Χριστίνα Αποστολίδη
Στη συνέντευξη που ακολουθεί της συγγραφέως παιδικών (για την ώρα) βιβλίων, Χριστίνας Αποστολίδη, μας εξηγεί πως ξεκίνησε να δημιουργεί παραμύθια. Αν είχε ένα μαγικό καπέλο, τι θα ήθελε να βγάλει από μέσα και τι θέση έχει η αταξία στη ζωή μας; Η φιλία είναι μια σχέση άραγε αποκλειστική; Αυτές είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που θέσαμε στη συγγραφέα και εκείνη δεν παρέλειψε καμία. Απολαύστε τη!
ArtScript: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς, ένα σύντομο βιογραφικό.
Χριστίνα Αποστολίδη: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, με Λιλιπούπολη και Λουκιανό Κηλαηδόνη. Σπούδασα Επικοινωνία και γράφω ιστορίες για μάρκες και παιδιά. Πλέον ζω στην Κρήτη, ανάμεσα στα βουνά και στη θάλασσα.
ArtScript: Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε βιβλία για παιδιά;
Χριστίνα Αποστολίδη: Πάντα έγραφα ιστορίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όμως, ειδικά για παιδιά ξεκίνησα να γράφω όταν γεννήθηκε η κόρη μου και δεν θυμόμουν κανένα από τα κλασικά παραμύθια για να της διηγηθώ!
ArtScript: Ποιο ήταν το αγαπημένο παιδικό βιβλίο της Χριστίνας;
Χριστίνα Αποστολίδη: Από τα εικονογραφημένα αγαπούσα πολύ την Κυρία Αννούλα και τη σειρά Μυθολογία της Σοφίας Ζαραμπούκα. Μεγαλύτερη διάβαζα ξανά και ξανά το Καπλάνι της βιτρίνας και τον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου.
ArtScript: Αν είχατε ένα μαγικό καπέλο, τι θα αναζητούσατε μέσα σε αυτό;
Χριστίνα Αποστολίδη: Ταξίδια και νέες εμπειρίες!
ArtScript: Μέσω της αταξίας, "το άταικτο καπέλο" κατάφερε να κάνει κάποιους ανθρώπους χαρούμενους, μήπως τελικά η αταξία είναι παρεξηγημένη και, αν ναι, σε ποιο βαθμό;
Χριστίνα Αποστολίδη: Την αταξία, με την έννοια της ανατροπής, μάλλον τη φοβόμαστε. Μας είναι δύσκολο– συναισθηματικά και πρακτικά – να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας ή ζούμε τη ζωή μας. Αν όμως αφήσουμε λίγο χώρο για «αταξίες», μπορεί να ανακαλύψουμε πράγματα που μας ικανοποιούν και μας γεμίζουν.
ArtScript: Πιστεύετε ότι αν κάποιος είναι συγκεντρωμένος σε έναν στόχο, όπως ο λύκος στο παραμύθι σας "Ο Λύκος και η πεταλούδα", υπάρχει περίπτωση να χάσει πράγματα από τον περιβάλλοντα χώρο;
Χριστίνα Αποστολίδη: Σίγουρα υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες χρειάζεται να είμαστε συγκεντρωμένοι σχεδόν αποκλειστικά σε έναν στόχο, προκειμένου να τον πετύχουμε. Το στοίχημα είναι σε αυτή την πορεία να μη χάσουμε την επαφή μας με άλλα πράγματα, από τα οποία επίσης αντλούμε ικανοποίηση, όπως μπορεί να είναι οι φιλίες, οι νέες εμπειρίες ή απλώς το τεμπέλιασμα και η ξεκούραση.
ArtScript: Η φιλία απαιτεί αποκλειστικότητα, όπως «απαιτεί» η Λεώνη από τον Δημήτρη στο βιβλίο σας "Ωχ Πρασίνισα" ; Ποιες είναι οι βάσεις για να χτιστεί μια σωστή υγιής φιλία;
Χριστίνα Αποστολίδη: Η φιλία χρειάζεται αφοσίωση, όχι αποκλειστικότητα, και σίγουρα αποδοχή. Να νιώθεις άνετα να είσαι ο εαυτός σου και να εισπράττεις ενθάρρυνση για όλα όσα θέλεις να γίνεις.
ArtScript: Τι εισπράττετε από τους νεαρούς αναγνώστες των βιβλίων σας όταν συναντιέστε στις παρουσιάσεις;
Χριστίνα Αποστολίδη: Πολύ κέφι κι αστείρευτη όρεξη για παιχνίδι, χορό, συζητήσεις… Ειδικά το άτακτο καπέλο, ο μάγος και οι υπόλοιποι ήρωες της ιστορίας φαίνεται να τους έχουν κεντρίσει τη φαντασία!
ArtScript: Πώς είναι να βλέπετε την ιστορία σας να παίρνει εικαστική μορφή μέσα από τα σχέδια ενός εικονογράφου;
Χριστίνα Αποστολίδη: Είναι πραγματικά καταπληκτικό, γιατί ο κόσμος τον οποίο είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου παίρνει σάρκα και οστά, κι αυτό με βοηθά να συνδεθώ ακόμα περισσότερο με τους ήρωες, να φανταστώ πώς αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους και να εξελίξω την ιστορία τους.
ArtScript: Γράφετε κάτι αυτή την περίοδο και αν ναι, θα θέλατε να μας δώσετε μια γεύση;
Χριστίνα Αποστολίδη: Γράφω τις συνέχειες του Οχ, πρασίνισα!, που πραγματεύονται άλλα συναισθήματα πέρα από τη ζήλια, και μικροδιηγήματα για ενήλικες.
Διαβάστε επίσης:
