Ελένη Κιουσέ
Μέσα στο καλοκαίρι κυκλοφόρησε το πρώτο μυθιστόρημα της Ελένης Κιουσέ από τις εκδόσεις «Κάκτος» με τίτλο «Η Τσαούσα». Με αφορμή τη ζωή της Τσαούσας, συζητήσαμε με τη συγγραφέα για τους μονόδρομους που έχει η ζωή και ως προς το πόσο το περιβάλλον ευνοεί σε έναν βαθμό τις λάθος επιλογές, για το πώς αγαπημένα πρόσωπα μπορούν να χαθούν από τη ζωή μας, για τη βοήθεια που προσφέρει η λογοτεχνία σε δύσκολες στιγμές, αλλά και για την ελευθερία του ανθρώπου. Αυτά είναι κάποια από τα θέματα που είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τη συγγραφέα και θα διαβάσετε αναλυτικά στη συνέντευξη που ακολουθεί και που η κυρία Κιουσέ παραχώρησε στο ArtScript.
ArtScript: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς, ένα σύντομο βιογραφικό;
Ελένη Κιουσέ: Θα μπορούσα να πω πολλά όπως σπουδές, οικογενειακή κατάσταση, επιτεύγματα. Αποφεύγοντας να γίνω κουραστική θα πω συνοπτικά πως η ζωή μου ως τα 40 ήταν ένα πάρτι, μετά τα 40 το hangover του…
ArtScript: Ασχολείστε με τη δημιουργία περιεχομένου για μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συχνά τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης , δαιμονοποιούνται, θεωρείτε ότι είναι ένα εύφορο περιβάλλον απολύτου εμπιστοσύνης ή ο χρήστης πρέπει να βάζει κόκκινες γραμμές και σε ποιες περιπτώσεις;
Ελένη Κιουσέ: Προφανώς υπάρχει κάποια χρυσή τομή στη χρήση των social media που κι εγώ ψάχνω να βρω. Πιστεύω σε μεγάλο βαθμό πως ο κύριος κίνδυνος είναι ο εθισμός σε αυτά με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των χρηστών. Ωστόσο θα ήταν δόκιμο να ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά τους και να διαλέγουμε με ποιον τρόπο θα τα χρησιμοποιήσουμε την εκάστοτε περίοδο της ζωής μας.
ArtScript: Ποιες είναι οι ασχολίες της Ελένη τις ελεύθερες ώρες της;
Ελένη Κιουσέ: Ατέλειωτες βόλτες με τον σκύλο μου, διάβασμα και τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το θέατρο το οποίο λατρεύω και λειτουργεί απολύτως ψυχοθεραπευτικά για μένα.
ArtScript: «Το πιο μεγάλο αγαθό είναι η λευτεριά», λέει η γιαγιά Αρχόντω. Συνήθως με τη λέξη ελευθερία έρχεται στο μυαλό μας η εθνική ελευθερία ή το να μη βρίσκεται κάποιος πίσω από κάγκελα. Πόσες διαφορετικές έννοιες θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε στην ελευθερία, αλλά και στην σκλαβιά;
Ελένη Κιουσέ: Αμέτρητες. Ελευθερία είναι ένα ζώο που τρέχει στο φυσικό του περιβάλλον, ο αέρας που φυσά στο πρόσωπό μας, μια βαθιά βουτιά στον βυθό… Για μένα η πιο ουσιαστική ελευθερία είναι αυτή του νου μας –ή αντίστοιχα η σκλαβιά του– που εξαρτάται απόλυτα από εμάς τους ίδιους.
ArtScript: «Μ’ αυτόν τον τρόπο κατάφερα να τη βγάλω καθαρή εκείνη τη δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Ζώντας μέσα απ’ τις ιστορίες άλλων και ξεγελώντας τον χρόνο, να περάσει όσο πιο αναίμακτα γινόταν». Η λογοτεχνία είτε μέσω της γραφής είτε της ανάγνωσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μορφή θεραπείας για τον ασθενή;
Ελένη Κιουσέ: Σίγουρα ναι. Αν και όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας οι προτεραιότητες σου είναι άλλες, ζωτικής σημασίας. Ο στόχος σου είναι να επιβιώσεις. Δεν πρέπει όμως να προσπερνάς καμία βοήθεια, οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις «φυσιολογικός» και μπορεί να θρέψει το πνεύμα σου και να σε κάνει να δεις πολλαπλές πτυχές των πραγμάτων.
ArtScript: Σε πολλά σημεία του μυθιστορήματός σας βλέπουμε την ηρωίδα σας, την Εύα, να αναλογίζεται τις επιλογές της. Πόσο διαφορετική θα ήταν η μοίρα της αν δεν το είχε σκάσει –αν και δικαιολογημένα– από την οικογένειά της;
Ελένη Κιουσέ: Αυτό είναι ένα σενάριο το οποίο πραγματικά δεν έχω σκεφτεί. Ίσως γιατί στο δικό μου μυαλό δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την απόδραση απ’ το τοξικό περιβάλλον της οικογένειας. Η οικογένεια δυστυχώς ή ευτυχώς μας καθορίζει και διαμορφώνει ένα τεράστιο ποσοστό της προσωπικότητας μας. Επομένως αν τελικά δεν έπαιρνε την απόφαση να φύγει θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή της –τουλάχιστον– μετανιωμένη που δεν το τόλμησε.
ArtScript: Ο πιο αγαπημένος της άνθρωπος ήταν ο Αντρέας, από παιδιά τον είχε σαν αδερφό όμως κάποια στιγμή οι δρόμοι τους χωρίστηκαν. Τι είναι αυτό που εμποδίζει την Εύα να τον αναζητήσει;
Ελένη Κιουσέ: Αρχικά υπήρξε προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί του η οποία δεν ευοδώθηκε. Περνώντας τα χρόνια αυτό που την εμπόδισε στο να τον αναζητήσει περισσότερο ήταν πως απέφευγε να ακούσει κάτι τραγικό γι’ αυτόν ή να του αποκαλύψει τα δικά της τραγικά…
Άλλωστε όλοι μας δεν έχουμε αγαπημένους μας ανθρώπους που δεν αναζητάμε; Ίσως γιατί κάπου μέσα μας θέλουμε να τους θυμόμαστε όπως συνήθιζαν να είναι…
ArtScript: Αν και τσαούσα και επαναστάτρια στη ζωή της, η Εύα πολλές φορές στην πορεία της γίνεται εύκολα θύμα των άλλων. Τι είναι αυτό που άλλαξε τον χαρακτήρα της ή στην πραγματικότητα ήταν πιο πράα από ό,τι εξωτερίκευε; Μπορεί να ευθύνεται ότι δεν διάβαζε τους ανθρώπους;
Ελένη Κιουσέ: Το καλοπροαίρετο και αθώο κομμάτι του χαρακτήρα της καθώς και το γεγονός πως έπεσε γρήγορα στα βαθιά την έκανε να χάσει την πυγμή και την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και στις δυνατότητές της. Δεν πιστεύω πως δεν είχε διαίσθηση όσον αφορά τους ανθρώπους, πιο πολύ εθελοτυφλούσε και τους έπλαθε όπως εκείνη θα ήθελε να είναι για να μην δει την σκληρή τους πλευρά.
ArtScript: «Πότε άραγες θα θαυμάζουν την αξία σου ως άνθρωπο και όχι σε σχέση με έναν γάμο, μια καλή δουλειά, ένα νοικοκυρεμένο σπίτι, ένα παιδί; Μάλλον ποτέ; » αυτό αναρωτιέται η Τσαούσα στα τέλη του περασμένου αιώνα. Τα στερεότυπα πιστεύετε, έχουν αλλάξει διανύοντας την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα ή ο περίγυρος μιας γυναίκας θεωρεί τον γάμο και την οικογένεια της, άντε και μια κερδοφόρα εργασία ως επιτυχία;
Ελένη Κιουσέ: Τα στερεότυπα υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Είναι ο απλουστευμένος τρόπος που έχει ο άνθρωπος για να παίρνει γρηγορότερα αποφάσεις. Έχουμε μάθει βλέποντας ένα έντομο με κίτρινες και μαύρες ρίγες να το θεωρούμε επικίνδυνο. Δεν εξετάζουμε εκείνη τη στιγμή το είδος του εντόμου κι αν θα πρέπει όντως να το φοβόμαστε. Ο φόβος μας και ο τρόπος αντίδρασής μας σε αυτό είναι σχεδόν αντανακλαστικά. Μεγαλωμένοι σε κοινωνίες που βρίθουν από γενικευμένες και τυποποιημένες συμπεριφορές το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να σπάσουμε τα στερεότυπα είναι δουλειά με τον εαυτό μας. Να τον αμφισβητούμε και να είμαστε ανοιχτοί σαν μυαλά.
ArtScript: Γράφετε κάτι αυτή την περίοδο κι αν ναι θα θέλατε να μας δώσετε μια γεύση;
Ελένη Κιουσέ: Αρχικά απολαμβάνω το ταξίδι της Τσαούσας που έχει μέλλον ακόμα. Ταυτόχρονα ξεκίνησα το δεύτερο μυθιστόρημά μου με έντονη γεύση από 80’sκαι 90’s, δεκαετίες για τις οποίες έχω αμέτρητα πράγματα να εξιστορήσω…
Διαβάστε επίσης:
