Η Σάρα Κατερίνα Παπαδάκη είναι συγγραφέας δύο συλλογών διηγημάτων, η πρώτη με τίτλο «Στιγμές διηγήματα – Polaroid» και η πιο πρόσφατη με τίτλο «Ιστορίες του έρωτα και της φωτιάς». Γεννήθηκε στο Πουέρτο Ρίκο αλλά μεγάλωσε στον Πειραιά. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ανάμεσα σε άλλα η συγγραφέας απαντάει στις ερωτήσεις μας για την αγάπη της στις μικρές φόρμες γραφής αλλά και για τη φωτιά του έρωτα. Ποια μέρη τη γοητεύουν να επισκέπτεται, τι φωτογραφίες θέλει να βγάζει κι άλλα πολλά. Όμως ας αφήσουμε στην ίδια τη Σάρα – Κατερίνα να μας αποκαλύψει πτυχές της προσωπικότητας της.    

ArtScript Blog: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς (ένα σύντομο βιογραφικό)

Σ. Κ. Παπαδάκη: Γεννήθηκα στο Πουέρτο Ρίκο 21 Ιουνίου 1985, από πατέρα Έλληνα και μητέρα Πορτορικανή. Μεγάλωσα και ζω στην Ελλάδα.  Αν και απόφοιτος του Φυσικού Αθηνών, λατρεύω τα βιβλία, τα ταξίδια, τις ξένες γλώσσες και τις φωτογραφίες. Από μικρή με θυμάμαι χωμένη στα βιβλία ακόμα και τότε που δεν ήξερα να διαβάζω, ενώ το μεγαλύτερο μου όνειρο ήταν να φτιάξω ένα σπίτι από βιβλία και να ζω μέσα σε αυτό, κάτι που σχεδόν έχω καταφέρει αν σκεφτεί κανείς ότι δεν υπάρχει μέρος χωρίς αυτά…

ArtScript Blog: Έχετε γεννηθεί στο Πουέρτο Ρίκο κι έχετε μεγαλώσει στον Πειραιά. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο τόπος στον χαρακτήρα ενός καλλιτέχνη (ανθρώπου);

Σ. Κ. Παπαδάκη: Προσωπικά θεωρώ ότι μετά την οικογένεια, ο τόπος στον οποίο κάποιος μεγαλώνει παίζει κομβικό ρόλο ως προς τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, των αξιών και των ιδεών του. Άλλωστε οι διαφορές ακόμα και μεταξύ Ελλήνων που ζουν σε ορεινές ή νησιωτικές περιοχές είναι εμφανείς. Εγώ είχα την τύχη να προέρχομαι από δύο διαφορετικά κράτη και όσον αφορά τη γεωγραφία,  την ιστορία αλλά και τον πολιτισμό, που όμως στον πυρήνα τους χαρακτηρίζονται από πολλά κοινά σημεία όπως την δοτικότητα, την φιλοξενία και τη ζωντάνια στην καθημερινότητά τους. Εκτέθηκα σε πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα το οποίο με βοήθησε να διευρύνω ακόμα περισσότερο την αντίληψη μου για τον κόσμο, τη διαφορετικότητα και την πολυπλοκότητα που τον χαρακτηρίζει αλλά και τελικά τί είναι αυτό που τον ενώνει.

ArtScript Blog: Μαθαίνουμε για εσάς ότι λατρεύετε τα βιβλία, τα ταξίδια, τις φωτογραφίες και τις ξένες γλώσσες. Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, σε βαθμό που θα θέλατε να το είχατε γράψει εσείς; Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός; Τι θέματα προτιμάτε να φωτογραφίζετε και ποια γλώσσα σας αρέσει να μιλάτε;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Αν και δεν είναι από τα πρώτα βιβλία που διάβασα, εκείνο που λατρεύω και έχω διαβάσει άπειρες φορές είναι «Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου» της Πηνελόπης Δέλτα. Το συναισθηματικό και ιδεολογικό βάθος αυτού του βιβλίο με συγκλονίζει κάθε φορά που το διαβάζω, μιας και καθώς μεγαλώνω εξακολουθεί να μου δίνει «τροφή για σκέψη».

Όσο για τους προορισμούς, δόξα το Θεό είχα την τύχει να κάνω αρκετά ταξίδια μέχρι τώρα. Από όλα αυτά τα μέρη, εκεί που συνεχώς επιστρέφω είναι η Τουρκία. Όχι μόνο η Πόλη και η παράκτια περιοχή της, αλλά και ο  Πόντος, η Καππαδοκία, ακόμα και μέρη που δεν έχει αφήσει έντονα σημάδια ο Βυζαντινός πολιτισμός. Είναι ένα μέρος που ενσωματώνει διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικά γεωλογικά χαρακτηριστικά αλλά επίσης αποτέλεσε κοιτίδα θρησκειών και μίξης πολιτισμών. Όσο πιο βαθιά προχωράς στη ενδοχώρα τόσο περισσότερο νοιώθεις τη μυσταγωγία της περιοχής.

Στις φωτογραφίες μου απεχθάνομαι το στημένο, για αυτό και αποφεύγω να φωτογραφίζω ανθρώπους. Θεωρώ ότι το αυθόρμητο είναι και το αληθινά όμορφο. Για αυτό και φωτογραφίζω περισσότερο τη φύση, τα ηλιοβασιλέματα. Λατρεύω όμως περισσότερο τις λεπτομέρειες στα ωραία καρέ, για παράδειγμα τους κυματισμούς που αφήνει στη λίμνη η διέλευση ενός καϊκιού, ο τρόπος που ο  κισσός αγκαλιάζει ένα δέντρο κ.τ.λ.

Εννοείται πως τα ισπανικά, όπως και τα ελληνικά είναι μητρική  μου γλώσσα και εξίσου αγαπητή. Εκτός αυτών λατρεύω τα τουρκικά. Μου αρέσει ο ήχος τους αλλά πάνω από όλα η λογοτεχνία και ποίηση της.

ArtScript Blog: Έχετε κυκλοφορήσει δύο συλλογές διηγημάτων. «Στιγμές διηγήματα – Polaroid» και πρόσφατα τις «Ιστορίες του έρωτα και της φωτιάς». Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στις μικρές φόρμες ώστε να προτιμάτε τα διηγήματα από ένα μυθιστόρημα ή μια νουβέλα;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Η λεπτομέρεια. Εκείνες οι μικρές και συχνά θεωρούμενες ασήμαντες στιγμές που όμως μπορούν να καθορίσουν και να διαμορφώσουν ανθρώπους. Πλέον όλα γύρω μας κυλούν τόσο γρήγορα που μου αρέσει να στέκομαι σε μια κίνηση, ένα συναίσθημα, μια στιγμή και να της δίνω χώρο και χρόνο να ξεδιπλωθεί.

ArtScript Blog: Πότε ο έρωτας γίνεται φωτιά;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Ο έρωτας πάντα είναι φωτιά. Και όπως κάθε φωτιά μπορεί να σε κρατά ζεστό αλλά και να σε κάψει.

ArtScript Blog: Υπάρχει κάποια ιστορία που ξεχωρίζετε ή νιώσατε να σας επηρεάζει περισσότερο όταν τη γράφατε;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Τα 13 μπαλόνια. Η ιστορία αυτή γράφτηκε στα 13 χρόνια από τον θάνατο του πατέρα μου, τον οποίο λάτρευα Το μόνο που αλλάζει με τον καιρό είναι ο αριθμός των μπαλονιών…

ArtScript Blog: Σε κάποιες από τις ιστορίες σας ο έρωτας είναι αμοιβαίος στους ήρωες, θα φέρω ως παράδειγμα το διήγημα «Κοιμάσαι;». Κι όμως φαίνεται να μην αρκεί. Ποιος είναι ο λόγος που δυσκολεύει τους χαρακτήρες να εκφράσουν τα συναισθήματα τους φτάνοντας κάποιες φορές στο σημείο να πληγώνουν ο ένας τον άλλον;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Ο εγωισμός. Πιστεύω πως μια σχέση για να επιβιώσει αλλά και να καταφέρει να εξελιχθεί και να αντέξει πρέπει να μη περιλαμβάνει εγωισμούς. Όπως λέει κι ο λαός μας σε μια σχέση τρίτος δεν χωρεί. Ζούμε σε μια εποχή με πρωταρχικό μας στόχο να θρέψουμε και να ταχταρίσουμε όσο γίνεται περισσότερο το εγώ μας. Έτσι δεν χτίζονται σχέσεις.

ArtScript Blog: «Μια καρδιά σε ρίσκο» ποιος ο ρόλος της αγάπης; Να σε κάνει να πετάς, να σε προσγειώνει ή χρειάζονται και τα δύο;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Θεωρώ πως όλα χρειάζονται αλλά με μέτρο. Και ο Δαίδαλος έφτιαξε φτερά για τον γιό του χωρίς όμως να υπολογίσει την υπέρμετρη αυτοπεποίθηση του που τον οδήγησε στο θάνατο. Και ποιος δεν θέλει να βιώσει τον «Απόλυτο Έρωτα»; Αυτό όμως μόνο δεν αρκεί. Χρειάζεται ισορροπία για να έχει διάρκεια.

ArtScript Blog: Κάποιοι από τους ήρωες των διηγημάτων σας είναι προσκολλημένοι στο παρελθόν. Ποιος είναι ο λόγος που οι άνθρωποι διαλέγουν να υποφέρουν από το να προχωρήσουν;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Δεν λένε πως το πρώτο βήμα είναι πάντα και το πιο δύσκολο; Κάποιοι δεν συγχωρούν τον εαυτό τους. Άλλοι εθίζονται στον πόνο. Άλλοι πάλι φοβούνται να κάνουν αυτό το βήμα. Τέλος κάποιοι ζούνε με το παρελθόν γιατί το παρόν δεν υφίσταται για αυτούς, δεν το θέλουν, σαν ένα είδος «πνευματικής αυτοχειρίας». Δε σκοτώνουν το σώμα τους, σκοτώνουν το πνεύμα τους.

ArtScript Blog: Γράφετε κάτι νέο; Θα θέλατε να μας δώσετε μια γεύση;

Σ. Κ. Παπαδάκη: Βρίσκομαι στη διαδικασία έκδοσης του πρώτου μου παραμυθιού, για μια κορδέλα που ονειρευόταν να πετάξει…

Διαβάστε επίσης: