτόν στο απόλυτο παρόν της σκηνής και με μοναδικό όπλο την τεχνική του λόγου, στην οποία επέμενε αδιάλειπτα ο Δάσκαλος: προφορικότητα, απεύθυνση, οργανικότητα του λόγου που παρασύρει το σώμα του ηθοποιού και παράγει τη συγκίνηση, δεν την εκβιάζει. Κι ο Δάσκαλός μας ήθελε πάντα ηθοποιούς-δημιουργούς. 

ArtScript: Υπάρχει εισιτήριο και ποια είναι η τιμή του;

Νίκος Μαυρουδής: Όχι, εισιτήριο δεν υπάρχει… και πώς θα μπορούσε άλλωστε. Λόγω του ότι όμως κάποιοι συνάδελφοι - συμμαθητές έχουν κάνει αρκετά έξοδα, με τη θέληση τους φυσικά, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλό να υπάρχει ένα κουτί για ελεύθερη συνεισφορά μήπως και καλυφθεί ένα μέρος των εξόδων αυτών.

ArtScript: Πότε και που θα γίνει το event ;

Μαίρη Β: Το Σάββατο 27 & την Κυριακή 28 Μάη στο Kodo Stage Καρόρη 23 & Αιόλου 45 στην Αθήνα. Και ώρα 20:00. Όποιος ενδιαφέρεται να παραβρεθεί θα πρέπει να κάνει κράτηση θέσεων για όποια από τις δύο μέρες προτιμά, -ή και για τις δύο αν επιθυμεί- στα τηλέφωνα 210-3315012 & 6977287831.

ArtScript: Σε ποιους απευθύνεται αυτή η θεατρική συνάντηση. Τι πρέπει να περιμένει το κοινό;

Τζούλια Κοντοαγγέλου: Απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται να τη δουν. Σε ανθρώπους που γνώριζαν τον Άκη Δαβή αλλά και σε ανθρώπους που μπορεί να μην τον γνώριζαν αλλά να τον είχαν ακουστά, (ίσως και όχι). Πάνω από όλα, αφορά όσους αγαπούν το θέατρο, μιας και ο δάσκαλός μας, μέντορας για πολλούς από εμάς, ήταν ένας άνθρωπος του θεάτρου, είχε αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό από τα δεκατρία του χρόνια μέχρι τις τελευταίες του μέρες. Αυτό που πρέπει να περιμένει το κοινό, είναι ότι με κάποιον ‘‘μαγικό’’ τρόπο για όσους δεν τον γνώριζαν θα τους τον συστήσουμε και για όσους τον γνώριζαν θα τους ‘‘ξανασυστήσουμε’’ τον Άκη, μέσω ηχητικών αποσπασμάτων (που αφορούν τις σπουδές του στη Θεσσαλονίκη/ τις συνεργασίες του στο θέατρο στην Αθήνα/τη διδασκαλία του και το τι πρέσβευε ο Άκης για τα θεατρικά έργα, τις παραστάσεις και τον ηθοποιό), επίσης μονταρισμένα αποσπάσματα από θεατρικές παραστάσεις που πρωταγωνίστησε και κάποιες από τις οποίες σκηνοθέτησε. Και φυσικά αποσπάσματα από θεατρικά έργα παιγμένα από τους ηθοποιούς-μαθητές του.        

ArtScript: Θα υπάρξει υλικό από δουλειές του δασκάλου σας (θεατρικές κινηματογραφικές ή άλλες);

Ευτυχία Κιουρτίδου: Θα παρακολουθήσουμε από κοινού οπτικοακουστικό υλικό από παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε ο δάσκαλός μας, καθώς και από παραδόσεις μαθημάτων. Επίσης, θα έχουμε την δυνατότητα να ακούσουμε ηχητικά αρχεία με οδηγίες προς του ηθοποιούς, καθώς και τις απόψεις του πάνω στο θέατρο.

ArtScript: «Θεατρική συνάντηση» να υποθέσουμε ότι θα περιορίζεται μόνο στη θεατρική τέχνη ή θα υπάρχουν και άλλα events;

Ντόρις Λαμπρινού: Αν και θα στηρίζεται κυρίως στη θεατρική τέχνη θα υπάρξουν και κάποια άλλα δρώμενα. Όπως ήδη έχει αναφερθεί θα υπάρξει υλικό με τον Άκη Δαβή. Ένα τρίπτυχο βίντεο διάρκειας δεκαπέντε λεπτών περίπου, που καλύπτει το τρίπτυχο «Ο Άκης δημιουργός-δάσκαλος-άνθρωπος», ένα άλλο δρώμενο θα είναι: «Συνομιλία με έναν Μάκβεθ», που θα είναι μουσική για ένα τσέλο. Θα ακούσουμε θέατρο για φωνές, συγκεκριμένα το έργο του Τόμας Ντύλαν «Γαλατόδασος» όπου παράλληλα θα γίνονται κάποια εικαστικά δρώμενα στη σκηνή. Από αποσπάσματα θεατρικών έργων παιγμένα από τους ηθοποιούς, μαθητές του το κοινό θα παρακολουθήσει τα εξής έργα: «Μετά τη βροχή» του Μπελμπέλ. «Μετά την πρόβα» του Μπέργκμαν, «Ανάθεση» του Δημητριάδη, «Αρρώστια του θανάτου» της Ντυράζ, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή και «Έργα πολέμου» του Έντουαρντ Μποντ.      

Διαβάστε επίσης:

                                 Πλούταρχος Καϊτατζής