Μεταξία Κράλλη

Η Μεταξία Κράλλη είναι μια ιδιαίτερα αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό, σύγχρονη ελληνίδα συγγραφέας. Το πρώτο της βιβλίο «Μια φορά κι ένα καλοκαίρι» κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Ψυχογιός, ακολούθησε το «Η Αγάπη φόβο φέρνει», και πριν από δύο χρόνια κυκλοφόρησε η «Δεύτερη πράξη» ένα μυθιστόρημα που οι ήρωες του κινούνται μέσα στην οικονομική κρίση. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο της βιβλίο «Κάποτε στη Σαλονίκη», η υπόθεση του διαδραματίζεται στα δύσκολα χρόνια μετά την Μικρασιάτικη καταστροφή και το μεσοπόλεμο και φτάνει στο τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου με την απελευθέρωση της Ελλάδος, καθώς τα σύννεφα του εμφυλίου έχουν σκεπάσει τη χώρα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί η συγγραφέας μας λέει ποιος ήταν ο λόγος που έγραψε το πρώτο της βιβλίο, σχολιάζει τις δύσκολες μέρες της κρίσης και για το πόσο οι άνθρωποι μπορούμε τελικά να διδαχτούμε κάτι από την ιστορία.     

ArtScript: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς (ένα σύντομο βιογραφικό).

Μεταξία Κράλλη: Γεννήθηκα στην Αθήνα πριν από 41 χρόνια. Λόγω οικογενειακής παράδοσης σπούδασα νομικά και αυτό μου εξασφάλισε κάποια όμορφα χρόνια στο Παρίσι, όπου πήγα για μεταπτυχιακές σπουδές. Εργάζομαι ως νομικός και, όταν μου περισσεύει ελεύθερος χρόνος, χαίρομαι να σκαρώνω ιστορίες. 

ArtScript: Πως συνδυάζετε την ενασχόληση σας με δύο δραστηριότητες τόσο απαιτητικές και χρονοβόρες όπως είναι η συγγραφή βιβλίων καθώς και η νομική; Τι βαθμό δυσκολίας ή και ευκολίας έχει για εσάς; Υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους;

Μεταξία Κράλλη: Το να γράφω είναι η ξεκούρασή μου. Με χαλαρώνει, με διασκεδάζει, ενίοτε με απορροφά. Δεν γράφω με πρόγραμμα ούτε αγχώνομαι όταν υπάρχουν μεγάλα διαστήματα απραξίας. Κάπως έτσι καταφέρνω να συνδυάζω τη δουλειά μου και την συγγραφή, με το να μην αντιμετωπίζω τη δεύτερη ως κάτι το υποχρεωτικό ή καταπιεστικό.

Όσο για το αν υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στη νομική και στο γράψιμο, θα έλεγα ότι είναι οι στιγμές ικανοποίησης όταν νιώσω πως ένα κείμενό μου είναι «σωστό». Το νομικό κείμενο από άποψη αρτιότητας επιχειρημάτων και το λογοτεχνικό επειδή κατάφερε να αποδώσει μια όμορφη εικόνα ή ένα όμορφο συναίσθημα.

ArtScript: Όποιος γνωρίζει τη δουλειά σας, γνωρίζει ότι το όνομα που χρησιμοποιείται για να υπογράφετε τα βιβλία σας είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Μπαίνω στον πειρασμό λοιπόν να σας ρωτήσω, πως προέκυψε το Μεταξία Κράλλη;

Μεταξία Κράλλη: Το «Μεταξία» είναι ένα δικό μου όνομα. Το «Κράλλη» είναι ένα επώνυμο που πάντοτε μου άρεσε. Το είχα πρωτακούσει σε μια αγαπημένη μου, και λίγο πολύ ξεχασμένη πια, ελληνική σειρά και το είχα βρει ιδιαίτερα καλόηχο.

ArtScript: Γράφετε στην εισαγωγή του βιβλίου σας «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ» ότι ο σπόρος για το συγκεκριμένο βιβλίο μπήκε μια νύχτα του 1990, στο σπίτι ενός συμμαθητής σας, όμως πριν από αυτό προηγήθηκαν τρία άλλα βιβλία! Πως και πότε περίπου ξεκίνησε όλη αυτή η δημιουργική διάθεση ώστε να θέλετε να αφηγηθείτε τις δικές σας ιστορίες;

Μεταξία Κράλλη: Από ένα στοίχημα με φίλες. Γκρινιάζαμε ότι δεν διαβάζουμε συχνά ερωτικές ιστορίες που να μας αρέσουν και τους πρότεινα να γράψω εγώ μια ιστορία και να μου λέγανε αν τη βρίσκανε ενδιαφέρουσα ή όχι. Έτσι ξεκίνησε το «Μια φορά κι ένα καλοκαίρι». Το έστελνα στις φίλες μου κεφάλαιο – κεφάλαιο και συνέχιζα μετά τα σχόλιά τους, τις αντιρρήσεις τους, την καζούρα τους. Κάποια χρόνια μετά και ύστερα από δική τους παρότρυνση, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μου με τις εκδόσεις Ψυχογιός.

ArtScript: Του βιβλίου «Κάποτε στη Σαλονίκη» προηγήθηκαν τρεις άλλοι τίτλοι «Μια φορά και ένα Καλοκαίρι», «Η αγάπη φόβο φέρνει» και «Δεύτερη πράξη» των οποίων οι ιστορίες εξελίσσονται στην εποχή μας, τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε στο τελευταίο σας βιβλίο ώστε να στρέψετε το βλέμμα σας στο παρελθόν ταξιδεύοντας μας στα χρόνια λίγο μετά την μικρασιατική καταστροφή μέχρι και το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου;  

Μεταξία Κράλλη: Πολύ απλά το ότι αυτή η ιστορία μου καρφώθηκε στο μυαλό και ζητούσε να τη διηγηθώ. Έχω πει πολλές φορές ότι δεν διαλέγω εγώ τα θέματά μου, εκείνα έρχονται και με βρίσκουν.

ArtScript: Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά πέφτουν στα χέρια μου βιβλία ελλήνων συγγραφέων που οι ιστορίες τους διαδραματίζονται σε παλιότερες εποχές και αφορούν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Θεωρείτε ότι η οικονομική κρίση πιθανόν να έχει συμβάλει στο ότι οι συγγραφείς προτιμούν να αντλούν τη θεματολογία τους από το παρελθόν, σε μια προσπάθεια να κάνουν το κοινό να θυμηθεί και να διδαχτεί από αυτό με τα καλά και τα κακά του;  

Μεταξία Κράλλη: Και να διδασκόμασταν τουλάχιστον από το παρελθόν … Νομίζω πως έχει βάση αυτό που λέτε, το ότι, στις δύσκολες περιόδους, προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί φτάσαμε ως εδώ, τι έφταιξε, να βρούμε έναν μπούσουλα στο τι θα κάνουμε από δω και πέρα. Δεν πιστεύω όμως ότι οι συγγραφείς ανατρέχουν στην ιστορία σε μια προσπάθεια διαπαιδαγώγησης του κοινού. Εγώ τουλάχιστον δεν το κάνω. Μάλλον δικές μου απαντήσεις ψάχνω να βρω, δικές μου απορίες να λύσω.

ArtScript: Στο τελευταίο βιβλίο σας αναφέρεστε στην κρίση που ταλάνιζε τα εργατικά στρώματα τη δεκαετία του 30’ στη Θεσσαλονίκη και πως οι επιχειρηματίες αρνούνταν να δώσουν την αύξηση που είχε ορίσει το κράτος από το 1924 (σελ. 336) καθώς και τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον των εβραίων από εθνικιστικές ομάδες που δρούσαν στην περιοχή. Πόσα κοινά θεωρείτε ότι έχει εκείνη η εποχή με τη δική μας; 

Μεταξία Κράλλη: Πάμπολλα. Η ιστορία κάνει κύκλους. Ίσως επειδή, τελικά, οι άνθρωποι δεν είμαστε ιδιαίτερα πρωτότυποι στις σκέψεις και τις πράξεις μας! Κρίση οικονομική που οδηγεί σε κρίση αξιών που δίνει έδαφος σε ακραίες απόψεις που … και πάει λέγοντας. Το παρήγορο είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται μεν αλλά, ευτυχώς, ποτέ αυτό δεν γίνεται με ακριβώς τον ίδιο τρόπο.

ArtScript: Ποιος ήταν ο λόγος που στο βιβλίο σας «ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ», προτιμήσατε να εξελιχθεί η ιστορία μέσα στις μαύρες μέρες της οικονομικής κρίσης και ύφεσης που ζει η πατρίδας μας; Και επίσης μπήκατε στον πειρασμό, να αθωώσετε το νεκρό πλέον Χριστόφορο Ορφανούδη από τις υποψίες που είχε για εκείνον ο γιός του για τον τρόπο που έκανε την περιουσία του ;

Μεταξία Κράλλη: Ζούσα και ζω, όπως όλοι μας, αυτή την περίοδο της κρίσης. Μερικές στιγμές επηρέαζε την καθημερινότητά μου, τη διάθεσή μου, με καταιγιστικό τρόπο. Κάτι το τόσο έντονο δεν γινόταν να μην μπει αρκετά μέσα μου ώστε να μου γεννήσει τη διάθεση να μιλήσω γι’ αυτό.

Τον Χριστόφορο Ορφανούδη όχι, δεν σκέφτηκα ποτέ να τον αθωώσω. Ήταν ένας πέρα για πέρα σκληρός άνθρωπος, έστω κι αν μερικές φορές το έκρυβε καλά. Εξάλλου, μια βασική ιδέα της «Δεύτερης Πράξης» είναι πως οι γονείς δεν είναι πάντοτε τέλειοι. Κάποιοι μάλιστα είναι πέρα για πέρα ανεπαρκείς στον ρόλο τους.

ArtScript:  Στις ευχαριστίες στο τέλος της Δεύτερης Πράξης γράφετε «Να διασκεδάζεις όταν πλάθεις μια ιστορία και να διασκεδάζουν κι οι άλλοι, διαβάζοντας την. Μα τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από αυτό το ταξίδι»! Πόσο σημαντικό είναι για εσάς ως συγγραφέα να ξέρετε ότι ταξιδεύετε τους αναγνώστες με τα βιβλία σας; Καθώς και πόσο η ίδια βυθίζεστε όταν τις γράφετε;

Μεταξία Κράλλη: Απίστευτα σημαντικό. Μου δίνει ένα τεράστιο αίσθημα ικανοποίησης. Σα να κάλεσες φίλους σε μια γιορτή στο σπίτι σου κι εκείνοι να διασκέδασαν και να σου λένε πόσο τους άρεσε το φαγητό, η μουσική, η κουβέντα, η φιλοξενία σου.

Όταν γράφω, συχνά ξεχνιέμαι κι εγώ. Είναι συναρπαστικό να φτιάχνεις έναν κόσμο και να του δίνεις το σχήμα και την κατεύθυνση που εσύ επιλέγεις.

ArtScript: Αν και μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε το τελευταίο σας βιβλίο, αυτή την στιγμή έχετε καταπιαστεί με κάτι καινούργιο; Αν ναι, θα θέλατε να μας δώσετε μια γεύση;

Έχω γράψει πέντε ολόκληρες σελίδες κι έχω κολλήσει! Υπάρχει το γενικό περίγραμμα μιας ιστορίας αλλά δεν γίνεται πιο συγκεκριμένο να προχωρήσω τουλάχιστον στην έκτη σελίδα!

ArtScript: Σας ευχαριστούμε πολύ για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας δώσατε!

Διαβάστε επίσης:

              Αργυρώ Μαργαρίτη