Νίκος Τσιπόκας
Με αφορμή τη συλλογή διηγημάτων «Τα αχνά φώτα της Μάρφα», η οποία αποτελείται από 21 αυτοτελείς ιστορίες, ο δημιουργός Νίκος Τσιπόκας, απαντάει στις ερωτήσεις του ArtScript, για το ποια προδοσία θεωρεί ο ίδιος ασυγχώρητη, για το πώς βλέπεις τους συμπατριώτες του έπειτα από απανωτές και κάθε είδους κρίσεις τις οποίες έχουν επωμιστεί, για τις μικρές απολαύσεις των ιστοριών του και για πολλά ακόμη θέματα.
ArtScript: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς, ένα σύντομο βιογραφικό.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Ότι δεν μπόρεσα να περιγράψω με χρώματα και εικόνες μέσα από εγκαταστάσεις τέχνης, τα έκανα διηγήματα. Σε ό,τι με συναρπάζει, έχει πάντα και λίγο σινεμά μέσα. Ποτέ βέβαια δεν τα διαχώρισα, δεν θα μπορούσα άλλωστε, απλά αφήνομαι και παρασύρομαι...
ArtScript: Το βιβλίο σας «Τα αχνά φώτα της Μάρφα» είναι η τρίτη σας συλλογή διηγημάτων, έχουν προηγηθεί «Αυτή η Πανσέληνος κράτησε οχτώ ολόκληρα χρόνια» και «Favelas», από τις εκδόσεις Απόπειρα. Τι σας ελκύει στις πιο μικρές φόρμες γραφής;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Είχα πει ότι για μένα δεν υπάρχει μικρή φόρμα, μόνο μικρές απολαύσεις.
Οι στιγμές της κάθε ημέρας. Όπως όταν περπατάς και συναντάς ένα χαμόγελο και μέσα σε δευτερόλεπτα αν και δεν μιλήσατε, αστραπιαία μπορεί να σκεφτείς ακόμα και πως θα ήταν η ζωή μαζί της. Έτσι είναι τα διηγήματα. Αστραπές στον αέρα.
ArtScript: Είναι κάποιες από τις ιστορίες βασισμένες σε πρόσωπα ή γεγονότα που γνωρίζετε ή είναι αποκύημα της φαντασίας σας;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Σύγχρονες βιωματικές ιστορίες, που αγγίζουν την περιπέτεια της ζωής με την τρυφερότητα των πρωταγωνιστών.
ArtScript: Πως βλέπετε τους έλληνες πολίτες, τις μέρες μας έπειτα από την οικονομική κρίση, τον covid, την ενεργειακή κρίση και όλα όσα φαίνεται να έρχονται;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για την χώρα μας. Ό,τι συμβαίνει παντού, το ίδιο βιώνουμε και εμείς με κάποιες υπερβολές. Σίγουρα δεν είναι μόνο μια επιδημία ή ένας πόλεμος με τις αντανακλάσεις του. Χρόνια τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι διάφοροι άπιαστοι ‘’δείκτες’’ σημαίνουν ευημερία, σημαίνουν ευτυχία. Με όλα αυτά όμως τα παράξενα δοκιμάζονται μαζί και οι σχέσεις. Με την οικονομία σίγουρα δεν μπορείς να περιγράφεις συναισθήματα, με τον έρωτα ναι.
ArtScript: Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις ιστορίες της συλλογής «Τα αχνά φώτα της Μάρφα», που τις συγκαταλέγει στην ίδια συλλογή;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Η λαχτάρα για την ζωή.
ArtScript: Γράφετε διηγήματα, ποίηση (έχει κυκλοφορήσει το 2018 και η ποιητική σας συλλογή «Αυτό το Αόρατο χρώμα»), στον κινηματογράφο έχετε φτιάξει σκηνικά, έχετε συμμετάσχει σε εκθέσεις εικαστικών, τι θα λέγατε από όλα αυτά που έχετε κάνει ότι σας ξεκουράζει περισσότερο;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Με ξεκουράζει ότι με αναστατώνει, με κυριεύει, με κάνει να μην βαριέμαι και να ονειρεύομαι.
ArtScript: Με αφορμή το διήγημα σας «Τα αχνά φώτα της Μάρφα», η Ελλάδα έχει κατηγορηθεί από διεθνείς οργανισμούς για τo push back των προσφύγων προς την Τουρκία, αλλά και για τη συμπεριφορά της επίσημης Ελλάδας προς του πρόσφυγες. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και ακτιβιστές, που όπως ο ήρωας σας, προσπαθεί να διασώσει ανθρώπους από τον πνιγμό και το θάνατο. Που πιστεύετε ότι γέρνει περισσότερο η πλάστιγγα στο προσφυγικό θέμα, σε αυτούς που συμπονούν, σε αυτούς που προσπαθούν ή σε αυτούς που αδιαφορούν για τους συνανθρώπους τους;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Ζούμε στην πιο φιλόξενη γωνιά της Ευρώπης, όταν δυστυχώς η πλειονότητα των ευρωπαίων νοιάζονται μόνο για τα κατοικίδια τους και κάνουν πως δεν υπάρχει αυτή η ανθρωπιστική κρίση. Είναι απάνθρωπο και αλλόκοτο να περιορίζεις τόσο κόσμο σε κέντρα υποδοχής με τέτοιες άθλιες συνθήκες με ‘’θέα’’ το Αιγαίο, μια θάλασσα ελευθερίας.
ArtScript: «Οι στιγμές αλλάζουν όταν βουτάμε μέσα τους», τι είναι αυτό κατά τη γνώμη σας που τρομάζει τους ανθρώπους (ή ένα μεγάλο μέρος αυτών) προτιμώντας να παραμένουν θεατές στη ζωή;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Ζούμε κυρίως μέσα από τις ζωές των άλλων. Μέσα από tv και social. Κρατώντας ένα ποντίκι, νομίζουμε ότι έχουμε τον έλεγχο, ενώ κάθε κλικ είναι κι ένας νέος πυροβολισμός. Ο φόβος όμως μπορεί να γίνει και η αρχή για αναζήτηση και ελευθερία, ο φόβος μπορεί να ξαναγεμίσει τις πλατείες πάλι.
ArtScript: Με αφορμή το διήγημα σας “Silver Alert”, ποια προδοσία θεωρεί ο Νίκος Τσιπόκας ασυγχώρητη;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Το να προδίδεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Να ξεχάσεις τι σκεφτόσουν μικρός για την περιπέτεια της ζωής, τι ευχόσουν για σένα κοιτώντας τα αστέρια.
ArtScript: Γράφετε κάτι άλλο, αυτήν την περίοδο και αν ναι θα θέλατε να μας δώσετε μια γεύση;
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ: Έχω ήδη παραδώσει στον εκδότη μια νέα σειρά διηγημάτων και ελπίζω ανάλογα φυσικά με τις συνθήκες να εκδοθούν το φθινόπωρο, καθώς και μια μικρού μήκους ταινία η οποία είναι σε εξέλιξη.
Διαβάστε επίσης:
