ΛογοΚρισία > ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

 

Στη Βιβλιοθήκη θα σας παρουσιάζουμε βιβλία «Παλιά Κ Αγαπημένα», άλλες φορές ιδιαίτερα δημοφιλή και άλλες βιβλία που εμείς ξεχωρίσαμε.  

 

ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK, ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ LIKE ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΜΕΡΟΣ  ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ARTSCRIPT!!!

 

 

Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

-Εκδόσεις Μίνωας-

Ένας από τους πιο σημαντικούς και δημοφιλείς έλληνες πεζογράφους της χώρας μας είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Και δεν χρησιμοποιώ από λάθος παροντικό χρόνο, αφού τα βιβλία του διαβάζονται και στις μέρες μας, και εξακολουθούν να εκδίδονται από σύγχρονους εκδοτικούς οίκους. Ο Ξενόπουλος έγραψε περίπου στα 80 μυθιστορήματα, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε εφημερίδες. Οι εκδόσεις Βλάσση, οι οποίες είχαν τα δικαιώματα των βιβλίων μέχρι πρότινος, έκαναν μια προσπάθεια, βρίσκοντας τα τεύχη των παλαιών εκείνων εφημερίδων και συλλέγοντας τα αποσπάσματα τα μετέφεραν σε ενιαία βιβλία υπό τη σκεπή του εκδοτικού τους οίκου. Όμως τα βιβλία του πλέον έχουν αλλάξει στέγη και κάποια από τα δημοφιλέστερα έργα του, που κυκλοφορούσαν ήδη σε μυθιστορήματα επανεκδίδονται. Ανάμεσα τους και ο «Κατήφορος» ένα από τα σημαντικότερα έργα του κορυφαίου λογοτέχνη, το οποίο παραλίγο να μείνει στη μέση, όπως ενημερωνόμαστε στην εισαγωγή της τρέχουσας έκδοσης, μιας και ο εκδότης της Καθημερινής, αποφάσισε να διακόψει τη δημοσίευσή του, θεωρώντας το ακατάλληλο. Για καλή τύχη των αναγνωστών κυρίως και έπειτα του ίδιου του Ξενόπουλου που είδε ολοκληρωμένο το έργο του, τη δημοσίευσή του «Κατήφορου» συνέχισε η εφημερίδα «Νέα Ημέρα». Αυτά όσον αφορά το παρασκήνιο της δημοσίευσης, ποια είναι όμως η υπόθεση του;

Η Ρόζα ένα νεαρό κορίτσι 16 ετών, της καλής κοινωνίας της Ζακύνθου ερωτεύεται το λάθος άνθρωπο. Ο γοητευτικός φοιτητής Ζόζος, δε διστάζει να την παρασύρει αρχικά σε ένα παιχνίδι λαγνείας και έπειτα να εκμεταλλευτεί την εμπιστοσύνη που θα του δείξει. Ο Ζόζος θα είναι εκείνος που πρώτος θα την σπρώξει στον κατήφορο και κανείς δε θα βρεθεί να σταματήσει το ολοένα και μεγαλύτερο κατρακύλισμα της κοπέλας. Ο Ξενόπουλος μέσω του Κατήφορου μας εισάγει στην εποχή του, με τους άπειρους περιορισμούς που επιβάλλονταν στη γυναίκα. Και μπορεί ο μισός πλανήτης μέσω της γυναικείας χειραφέτησης να έχει αφήσει αυτά τα στερεότυπα πίσω του, αν και έχουμε δρόμο να διανύσουμε μπροστά μας για μια ουσιαστική ισότητα ανάμεσα στα φύλα, όμως δεν πρέπει να μας παραξενεύει το βιβλίο του Ξενόπουλου, αφού οι γυναίκες στον υπόλοιπο πλανήτη, αν αφεθούν να παρασυρθούν θα βρεθούν σε δυσμενέστερη θέση από αυτή της Ρόζας.

Ο ίδιος ο Ξενόπουλος είχε γράψει για τον «Κατήφορο», Αν είχα κόρη δεκάξι χρονώ, θα έκανα να διαβάσει κρυφά αυτό το βιβλίο και θα ήμουν ήσυχος ότι ποτέ δε θα κινδύνευε να παρεκτραπεί. Άραγε ο Ξενόπουλος δεν αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα σε αγόρια και κορίτσια, το αντίθετο. Σε ένα άλλο του μυθιστόρημα, στο «Ο γιος μου και η Κόρη μου» εξετάζει αυτές ακριβώς τις ανισότητες, και δε διστάζει να γράψει. “Η αδικία μου γινόταν κατάφωρη, μεγάλη, φριχτή! Και την απέδιδα όλη στην τεράστια αυτή διαφορά, που η κοινωνία θέλει να υπάρχει ανάμεσα σ' άντρα και σε γυναίκα - διαφορά που η φύση την αγνοεί. Πολλές φορές, απεναντίας, στο φυσικό, μια γυναίκα είναι πολύ ανώτερη από έναν άντρα, επομένως όχι μόνο τα ίδια, αλλά και περισσότερα δικαιώματα έπρεπε να 'χει.”  Όμως την ανωτερότητα που αναγνωρίζει ο Ξενόπουλος, δεν την αναγνωρίζει η κοινωνία στη γυναίκα, οπότε ένα μένει, να προστατέψει τα κορίτσια από το να μην κυλήσουν στον δρόμο που θα τους σπρώξει ο νέος που θα ερωτευθούν.         

Τα βιβλία του Ξενόπουλου δεν έφτασαν τυχαία ως τις μέρες μας. Με καθαρό λόγο, αλλά όχι πρόστυχο μας παρουσιάζει την εποχή του, με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Και μπορεί οι σύγχρονοί του, θύματα και οι ίδιοι μιας υποκριτικής ηθικής που ήθελε τη γυναίκα από το σπίτι του πατέρα της να φεύγει για το σπίτι του συζύγου της, να σοκαρίστηκαν από το λόγο του και την πορεία της Ρόζας, όμως ο Ξενόπουλος δεν έγραφε κάτι που ήταν αδύνατον να συμβεί. Ευτυχώς έχουν παρέλθει εκείνα τα χρόνια, αλλά με την τάση προς τον συντηρητισμό που έχει αρχίσει να παίρνει η Δύση, ποτέ δεν ξέρουμε πόσο πίσω κινδυνεύουμε να γυρίσουμε.

Μαίρη Β.

 

 

ΟΙ ΖΩΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΝΟΜΠΛ

-Εκδόσεις Μίνωας-

Η προαγωγή του συζύγου της Εύα, απαιτεί να εγκαταλείψουν την Αγγλία και να φύγουν για τη Νέα Υόρκη. Ο Εντ έχει τη δουλειά του η οποία γεμίζει τις ώρες του, δυστυχώς η Εύα μην έχοντας εργασία στις Η.Π.Α. είναι υποχρεωμένη να μένει πολλές ώρες μόνη της στο πολυτελές σπίτι τους σε μια πολυκατοικία πολλών διαμερισμάτων. Η συγγραφέας Ελίζαμπεθ Νομπλ ανοίγει τις πόρτες από διάφορα διαμερίσματα της πολυκατοικίας και μας δείχνει τη ζωή των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Τι κι αν μένουν στη Νέα Υόρκη όλο και κάποιον χαρακτήρα θα αναγνωρίσετε. Ο τεμπελάκος και προνομιούχος Τζάκσον που ως τα 26 του χρόνια ζει για να γλεντάει, όμως η συνάντησή του στο ασανσέρ με ένα κορίτσι πριν φύγει για τη δουλειά θα τον κάνει να θέλει να αλλάξει. Η 27χρονη ρομαντική Σαρλότ που εργάζεται στη βιβλιοθήκη. Η τέλεια οικογένεια Σούλμαν και το εντελώς αντίθετο από αυτή το ζευγάρι Κράμερ που με τη γέννηση της κόρης του έχουν αποξενωθεί. Το ζευγάρι των ομοφυλόφιλων, αλλά και ο ομοφοβικός Άρθουρ Αλεξάντερ. Όμως όλοι έχουν τη δική τους ιστορία, που με μαεστρία η συγγραφέας αναλαμβάνει να συμπεριλάβει στο βιβλίο της «Οι ζωές Απέναντι».   

«Να αφήνει πάντα πέντε μέτρα ανάμεσα σ’ αυτήν και τον υπόλοιπο κόσμο».

Η Εύα θα γνωρίσει την ηλικιωμένη, αλλά δυναμική Βάιολετ. Αγγλίδα που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και δεν επέστρεψε ποτέ στην πατρίδα. Οι δυο γυναίκες παρά τη διαφορά ηλικίας θα έρθουν πολύ κοντά, με τη Βάιολετ να ανοίγεται και να επιτρέπει στη νεαρή Εύα να μάθει για τη δική της ζωή.

«Οι Ζωές απέναντι» είναι ένα μυθιστόρημα με πολλούς χαρακτήρες σε πρώτο ρόλο και με τη συγγραφέα να τα καταφέρνει εξίσου καλά με όλους τους. Ένα βιβλίο που παρατηρεί τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είτε αυτή είναι ο έρωτας, «Ποιος μπορεί να ξέρει τι κάνει δυο ανθρώπους να ερωτεύονται ο ένας τον άλλον; Μερικές φορές δεν υπάρχει καμιά λογική». Είτε είναι η φιλία, είτε οι οικογενειακές σχέσεις. Η Νομπλ αποφεύγει να κριτικάρει τους ήρωες και έμμεσα ζητάει και από εμάς τους αναγνώστες το ίδιο. Θέλει να παρατηρήσουμε και ίσως να κατανοήσουμε τους λόγους που συμπεριφέρονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ένα ωραίο βιβλίο που το απολαμβάνει ο αναγνώστης του αλλά καταφέρνει και να τον συγκινήσει.

Μαίρη Β.  

 

 

ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ

STEVE CAVANAGH

-Εκδόσεις Διόπτρα-

Ο Τ. Τ. Λε Μπο, αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς αστυνομικών βιβλίων. Χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο προτιμάει να κρατάει μυστική την ταυτότητά του και αυτό ως ένα βαθμό συντελεί στην επιτυχία του συγγραφέα, αφού και ο ίδιος αποτελεί ένα μυστήριο για τους χιλιάδες των θαυμαστών του, πέρα από την εξαιρετική πένα που διαθέτει περιγράφοντας τις σκηνές στα μυθιστορήματα, μεταφέροντας απευθείας στον τόπο του εγκλήματος τους αναγνώστες του.

Η Μαρία είναι παντρεμένη λίγο καιρό μόλις με τον Πολ, κι ενώ θα πίστευε κάποιος ότι βρίσκονται στην καλύτερη φάση του γάμου τους, ο Πολ είναι ιδιαίτερα κλειστός μην επιτρέποντας στη νεαρή σύζυγό του να τον γνωρίσει πραγματικά. Η Μαρία νιώθει ότι ο άντρας της την κρατάει σε απόσταση και αυτό την κάνει να νιώθει μόνη, όταν θα ανακαλύψει τα κρυμμένα χαρτιά στο γραφείο του και αντιληφθεί ότι ο σύζυγός της είναι ένας από τους πλουσιότερους και διασημότερους συγγραφείς των Η.Π.Α. και δεν το έχει αποκαλύψει ούτε στην ίδια θα γίνει έξω φρενών. Η Μαρία έχει κάνει ένα σωρό θυσίες για τον Πολ όταν μετακόμισε στο νησί της αρεσκείας του για να ζήσει μαζί του, εγκαταλείποντας την καριέρα της και εκείνος της κρατάει κρυφά εκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα. Από τη στιγμή της ανακάλυψης και έπειτα μια σειρά γεγονότων θα μετατραπούν σε ντόμινο, επηρεάζοντας και αλλάζοντας τις ζωές τους για πάντα. Μια μεγάλη ανατροπή προς τα μέσα του βιβλίου, όπως αυτές που αγαπάει  το κοινό του Τ. Τ. Λε Μπο θα έρθει να αναποδογυρίσει το κάδρο, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Ένα βιβλίο που διατηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε όλη τη διάρκεια του, που θα κάνει τους λάτρεις των αστυνομικών βιβλίων να δουν με διαφορετικό μάτι τους συγγραφείς του είδους. Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι ξεκινάει από την πρώτη σελίδα και φτάνει λίγο πριν από τον επίλογο του βιβλίου. Ποιος θα βγει κερδισμένος από αυτές τις αποκαλύψεις και πόσο; Ο Τ. Τ. Λε Μπο θα καταφέρει να εξουδετερώσει τον τελευταίο άνθρωπο που γνωρίζει την ταυτότητά του, παραμένοντας στις σκιές να απολαμβάνει τον πλούτο που του έχει επιφέρει το ταλέντο του και την αγάπη του κόσμου, ακόμα κι αν δεν γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα, και η Μαρία πόσο μεγάλο εμπόδιο αποτελεί στη διακριτικότητα, μιας και πρόκειται για μια σπάταλη σύζυγο; 

Μαίρη Β.

 

 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

MICHAEL TSOKOS

-Εκδόσεις Λιβάνη-

Γνωρίζοντας καλά τον τομέα του ο Tsokos, εφόσον εργάζεται ως ιατροδικαστής, τις ώρες που δεν γράφει τα βιβλία του, παρακολουθεί τα χνάρια ενός εγκλήματος, από τις πληροφορίες που του δίνει το δολοφονημένο σώμα του θύματος. Από αυτό το πρίσμα γράφει και τα μυθιστορήματα του.

Ο θάνατος μιας ηλικιωμένης γυναίκας κοντά στο αεροδρόμιο του Βερολίνου, δεν έχει και πολλά να προδώσει στην αστυνομία για την ταυτότητα του δράστη, τα ίχνη που βρίσκονται κάτω από τα νύχια της, δεν είναι δυνατόν να τους βοηθήσουν αν και η επιστήμη της ιατροδικαστικής, ιδιαίτερα χρήσιμη στην εξιχνίαση εγκλημάτων, έχει αναπτύξει την ομαδική εξέταση με δείκτες Y-STR, η οποία είναι ικανή μέσω του χρωμοσώματος Υ να ταυτοποιήσει μέλη της ίδιας οικογένειας και να αποκαλύψει κατά κάποιο τρόπο την εθνικότητα ενός προσώπου, (για περισσότερες πληροφορίες στο ίδιο το βιβλίο, δεν ήμουν ποτέ άσσος στη βιολογία). Το στοιχείο που θα δώσει ο Άμπελ στις αστυνομικές αρχές, θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση ταυτοποίηση του ίχνους με ένα άτομο, που θα θεωρηθεί απευθείας ως ύποπτο. Μόνο που το συγκεκριμένο πρόσωπο θα αποδειχτεί παλιός φίλος του Άμπελ, ο οποίος είναι ανίκανος να πιστέψει ότι μπορεί να είναι ο δράστης, μιας τόσο άνανδρης επίθεσης. Όταν συλληφθεί ο Μόεβιχ, δε θα έχει άλλοθι για την ώρα που προσδιορίζεται η δολοφονία. Αν και έχουν συμβεί κάποια περιστατικά στη ζωή του φίλου του, που φαίνεται να τον έχουν αλλάξει, φορτώνοντάς τον με ένα ασήκωτο βάρος, ο Άμπελ δε δέχεται να πιστέψει στην ενοχή του, άλλωστε ως ιατροδικαστής, γνωρίζει ότι το στοιχείο που έδωσε στις αρχές δεν αντιπροσωπεύει μόνο ένα άτομο, όπως το DNA, αλλά πολλούς άντρες της ίδιας φυλής, που συγγενεύουν μεταξύ τους. Ο επικείμενος θάνατος της δωδεκάχρονης κόρης του φίλου του, δεν δίνει πολλά περιθώρια στον Άμπελ, αφήνοντας το θέμα στις αρχές. Πατέρας και κόρη πρέπει να βρεθούν έστω μια φορά, πριν εκείνη κλείσει για πάντα τα μάτια της, όμως η προφυλάκιση του Μόεβιχ δεν τους διευκολύνει, και ο χρόνος που παραμένει στη μικρή, είναι ελάχιστος.

Η πληροφορία ότι μια αντίστοιχη δολοφονία ακολούθησε στο Λονδίνο, έπειτα από εκείνη στο Βερολίνο, θα βγάλει τον Άμπελ, από τις αίθουσες του νεκροτομείου, βάζοντάς τον στον ρόλο του ντετέκτιβ, ξεκινώντας να ακολουθεί τα ίχνη του δολοφόνου των αεροδρομίων σε όλη την Ευρώπη. Ενάντια στον χρόνο, προσπαθεί να βοηθήσει τον φίλο του και να ανακαλύψει την αλήθεια αν και ο Μόεβιχ δε δείχνει να θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του. Έχει δίκιο άραγε ο Άμπελ που τον πιστεύει ή θα βρεθεί αντιμέτωπος με δυσάρεστες αποκαλύψεις;

Δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι η νεκροτομή είναι σημαντική, χρήσιμη στη διερεύνηση του εγκλήματος. Κι όμως, συνήθως τόσο στις σειρές όσο και στα βιβλία, σχεδόν δεν υπάρχει. Ελάχιστος ο χρόνος που δίνεται στους ιατροδικαστές να πουν τη γνώμη τους στον θεατή ή αναγνώστη, κάποιες βασικές πληροφορίες, που θα τις έχουν να συζητούν οι αστυνομικοί και έξω από την πόρτα. Λίγο η ορολογία, λίγο ότι απουσιάζει η πολλή δράση, λίγο ότι είναι κάπως μακάβριο το όλο θέμα, ίσως να είναι οι λόγοι. Έτσι κι ο Άμπελ δε θα παραμείνει για πολύ στον χώρο εργασίας του, ούτε και φυσικά θα πάει διακοπές, όπως σκέφτεται συχνά στις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος. Αντιθέτως βγαίνει ο ίδιος στο κατόπι, μιας και οι γερμανικές αρχές είναι βέβαιες ότι έχουν βάλει στο χέρι τον δράστη. Το βιβλίο, γρήγορα θα αποκτήσει τον ρυθμό του και κατά την προσωπική μου γνώμη είναι καλύτερο από την «Υποτροπή», τη συνέχεια του οποίου περιμένουμε στην Ελλάδα, μιας και κάτι λέει στους αναγνώστες ότι δεν τελειώσαμε ακόμη, με τον δολοφονικό συνάδελφο του Σνάιντερ. «Η Προσωπική υπογραφή» είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, και αποτελεί το πρώτο μιας τριλογίας με ήρωα τον Άμπελ.

Μαίρη Β.

 

 

JØRN LIER HORST

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΦΙΟΡΔ

-Εκδόσεις Διόπτρα-

Έπειτα από την έκρηξη ενδιαφέροντος, του αναγνωστικού κοινού, για τα αστυνομικά μυθιστορήματα, πολλοί δημοφιλείς συγγραφείς του είδους στις χώρες τους, αλλά και έξω από τα σύνορα της πατρίδας τους, ανακαλύφτηκαν και από τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, που ρίχτηκαν με ζήλο στην ικανοποίηση της ακόρεστης, για την ώρα, δίψας του κοινού, παίρνοντας τα δικαιώματα των βιβλίων και μεταφράζοντάς τα στη γλώσσα μας.

Μια βόλτα σε ένα βιβλιοπωλείο, ίσως σας κάνει να πιστέψετε ότι τα αστυνομικά μυθιστορήματα, καλύπτουν όλο και περισσότερα ράφια συγκριτικά με άλλων ειδών βιβλία. «Είναι κακό αυτό;» θα αναρωτιέστε. Όχι βέβαια. Είναι όμως μια μόδα που θα περάσει  ή έστω θα καταλαγιάσει; Αυτό θα φανεί με τον καιρό. Ο αναγνώστης έχει να διαλέξει ανάμεσα σε πολλούς τίτλους αστυνομικών βιβλίων, ενώ πολλά ονόματα συγγραφέων κυρίως από το εξωτερικό, φιγουράρουν και με τους ευφάνταστους τίτλους τους, πολλές φορές εντελώς αλλοιωμένοι από τη γλώσσας τους, μεταφέρονται στη δική μας, βάζοντας σε πειρασμό τον αναγνώστη ή σε δίλημμα για το αν θα διαλέξει αυτό αντί του άλλου βιβλίου.

Ένα άλλο γνώρισμα των περισσότερων αστυνομικών βιβλίων είναι ότι ο συγγραφέας έχει το δικό του alter ego σε ήρωα- ντετέκτιβ, του οποίου τον τρόπο σκέψης θα ακολουθήσουμε για να λύσουμε την υπόθεση, που καλείται κάθε φορά να εξιχνιάσει. Ένας από τους δημοφιλέστερους νορβηγούς συγγραφείς είναι ο Jørn Lier Horst, που ήρθε να διεκδικήσει το κοινό του στη χώρα μας, με τον ήρωα του Βίλιαμ Βίστιν. Για όσους δεν το γνωρίζετε ήδη, ο  Horst πριν γίνει συγγραφέας, εργάστηκε ως αστυνομικός, όμως η επαγγελματική του στροφή δεν άφησε ασυγκίνητο κανέναν, μιας και θεωρείται ένας από τους δημοφιλέστερους, σύγχρονος μας συγγραφέας στη χώρας του, ενώ το 2016 τιμήθηκε με το Petrona Award για το «Πρωτόγονο Ένστικτο», το οποίο χαρακτηρίστηκε το καλύτερο σκανδιναβικό μυθιστόρημα της χρονιάς. Πιθανόν κάποια άλλη φορά να κάνουμε λόγο σε αυτή τη σελίδα  και γι’ αυτό του το βιβλίο.

Στο μυθιστόρημα «ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΦΙΟΡΔ», ο Βίστιν θα έχει να εξιχνιάσει μια περίπλοκη υπόθεση. Μια σειρά διαρρήξεις σε εξοχικά σπίτια, θα οδηγήσουν στην εύρεση ενός πτώματος. Τα πράγματα με το πέρασμα των ημερών θα περιπλέξουν και αντί να βρίσκεται λύση, όλο και πιο πολύ θα μπερδεύουν τους ερευνητές. Από πού πρέπει να ξεκινήσει η αστυνομία τόσο για να βρει τη λύση στο εγκληματικό αίνιγμα όσο και να συλληφθούν οι υπαίτιοι; Τα αστυνομικά βιβλία, συνήθως έχουν κοινωνικό πλαίσιο και έχουν ως σκοπό να προβληματίσουν τον αναγνώστη πέρα από την ευχαρίστηση που θα του προσφέρουν. Ο επιθεωρητής Βίλιαμ Βίστιν  φαίνεται ευαισθητοποιημένος και δείχνει κατανόηση σε ορισμένες περιπτώσεις, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δικαιολογεί. Η δημοσιογράφος και κόρη του, και σε αυτό το βιβλίο θα δώσει μια χείρα βοηθείας στις έρευνες.

Όπως έγραψα και στον πρόλογο, οι εκδοτικοί στον ζήλο τους να καλύψουν την ανάγκη του κοινού για αστυνομικά αναγνώσματα, αναζήτησαν διεθνή best sellers . Και ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ο αναγνώστης είχε τη δυνατότητα να διαβάσει την εξέλιξη ενός χαρακτήρα από βιβλίο σε βιβλίο, με τη σωστή χρονική σειρά που γράφτηκαν, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις διαβάζει τις ιστορίες κάπως ‘‘ανακατεμένες’’.  Και ναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα μπορεί να είναι αυτοτελές ως υπόθεση, όμως τι γίνεται με ό,τι πλαισιώνει τους ήρωες και μεταβάλλεται από ιστορία σε ιστορία; Εμάς τους ψυχαναγκαστικούς κάπως μας μπερδεύει να διαβάζουμε τα βιβλία μπερδεμένα. Στη Νορβηγία η σειρά του Βίλιαμ Βίστιν μετράει 17 βιβλία, στη γλώσσα μας κυκλοφορούν τα οχτώ. Όμως κυκλοφόρησε πρώτα «Το έγκλημα στα Φιόρδ» το 2016, ενώ το μυθιστόρημα «Απομεινάρια  Θανάτου», που προηγείται χρονικά κυκλοφόρησε μόλις το 2020 στη γλώσσα μας. Ένα μικρό φάουλ των εκδόσεων, όπως το βλέπω από πλευράς μου. Για να είμαστε ειλικρινείς με όποια σειρά και να διαβάσετε τα βιβλία του Jørn Lier Horst, θα τα βρείτε ενδιαφέροντα και θα σας ικανοποιήσουν, αν είστε φανατικοί του είδους.

Μαίρη Β.

 

 

Ο ΠΟΠΟΛΑΡΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

-Εκδόσεις Μίνωας-

Ένας από τους πλέον κλασσικούς έλληνες συγγραφείς, πολυγραφότατος και πολυδιαβασμένος είναι αδιαμφισβήτητα ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Τα μυθιστορήματά του, πολλά εκ των οποίων έχουν μεταφερθεί στην οθόνη, κυρίως στην κρατική τηλεόραση τις περασμένες δεκαετίες, αλλά έχουν διασκευαστεί και για τη θεατρική σκηνή, είχαν εκδοτική στέγη για χρόνια στους αδερφούς Βλάσση,  πλέον μετακόμισαν στις εκδόσεις Μίνωας, όπου η επανακυκλοφορία τους έχει ξεκινήσει σταθερά, με τους τίτλους που προηγούνται να είναι «Μυστικοί Αρραβώνες», «Ο Ποπολάρος», «Αναδυομένη», «Στέλλα Βιολάντη» και «Ισαβέλλα» τα δύο τελευταία μοιράζονται το ίδιο βιβλίο.

Εμείς θα ρίξουμε μια ματιά στη νουβέλα «Ο Ποπολάρος» ή «Αντάρτης» όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εστία». Ο Ζέπος ένας νεαρός άντρας του οποίου ο πατέρας είναι σταφιδέμπορος γοητεύεται από την κόρη του κόντε Ντιμάρα, την Έλδα. Γνωρίζοντας όμως την κοινωνική του θέση που δεν του επιτρέπει να ρίξει τα μάτια του σε μια αριστοκράτισσα ο Ζέππος το καλοκαίρι που θα συναντηθούν σε ένα φιλικό τους σπίτι δε θα τολμήσει να πάρει μαζί της θάρρος. Βαριεστημένη όμως από τη ζωή της εξοχής η Έλδα που δεν έχει τις κοινωνικές χαρές της χώρας, θα είναι εκείνη που θα αποφασίσει να καταπολεμήσει την ανία της δίνοντας θάρρος στον Ζέππο. Ο νεαρός φοιτητής της νομικής θα πιστέψει στα αισθήματα της όμορφης ξανθιάς αριστοκράτισσας με αποτέλεσμα να την λατρέψει, όμως επιστρέφοντας στην πόλη η Έλδα θα αλλάξει στάση απέναντι του και αυτό θα μετατρέψει τον πάντα ήρεμο Ζέππο σε οργισμένο θηρίο όταν θα αντιληφθεί ότι τα λόγια της ήταν ψεύτικα και ότι έπαιξε μαζί του. Ίσως κάποιοι να έχετε δει την ταινία με τον Κώστα Πρέκα στο ρόλο του Ζέππου, όμως ποια είναι η ιστορία που έχει να αφηγηθεί η νουβέλα του Ξενόπουλου; Ο συγγραφέας δεν ξεχνάει να παρουσιάσει τα ήθη της εποχής στο νησί των Επτανήσων, όπου όσοι των οποίων τα ονόματα τους περιλαμβάνονταν στο Λίμπρο - Ντόρο συμπεριφέρονταν στους συμπατριώτες τους ωσάν να ήταν ζώα, μέχρι το πνεύμα του διαφωτισμού κάνει τους δεύτερους να επαναστατήσουν. Κανένας Θεός δεν έχρισε κανέναν ανώτερο των υπολοίπων, όσο κι αν κάποιοι αυτό επιθυμούσαν να πιστεύουν. Το βιβλίο του Ξενόπουλου συμπληρώνεται από εννέα ακόμη διηγήματα.

Αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά στο παρελθόν των ελλήνων και κυρίως των επτανήσιων, τα βιβλία του Ξενόπουλου είναι εδώ  για να σας ξεναγήσουν. Ο Ξενόπουλος έγραφε απλά ώστε να μπορεί να γίνεται κατανοητός από όποιον ήθελε να τον διαβάσει, χωρίς να επιδιώκει να υποκρίνεται ότι επειδή είχε σπουδάσει ήταν κάτι ανώτερο από τους απλούς ανθρώπους. Και θα κλείσω την παρουσίαση με τις δικές του λέξεις «Εσπούδασα μαθηματικά στα νιάτα μου, κι εσυνήθισα να λέγω τα πράγματα απλά, καθαρά και ξάστερα». Ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που παραμένει αγαπητός και διαχρονικός.  

Μαίρη Β.

 

 

ΑΚΑΚΙΕ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ

-Εκδόσεις Διόπτρα-

Όσοι θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια τη διαφήμιση με τον καλόγερο, που ο αδερφός του στο μοναστήρι του θύμιζε τη μάρκα των μακαρονιών που έπρεπε να προμηθευτεί, διαβάζοντας τον τίτλο του μυθιστορήματος, το μυαλό μας πήγε απευθείας σε αυτόν.  Αν και ο συγγραφέας, θέλοντας να αποφύγει τη διαφήμιση, δεν κατονομάζει μέσα στις αράδες του βιβλίου του, τη μάρκα των ζυμαρικών, ο Ακάκιος είναι συνυφασμένος με τη συγκεκριμένη μάρκα, οπότε θέλοντας και μη μας τη μαρτυράει. Αλλά αυτό έχει μικρή σημασία, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πολύ απλά, όπως συμβαίνει με τα έργα που περιλαμβάνουν τοποθέτηση προϊόντων έτσι μπορεί να συμβεί και με οτιδήποτε άλλο, αν και για να είμαστε δίκαιοι απέναντι στο συγγραφέα, η ζωή του Λευτέρη Μαντζίκα από την Ήπειρο ο οποίος είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, δεν μπορεί παρά να αναφέρεται στο δημιούργημα της ζωής του.

Φτωχόπαιδο από ένα χωριό της Ηπείρου, ήρθε στην Αθήνα πριν από τον πόλεμο, εργάστηκε και σπούδασε, ενώ ονειρευόταν να κάνει τη δική του επιχείρηση. Γνώρισε τη μέλλουσα γυναίκα του αλλά τα σχέδια του για το γάμο τους και για την εκκίνηση μιας δικής του επιχείρησης διέκοψε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Μαντζίκας έκανε τους συνεργάτες του φίλους αλλά και φίλους του συνεργάτες του, και γινόταν μαθητής όταν βρισκόταν πλάι σε κάποιον, διότι μόνο έτσι θα μάθαινε. Είχε καλές σχέσεις με τους εργαζομένους του, με τους περισσότερους από αυτούς τουλάχιστον, και ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση. Ένιωθε έντονους τους δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα του αλλά και με τους ανθρώπους που είχε κοντά του. Το μόνο παράπονο από τη ζωή του, ήταν ότι έχασε αρκετά μικρός τη μητέρα του και επειδή εκείνα τα χρόνια, κάθε άλλο από διαδεδομένη ήταν η τέχνη της φωτογραφίας και ειδικά στην Ελλάδα, δε θυμόταν το πρόσωπο της. Αν και βασισμένο σε αληθινή ιστορία, δεν μπορεί ο συγγραφέας να αποφύγει να το κάνει πιο μυθιστορηματικό, στρογγυλεύοντας το και αλλάζοντας την πλοκή όπου χρειάζεται, δεν είχε σκοπό να γράψει ιστορικό βιβλίο αλλά μυθοπλαστικό.

Ο συγγραφέας με τον ήρωα του, γνωρίζονταν και καθώς καταλαβαίνουμε ήταν ένα πρόσωπο που σεβόταν και εκτιμούσε ο Κρομμύδας. Βέβαια δε θα έφτανε αυτό για να μεταφέρει τη ζωή του σε βιβλίο, σίγουρα η επιχειρηματική του δεινότητα και η πλούσια σε εμπειρίες ζωή του, προσφέρονταν για να γραφτεί το μυθιστόρημα. Πρόκειται άραγε για μια ‘‘Αγιογραφία’’ του συγγραφέα προς τον εμπνευστή του βιβλίου του; Δεν μπορούμε να το ξέρουμε, μιας και δεν έχουμε άλλες πηγές πέρα από τον ίδιο, πάντως σαν ήρωας βιβλίου είναι ιδιαίτερα αγαπητός. Το μυθιστόρημα πρόκειται να διασκευαστεί και να μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη, δε γνωρίζουμε ακόμη πολλές λεπτομέρειες, όμως εδώ θα είμαστε και ίσως να σας πούμε τη γνώμη μας και για την κινηματογραφική του μεταφορά, πολύ πιθανόν σε σύγκριση και με το βιβλίο. Επίσης το βιβλίο «Ακάκιε» απέσπασε το βραβείο Public, ως το καλύτερο ελληνικό μυθιστόρημα για το 2021.

Μαίρη Β.

 

 

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ

ΠΙΕΡ ΛΕΜΕΤΡ

-Εκδόσεις Μίνωας-

Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας του Πιέρ Λεμέτρ, όπου ξεκινάει με το αριστουργηματικό «Καλή αντάμωση εκεί ψηλά» και ολοκληρώνεται με το «Ο Καθρέφτης των Δεινών μας». Στην τριλογία του αυτή ο συγγραφέας βάζει για λίγο στην άκρη τις αστυνομικές υποθέσεις του και μας μεταφέρει στη Γαλλία του μεσοπολέμου. Ο θάνατος του πατέρα της Μαντλέν αφήνει την ίδια και τον ανήλικο γιο της ουσιαστικά χωρίς προστάτη. Φυσικά ο πάμπλουτος Μαρσέλ Περικούρ έχει φροντίσει να τους εξασφαλίσει, αφού οι δυο τους είναι οι κύριοι κληρονόμοι μιας αμύθητης περιουσίας. Η Μαντλέν μεγαλωμένη για να γίνει σύζυγος, έπειτα από το διαζύγιο της και με ένα ακόμη δυσάρεστο γεγονός που έρχεται να επισκιάσει τη ζωή της, αναλαμβάνει τα ηνία της οικονομικής αυτοκρατορίας που έχτισε ο πατέρας της. Έχοντας μεγαλώσει ως ένα κορίτσι που δεν έχει να ανησυχεί για την οικονομική της ευμάρεια, αφού πάντα για τα οικονομικά του σπιτιού φρόντιζε ο Περικούρ εξαιτίας και του ότι οι γυναίκες τη δεκαετία του τριάντα δεν αναλαμβάνουν να διοικούν επιχειρήσεις, αφήνεται στη φροντίδα των ανθρώπων που εμπιστευόταν ο πατέρας της. Όμως θα έρθει η στιγμή που η Μαντλέν θα πρέπει να αναλάβει μόνη της να τακτοποιεί τις δουλειές της και να κλείνει τους λογαριασμούς της.

Σε μια Ευρώπη που επισκιάζεται από την άνοδο του Χίτλερ, που επιθυμεί να πάρει τη ρεβάνς για τη Γερμανία έπειτα από την ήττα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και να επιβάλει στην γηραιά ήπειρο τον ναζισμό, ο αναγνώστης θα μάθει ότι τα παιχνίδια των επιχειρήσεων δεν είναι ποτέ αθώα, με δημοσιογράφους να παρουσιάζουν την ‘‘αλήθεια’’ υποκειμενικά, με βουλευτές να αλλάζουν γνώμη κατά το δοκούν και με τις τιμές των χρηματιστηρίων τη μία μέρα να αυξάνουν την περιουσία σου και την επόμενη να σε αφήνουν στον άσσο.

«Τα χρώματα της πυρκαγιάς» όπως και τα δύο άλλα βιβλία της τριλογίας, μπορούν να διαβαστούν και ανεξάρτητα. Όσο για τον Λεμέτρ αποδεικνύεται ότι είναι ένας σύγχρονός μας κλασσικός συγγραφέας, που με την τριλογία του αυτή διδάσκει λογοτεχνία.

Μαίρη Β.

 

 

ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

Η ΠΕΝΘΕΡΑ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

Δυο γυναίκες μεταξύ τους άγνωστες, σε διαφορετικές πόλεις, πυροβολούνται την ίδια μέρα και καταλήγουν στο νοσοκομείο, κινδυνεύοντας να χάσουν τη ζωή τους. Θα μπορούσε να είναι τυχαίο περιστατικό;  Άλλωστε το μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους το θύμα της Μάνης με το θύμα της Καλαμαριάς είναι ότι έχουν παντρεμένους γιους. Οι πε(ν)θερές δεν έχουν και την καλύτερη σχέση με τις συζύγους των γιών τους. Όμως θα έφταναν τόσο μακριά, σκοτώνοντας τις γυναίκες που έφεραν στον κόσμο τους συζύγους τους ή υπάρχει κάποια δολοφονική οργάνωση που βγάζει από τη μέση τις ‘‘κακές’’ πεθερές , και στην τελική ποιος μπορεί να κρίνει το σωστό ή το λάθος μιας μητέρας;

Η Μαρία Παναγοπούλου γράφει ένα κοινωνικό, με ρινίσματα αστυνομικού, μυθιστόρημα, βασισμένο σε αληθινές ιστορίες. Βασικό ρόλο στο οποίο παίζει ο ακρογωνιαίος λίθος  προβλημάτων στα ζευγάρια. Ο Σαράντος με τη Σαβίνα έχουν να αντιμετωπίσουν τη μανιάτισσα πε(ν)θερά, η οποία δε μασάει τα λόγια της και ποτισμένη ως το μεδούλι από τις παραδώσεις του τόπου της, θέλει να γίνονται τα πράγματα όπως τα ορίζουν οι άγραφοι νόμοι της περιοχής. Στην Καλαμαριά, η Ήρα έχει να αντιμετωπίσει μόνη της, τη μητέρα του άντρα της, μιας και η δική της πε(ν)θερά γνωρίζει πώς να υποκρίνεται τη μειλίχια μπροστά στο γιο της, παινεύοντας την  και να κρατάει τα φαρμακερά βέλη της, για όταν θα είναι οι δυο τους. Η μόνη φίλη των δυο γυναικών, που αγαπούν τους συζύγους τους και δε θέλουν να χαλάσει ο γάμος τους είναι η ΥΠΟΜΟΝΗ, αλλά κάποια στιγμή κι εκείνη περνάει την κόκκινη γραμμή!

Ένα βιβλίο για το γυναικείο κοινό, και κυρίως για τις πεθερόπληκτες. Υπάρχει μυστήριο να λύσετε ως προς τη διπλή απόπειρα δολοφονίας αλλά και κάποιες ανατροπές να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον σας.      

Μαίρη Β.

 

 

JØRN LIER HORST

ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

-Εκδόσεις Διόπτρα-

Κάποιοι σχεδιάζουν να διαπράξουν το τέλειο έγκλημα –όσο κι αν αυτό, καθώς λένε οι ειδικοί, είναι αδύνατον- και κάποιοι άλλοι βρίσκουν τον τρόπο να συνδέσουν μεταξύ τους όλα τα στοιχεία, ακόμη και αυτά που ίσως έχουν χρησιμοποιηθεί για να παραπλανήσουν τον αναγνώστη και να κάνουν δύσκολη τη ζωή των ερευνητών, πριν φτάσουν στη διαλεύκανση και στην οδήγηση του εγκληματία στη φυλακή.

Ο Βίλιαμ Βίστιν, ο επιθεωρητής του Horst (κάτι σαν το Χάρι Χόλε του Νέσμπο) και η ομάδα του θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια περίεργη υπόθεση, όταν θα ξεβραστεί σε παραλία της περιοχής, το δεύτερο παπούτσι με το ανθρώπινο πέλμα μέσα. Ποιου μέλος μπορεί να είναι το εύρημα κι από πού πρέπει να ξεκινήσει η έρευνα; Σταδιακά, παρόμοια ανατριχιαστικά ευρήματα θα ξεβράσει η θάλασσα μαζί και με άλλα στοιχεία που θα έρχονται από τα κύματα είτε για να δώσουν απαντήσεις είτε για να περιπλέξουν, τουλάχιστον αρχικά, την υπόθεση μπερδεύοντας αναγνώστες και ερευνητές.

Το βιβλίο του Horst έχει όσα αναζητά ένας αναγνώστης από το συγκεκριμένο είδος. Πολλά στοιχεία ανακατεμένα, ύποπτους, καινούργια και παλιά εγκλήματα, τοποθετημένα όλα σωστά στο κείμενο ώστε να βγαίνει νόημα όταν έρθει η μεγάλη στιγμή της λύσης. Δεν ξέρω αν τελειώνοντας θα πείτε «Μα ήταν φως φανάρι», ο Horst δεν είναι ένας τυχαίος συγγραφέας του είδους. Σε πολλές χώρες θεωρείται ισότιμος του Nesbo, (ιδιαίτερα αγαπητού στην Ελλάδα), έχει βραβευτεί για τα μυθιστορήματα του και είναι ιδιαίτερα προσεχτικός στο πως εκθέτει τις ιστορίες του.  

Τώρα δεν είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω αν θα αγαπήσετε τα βιβλία του όσο του Nesbo κι αν θα βρείτε τον Βίλιαμ Βίστιν το ίδιο γοητευτικό, όσο και τον κατεστραμμένο μα ιδιαίτερα ελκυστικό Χόλε. Όμως δεν πιστεύω πως θα σας αφήσουν αδιάφορους  τα μυθιστορήματα  του, όση πίστη και να δηλώνετε στον άλλο μεγάλο νορβηγό συγγραφέα αστυνομικών βιβλίων (Άλλωστε ως γνωστόν ο παλιός είναι αλλιώς και η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή). Πάντως μη νιώσετε τύψεις αν λίγο παρασυρθείτε από τον Βίστιν. Συνάδελφος του Χόλε είναι και παλεύει για το καλό στον κόσμο, και κυρίως της Νορβηγίας, που καθώς φαίνεται έχει μεγαλύτερη ανάγκη με τόσους εγκληματίες που ζουν στις σκανδιναβικές χώρες. Δεν το λέω εγώ, τα βιβλία τους το λένε και η νοσηρή φαντασία των συγγραφέων τους.  

        Μαίρη Β.

 

 

STEFAN AHNHEM

ΜΕΙΟΝ ΔΕΚΑΟΧΤΩ

-Εκδόσεις Διόπτρα-

Μετά τα βιβλία του «Χωρίς πρόσωπο» και «Ένατος τάφος», ο Stefan Ahnhem, ‘‘αναθέτει’’ στον κεντρικό ήρωα του Φάμπιαν Ρισκ και στην εγκληματολογική ομάδα του Χέλσινμποργκ να λύσει μια ακόμα τρομακτική υπόθεση, πέρα από τα όρια της λογικής! Όλα ξεκινούν τυχαία, όταν η αρχηγός του εγκληματολογικού  σχεδόν τρακάρει με ένα αυτοκίνητο που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.  Η Άστριντ Τούβεσον αποφασίζει να καταδιώξει το αυτοκίνητο, όταν αυτό περνάει το λιμάνι και πέφτει στη θάλασσα. Ο οδηγός του αυτοκινήτου καταλήγει νεκρός, όμως η νεκροψία αποδεικνύει ότι ο επιχειρηματίας και ο υποφαινόμενος ως ο ριψοκίνδυνος οδηγός, ήταν νεκρός δυο μήνες νωρίτερα από το ατύχημα. Αυτό τραβάει την προσοχή της ομάδας που αρχίζει να ερευνά τι συνέβη με τον τύπο, και γιατί τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ρευστοποιηθεί!

Όμως όπως συνηθίζεται στα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεν υπάρχει μόνο μια υπόθεση σε εξέλιξη. Η αστυνομικός  Ντούνια, στην περίπολο με τον συνάδελφο της καλείται να βρει μια γυναίκα που κυκλοφορεί μέσα στο πλήθος, με ματωμένα ρούχα και χέρια. Κανείς δε γνωρίζει αν τα αίματα είναι δικά της ή κάποιου θύματος της. Όταν θα καταφέρουν να τη βρουν, μια κακώς υπολογισμένη κίνηση θα έχει άσχημες επιπλοκές για τους δυο συναδέλφους που θα γίνουν αντικείμενο χλευασμού, φέρνοντας τους στο επίκεντρο μιας δυσάρεστης προσοχής.

Όμως για την Ντούνια πάνω απ’ όλα μετράει η λύση της υπόθεσης. Αλλά για ακόμα μια φορά ο ορκισμένος εχθρός της, ο πρώην προϊστάμενος της και ισχυρός άντρας της αστυνομίας απλώνει το χέρι του για να την εμποδίσει, διακινδυνεύοντας  την υπόθεση.

Αρκετά καλά δεμένες μεταξύ τους οι υποθέσεις, ακολουθώντας τη συνταγή της σύγχρονης αστυνομικής (κυρίως σκανδιναβικής) λογοτεχνίας. Βέβαια το να μπορεί κάποιος να ‘‘μαγειρέψει καλά’’ εκτός από τη γνώση τη συνταγής, χρειάζεται φαντασία και μαεστρία, και σίγουρα σε αυτό του το βιβλίο ο Stefan Ahnhem μας πείθει ότι τα έχει. Μπορεί να μην καταφέρνει πάντα να μπερδέψει τους ‘‘διαβασμένους’’ αναγνώστες κατά την εξέλιξη της υπόθεσης, αλλά και πάλι η ανάγνωση θα είναι ευχάριστη.

Οι λάτρεις του είδους, αξίζει να τον προσέξουν και να τον διαβάσουν, ενώ προς το τέλος του παρόντος μυθιστορήματος, θα δώσει κάποια tips στους αναγνώστες για το τι να περιμένουν στο επόμενο βιβλίο του. Και μιας και πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του «Κίνητρο Χ» από τις εκδόσεις «Διόπτρα», θα σας πρότεινα να σπεύσετε να αγοράσετε και τα δύο βιβλία. Σας διαβεβαιώνω ότι μόλις κλείσετε το πρώτο βιβλίο θα σπεύσετε να ανοίξετε το επόμενο.   

Μαίρη Β.

 

 

ΑΛΙΣΟΝ ΜΠΕΛΣΑΜ

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΩΝ ΤΑΤΟΥΑΖ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

Ο Φράνσις, ένας νεαρός αστυνομικός που ανελίχθηκε γρήγορα στην ιεραρχία της αστυνομίας του Σάσεξ, και στα 29 του έτη είναι ήδη επιθεωρητής, θα ευχόταν η πρώτη υπόθεση του για φόνο να ήταν κάτι πιο απλό. Αντιθέτως θα βρεθεί απέναντι από έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος θα κλέβει από τα θύματα τα τατουάζ τους, πριν ή έπειτα από το φόνο. Όμως εκτός από το δολοφόνο, τον οποίο θα προσπαθήσει να εμποδίσει να σκοτώσει άλλους ανθρώπους, θα έχει να αντιμετωπίσει και την αμφισβήτηση των συναδέλφων του, άλλωστε ο  Φράνσις μπορεί να τα πήγε εξαιρετικά στις εξετάσεις, όμως δεν έχει την εμπειρία που απαιτεί μια τέτοια υπόθεση. Ένα μειονέκτημα που θα οδηγεί τους ανωτέρους του να αμφισβητούν τα συμπεράσματα και τις προτάσεις του.

Η Μάρνι είναι μια ταλαντούχα σχεδιάστρια τατουάζ, η οποία θα έχει την ατυχία να είναι εκείνη που θα βρει το πτώμα από ένα από τα θύματα του κατά συρροή δολοφόνου. Με αρνητική εμπειρία από την αστυνομία, δε θα θέλει να εμπλακεί στην υπόθεση όμως δε θα μπορεί παρά να ενημερώσει την αστυνομία για το πτώμα που βρήκε. Άλλωστε πρέπει να προστατέψει την κοινότητα των ανθρώπων της, τους λάτρεις των τατουάζ. 

Και ανάμεσα στο Φράνσις και στη Μάρνι, το πρόσωπο που δολοφονεί με την ιδέα ότι  η τέχνη έχει μεγαλύτερη αξία από τη ζωή και είναι παντοτινή. Είναι εύκολο να στριμώξουν ένα μεθοδευμένο δολοφόνο και να τον εμποδίσουν να συνεχίσει το ανατριχιαστικό του έργο; Τι τρικλοποδιές θα πρέπει να αποφύγουν για να τα καταφέρουν και πόσο στενά να συνεργαστούν;

Βυθίστηκα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση στην ανάγνωση του μυθιστορήματος της Μπέλσαμ, παρακολουθώντας την έρευνα και όλα τα ευτράπελα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι ήρωες, μέχρι να καταφέρουν να προλάβουν το στόχο τους πριν εκείνος φτάσει στο δικό του. Όμως ειλικρινά μου γεννήθηκε και μια απορία που δεν έχει σχέση με το βιβλίο αλλά με το είδος. Παγκοσμίως κυκλοφορεί μεγάλος αριθμός αστυνομικών μυθιστορημάτων, πολλά από τα οποία μεταφράζονται και στα ελληνικά και οι λάτρεις του συγκεκριμένου είδους έχουν πολλές επιλογές, περνώντας από τη μία ιστορία στην άλλη, όμως ποιο πραγματικά αστυνομικό μυθιστόρημα έχει τη δύναμη να αντέξει μέσα στο χρόνο και να ‘‘χαραχτεί’’ σαν τατουάζ στη μνήμη του αναγνώστη;  Στη δική μου μνήμη πάντως είναι λίγα τα βιβλία που ξεχώρισαν και από συγκεκριμένους συγγραφείς.

Μαίρη Β.

 

 

BLAKE CROUCH

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΥΛΗ

-Εκδόσεις Διόπτρα-

«Αν αφαιρέσεις όλα τα στολίδια του τρόπου ζωής και μιας προσωπικότητας, ποια είναι αυτά τα θεμελιώδη συστατικά που κάνουν εμένα αυτό που είμαι τελικά;»

Ο Τζέισον φεύγει από το σπίτι του, για να πάει να συγχαρεί έναν παλιό συμφοιτητή του που βραβεύτηκε για την επιστημονική του ανακάλυψη. Τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του 15 χρόνια νωρίτερα, έβαλαν στην άκρη τις επαγγελματικές τους, πολλά υποσχόμενες σταδιοδρομίες, για να ζήσουν μαζί και να κάνουν οικογένεια. Έχουν και οι δύο συμβιβαστεί με πολύ λιγότερα από την αξία τους και είναι ευτυχισμένοι μαζί, όμως δεν μπορεί να μην αναρωτιούνται πως θα ήταν οι ζωές τους αν είχαν κάνει διαφορετικές επιλογές.

Στην επιστροφή του για το σπίτι ο Τζέισον πέφτει θύμα απαγωγής από έναν άγνωστο άντρα. Όταν θα συνέρθει η πραγματικότητα που θα βιώνει δε θα είναι η ζωή που εκείνος ήξερε. Παγιδευμένος σε έναν ξένο κόσμο, θα δίνει την εντύπωση του τρελού, ενώ θα ψάχνει τον τρόπο να βρει το δρόμο για να γυρίσει στη Ντανιέλα και στον γιο τους.

Κι ο αναγνώστης θα είναι σα να διαβάζει τον ατελείωτο εφιάλτη του κεντρικού χαρακτήρα. Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί πως θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε κάνει αυτή αντί για την άλλη επιλογή, κι ίσως κάποιοι να ονειροπολούν μια παράλληλη πραγματικότητα από αυτή που βιώνουν.

«Κάθε στιγμή, κάθε ανάσα της ζωής μας περιέχει μια επιλογή. Αλλά η ζωή δεν είναι τέλεια. Κάνουμε λάθος επιλογές. Έτσι καταλήγουμε να ζούμε σε μια κατάσταση μόνιμης μεταμέλειας. Τι χειρότερο απ’ αυτό;»

Στην αρχή προσπαθείς να καταλάβεις τι συνέβη στο Τζέισον, και έτσι όπως σου έχει παρουσιαστεί η ιστορία ξέρεις ότι λέει την αλήθεια. Όταν αρχίσεις να υποψιάζεσαι τι συνέβη, το βιβλίο αποκτάει το ενδιαφέρον του, το οποίο όμως δε θα κρατήσει για πολύ. Λίγο μετά τη μέση η υπόθεση ξεκινάει να γίνεται φλύαρη.

Ίσως σε μια άλλη εκδοχή του εαυτού μου, να μη διάβασα ποτέ την «Σκοτεινή ύλη» και πιθανόν σε μια άλλη εκδοχή της ζωής του Crouch να μην έγραψε ποτέ αυτό το βιβλίο, ίσως και να μην έγινε συγγραφέας.

Μαίρη Β.

 

 

ΛΕΪΛΑ ΣΛΙΜΑΝΙ

ΓΛΥΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

Έπειτα από τη γέννηση και του δεύτερου παιδιού της, η Μίριαμ νιώθει να βαλτώνει. Μια από τις πιο υποσχόμενες φοιτήτριες νομικής, άφησε στην άκρη τα επαγγελματικά της σχέδια για τη δημιουργία οικογένειας, όμως έρχεται η ώρα για να ριχτεί στο στίβο της επαγγελματικής καταξίωσης και να αποδείξει στον εαυτό της την αξία που μπορεί να έχει έξω και πέρα από την οικογένεια και τους τοίχους του σπιτιού της. Όμως το θέμα του βιβλίου της βραβευμένης με GONCOURT 2016 Λειλά Σλιμανί, δεν είναι η επιτυχία της Μίριαμ στον επαγγελματικό  τομέα, δεν πρόκειται για μια ακόμη χαρωπή ταινία που τα όνειρα βγαίνουν πραγματικότητα (ακόμη κι αν μεταφέρθηκε το βιβλίο στον κινηματογράφο).

Τα παιδιά χρειάζονται μια νταντά για να τα προσέχει τις ώρες που οι γονείς τους απουσιάζουν στις απαιτητικές δουλειές τους. Η Λουίζ στα μάτια της Μίριαμ και του συζύγου της, θα φανεί εξαιρετική επιλογή, άλλωστε όπως αρέσει στην Μίριαμ να επαναλαμβάνει, η κόρη της είναι αυτή που την επέλεξε. Η Λουίζ τις ώρες που μένει στο σπίτι της οικογένειας, δεν αρκείται μόνο στο να προσέχει και να απασχολεί τα παιδιά, αλλά αναλαμβάνει οικειοθελώς και άλλες δουλειές, την καθαριότητα και την τακτοποίηση του σπιτιού, την προετοιμασία του δείπνου για την ευτυχισμένη οικογένεια. Μια σχέση αλληλεξάρτησης ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και τη νταντά θα αρχίσει σταδιακά να δημιουργείται, με τη Λουίζ να αναλαμβάνει το ρόλο του επικριτικού ενήλικα αρκετές φορές απέναντι στους εργοδότες της, κάνοντας ενοχλητική την παρουσία της. Και με εκείνη να απογοητεύεται όταν οι προσδοκίες της δεν πραγματοποιούνται. Ποια είναι όμως η Λουίζ μακριά από το σπίτι τους, τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζει και ποιος ενδιαφέρεται για εκείνη;

Η συγγραφέας χρησιμοποιεί απλή γλώσσα για να αφηγηθεί την ιστορία της, προσπαθώντας να παραμείνει αντικειμενική κατά την εξέλιξη του μυθιστορήματος. Ο κοινωνικός σχολιασμός γίνεται περιγράφοντας την ιστορία της, και γι’ αυτό είναι πιο εύστοχος. Δεν ενδιαφέρεται να ‘‘συνετίσει’’ τους αναγνώστες της, παίρνοντας ξεκάθαρη θέση για το ένα ή το άλλο θέμα. Λέει ό,τι έχει να πει με τα γεγονότα που δημιούργησαν ένα σφιχτοδεμένο βιβλίο. Ίσως ο πιο ορθός τρόπος γραφής όσον αφορά τη μυθοπλασία. Ο συγγραφέας διηγείται περιστατικά, ο αναγνώστης  καταλήγει σε συμπεράσματα.

Μαίρη Β.

 

 

ANNE TYLER

ΤΟ ΞΙΔΟΚΟΡΙΤΣΟ

-Εκδόσεις Μεταίχμιο-

Κλασσικά κείμενα του Σαίξπηρ ξαναγράφτηκαν από σύγχρονους μας συγγραφείς, αποδεικνύοντας μας ότι οι ιστορίες τους μπορούν να εμπνεύσουν και να επανατοποθετηθούν στις μέρες μας, με μια φρέσκια ματιά. Η βραβευμένη με Πούλιτζερ συγγραφέας  Anne Tyler διαλέγει να επαναπροσδιορίσει την κωμωδία του Σαίξπηρ, «Το ημέρωμα της στρίγκλας», βασισμένη στα πρόσωπα του έργου αλλά όχι και χαρακτηρολογία τους.

Η Κέιτ η μεγάλη κόρη του επιστήμονα Μπατίστα, εργάζεται σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό ως βοηθός δασκάλας. Το γεγονός ότι η Κέιτ εκφράζει απερίφραστα τη γνώμη της , την κάνει να μοιάζει αλλόκοτη στα μάτια των συναδέλφων και των συγγενών της. Στα εικοσιεννέα της χρόνια κανείς από τον περίγυρο της δεν έχει προσδοκίες από εκείνη. Είδη η γλώσσα της, της έχει στοιχήσει τις σπουδές της. Η αναβολή του να επιστρέψει στα φοιτητικά έδρανα, διευκόλυνε τον πολυάσχολο και συνήθως αφηρημένο πατέρα της Dr. Λούι Μπατίστα, αφοσιωμένο στην έρευνα του για τα αντισώματα, μιας και η Κέιτ είχε αναλάβει τις δουλειές του σπιτιού, τα φορολογικά καθώς και το μεγάλωμα της μικρότερης και σε αντίθεση με την ίδια στα μάτια των άλλων, αξιαγάπητης αδερφής της. Και για άλλη μια φορά ο πατέρας της, θα στραφεί σε εκείνη για να τον βοηθήσει, όταν θα κινδυνεύει να χάσει τον εξαιρετικό βοηθό του, εφόσον η πράσινη κάρτα του λήγει. Θα τους φέρει κοντά με ‘‘δόλια’’ μέσα αλλά η Κέιτ θα βγει από τα ρούχα της μόλις συνειδητοποιήσει ότι ο πατέρας της έχει σκοπό να την εμπορευτεί προκειμένου να μείνει κοντά του ο Πιότρ, ο οποίος είναι σε αρκετά πράγματα άγαρμπος. Άλλωστε όπως όλα τα κορίτσια και η Κέιτ έχει μια ρομαντική αίσθηση για το γάμο και προϋπόθεση του θεωρεί τον έρωτα.

Στη διασκευασμένη έκδοση της στρίγκλας που έγινε αρνάκι, η κεντρική ηρωίδα δεν είναι στρίγκλα. Είναι έξυπνη και δυναμική. Το ελάττωμα της είναι ότι εκφράζει τις σκέψεις της με ειλικρίνεια, που μέσα στην κοινωνία της ψεύτικης αλλά αναγκαστικής ευγένειας και ανειλικρίνειας,  είναι αυτονόητο να κάνει τους γύρω της να δυσανασχετούν. Με την αμερικανίδα Κέιτ του 21^ου αιώνα, που είναι ανάμεσα σε παιδιά, που ανταλλάσει μηνύματα και μιλάει στο τηλέφωνο, μαγειρεύει σε μπλέντερ και βάζει πλυντήριο πιάτων, θα γελάσετε και πιθανόν να ταυτιστείτε. Άλλωστε δεν είναι η Κέιτ στρίγκλα, οι γύρω της είναι πολλές φορές παράλογοι, κι εκείνη θα είναι που θα δείξει ευγένεια, κατανόηση και την απαραίτητη ενσυναίσθηση, στα δικά τους συναισθήματα.

Άλλα τέσσερα βιβλία κυκλοφορούν στη σειρά «Ο Σαίξπηρ ξαναγράφεται από μεγάλους συγγραφείς» , «Καινούργιο αγόρι» της Tracy Chevalier, διασκευή του Οθέλλου, «Το χάσμα του χρόνου» της Jeanette Winterson, από το Χειμωνιάτικο Παραμύθι. Του Howard Jacobson, «Το όνομά μου είναι Σάιλοκ», από τον έμπορο της Βενετίας, και τέλος «Το Παιδί της τρικυμίας» της Margaret Atwood, διασκευή της «Τρικυμίας», του τελευταίου έργου του Σαίξπηρ.

Μαίρη Β.

 

 

PIERRE LEMAITRE

ΑΛΕΞ

-Εκδόσεις Μίνωας-

Διαβάζοντας το όνομα του συγγραφέα στο εξώφυλλο της «Αλέξ», μας προσέλκυσε ώστε να ρίξουμε μια  ματιά στο οπισθόφυλλο και να διαβάσουμε την περίληψη της υπόθεσης. Άλλο ένα αστυνομικό μυθιστόρημα; Αναρωτήθηκα και κατέληξα ότι θα έδινα ψήφο εμπιστοσύνης στον συγγραφέα, μιας και το προηγούμενο δικό του βιβλίο που διαβάσαμε και σας παρουσιάσαμε στη σελίδα της Βιβλιοθήκης, έχει καταταχθεί στα τοπ βιβλία προτιμήσεων μας.  –μη ρωτήσετε και εσείς σε ποιο αριθμό κατατάσσουμε το μυθιστόρημα «Θα τα πούμε εκεί ψηλά», είναι μια κατηγορία μυθιστορημάτων που αρνείσαι να τα κατατάξεις γιατί το κάθε ένα έχει χαρίσματα που μας κέρδισαν, κι αν μας δοθεί κάποτε η ευκαιρία, θα το διαβάσουμε με μεγάλη χαρά ξανά-.

Η Αλέξ, πέφτει θύμα απαγωγής, ο απαγωγέας είναι απλά κάποιος σαδιστής που θέλει να την κάνει να υποφέρει ή θέλει να κορώσει τις επιθυμίες του με τη νεαρή γυναίκα; Ποιος είναι ο λόγος που την κρατάει αιχμάλωτη και πόσο μακριά θα το πάει; Την ίδια ώρα, η αστυνομία ενήμερη από αυτόπτη μάρτυρα για την απαγωγή, δεν ξέρει πώς να προχωρήσει την έρευνα. Η ταυτότητα του θύματος ίσως υποδείξει το θύτη, όμως κανείς δεν αναζητάει τη γυναίκα που εξαφανίστηκε, κάνοντας πιο δύσκολη την υπόθεση για την αστυνομία.

Όπως έχει δομηθεί η υπόθεση από τον Pierre Lemaitre, είναι δύσκολο να δώσεις κάποιες πληροφορίες της ιστορίας, χωρίς να πέσεις στο αμάρτημα να προδώσεις μέρος αυτής. Ο θεατής παρακολουθεί τόσο την έρευνα της αστυνομίας, όσο και την προσπάθεια επιβίωσης της Αλέξ, με όλες τις διακυμάνσεις στην ψυχολογία της που της προκαλούν ο φόβος, η κούραση, η εξάντληση. Ποιος θα βγεις τελικά νικητής και πόσο αθώα είναι η Αλέξ, όταν πέφτει θύμα της απαγωγής; Και μπορεί να έχετε ακούσει και να έχετε διαβάσει συχνά σε κριτικές βιβλίων ή και ταινιών για ανατροπές. Όμως τις ανατροπές στην υπόθεση της Αλεξ, που θα συναντήσει ο αστυνομικός Βεροβέν και οι συνεργάτες του, δεν είμαι βέβαιη ότι θα τις περιμένετε. Αυτό το βιβλίο αξίζει να το διαβάσει ο αναγνώστης κάθε είδους.

Μαίρη Β. 

 

 

LUCINDA RILEY

ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ

-Εκδόσεις Διόπτρα-

Στα γενέθλια της προγιαγιάς του, ο Άρι επιβαρύνεται από το χρέος να βρει στοιχεία για το χαμένο παιδί της Αναχίτα, το οποίο έμεινε στην Αγγλία, όταν εκείνη επέστρεψε στην πατρίδα της στην Ινδία. Παρά του ότι όλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο γιος της έχει πεθάνει, άλλωστε αυτό μαρτυράει και η ληξιαρχική πράξη θανάτου, εκείνη δε δέχεται να το πιστέψει . Είναι βέβαιη ότι ο γιος της είναι ζωντανός. Το ταξίδι όμως στην Αγγλία και πίσω στην οικογενειακή ιστορία του πολυάσχολου και γοητευτικού επιχειρηματία θα καθυστερήσει για δέκα χρόνια, όταν εκείνος σε μια καμπή της ζωής του, νιώθει ό,τι όλα όσα πίστευε ότι μετρούσαν, ίσως και να μην είχαν την αξία που τους προσέδιδε.

Η Ρεμπέκα, μια δημοφιλής, αμερικανίδα ηθοποιός δέχεται να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία εποχής. Αφήνει τη Νέα Υόρκη και τον διάσημο σύντροφο της και διχασμένη για τη σχέση τους καταφτάνει στην Αγγλία, όπου δημοσιογράφοι και παπαράτσι την πολιορκούν για να πάρουν μια φωτογραφία και δήλωση της. Πως μπορεί ένας άνθρωπος να ηρεμήσει και να αφοσιωθεί στη δουλειά του κάτω από τόση πίεση; Σε έναν παλιό πύργο, που θυμίζει ινδικά παλάτια, στην εξοχή της Αγγλίας, στο  Ντάρτμουρ η Ρεμπέκα θα γνωρίσει τον ιδιόρρυθμο και μοναχικό ιδιοκτήτη, την πιστή και υπερπροστατευτική του οικονόμο, θα απολαύσει την ηρεμία της εξοχής και θα ‘‘ανοίξει την πόρτα’’ για να μπει σε μια άλλη εποχή. Κι από μια ιδιορρυθμία της τύχης θα μάθει την ιστορία του πύργου και των ανθρώπων που έζησαν σε αυτό στις αρχές του περασμένου αιώνα. Για την όμορφη Βάιλοτ με την τραγική τύχη της , για το σύζυγο της που τη λάτρεψε και που δεν άντεξε το θάνατο της. Μια ζωή σαν παραμύθι, χωρίς όμως το ευχάριστο φινάλε που έχουν τα παραμύθια.

Έναν αιώνα σχεδόν πριν από τα γυρίσματα, η Αναχίτα ως συνοδός της νεαρής ινδής πριγκίπισσας, παραθερίζει στον ίδιο αριστοκρατικό πύργο, σε κάποιες από τις διακοπές τους από το βρετανικό σχολείο, όπου φοιτούν. Η Αναχίτα θα γνωρίσει το νεαρό κληρονόμο του πύργου τον Ντόναλντ Άστμπερι, όπου η ζωή θα τους ενώσει, όμως η επιθυμία ορισμένων ανθρώπων είναι πιο ισχυρή, και με κάθε μέσο θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό να αποτρέψουν το πεπρωμένο. Όμως με ποιο αντίτιμο θα το καταφέρουν;

Η Riley, έπειτα και από τα βιβλία των θυγατέρων των αστεριών, όπου ‘‘κατεβάζει’’ τις Πλειάδες από τους ουρανούς και τους δίνει ανθρώπινα χαρακτηριστικά της σημερινής εποχής, γνωρίζουμε ότι λατρεύει να γράφει βιβλία σε δυο χρόνους.  Από τη μία έχουμε το σήμερα, που τα πράγματα φαίνονται πιο εύκολα, και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να είναι και από την άλλη το παρελθόν. Οι μεικτοί γάμοι δεν ήταν τόσο συνηθισμένο μα ούτε και ευπρόσδεκτο γεγονός στις αρχές του 20^ου αιώνα και ειδικά αν είχε να κάνει με άγγλους βρετανούς αριστοκράτες, έστω και χωρίς την οικονομική δύναμη που απαιτούσε η κοινωνική τους θέση. Δεν ξέρω αν ο λόγος είναι για να κάνει τη σύγκριση ο αναγνώστης του πως κάποια πράγματα που τα θεωρούμε στο παρόν αμελητέα και δίχως σημασία, -δυστυχώς δε συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους αυτό, ώστε να έχουν πέσει οι προκαταλήψεις του χρώματος, του έθνους, της θρησκείας κ.ο.κ.- είχαν άλλη βαρύτητα στο παρελθόν και θα προκαλούσαν μεγάλο σκάνδαλο για  εκείνη την εποχή. Για όποιο λόγο και να το κάνει η Riley ξέρει με βεβαιότητα να γράφει ρομαντικά μυθιστορήματα εποχής, που τα λατρεύει το αναγνωστικό κοινό. Είναι επίσης όμορφο πως περνάει την άποψη, για το πώς όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτου έθνους, κουλτούρας κ.ο.κ. είναι στην ουσία τους ίσοι και ό,τι αυτό που ξεχωρίζει τα ανθρώπινα πλάσματα είναι ο χαρακτήρας τους και οι προκαταλήψεις που μπορεί να έχουν.        

Μαίρη Β.

 

 

ANN CLEEVES

ΜΑΥΡΑ ΦΤΕΡΑ

-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-

Η Ann Cleeves δημιουργεί σκοτεινά και παγωμένα σκηνικά όπου τα μυστικά θάβονται στο χιόνι και μένουν κρυμμένα από το φως. Όμως ο πάγος και το κρύο όσο και να κρύβουν, ουσιαστικά συντηρούν την αλήθεια!

Σε ένα νησί της Βρετανίας μια έφηβη κοπέλα, βρίσκεται νεκρή, ενώ το άψυχο σώμα της γίνεται λεία για τα κοράκια. Όλες οι υποψίες πέφτουν σε έναν ηλικιωμένο άντρα, απομονωμένο και παράξενο, ύποπτο για την εξαφάνιση ενός μικρού κοριτσιού, κάποια χρόνια νωρίτερα από τη δολοφονία της έφηβης.

Ο ντετέκτιβ Τζίμι Πέρες, κόντρα στην προκατειλημμένη αντίληψη της κοινότητας η οποία επικρατεί σε μεγάλο βαθμό και ανάμεσα στους συναδέλφους του, γεννήματα θρέμματα του Σέτλαντ , προσπαθεί να κρατάει ανοιχτό το μυαλό του, στρέφοντας την έρευνα και προς άλλες κατευθύνσεις! Ποια ήταν η προσωπικότητα του νέου θύματος;  Μια νεοφερμένη, ξένη ως προς τα ήθη και έθιμα της περιοχής, νεαρή γυναίκα, με αυτοπεποίθηση, αδιάφορη για τα ξένα κριτήρια, με σχέδια για το μέλλον. Πόσο αυτό μπορεί να προκαλέσει τους γύρω της σε μια κλειστή κοινωνία, που όλοι έχουν τα μυστικά τους και ο περίγυρος τα σέβεται! Τι κοινό μπορεί να έχει ο τωρινός θάνατος με την παλαιότερη εξαφάνιση; Πως μπορείς να ξεφύγει από την προκατάληψη ο Πέρες, αποφεύγοντας να καταλήξει θέλοντας και μη εκεί που επιθυμεί η κοινή γνώμη;

Από τις καλύτερες δουλειές της Cleeves, που δε σας κρύβω ότι το πρώτο βιβλίο της που έπεσε στα χέρια μου δε με εντυπωσίασε; Όμως τα «Μαύρα φτερά» αξίζουν την προσοχή σας. Αν και έχει κυκλοφορήσει ήδη από το 2014 στα ελληνικά, το καλό με τα βιβλία είναι ότι αποτελούν διαχρονική απόλαυση, δεν αναφέρομαι σε βιβλία που τυχαίνει να γίνονται μόδα ανεβαίνοντας στις πρώτες θέσεις βιβλίων best sellers! Η Cleeves καθώς φαίνεται έχει ένα πλούσιο επαγγελματικό βιογραφικό και μάλιστα σε δουλειές που δε συνάδουν μεταξύ τους. Αυτές της οι εμπειρίες πιθανόν να τη βοήθησαν στο να σκιαγραφήσει όχι απλώς χαρακτήρες αλλά τη συμπεριφορά ολόκληρων κοινωνιών, μεταφέροντας τες ζωντανές στα βιβλία της.

Το 2006 το βιβλίο «Μαύρα Φτερά» κυκλοφόρησε στη Βρετανία κερδίζοντας το βραβείο λογοτεχνίας Duncan Lawrie Dagger στην κατηγορία καλύτερου αστυνομικού μυθιστορήματος. Καθόλου τυχαία διάκριση!

Μαίρη Β.

 

 

JOYCE CAROL OATES

ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ

-Εκδόσεις Πατάκη-

«Κανένα παιδί πολιτικού ηγέτη δεν κατατασσόταν στις ένοπλες δυνάμεις. Κανένας νέος που είχε σπουδάσει σε κολλέγιο. Ήδη από το 2002 μπορούσες να καταλάβεις ότι τον πόλεμο θα διεξήγαν οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις των Αμερικανών υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας». - JOYCE CAROL OATES

Το Σεπτέμβριο του 2001 η Δύση έμεινε άφωνη με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη. Πρώτη φορά η υπερδύναμη των Η.Π.Α., που είχε συνηθίσει να διεξάγει πολέμους μακριά από το σπίτι της κι ανάλογα με τα συμφέροντας της, δέχεται επίθεση στον δικό της χώρο. Ίσως για πρώτη φορά οι αμερικάνοι πολίτες μετά από αυτή τη μαζική επίθεση εναντίον τους, νοιώθουν όπως οι πολίτες των χωρών που έχουν αντίπαλο τις Η.Π.Α.. Δυστυχώς όμως δε φαίνεται να το αντιλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο, αφού σύντομα θα δώσει στον Μπους και στο σύμμαχο του, τον βρετανό πρωθυπουργό Μπλερ, τη δικαιολογία που θέλουν για να επιτεθούν στο Ιράκ και στον Σαντάμ Χουσεΐν, μαζί με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ. Με τη δικαιολογία ότι στο Ιράκ υπάρχει οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων, το οποίο οι ιρακινοί έχουν για να επιτεθούν στη Δύση, πολλοί νέοι θυμωμένοι από το συμβάν στους δίδυμους πύργους και με την επιθυμία να προστατεύσουν τις οικογένειες και τους δικούς τους, κατατάσσονται στο στρατό. Νέοι πάνω στην ακμή της ζωής τους και με ανεπτυγμένο το πατριωτικό αίσθημα. Ανάμεσα στους άντρες κι ο αρραβωνιαστικός της Τζούλιετ, προκαλώντας την εύλογη απορία στον πεθερό του : «Να θέλει να «υπηρετήσει» την πατρίδα… την πατρίδα τίνος;»

Όταν το 2005 θα επιστρέψει στο σπίτι και στην οικογένεια του, θα είναι πλέον ένας άλλος άντρας, σακατεμένος στο σώμα μα κυρίως στην ψυχή. Μάρτυρας μιας απίστευτης αγριότητας που υπέδειξαν οι συνάδελφοι του, απέναντι στους ιρακινούς.

Όταν η νεότερη αδελφή της πρώην αρραβωνιαστικιάς του χαθεί, όλοι όσοι την είδαν τελευταία φορά θα πούνε ότι την είδαν μαζί του. Όμως και άλλα στοιχεία οδηγούν στο βετεράνο του πολέμου του Ιράκ. Το ακαταλόγιστο και οι μπερδεμένες μνήμες από το χθες και το σήμερα δε βοηθούν την κατάσταση του άντρα.

Πως θα αντιμετωπίσει η οικογένεια το χαμό της 19χρονης Χρυσηίδας;  Θα μείνουν ενωμένοι ή θα ακολουθήσει η ολοκληρωτική διάλυση; Η Τζούλιετ, με την αδελφή της εξαφανισμένη και τον άντρα που αγαπούσε ύποπτο για ό,τι μπορεί να συνέβη στη Χρυσηίδα πως θα ανταπεξέλθει, αλλά και η ίδια η Χρυσηίδα τι ήθελε μαζί με τον πρώην αρραβωνιαστικό της;

Ένα κοινωνικό και πολύπλευρο μυθιστόρημα, από μια αμερικανίδα συγγραφέα. Μπορεί η μεταξύ τους σχέση να κινεί τα νήματα στο πεδίο δράσης τους, όμως στο βιβλίο εξετάζονται πολλά θέματα μέσα από τα μάτια και την κρίση των ηρώων.

Η εξαφάνιση που κάνει κομμάτια μια οικογένεια. Ο πόλεμος που σακατεύει την ψυχή ενός ανθρώπου, ένα νομοθετικό σύστημα εντελώς διεφθαρμένο που δεν ξέρει να συγχωρεί και τιμωρεί ακόμα και αθώους. 

Η αμερικανίδα συγγραφέας βάζει στο μικροσκόπιο τη λειτουργία τομέων του αμερικάνικου συστήματος και με θάρρος σχολιάζει τα κακώς κείμενα μιας χώρας που θεωρεί τον εαυτό της πολιτισμένο καθώς και των «θεματοφυλάκων» που οφείλουν να προστατεύουν τους πολίτες αλλά αυτοί αντιθέτως διαφθείρονται από την εξουσία και την απληστία τους.

Που έχει χαθεί η ανθρωπιά της Δύσης που χρησιμοποιεί τους πολίτες της, σαν αναλώσιμη ύλη, έτοιμη προς αντικατάσταση;

«Τώρα που ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ βρισκόταν σε ύφεση, η χώρα θα επέστρεφε τους βετεράνους στην πολιτική ζωή, σαν σκουπίδια που αφήνει η παλίρροια στην ακτή όταν υποχωρούν τα νερά.

Σαν άτομο πολιτικοποιημένο, σαν φιλελεύθερος που ήταν, τους συμπονούσε για τη μοίρα τους. Ήξερε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δε θα μπορούσε να ξεπληρώσει ποτέ στους βετεράνους, ούτε στο ελάχιστο, για όλα όσα είχαν θυσιάσει μέσα στην αφέλεια του πατριωτισμού τους».   JOYCE CAROL OATES

Μαίρη Β.

 

 

ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ

ΑΥΤΗ Η ΣΚΑΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

Η γραφή της συγγραφέως στη συλλογή διηγημάτων «Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει» είναι όμοια με ποίηση. Οι ιστορίες που θα μας διηγηθεί δε θα στηρίζονται τόσο στα γεγονότα όσο στις εντυπώσεις και στα συναισθήματα των ηρώων της, όμως και πάλι θα γεννηθεί μια υπόθεση από τα συμφραζόμενα.

Μικρές εξομολογήσεις από άντρες ή γυναίκες, δεν έχει σημασία το φύλλο, μιας και τα αισθήματα δεν έχουν γένος. Η ανύπαντρη κόρη που ονειρεύεται μεγάλους έρωτες και κάνει τους άλλους κοινωνούς αυτών. Ο άντρας που θα αναλάβει μια ευθύνη που δεν του αναλογεί, μιας και κάποιος πρέπει να το κάνει! Ενώ κάποιος αναγνώστης θα αναρωτηθεί αν ο έρωτας για τη γυναίκα του ήρωα του διηγήματος «Ο δρόμος για το μετόχι» θα κατέληγε σαν το κρύο συναίσθημα του πρωινού καφέ. Άνθρωποι που βγάζουν ψεύτες τους ίδιους τους τους εαυτούς, συμβαίνει όταν λες μεγάλα λόγια η ζωή να σε διαψεύδει.

Ποια είναι τα αισθήματα ενός ανθρώπου όταν καλείται να ζήσει με κάποιον άλλον; Πόσες μορφές μπορεί να πάρει η άμυνα –της πρόσκλησης ή της αποδοχής- και τι είναι αυτό που μπορεί να σε φοβίζει στον άνθρωπο σου ώστε να προτιμάς να παραμένεις σιωπηλός. Πόσες εκπτώσεις μπορούμε να κάνουμε στα θέλω μας και που θα μας οδηγήσουν αυτές.

«Είναι φορές που τον άλλον τον βρίσκουμε φεύγοντας μακριά του»…

Στη συλλογή αυτή καταγράφονται συναισθήματα όπως θα καταγράφονταν σε ένα ημερολόγιο οι πιο απόκρυφες σκέψεις των ηρώων τους. Όσοι το διαβάσουν ίσως να βρουν ένα κομμάτι του εαυτού τους σε κάποιο διήγημα ή και ολάκερο αντιμέτωπο με έναν καθρέφτη.

Κι αν δεν ονομάζουμε ποίηση τα κείμενα της Βαμβουνάκη, είναι επειδή δεν είναι γραμμένα σε στροφές!

Μαίρη Β.

 

 

ARNE DAHL

ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ-

Την εβδομάδα του μεσοκαλόκαιρου συμβαίνουν σπουδαία πράγματα στη Σουηδία. Το ρου της  ιστορίας αλλάζει και ο αδύναμος ‘‘επιβιώνει’’ σε μια μάχη ανάλογη με εκείνη του Δαυίδ με τον Γολιάθ. Είναι η θεϊκή παρέμβαση που διαβάζει τη σκέψη του ‘‘Δαυίδ’’ για δικαίωση και για ποιο λόγο οι θύτες δε θυμούνται τίποτα από τη στιγμή της δράσης;

Η Ειδική Μονάδα Καταπολέμησης Εγκλημάτων Διεθνούς Κλίμακας της Σουηδίας, έχει αναλάβει να εξιχνιάσει κάποιες ιδιαίτερα περίεργες υποθέσεις δολοφονίας. Όσοι από τους ύποπτους έχουν συλληφθεί έχουν στην κατοχή τους το όργανο του εγκλήματος αλλά και το κίνητρο για να διαπράξουν το φόνο. Κι ενώ δε διστάζουν να παραδεχτούν την πρόθεση τους, δεν θυμούνται τις λεπτομέρειες και η ομολογία τους καταλήγει να είναι κάπως μπερδεμένη. Παράλληλα γίνεται μια καταγγελία για ένα από τα μέλη της ομάδας Άλφα, το οποίο αν και πρόσωπο αξιοσέβαστο και φερέγγυο, οι συνάδελφοι του είναι υποχρεωμένοι να ελέγξουν αν η κατηγορία εναντίον του υφίσταται. Ξεκινώντας να ξεσκονίζουν το παρελθόν του ινκόγκνιτο. Την ίδια ώρα που η επικεφαλής της μονάδας που μόλις έχει αναλάβει τη θέση ‘‘βομβαρδίζεται’’ με φαξ τα οποία αναφέρουν ονόματα αθώων που καταδικάστηκαν κατά το παρελθόν άδικα. Όλα αυτά έχουν άραγε κάποια σχέση μεταξύ τους ή είναι τυχαίες υποθέσεις που υποχρεούνται να αναλάβουν και να εξιχνιάσουν στην ομάδα. Με αποκορύφωμα την κρίσιμη απόφαση που θα χρειαστεί να πάρει κάποιος από την ομάδα όταν θα υποχρεωθεί να το κάνει. Ποια θα είναι η επιλογή του και ποιο θα είναι το βάρος που θα πρέπει να φέρει;

Στο μικροσκόπιο του συγγραφέα μπαίνουν τα τηλεοπτικά προγράμματα και ειδικά τα reality, ο ρατσισμός ενάντια στους ξένους αλλά και στους ομοφυλόφιλους καθώς και ειδεχθή εγκλήματα που γίνονται με μόνο σκοπό το κέρδος. Κι όλα αυτά με το περιτύλιγμα της παράδοσης του σουηδικού μεσοκαλόκαιρου, με ένα κορίτσι να ψάχνει εφτά διαφορετικά λουλούδια για να βάλει κάτω από το μαξιλάρι του και να δει τη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου τον άντρα που θα παντρευτεί.

 

«Οι άνθρωποι γίνονται συνειδητά όλο και πιο οπισθοδρομικοί, πιο τετράγωνοι. Τους στοιβάζεις ευκολότερα έτσι. Γίνονται πιο εύχρηστα δομικά υλικά περιμένοντας να τους χρησιμοποιήσουν».

 

Είναι η έκτη ιστορία της ομάδας Άλφα. Όσοι αγαπάτε τα αστυνομικά μυθιστορήματα που συμπεριλαμβάνουν όχι μόνο ένα έγκλημα να διαλευκανθεί αλλά αρκετά περισσότερα, σπεύστε στο πιο κοντινό βιβλιοπωλείο να προμηθευτείτε το βιβλίο με τον δανεισμένο τίτλο από το θεατρικό έργο του Σαίξπηρ ή γιατί όχι και ολόκληρη τη σειρά! Άραγε οι σκανδιναβοί θα αφήσουν χώρο σε συγγραφέα άλλης χώρας να εμπνευστεί αξιόλογες αστυνομικές ιστορίες ή είναι αποκλειστικά δικό τους γήπεδο. Ό,τι κι αν έχουμε διαβάσει από την σκανδιναβική φυλή συγγραφέων είναι από τις καλύτερες πλοκές αστυνομικής λογοτεχνίας.

Μαίρη Β.  

 

 

PIERRE LEMAITRE

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ

-Εκδόσεις Μίνωας-

Λίγο πριν από τη λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου, κι ενώ όλα δείχνουν ότι η Γερμανία έχει αποδεχτεί την ήττα της, λίγες μόλις μέρες πριν υπογραφεί και επίσημα η ανακωχή, τόσο στο στρατόπεδο των γερμανών όσο και στων γάλλων επικρατεί ησυχία. Όμως αυτό θα αλλάξει σύντομα και οι δυο εχθρικές παρατάξεις θα χιμήξουν η μία ενάντια στην άλλη, με τον νεαρό στρατιώτη Αλμπέρ να αναρωτιέται πόσο ανόητο είναι να πεθαίνει κανείς τελευταίος στον πόλεμο. (…) Έπειτα ο πόλεμος θα λήξει όμως οι στρατιώτες, οι νικητές εθνικοί ήρωες της Γαλλίας θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται πρώτα αναμένοντας στα στρατόπεδα και σε πρόχειρα καταλύματα, καθυστερώντας το γαλλικό κράτος να τακτοποιήσει την επιστροφή των αντρών του στα σπίτια και στις οικογένειες τους, αλλά ακόμα και όταν θα έχουν γυρίσει, με το γαλλικό κράτος για άλλη μια φορά να μην τηρεί τις υποσχέσεις που έχει δώσει πριν τον πόλεμο, οι άντρες αυτοί που πολέμησαν για την ελευθερία της Γαλλίας να αντιμετωπίσουν μια σκληρή καθημερινότητα και δυσκολίες στη διαβίωση τους.   

Ο πόλεμος εκτός από νεκρούς και ήρωες, για κάποιους δημιουργεί ευκαιρίες, σύνηθες φαινόμενο στην ανθρώπινη ιστορία και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε κάποιες περιόδους. Έπειτα από έναν πλούσιο γάμο, ο ήρωας πολέμου και ξεπεσμένος ευγενής ντ’ Ολνέ-Πραντέλ, αποφασίζει να εμπλακεί επιχειρηματικά ‘‘άλλωστε έχει ηθική υποχρέωση’’ απέναντι στους νεκρούς συμπολεμιστές του και στις οικογένειες αυτών, να επιστρέψει η σορός τους κοντά στους δικούς τους. Σε αντίθεση με εκείνον, που όλα δείχνουν ότι έχει επιχειρηματικό πνεύμα και ότι σύντομα θα βγάλει το ευγενικό όνομα από την αφάνεια και θα του δώσει ξανά τη λάμψη που του οφείλει, κάποιοι άλλοι στρατιώτες, αφανείς ήρωες τους Α’ παγκοσμίου πολέμου, μιας και γύρισαν ζωντανοί, ζούνε μέσα στην ανέχεια. Ανάμεσα σε αυτούς και δυο νέοι άντρες, που η τελευταία μάχη στο ύψωμα 113 τους έχει ενώσει και μια δυνατή φιλία θα αναπτυχθεί ανάμεσα τους, παρά τους διαφορετικούς χαρακτήρες τους και την κοινωνική τους καταγωγή. Όμως δε θέλω να σταθώ περισσότερο στην υπόθεση, ώστε ο κάθε αναγνώστης που θα αποφασίσει να το διαβάσει να ανακαλύψει μόνος του για τι λογοτεχνικό θησαυρό πρόκειται!

Από τις πρώτες σκηνές του πρώτου κεφαλαίου, ο συγγραφέας θα μας βάλει στην ατμόσφαιρα του πολέμου, της τρέλας που συνοδεύει αυτόν, των χαρακωμάτων καθώς και σε ολόκληρη τη σκληρή ιδεολογία που δε διστάζει να θυσιάσει απλούς στρατιώτες για την ανάπτυξη του εθνικού φρονήματος και προσωπικών συμφερόντων. Ποιος βγαίνει αλώβητος από έναν πόλεμο; Σωματικά αρκετοί, πολλοί λιγότεροι απ’ όσους παρουσιάστηκαν, αλλά ποιος θα έχει καθαρή συνείδηση και ψυχική ισορροπία πέρα από τον πολεμοχαρή, με ανεπτυγμένο το εγωιστικό και όχι το εθνικό φρόνημα! Ο Λεμέτρ έχει φροντίσει ιδιαίτερα το ύφος που διηγείται την ιστορία, κάτι που οφείλεται για να το αντιληφθεί ο έλληνας αναγνώστης στη μεταφράστρια του βιβλίου την Έφη Κορομηλά, καθώς και τις προσωπικότητες των χαρακτήρων του. Χωρίς να υπερβάλω μου έφερε στο νου τα βιβλία των γάλλων, κλασσικών πλέον, συγγραφέων όπως ο Ανατόλ Φρανς αλλά κυρίως τον Γκυ Ντε Μωπασάν και τον «Φιλαράκο» του, ίσως εξαιτίας του θέματος του.

Είναι ένα μυθιστόρημα άριστο σε τέτοιο βαθμό που δεν ξέρω πόσος καιρός θα σας χρειαστεί, ώστε να σας ικανοποιήσει το επόμενο ανάγνωσμα μετά από το «Καλή Αντάμωση εκεί ψηλά».

Για τους λάτρεις της έβδομης τέχνης, υπάρχει και η μεταφορά του βιβλίου σε ταινία σε σκηνοθεσία του Albert Dupontel, με πρωταγωνιστή τον ίδιο μαζί με τους Nahuel Perez Biscayart & Laurent Lafitte. Είναι αρκετά καλή δουλειά η οποία μεταφέρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έκταση από τη μυθιστορηματική πλοκή στην οθόνη. Όμως επειδή συνήθως ο χρόνος είναι περιορισμένος και οι απαιτήσεις του κινηματογράφου διαφορετικές από αυτές της λογοτεχνίας, θεωρώ ότι και πάλι υστερεί από το βιβλίο. Άλλωστε μέσω της ανάγνωσης  η φαντασία αποκτά μεγαλύτερο εύρος και δυνατότητες να εξελιχθεί και να ταξιδέψει απ’ ότι  μπορεί να κερδίσει από την αντίστοιχη μεταφορά του σε ταινία. Όμως κανείς δε σας ζητάει να διαλέξετε, μπορείτε κάλλιστα να παρακολουθήσετε την ταινία αλλά να απολαύσετε και το μυθιστόρημα. Αν πάντως είχα να διαλέξω θα επέλεγα με βεβαιότητα το δεύτερο.   

Μαίρη Β.

 

 

ANN CLEEVES

ΕΝΟΧΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ-

Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία της έφηβης κόρης του επιχειρηματία της περιοχής, κι ενώ η αστυνομία θεωρεί ότι έχει κάνει τη δουλειά της, κλείνοντας στη φυλακή την τότε νεαρή ερωμένη του ισχυρού άντρα και παρά την επιμονή της ότι είναι αθώα, νέα στοιχεία έρχονται στο φως για να επιβεβαιώσουν την αθωότητα της. Τι κρίμα μόνο που για εκείνη πλέον είναι αργά! 

Η ντετέκτιβ της αστυνομίας Βέρα Στάνχοουπ, πηγαίνει στο χωριό Έλβετ, για να αναλάβει από την αρχή την έρευνα της δολοφονίας της νεαρής Άμπιγκεϊλ Μάντελ και να εξακριβώσει για ποιο λόγο οι τότε ντετέκτιβ της υπόθεσης έστειλαν μια αθώα στη φυλακή, επιτρέποντας για δέκα χρόνια στον πραγματικό ένοχο να απολαμβάνει την ελευθερία του. Και με όποιες άλλες συνέπειες επέφερε η λάθος κρίση και η έλλειψη συνείδησης που έδειξαν στο καθήκον τους.

Δέκα χρόνια μετά στο χωριό Έλβετ, όλοι έχουν κάτι να κρύψουν, προστατεύοντας το για να μη βγει στο φως. Ο κοινωνικός λειτουργός που μαζί με την οικογένεια του άλλαξε τρόπο ζωής, οι παλιοί ντετέκτιβ της υπόθεσης, ο πατέρας της αθώας που κλείστηκε στη φυλακή, με την οργιώδη φαντασία, ο πιλότος που έχει έρθει από άλλη περιοχή και δεν έχει οικογένεια, ακόμα και η ίδια η φίλη της νεκρής, η οποία βρήκε το πτώμα της. Στα μάτια του αναγνώστη όλοι είναι ύποπτοι για τον θάνατο της Άμπιγκεϊλ και οι περισσότεροι ξεκάθαρα ευθύνονται για την αυτοκτονία της Τζίνι. Η Βέρα θα βρεθεί μπλεγμένη ανάμεσα σε νέες αποκαλύψεις ενώ ίσα που προλαβαίνει έναν τρίτο θάνατο αθώου.

Το βιβλίο έχει ενδιαφέρον, οι κάτοικοι ενός ολόκληρου χωριού σκιαγραφούνται  στο βιβλίο της Cleeves με το ομιχλώδες και σκοτεινό τοπίο του βορρά. Δεν ξέρω αν θα καταφέρετε να βρείτε την ταυτότητα του δολοφόνου αν και αυτό δεν έχει τόση σημασία όσο ο τρόπος που πλέκει την ιστορία της η συγγραφέας. Πάντως αφήνει στοιχεία για το ποιος μπορεί να κρύβετε στις σκιές. Όσο για την ντετέκτιβ Βέρα Στάνχοουπ μέσα από τις ατέλειες της, είναι ένας τέλειος χαρακτήρας αστυνομικού βιβλίου για να λύνει τα μυστήρια.

Μαίρη Β. 

 

 

STUART NEVILLE

ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

-Εκδόσεις Μεταίχμιο-

Ένας από τους κεντρικούς ήρωες του βιβλίου του Neville «Η Συνωμοσία της Φωτιάς», ο Λένον, είναι βόρειο-ιρλανδός αστυνομικός. Το επάγγελμα του τον έχει φέρει σε ρήξη με την οικογένεια του που είναι δύσπιστοι απέναντι στα σώματα ασφαλείας. (Να υπενθυμίσουμε ότι το κομμάτι της βόρειας Ιρλανδίας βρίσκεται υπό τη διοίκηση των Άγγλων). Ο Λένον που έχει μεγαλώσει σε γειτονιά με αυξημένη εγκληματικότητα, θεωρεί ότι μέσα από το σώμα θα καταφέρει να αλλάξει τη στάση των συμπατριωτών του οι οποίοι δεν εμπιστεύονται τους αστυνομικούς και το έγκλημα παραμένει ατιμώρητο. Παρά τις προσπάθειες του εκ των έσω, η θέση του είναι επισφαλής, σε αυτό έχει συμβάλει η παλαιότερη σχέση του με την ανιψιά ενός εγκληματία αλλά και στημένες καταγγελίες εναντίον του.

Στη Βόρειο Ιρλανδία οι πολίτες κατηγοριοποιούνται βάση της εθνότητας, του θρησκευτικού δόγματος και του κόμματος. Όμως όσοι κινούνται υπόγεια, πέρα από αυτά που δηλώνουν ότι ακολουθούν και τιμούν υπάρχει κάτι που μπορεί να τους ενώσει και να λύσει κάθε διαφορά, και αυτό δεν είναι κάτι άλλο από το χρήμα. Όλοι και όλα εξαγοράζονται με συμφωνίες που γίνονται κάτω από το τραπέζι και ό,τι δεν εξαγοράζεται κινδυνεύει.

Σε μια εμπλοκή ανάμεσα σε έναν διαφθαρμένο πολιτικό, ‘‘ήρωα’’ του εργατικού κόμματος, διψασμένο για δύναμη και σε έναν νονό της νύχτας, στυγνό εγκληματία υπήρξαν πολλά θύματα. Ο Τζέρι Φέγκαν, ένας άνθρωπος με το ένστικτο του δολοφόνου, βοηθάει τη Μαρί και την κόρη της Έλεν να σωθούν από το αιματοκύλισμα, όμως για να βοηθήσει τον άμαχο πληθυσμό να ξεφύγει τραυματίζει και σκοτώνει δίχως να δείχνει έλεος, με το ένστικτο του να κυριαρχεί. Ένα από τα θύματα του που επιβιώνει αλλά σε πολύ κακή κατάσταση είναι και ο πολιτικός, ο οποίος διψάει για εκδίκηση. Μόνο ένας όμοιος με τον Φέγκαν θα είχε τη δυνατότητα να τον κερδίσει. Εκτός από τον Φέγκαν, όμως πρέπει να κλείσει και άλλες εκκρεμότητες, όπως το να κάνει να σωπάσουν για πάντα τα στόματα των μαρτύρων ακόμα κι αν εκείνοι δεν είχαν σκοπό να μιλήσουν. Με επίκεντρο τη Μαρί και την πεντάχρονη κόρη της, κάποιοι θα προσπαθήσουν να τις σώσουν ενώ άλλοι θα τις χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης για να πραγματοποιήσουν τα εκδικητικά σχέδια τους. Η φωτιά στο πέρασμα της, θα σαρώσει τα πάντα, αφήνοντας μόνο στάχτη και αποκαΐδια.

Το βιβλίο του Neville εκτός από αδιαμφισβήτητα αστυνομικό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα πολιτικό μυθιστόρημα που αντικατοπτρίζει ένα μέρος της πιο σκοτεινής καθημερινότητας στη Βόρεια Ιρλανδία. Αλλά θα μπορούσαμε να το δούμε και πιο σφαιρικά όπου φατρίες και συμφέροντα συγκρούονται.  

Μαίρη Β.

 

 

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΜΥΤΗΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΑΝΓΚΟ – ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΗΓΕΤΗ-

-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ-

Ένα πραγματικό διαμάντι της σύγχρονης νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο Κώστας Κουτσομύτης ένωσε την πένα του με εκείνη του Ευάγγελου Μαυρουδή και μας επιστρέφουν πίσω στον χρόνο, σε μια μαύρη περίοδο του ελληνισμού (είναι να αναρωτιέται κανείς αν υπήρξαν πραγματικά λευκές σελίδες στη νεοελληνική ιστορία, εξαιρώντας εκείνες του επαναστατημένου γένους και της αντίστασης), αλλά παράλληλα πλούσιες σε ενδιαφέρον.

Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, Νίκος Ζαχαριάδης. Χωρίς αμφιβολία ο Ζαχαριάδης αποτελεί μια αμφιλεγόμενη μορφή της αριστεράς και κυρίως για τους ίδιους τους έλληνες κομμουνιστές, τόσο για του σύγχρονους του όσο και για τους μεταγενέστερους. Η χώρα ελεύθερη πλέον από τη γερμανική κατοχή ‘‘γιορτάζει’’ την ανεξαρτησία της. Για κάποιους όμως το μόνο που έχει αλλάξει είναι η εθνότητα του κατακτητή, τα γερμανικά στρατεύματα μπορεί να διώχθηκαν αφήνοντας στάχτες πίσω τους, αλλά οι μέχρι πριν λίγο σύμμαχοι των ελλήνων οι εγγλέζοι έχουν παραμείνει. Επιθυμία του πρωθυπουργού των άγγλων, Τσόρτσιλ, να ελέγξει τα εσωτερικά θέματα της χώρας μας και να εδραιώσει τους πολιτικούς που θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα του. Το Κ.Κ.Ε. είναι ένα εμπόδιο που πρέπει να παραμεριστεί τι κι αν έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην απελευθέρωση της χώρας μιας και οι οργανώσεις του Ε.Α.Μ. κι Ε.Λ.Α.Σ. ήταν οι πρώτες και οι βασικές που ξεκίνησαν τον ανταρτοπόλεμο, σαμποτάροντας του γερμανούς.

Ο Γενικός Γραμματέας, Νίκος Ζαχαριάδης, φυλακισμένος από τη δικτατορία του Μεταξά έχει παραδοθεί μαζί με άλλους συγκρατούμενους του από την Ασφάλεια στους κατακτητές, όπου έχει μεταφερθεί στο Νταχάου, στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί. Εννέα χρόνια αιχμάλωτος φασιστικών καθεστώτων, φτάνει η 29^η Μάη του 1945 όπου επιστρέφει στην πατρίδα να αναλάβει τα καθήκοντα του στο κόμμα. Στα γραφεία του Ριζοσπάστη τον υποδέχονται σαν σωτήρα. Αν και αντίθετος με τη συμφωνία της Βάρκιζας, όπου αρχίζουν να φαίνονται οι διαθέσεις των παλαιών κομμάτων εξουσίας, προκείμενου  να μην υπάρξουν αναταράξεις διαγράφει το Βελουχιώτη ο οποίος είναι ο πρώτος που βλέπει ξεκάθαρα τις διαθέσεις των εγγλέζων για την Ελλάδα και επιμένει στη συνέχεια του πολέμου προκειμένου να απαλλαχθούν κι από την εγγλέζικη κατοχή και να μην πάνε χαμένες οι έως τότε θυσίες τους.   

Ο εμφύλιος όμως αποδεικνύεται αναπόφευκτος μιας και οι παλαιότεροι πολιτικοί της χώρας, φιλοδυτικοί και με τις πλάτες των εγγλέζων, δεν επιθυμούν να μοιραστούν την εξουσία με το Κ.Κ.Ε.. Ο Δημοκρατικός Στρατός συντάσσεται, οι αντάρτες παίρνουν τα όπλα ξανά και ανεβαίνουν στα βουνά. Ο πόλεμος κρατάει και η Αγγλία αποδυναμώνεται με το να στηρίζει οικονομικά τον Εθνικό Στρατό της Ελλάδας μιας και οι αντάρτες όχι απλά αντιστέκονται, κερδίζουν και μάχες. Οι άγγλοι αποχωρούν και τη σκυτάλη να στηρίξει τον εθνικό στρατό και τα συμφέροντα της δύσης παίρνουν οι Η.Π.Α.. Με τις βόμβες ΝΑΠΑΛΜ –που χρησιμοποιήθηκαν στη χώρα μας, πριν ακόμα χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο του Βιετνάμ με ολέθρια αποτελέσματα- τελικά ο Εθνικός Στρατός θα βγει νικητής ενώ οι αντάρτες θα αναγκαστούν να περάσουν τα σύνορα με την Αλβανία μέχρι να μεταφερθούν στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης. Λίγο πολύ τα γεγονότα του εμφυλίου είναι γνωστά όπως επίσης και οι προσπάθειες του Ζαχαριάδη να ανασυστήσει παράνομες οργανώσεις του κόμματος στην Ελλάδα, με πιο γνωστή περίπτωση αυτή του Νίκου Μπελογιάννη. Για όσους πάλι δεν είναι, μια ωραία ευκαιρία να μάθετε κάποια πράγματα χωρίς να αναγκαστείτε να διαβάσετε στείρα ιστορικά βιβλία θα αποδειχτεί «Το Κόκκινο Τανγκό».

Υπάρχουν πολλά βιβλία που ανήκουν στο είδος του ιστορικού μυθιστορήματος, σε αυτά συνήθως οι συγγραφείς παίρνουν ιστορικές μορφές κι αλλάζουν την πορεία τους κατά το δοκούν της φαντασίας ή των φαντασιώσεων τους. Στο «Κόκκινο Τανγκό» αν και δεν ανήκει στα ιστορικά μυθιστορήματα, ίσως γι’ αυτό είναι αξιόπιστο, οι συγγραφείς σέβονται τόσο τα πρόσωπα όσο και την ιστορία. Όπως γράφει ο ένας εκ των δύο συγγραφέων, ο Κώστας Κουτσομύτης «Προσπαθήσαμε να δώσουμε την ανθρώπινη πλευρά του Νίκου Ζαχαριάδη, αποφεύγοντας του αφορισμούς, τη στράτευση και τις κρίσεις. Οι κρίσεις για όλα ανήκουν στον αναγνώστη».

Οι μυθοπλαστικοί ήρωες αναμιγνύονται με ιστορικές προσωπικότητες, όμως μήπως και αυτοί οι φανταστικοί χαρακτήρες δε θα μπορούσαν να συμβολίσουν τους απλούς αγωνιστές που πολέμησαν στο πλευρό του Ε.Α.Μ. κατά τη διάρκεια της αντίστασης και στο Δ.Σ.Ε. στη διάρκεια του εμφυλίου; Αυτοί λοιπόν οι ήρωες αντιπροσωπεύονται από τη Θέκλα, τον Αλέκο, τη Μαρούλα, τον Μάνθο κ.α. δίνοντας στο βιβλίο τη μυθιστορηματική νότα που χρειάζεται ώστε να μη γίνει ένα ακόμα ιστορικό βιβλίο.

Τα περισσότερα από τα λόγια του Ζαχαριάδη είναι βασισμένα σε συνεντεύξεις του ίδιου οι σε λόγους του. Ο Κώστα Κουτσομύτης σε μια παλαιότερη προσπάθεια να κάνει τηλεοπτική σειρά τη ζωή του Νίκου Ζαχαριάδη συνέλλεξε πλούσιο υλικό το οποίο οι συγγραφείς έχουν επεξεργαστεί με τον καλύτερο τρόπο δίνοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Άλλωστε δε θα περιμέναμε τίποτα λιγότερο από δυο καλλιτέχνες όπως ο Ευάγγελος Μαυρουδής και ο Κώστας Κουτσομύτης.

Προκειμένου να μην υπάρξουν ιστορικές ‘‘παρεξηγήσεις’’ από την πλευρά του αναγνώστη, στο τέλος του βιβλίου υπάρχει παράρτημα, στο οποίο αναφέρονται ποια είναι τα πραγματικά πρόσωπα και ποιοι οι μυθοπλαστικοί χαρακτήρες, όπως επίσης γίνεται αναφορά σε λόγια και γεγονότα που συμπεριλήφθηκαν στο βιβλίο.

Μαίρη Β.

 

CARLOS RUIZ ZAFON

ΜΑΡΙΝΑ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«Όλα τα παραμύθια είναι ψέματα, αν και όλα τα ψέματα δεν είναι παραμύθια».

Εθισμένοι από το ταλέντο του καταλανού συγγραφέα Θαφόν, και αφού ολοκληρώσαμε την τετραλογία του, ανατρέξαμε στη βιβλιογραφία του. Ο Θαφόν είναι ένας συγγραφέας που στηρίζεται κυρίως στην ποιότητα της δουλειάς του και όχι στην ποσότητα, κάτι το οποίο τον έχει αποζημιώσει μιας και είναι ο πιο ευρέως δημοσιευμένος σύγχρονος ισπανός συγγραφέας. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 διαφορετικές γλώσσες  και έχουν κυκλοφορήσει σε 45 χώρες.

Στα ελληνικά πέρα από την τετραλογία, τα βιβλία της οποίας έχουμε παρουσιάσει ξεχωριστά το κάθε ένα από αυτά είτε στη ΛογοΚρισία, είτε στη Βιβλιοθήκη στο ArtScript Blog, κυκλοφορεί και το νεανικό του μυθιστόρημα για ενήλικες «Μαρίνα» από τις εκδόσεις «Ψυχογιός».

Ο Όσκαρ είναι έγκλειστος σε ένα οικοτροφείο αρρένων, στα διαλείμματα ανάμεσα στο τέλος των μαθημάτων και του γεύματος, του αρέσει να κάνει μοναχικούς περιπάτους στη Βαρκελώνη. Σε έναν από αυτούς τους περιπάτους, από ένα σπίτι που εξωτερικά φαίνεται εγκαταλελειμμένο, ακούει μια εξαίσια φωνή, που σαν μια σύγχρονη ομηρική σειρήνα τον προ-καλεί να περάσει την αυλόπορτα και να μπει στο εσωτερικό του. Η φωνή προέρχεται από ένα δίσκο που παίζει στο γραμμόφωνο. Όταν αντιλαμβάνεται τη φιγούρα ανάμεσα στα έπιπλα, ο Όσκαρ τρομαγμένος το βάζει στα πόδια, παίρνοντας μαζί του, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να το κρατήσει εκείνη τη στιγμή στα χέρια του, ένα σταματημένο ρολόι. Ο Όσκαρ επιθυμεί να το επιστρέψει, αλλά θέλει ιδιαίτερο κουράγιο, αφού δεν ξέρει την αντίδραση του ανθρώπου που του ανήκει το ρολόι. Τελικά μαζεύοντας όλο το θάρρος του θα γυρίσει στο σπίτι και σε αυτό θα γνωρίσει τη Μαρίνα, ένα νέο και ιδιαίτερο κορίτσι.               

Μια δυνατή φιλία, δεμένη με έναν καταδικασμένο έρωτα, θα ξεκινήσει ανάμεσα στα δύο παιδιά. Άθελα τους οι δυο νέοι, λίγο εξαιτίας της περιέργειας τους, λίγο του μυστηρίου που αποπνέει η μαυροφορεμένη γυναίκα που επισκέπτεται το νεκροταφείο, αλλά κυρίως ενός καπρίτσιου της μοίρας, θα αναμειχθούν σε μια περιπέτεια και θα έρθουν αντιμέτωποι με μια κρυφή Βαρκελώνη, αθέατη από τα μάτια του μεγαλύτερου πληθυσμού της πόλης. Ήρωες αυτής, ξεχασμένοι επιστήμονες, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες μιας Βαρκελώνης που έχει σκεπαστεί από την ομίχλη του παρελθόντος. Κυρίαρχες μορφές του επικίνδυνου αυτού κόσμου, ένας σύγχρονος Φρανκενστάιν και τα τέρατα του. Η ζωή της Μαρίνας και του Όσκαρ θα μπει σε κίνδυνο, καθώς και όσων έχουν εμπλακεί με την ιστορία.     

Οι ήδη μυημένοι στο έργο του Θαφόν, θα αναγνωρίσουν το μοτίβο του κοιμητηρίου των λησμονημένων βιβλίων. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος ως μια πρώτη ζωή του μετέπειτα μετεμψυχωμένου έργου του, αφού η Μαρίνα εκδόθηκε το 1999 (στην Ισπανία) ενώ το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας Η Σκιά του Ανέμου, κυκλοφόρησε δυο χρόνια μετά! Οι ατμοσφαιρικές περιγραφές και αυτού του βιβλίου είναι έντονες και κινηματογραφικές.

«Σε τίποτα δε χρησιμεύει όλη η γεωγραφία, η τριγωνομετρία ή η αριθμητική του κόσμου αν δε μάθεις να σκέφτεσαι μόνος σου. Και αυτό σε κανένα σχολείο δε σ’ το μαθαίνουν. Δεν είναι στο πρόγραμμα».

Ο καμβάς που ‘‘ζωγραφίζει’’ τους πίνακες του ο Θαφόν, είναι ο κοινωνικός, πάνω σε αυτόν απλώνει με το πινέλο του τα έντονα χρώματα, του αστυνομικού μυθιστορήματος, του ψυχολογικού θρίλερ ακόμα και του συναισθηματικού ρομάντζο ή του δράματος. Όπως και να έχει αξίζει την προσοχή σας.

«Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς τίποτα για τη ζωή μέχρι να καταλάβει το θάνατο».

Μαίρη Β.

 

 

ELENA FERRANTE

ΜΕΡΕΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ

-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ-

«Είχα ξοδέψει χρόνο από τη δική μου ζωή για να τον προσθέσω στη δική του».

Μετά την επιτυχία της Τετραλογίας της Νάπολης οι εκδόσεις Πατάκη προχωρούν στην επανέκδοση ενός παλαιότερου βιβλίου της Ferrante, το «Μέρες εγκατάλειψης». Κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος η Όλγα, ένα πρόσωπο που είναι τόσο περίτεχνα γραμμένο από την ιταλίδα συγγραφέα και με τόση ειλικρίνεια δοσμένο χωρίς φκιασίδια και φιοριτούρες που είναι λες και η εγκαταλελειμμένη σύζυγος της διπλανής πόρτας, μην αντέχοντας την πραγματικότητα βουτάει με το κεφάλι μέσα στις σελίδες του βιβλίου.

Αφηγήτρια της ιστορίας είναι η ίδια η Όλγα, όταν ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι μετά το φαγητό, ο άντρας της ανακοινώνει ότι την εγκαταλείπει. Εκείνη το παίρνει ψύχραιμα, θεωρώντας ότι είναι μια φάση την οποία εκείνος θα ξεπεράσει και θα επιστρέψει πίσω στην οικογενειακή τους θαλπωρή που τη συμπληρώνουν τα δυο τους παιδιά και ο σκύλος που από μικρός επιθυμούσε να αποκτήσει. Άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που την χώριζε και έπειτα επέστρεψε κοντά της. Όσο οι μέρες περνάνε κι εκείνος δε γυρίζει, η Όλγα αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο Μάριο δεν της έχει πει όλη την αλήθεια και ότι άλλη γυναίκα έχει μπει στη μέση. Όταν η υποψία της επιβεβαιώνεται από τον ίδιο τον Μάριο, η φαινομενική ψυχραιμία της διαλύεται και αρχίζει ένα είδος κατάρρευσης που την σπρώχνει σε αναξιοπρεπή συμπεριφορά. Η Όλγα δεν τα βάζει μόνο με τον εν διαστάσει σύζυγο της, αλλά με ολόκληρο το Τορίνο στο οποίο έχουν μετακομίσει εξαιτίας της δουλειά του. Βλέπει παντού εχθρούς και έχει συχνά ξεσπάσματα απέναντι στα παιδιά, στον σκύλο, στους γείτονες, στον κοινωνικό τους κύκλο, στις δημόσιες υπηρεσίες. Εξαρτημένη από εκείνον και έχοντας του αφιερώσει 15 χρόνια βάζοντας στην άκρη τις φιλοδοξίες της δεν έχει από πού να πιαστεί να προχωρήσει μπροστά. Θεωρεί την επιστροφή του αναγκαία κι αυτό την φτάνει στα όρια της κάνοντας και λέγοντας πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δε θα τολμούσε, έτσι συγκρατημένη που είχε συνηθίσει να είναι.  

Η αποκάλυψη της ταυτότητας της ερωμένης του άντρα της, θα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα και θα σπρώξει την Όλγα σε πιο ακραίες συμπεριφορές. Ενώ ξαφνικά το φάντασμα της ‘‘κακομοίρας’’, μιας άλλης εγκαταλελειμμένης γυναίκας από τη Νάπολη, όταν η ίδια η Όλγα ήταν μικρό κορίτσι θα κάνει την εμφάνιση του στο μυαλό της, εφόσον λόγω της κατάστασης θα αρχίσει να νιώθει ταύτιση με εκείνη τη γυναίκα. Όσο κι αν ήταν σίγουρη η Όλγα, ως έφηβη, ότι δε θα καταδεχόταν να συμπεριφερθεί με απαξίωση στον εαυτό της, φτάνοντας στα άκρα σπρωγμένη από κάποιον άλλον άνθρωπο, όταν έρχεται αντιμέτωπη με τη δική της πραγματική εγκατάλειψη, με την απώλεια και με τη διάλυση όσων θεωρούσε δεδομένων, αντιδρά με έναν τρόπο με τον οποίο θα απογοήτευε την έφηβη Όλγα. Όμως μέσω όλης αυτής της αναμέτρησης ακόμα και με των ακραίων αντιδράσεων, κάποια στιγμή όταν θα έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος αυτός η ηρωίδα θα ξαναβρεί τον εαυτό της και την αυτοκυριαρχία της. Ό,τι την ανάγκασε να δράσει σπασμωδικά θα μοιάζει με λεκέ άνευ σημασίας. Κι ακόμα και τα λόγια της Άννας Καρένινα, από το ομώνυμο βιβλίο του Λέον Τολστόι, θα πάψουν να την επηρεάζουν.

Έχει αξία να κάνετε αυτό το ταξίδι με την Όλγα. Πατώντας στον πάτο θα καταφέρει να αναδυθεί, όχι εξαιτίας κάποιου άλλου άντρα αλλά επειδή θα βρει τον εαυτό της. Δε θα σας κρύψω ότι διαβάζοντας το βιβλίο της θα θελήσετε να την ταρακουνήσετε, θα θυμώσετε και θα εκνευριστείτε κάμποσες φορές με τις υπερβολικές αντιδράσεις της, αλλά και θα την κατανοήσετε. Μήπως όμως την ώρα που θα νιώθετε τόσα πράγματα για την ηρωίδα στην ουσία αυτές οι διαθέσεις θα στρέφονται ενάντια κάποιων δικών σας ημερών εγκατάλειψης;

Πάντως για να ξέρετε δεν είναι πάντα γι’ αυτόν που φεύγει οι μέρες ρόδινες και ούτε είναι βέβαιο ότι θα είναι ο ίδιος ο νικητής σε μια ανείπωτη στην ουσία μάχη.   

Μαίρη Β.

 

 

CILLA & ROLF BORJLIND

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ

Υπάρχουν βιβλία που με το που θα πέσει το βλέμμα σου επάνω τους θα νιώσεις την επιθυμία να τα πάρεις στα χέρια σου. Και αν κάποιους αυτό που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν ένα βιβλίο είναι το εξώφυλλο, εγώ θα σταθώ κυρίως στον τίτλο. Φυσικά έχει σειρά η περίληψη της υπόθεσης στο οπισθόφυλλο που θα σφραγίσει τον ακαριαίο αυτό έρωτα. Τώρα αν ο έρωτας αυτός θα έχει μέλλον και θα μείνει αλησμόνητος, θα ευθύνεται ο συγγραφέας του (και ο μεταφραστής του).

Και αφού σας έκανα γνωστό το πώς τράβηξα από την προθήκη του βιβλιοπωλείου το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, την ώρα που είχα ήδη αποθηκευμένα άλλα να περιμένουν τη σειρά τους να διαβαστούν, ας προχωρήσω μιλώντας σας λίγο για την υπόθεση του.

Τι είναι αυτό που θα έκανε ένα έγκλημα απεχθές, αν όχι ο τρόπος που προκαλεί ο θύτης το θάνατο στο θύμα του; Το μαρτύριο που το θύμα ζει στα χέρια κάποιου μέχρι να πεθάνει! Ένα τέτοιο έγκλημα ‘‘συνέβη’’ το καλοκαίρι του 1987 και έχει μείνει ανεξιχνίαστο, όταν ένας από τους καθηγητές  της νορβηγικής αστυνομικής ακαδημίας προτείνει στους τελειόφοιτους να ρίξουν μια ματιά σε κάποιες παλιές υποθέσεις και να σκεφτούν πως θα μπορούσε να γίνει η εξιχνίαση τους εν έτη 2011, όπου η τεχνολογία έχει προχωρήσει και διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τις αστυνομικές έρευνες.

Η Ολίβια Ρένινγκ όσο κι αν θέλει να ξεκουραστεί και να απολαύσει τις καλοκαιρινές διακοπές της, μαγνητίζεται από την ανεξιχνίαστη υπόθεση της παραλίας και ξεκινά να αναζητάει στοιχεία. Όσο ο καιρός περνάει τόσο πιο βυθισμένη βρίσκεται σε αυτή, καθώς δείχνει το ζήλο και την εξυπνάδα ενός έμπειρου ντετέκτιβ. Αν και κάποιες φορές παρασύρεται από σενάρια συνομωσίας ή από εντελώς υποκειμενικές απόψεις στηριγμένες σε προσωπικές της αντιπάθειες και συμπάθειες, που θα τη βγάζουν από τη σωστή τροχιά. Παρά τη δυσκολία που αντιμετωπίζει η Ολίβια, να βρει τον υπεύθυνο ντεντέκτιβ της υπόθεσης για να της δώσει κάποια στοιχεία από την έρευνα που είχε γίνει πριν από είκοσι τέσσερα χρόνια, μιας και ο Τομ Στίλτον είναι κυριολεκτικά σαν να έχει ανοίξει η γη και να τον έχει καταπιεί, εκείνη δεν το βάζει κάτω.

Παράλληλα με την εμμονή  της Ρένινγκ με  το ανεξιχνίαστο έγκλημα, η αστυνομία έχει να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις ξυλοδαρμού εναντίον αστέγων, που βιντεοσκοπούνται και ανεβαίνουν στο διαδίκτυο, σαν μια πράξη που πρέπει να επιδεικνύεται και να παραδειγματίζει. Θύματα τα οποία δε θα έχουν την αμέριστη υποστήριξη ολόκληρης της σουηδικής κοινωνίας, μιας και μεγάλο μέρος της αποδεικνύεται προκατειλημμένο.  

Άλλο ένα ζευγάρι, ενώνει τις πένες του στο αστυνομικό μυθιστόρημα και το αποτέλεσμα είναι αυτό που επιθυμεί ο αναγνώστης. Οι σκηνές τους είναι κινηματογραφικές καλά ανακατεμένες μεταξύ τους. Οι ήρωες  του καθημερινοί άνθρωποι έχουν υπόσταση και τους βλέπεις να κινούνται, να αγωνιούν, να παλεύουν, να ανησυχούν, να πενθούν ακριβώς μπροστά στα μάτια σου καθώς θα τρέχουν ανάμεσα στις τυπογραφικές γραμμές. Τα κοινωνικά σχόλια δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο, αφού είναι επίκαιρα και δεν επικαλύπτουν με χρυσόσκονη τις κοινωνικές ανισότητες.

Μπορεί να έχουν περάσει 24 χρόνια από το έγκλημα που έχει μείνει ανεξιχνίαστο, μια σειρά όμως από τυχαία γεγονότα θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στην αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι παρασέρνοντας να βγουν στο φως μια σειρά κι άλλων σοβαρών παρανομιών.

Το πρώτο από μια σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων των σεναριογράφων και συγγραφέων  Cilla & Rolf Borjlind, ας ελπίσουμε ότι σύντομα οι εκδόσεις Παπαδόπουλος θα προχωρήσουν στη συνέχεια του δεύτερου βιβλίου.

Μαίρη Β.

 

 

Paulo Coelho

Η ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ

Έχουν περάσει 30 χρόνια που ο βραζιλιάνος συγγραφέας Coelho έγραψε στον Αλχημιστή την περίφημη, διαχρονική και ως ένα βαθμό πλέον στερεότυπη φράση «Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις». Στις πολύ αισιόδοξες φάσεις της ζωής μας, θελήσαμε άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο να στηριχτούμε στην άποψη του αυτή, αλλά όχι με επιτυχή αποτελέσματα πάντα… τώρα ευθύνεται το ότι τελικά δεν το θελήσαμε πολύ, φταίει που η ζωή είχε άλλα σχέδια, κανείς δεν είναι ικανός να μας το απαντήσει, ούτε καν ο ίδιος ο Coelho.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια της συγγραφικής του πορείας ο συγγραφέας έχει γράψει αρκετά βιβλία, άλλα εμπνευσμένα και άλλα όχι και τόσο (κατά την προσωπική μου άποψη πάντα, μιας και ο Coelho έχει πλήθος φανατικών θαυμαστών ανά την υφήλιο), ενώ σε αρκετά από τα βιβλία του έχει μια τάση να προσελκύεται από τη μαγεία –της ζωής και όχι μόνο, και κάποιο παράλληλο σύμπαν που συνυπάρχει σε αυτόν εδώ το μάταιο κόσμο.

Ως αναγνώστρια προτιμώ το ρεαλισμό, αυτός ήταν ένας από τους λόγους που στάθηκα καχύποπτη απέναντι στην «Κατάσκοπο» και καθυστέρησα να διαβάσω το βιβλίο, χωρίς να είμαι βέβαιη ότι τελικά θα έγραφα γι’ αυτό και αν το έκανα μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα το έβρισκα ενδιαφέρον.   

Ποια άλλη θα μπορούσε να είναι η λογοτεχνική κατάσκοπος του Coelho λοιπόν από τη πιο φημισμένη διπλή κατάσκοπο του Α’ παγκοσμίου πολέμου Μαργαρίτα Ζελέ, γνωστή σε εμάς ως Μάτα Χάρι (Το Μάτι της ημέρας). Αν και ο συγγραφέας εξηγείται ότι δεν έγραψε τη βιογραφία της μοιραίας χορεύτριας , δε σημαίνει ότι δεν έχει κάνει έρευνα για τη ζωή της. Συγκεκριμένα βασίστηκε σε αδημοσίευτα έγγραφα. Ποια ήταν όμως η Μάτα Χάρι; Και κυρίως που βρήκε το θάρρος μετά το βιασμό της από το λυκειάρχη του σχολείου που φοιτούσε και την κακοποίηση που ακολούθησε από τον κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερο σύζυγο της, να το σκάσει και να ζήσει όπως η ίδια επιθυμούσε, ή κοντά σε εκείνο που ήλπιζε.

Η Μαργαρίτα ήταν η γυναίκα που βαφτίστηκε στο αίμα μιας άλλης γυναίκας, και ήταν ίσως αυτό που την απελευθέρωσε και την ίδια στιγμή την έβαλε να διατρέξει τόσους κινδύνους, μιας και η ελευθερία θα έχει πάντα και το αντίτιμο της.

Φτάνοντας στο Παρίσι, στην πιο απελευθερωμένη ευρωπαϊκή πόλη της εποχής, στην πρωτεύουσα των τεχνών που όλοι οι καλλιτέχνες είχαν όνειρο να ζήσουν στο πνεύμα της, αρχίζει να δίνει παραστάσεις ινδονησιακών χορών. Προκαλώντας το κοινό της αποκτάει τη φήμη που χρειάζεται και πολλούς εραστές να τη συντηρούν. Όλα αυτά λίγα χρόνια πριν ξεσπάσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος όπου κάποια στιγμή θα στρατολογηθεί από τους γερμανούς για να γίνει πράκτορας τους. Η Μάτα Χάρι σύμφωνα με το βιβλίο, πιστή στη Γαλλία, ζητάει από μόνη της στους γάλλους να τους βοηθήσει, κόντρα στο ρόλο που της έχουν δώσει οι γερμανοί. Το άτομο με το οποίο θα έρθει σε επαφή μαζί του θα είναι το πλέον ακατάλληλο για την εμπιστοσύνη της. Ο επιθεωρητής Λαντού, που μαζί με άλλους στρατιωτικούς σηκώνει το βάρος της υπόθεσης Ντρέιφους, όπου αδίκως και χωρίς απτές αποδείξεις έχουν καταδικάσει έναν αθώο σε εξορία και φυλάκιση,  θέλει να ρεφάρει δημιουργώντας την υπόθεση Μάτα Χάρι.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που θέλησε ο Coelho να πει την ιστορία του. Η ηρωίδα του ζώντας τις τελευταίες της ημέρες  στις φυλακές Σαιντ Λαζάρ, με την ελπίδα να της δοθεί χάρη, γράφει μια επιστολή προς την κόρη της, την οποία και έχει εγκαταλείψει - ακόμα ένα αντίτιμο για την ελευθερία της-. Η Μαργαρίτα Ζελέ θέλει να μάθει η κόρη της ποια ήταν, μαζί με αυτό γράφει κι ένα γράμμα στο δικηγόρο της που θα επιβαρυνθεί με το χρέος να παραδώσει το γράμμα στο παιδί της. Αρχίζει να γράφει την ιστορία της, λίγα πράγματα για τους γονείς της, κάποια δυσάρεστα συμβάντα από το λύκειο αλλά κυρίως από την περίοδο που ήταν παντρεμένη με τον αξιωματικό του ολλανδικού αποικιακού στρατού. Έπειτα μιλάει για τη ζωή της ως χειραφετημένη γυναίκα και καλλιτέχνη στο Παρίσι, τους ανθρώπους που γνώρισε και πως κατέληξε στη Γερμανία την ώρα που ξεσπούσε ο πόλεμος. Το πώς μπλέχτηκε στο κατασκοπικό παιχνίδι, καθώς αναφέρει ότι οι κατασκοπικές της πληροφορίες δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κουτσομπολιά της κρεβατοκάμαρας που όλοι γνώριζαν.

Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, κι ενώ δεν έχει δοθεί χάρη στην πράκτορα, κάτι που η ίδια δε γνωρίζει, ο δικηγόρος της, γράφει τη δική του επιστολή προς εκείνη. Μια επιστολή που δε θα προλάβει ποτέ να παραλάβει και να διαβάσει. Σε αυτή ο  Δόκτορ Κλούνε, σχολιάζει τη στάση της Μάτα Χάρι στη δίκη, αναφέρει την καθηγήτρια Helena Brion και τις συνθήκες στις φυλακές Σαιντ Λαζάρ. Ενώ καταλήγει στο ότι το κατηγορητήριο για την καταδικαστική απόφαση δεν έστεκε. Άλλη μια υπόθεση παρόμοια με εκείνη του Ντρέιφους, δηλαδή.

Οι θαυμαστές του Coelho, θα έχουν διαβάσει ήδη την Κατάσκοπο και θα έχουν προχωρήσει στο επόμενο. Όσοι είστε διστακτικοί «Η Κατάσκοπος» είναι από τα αξιόλογα βιβλία του. Μόνο με 220 σελίδες, ο συγγραφέας δεν πλατειάζει. Είναι συγκεκριμένος, χωρίς όμως να δίνει την εντύπωση ότι γράφει κάποιου είδους βιογραφία, στείρα από τη λογοτεχνική τέχνη. Φυσικά δεν απουσιάζουν ‘‘κοελικά’’ αποφθέγματα από αυτό, μπορεί όχι βαθιά φιλοσοφικά όμως ειλικρινή και απλά που διέπουν τη ζωή μας.

Μαίρη Β.

 

 

NICCI FRENCH

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Διαβάζοντας οι έλληνες το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφικού δίδυμου NICCI – FRENCH, που έχω την εντύπωση ότι ήταν το Blue Monday, κόλλησαν μαζί τους, τουλάχιστον εγώ που ξεκίνησα με το «Κόκκινο δωμάτιο» αυτό έχω πάθει, και ο εκδοτικός οίκος Δίοπτρα αποφάσισε να μεταφράσει και να κυκλοφορήσει στη γλώσσα μας και παλιότερα βιβλία τους, ένα από αυτά είναι το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ».

Το βιβλίο ξεκινάει μέσα στο βαθύ έρεβος, η ηρωίδα ξυπνάει αλλά δεν μπορεί να θυμηθεί ούτε τι της συνέβη, ούτε μπορεί να καταλάβει που βρίσκεται, το μόνο που ξέρει είναι ότι πονάει όλο της το σώμα ενώ προσπαθεί να θυμηθεί το όνομα της. Σύντομα θα αντιληφθεί ότι είναι αιχμάλωτη κάποιου άντρα του οποίου όμως τα κίνητρα δεν είναι ξεκάθαρα. Δεμένη, φιμωμένη και με μια κουκούλα στο πρόσωπο. Έχοντας προσπαθήσει να διαπραγματευτεί με τον απαγωγέα για τη ζωή της, πιστεύει ότι όλα έχουν χαθεί, και όμως εκεί που δεν το περιμένει καταφέρνει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της και να το σκάσει από τη φυλακή της. 

Στην ασφάλεια του νοσοκομείου αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά ότι κανείς από τους δικούς της δεν την αναζήτησε τις μέρες που είχε εξαφανιστεί στον σκοτεινό κόσμο ενός διαταραγμένου. Ζαλισμένη ακόμα από την εμπειρία και έχοντας κενά μνήμης για την περίοδο πριν την εξαφάνιση της, δεν μπορεί να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζονται στους αστυνομικούς για να ξεκινήσουν την έρευνα. Ενώ κάποια γεγονότα από το παρελθόν της, αρχίζουν να διχάζουν την αστυνομία, τους γιατρούς –καθώς και τους αναγνώστες- που αρχίζουν να αμφισβητούν ότι όλα αυτά που τους έχει πει δεν υφίστανται παρά μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μιας κακοποιημένης γυναίκας.

Απογοητευμένη και μέσα στην ανασφάλεια και στο φόβο, αφού είναι βέβαιη για ότι έχει ζήσει και ότι δεν ήταν απλά ένας εφιάλτης μέσα στα όνειρα της, προσπαθεί να επιστρέψει στην πραγματική της ζωή, όμως κι εκεί βρίσκει τα πάντα εντελώς διαφορετικά από ότι τα θυμόταν. Τα πράγματα της έχουν εξαφανιστεί από το σπίτι του συντρόφου της, τη δουλειά της την έχει εγκαταλείψει και όλα είναι άνω κάτω, μην έχοντας η ηρωίδα από πού να πιαστεί. Αναζητώντας τον εαυτό της η Άμπι προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι της περιόδου που έχει αμνησία προς τα πίσω και να μάθει τι συνέβη, ένας τρόπος της μένει για να τα καταφέρει, να αρχίσει να ρωτάει τους ανθρώπους που την είχαν δει εκείνες της μέρες, όμως πόσο ασφαλές θα είναι για την ίδια μια διαδρομή προς τα πίσω;

Μαζί με την ηρωίδα, ο αναγνώστης θέλει να πιάσει το κουβάρι και να ξετυλίξει τα γεγονότα σε αυτό το χαμένο μεσοδιάστημα της ζωής που έχει υποστεί απώλεια μνήμης, μην ξέροντας και ο ίδιος αν πρέπει να πιστέψει ότι οι πρώτες σελίδες που διάβασε συνέβησαν στην άτυχη Άμπι ή απλά ήταν ένα κακό όνειρο, με το οποίο αντικατέστησε άλλες άσχημες στιγμές που βίωσε. Πιστεύω θα κερδίσει όσους τους αρέσουν τα αστυνομικά θρίλερ. Αν και η απάντηση μπορεί να είναι πιο απλή από αυτό που μπορεί κάποιος να περιμένει, σημασία έχει το ταξίδι, και σε μια εποχή που το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι κυρίαρχο, δίνοντας αγώνα οι συγγραφείς να καταπλήξουν το κοινό τους, το απλό θα ξεχωρίζει.

Μαίρη Β. 

 

CARLΟS RUIZ ZAFON

Ο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

«Υπάρχουν εποχές και μέρη όπου το να μην είσαι κανένας είναι μεγαλύτερη τιμή από το να είσαι κάποιος».

Το τρίτο βιβλίο της σειράς του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, «Το Κοιμητήριο των λησμονημένων βιβλίων» είναι στην ουσία αυτό που συνδέει την ιστορία του πρώτου (Η Σκιά Του Ανέμου) με του δεύτερου (Το Παιχνίδι του Αγγέλου) μεταξύ τους αλλά και με το δίτομο τέταρτο βιβλίο (Ο Λαβύρινθος των Πνευμάτων). Έχουμε αναφέρει σε κάθε βιβλιοκριτική της συγκεκριμένης τετραλογίας, ότι δε χρειάζεται να διαβαστούν και τα τέσσερα βιβλία, το κάθε ένα αποτελεί μια αυτοτελή ιστορία. Επίσης θα επαναλάβουμε ότι δεν είναι εύκολο να διαβάσει κάποιος ένα από τα βιβλία και να μην ανατρέξει και στα υπόλοιπα.

Η πένα του Θαφόν είναι αριστοτεχνική. Μας κάνει να γελάμε την ίδια ώρα που μας συγκινεί. Οι ιστορίες του βασισμένες στο ιστορικό πλαίσιο της δικτατορίας του Φράνκο, όπου χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν, σάπιζαν και βασανίζονταν στις φασιστικές φυλακές από ανθρώπους του Φράνκο, που είδαν στη δικτατορία μια ευκαιρία να ανελιχθούν και να αποκτήσουν προνόμια και οι οποίοι θα ήταν ικανοί να ακολουθήσουν με την ίδια ‘‘πίστη’’ και ευκολία το οποιοδήποτε σύστημα επικρατούσε.   

Στον Αιχμάλωτο του Ουρανού όπως και στη Σκιά του Ανέμου αλλά και στο μεταγενέστερο «Ο λαβύρινθος των πνευμάτων» η υπόθεση χωρίζεται σε δύο χρόνους, ξεκάθαρους που δεν μπερδεύονται μεταξύ τους. Ο ένας είναι το παρελθόν ανάμεσα στα 1939-41, όταν ο Φράνκο, αν και νικητής του εμφυλίου θέλει να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία του. Ο δεύτερος είναι το 1957 όπου πλέον τίποτα δεν απειλεί τον δικτάτορα, όχι ότι δεν υπάρχουν ποινές για όποιον τον αμφισβητεί. Μην ξεχνάμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που σάπιζαν και έχαναν τη ζωή τους οι δημοκρατικοί αλλά και οι τσιγγάνοι. Όλα τα φασιστικά καθεστώτα, πέρα από τους ιδεολογικούς τους εχθρούς έχουν  ιδιαίτερες απόψεις και για τις μειονότητες.

Ο Μαουρίθιο Βαλς, ένας φιλόδοξος συγγραφέας χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο, έχει αναλάβει τη διεύθυνση των φυλακών. Αφού καταφέρνει να φέρει στο κάστρο τον συγγραφέα Νταβίδ Μαρτίν, που κατηγορείται για ένα σωρό φόνους και έχει καταδικαστεί από τη δικαιοσύνη (υπαρκτή ή ανύπαρκτη) προσπαθεί να τον πείσει, υπόσχοντας του προνόμια,να αναλάβει τις διορθώσεις του βιβλίου του με όσες προσθήκες θεωρεί απαραίτητες. Οι υποσχέσεις αρχίζουν να μετατρέπονται σε απειλές, που δε θα διστάσει να πραγματοποιήσει, ιδιαίτερα όταν απειλείται η φήμη του. Παράλληλα όμως με την εξασφάλιση της καλλιτεχνικής του καταξίωσης, προσπαθεί να πείσει έναν άλλον φυλακισμένο να του αποκαλύψει που είναι η πλούσια λεία από τη ληστεία που έχει διαπράξει. Μάρτυρας όλων αυτών είναι ο Φερμίν Ρομέρο ντε Τόρες.

Στα 1957 ο Ντανιέλ μέσα από τη διήγηση του φίλου και προστάτη του, καθώς αποδεικνύεται ο Φερμίν, έχει λόγους να πιστεύει ότι ο θάνατος της μητέρας του δεν οφειλόταν σε ασθένεια όπως ισχυριζόταν ο πατέρας του, αλλά σε δολοφονία. Το σαράκι της εκδίκησης αρχίζει και τον κατατρώει όμως η ύπαρξη του γιου και της γυναίκας του, του βάζουν φρένο.

Ο Βάλς πλέον θεωρείται ένας υπέρλαμπρος άντρας των γραμμάτων και της κυβέρνησης απολαμβάνοντας τη φήμη, την καλή ζωή και τις πολυτέλειες.

Η ανάγκη του Ντανιέλ για δικαίωση για το θάνατο της μητέρας του, θα έρθει σε σύγκρουση με την αγάπη του για το γιο, τη γυναίκα του και τον θλιμμένο πατέρα του, οι οποίοι τον χρειάζονται...

Αν νιώθετε χαμένοι μέσα στους τίτλους των βιβλίων που κυκλοφορούν η τετραλογία του Θαφόν είναι μια εξαιρετική λύση.

Μαίρη Β.

 

 

CHEVY STEVENS

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

Το αστυνομικό μυθιστόρημα τα τελευταία χρόνια είναι από τα κυρίαρχα είδη της λογοτεχνίας σε παγκόσμια κλίμακα. Στη γλώσσα μας μεταφράζονται και κυκλοφορούν ετησίως πάρα πολλοί τίτλοι από όλο τον κόσμο που και οι πιο διαβασμένοι αναγνώστες ίσως χάνουν την μπάλα, προσπαθώντας να αποφασίσουν ποιο θα είναι το επόμενο ανάγνωσμα τους. Η Καναδέζα Chevy Stevens είναι μια αναγνωρισμένη συγγραφέας του αστυνομικού-ψυχολογικού θρίλερ που αποτελεί εγγύηση για όσους αποφασίσουν να διαβάσουν τα βιβλία της και δε θα απογοητευτούν.

«Η Εξαφάνιση» είναι το πρώτο της βιβλίο το οποίο βασίστηκε σε μια προσωπική της ανησυχία και φοβία, που αφορούσε την εν δυνάμει απαγωγή της. Η ηρωίδα της η Ανν, όπως και η συγγραφέας (πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων) είναι μεσίτρια όταν πέφτει θύμα απαγωγής .

Η αφήγηση της πλοκής γίνεται μέσω συνεδριών που κάνει το θύμα με μια ψυχοθεραπεύτρια. Προσπαθώντας η Ανν να ξεπεράσει τις τραυματικές εμπειρίες που έχει ζήσει με τον απαγωγέα της και να βρει τις ισορροπίες της. Από την αρχή λοιπόν γνωρίζει ο αναγνώστης ότι η ηρωίδα έχει επιβιώσει και έχει γυρίσει στην οικογένεια και στους φίλους της, όχι ότι αυτό σημαίνει ότι έχει επιστρέψει και στην κανονικότητα της προηγούμενης ζωής της. Η γνώση αυτή όμως του αναγνώστη δε μειώνει την αγωνία του έργου. Ο απαγωγέας εκτός από κάθε σωματική βία που έχει ασκήσει στο θύμα, την έχει υποβάλει σε ψυχολογική ταλαιπωρία εκβιάζοντας, στερώντας και προγραμματίζοντας τις ανάγκες του σώματος της όπως κάποιος άλλος θα προγραμμάτιζε ένα ρομπότ.

Σκοπός της Stevens δεν είναι να προκαλέσει την αγωνία του αναγνώστη, αλλά να ψυχογραφήσει τον χαρακτήρα τόσο θύτη-θύματος όσο και του περίγυρου, όχι με το να τους αφήνει να μιλάνε και να αφηγούνται ιστορίες πραγματικές ή πλαστές αλλά με το να συμπεριφέρονται. Άλλωστε η συμπεριφορά είναι αυτή που υποδηλώνει αυτό που είμαστε και όχι τα όμορφα και κούφια λόγια που μπορεί να λέμε στους  άλλους για τον εαυτό μας ακόμα και όταν τα πιστεύουμε.

Μπορεί η ιστορία να μεταφέρεται μέσω των συνεδριών, όμως αυτές δε στερούνται δράσεων, είτε από την πλευρά των κεντρικών χαρακτήρων, είτε του περίγυρου.

Μαίρη Β. 

 

 

CARLOS RUIZ ZAFON

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ

Ο Θαφόν είναι σίγουρα από τους συγγραφείς που σαγηνεύουν το κοινό τους. Όταν τελειώσεις ένα βιβλίο του, αμέσως θα αναζητήσεις να διαβάσεις το επόμενο! Αυτό πάθαμε εμείς τελειώνοντας και το δεύτερο τόμο του μυθιστορήματος «Ο Λαβύρινθος των πνευμάτων». Με οδηγό μας το τέταρτο βιβλίο της τετραλογίας του, αναζητήσαμε το πρώτο «Η σκιά του Ανέμου» και αμέσως σχεδόν συνεχίσαμε με «Το Παιχνίδι του Αγγέλου».

Στο δεύτερο μυθιστόρημα της σειράς «Το κοιμητήριο των λησμονημένων βιβλίων» -έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενη κριτική, ότι το κάθε βιβλίο μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα αφού το κάθε ένα από αυτά αποτελεί ολοκληρωμένο λογοτέχνημα που δεν επηρεάζεται από την ανάγνωση των υπολοίπων της σειράς- κεντρικός ήρωας είναι ένας νεαρός συγγραφέας, ο Νταβίδ Μαρτίν. Αρκετά φτωχός, ορφανός και εγκαταλελειμμένος από πολλή νεαρή ηλικία το μόνο που έχει είναι το ταλέντο του. Ένας ισχυρός φίλος, συνάδελφος στην εφημερίδα που αρθρογραφεί πείθει το υποδιευθυντή να δώσει την ευκαιρία που χρειάζεται στον νεαρό προστατευόμενο του, ώστε να ξεχωρίσει. Η αναγνώριση του θα αποτελέσει το λόγο της πικρίας και της δυσαρέσκειας των συναδέλφων του η συμπόνια των οποίων σε μια στιγμή θα μετατραπεί σε αντιπάθεια για τον έως τότε φτωχό Νταβίδ.

Το ξεχωριστό ταλέντο στη μυθιστοριογραφία θα τραβήξει την προσοχή ενός μυστηριώδη εκδότη, ο οποίος θα επιθυμήσει διακαώς να συνεργαστεί μαζί του. Για να τον δελεάσει του στέλνει δώρα και του προσφέρει υπηρεσίες, δημιουργώντας κατά κάποιο τρόπο ανάλογες συνθήκες με εκείνες του μυθιστορηματικού ήρωα του Καρόλου Ντίκενς. Όταν μετά από καιρό θα συναντηθούν οι δρόμοι τους, το ποσό που θα προσφέρει ο εκδότης στον συγγραφέα για ένα βιβλίο κατά παραγγελία, θα του φτάνει για να ζήσει μια ζωή χωρίς έγνοιες ώστε να μην αποσπάτε από το συγγραφικό του έργο.

«Το Παιχνίδι του Αγγέλου» του Θαφόν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα θεολογικό λογοτέχνημα. Το βιβλίο που απαιτεί ο «Διάολος» στον δικό του ‘‘Φάουστ’’ με αντάλλαγμα όχι την αιώνια νεότητα ή την καρδιά μιας αθώας κορασίδας, (άλλωστε η γυναίκα που αγαπάει εδώ ο ήρωας μας έχει διδαχθεί από τη ζωή, ότι δεν υπάρχει αθωότητα), αλλά την ευημερία, την εκδίκηση, την ίδια τη ζωή του συγγραφέα που παραπαίει, είναι ένα θεολογικό βιβλίο που θα βάλει φωτιά στον κόσμο.   

«Δε σας δελεάζει η ιδέα να φτιάξετε μια ιστορία για την οποία οι άνθρωποι θα είναι ικανοί να ζήσουν ή να πεθάνουν, για την οποία θα είναι ικανοί να σκοτώσουν και να σκοτωθούν, να θυσιαστούν και να καταδικαστούν να παραδώσουν την ψυχή τους; Τι μεγαλύτερη πρόκληση για τη δουλειά σας από το να φτιάξετε μια ιστορία τόσο δυνατή που θα ξεπερνάει το μύθο και θα μετατρέπεται σε αποκεκαλλυμένη αλήθεια;»

Το μυαλό κάποιων αναγνωστών μπορεί να πάει στο βιβλίο του Νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, όπου ο Θεός και ο Διάολος με μεσάζοντα και θύμα τον Χριστό, συνάπτουν μια μεταξύ τους συμφωνία για τη δημιουργία μιας οικουμενικής ισχυρής θρησκείας που θα λατρεύονται και οι δύο. Στο βιβλίο του Θαφόν τώρα, ο διάλογος μεταξύ εκδότη – συγγραφέα, εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου δεν αφορά το αν υπάρχει ή όχι ο Θεός, αλλά η μη ορθή χρήση του θεϊκού λόγου. Ο Θεός στα μάτια των ανθρώπων αγαπάει αποκλειστικά τους πιστούς του, όσο για τους υπόλοιπους το λιγότερο που τους αξίζει είναι να πεθάνουν. Οι θρησκείες δημιουργούνται για να χωρίζουν και όχι για να ενώνουν ή αν προτιμάτε για να ενώνουν ανθρώπους σε διαφορετικά στρατόπεδα, έτοιμα να παλέψουν μεταξύ τους.            

«Οι περισσότεροι από εμάς, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, προσδιοριζόμαστε βάσει των διαφορών μας προς κάτι ή κάποιον και όχι βάσει των ομοιοτήτων μας. Είναι πιο εύκολο  να αντιδράσει κανείς παρά να δράσει, για να το πω έτσι. Τίποτα δε ζωντανεύει την πίστη ή το ζήλο του δόγματος περισσότερο από έναν καλό ανταγωνιστή. Όσο πιο απίθανος είναι τόσο το καλύτερο».  

Ο Θαφόν ξεκινάει πιο βατά, πιο ρεαλιστικά αν επιθυμείτε την ιστορία του. Ενώ αργά και σταθερά η υπόθεση αρχίζει να τυλίγει τον αναγνώστη όπως και τον ίδιο τον αφηγητή στα μαύρα της πέπλα, βυθίζοντας τους στα ‘‘σκοτεινά της νερά’’.

Με τη διάθεση ενός σύγχρονου Έντγκαρντ Άλαν Πόε, μας δίνει τις ερεβώδεις περιγραφές του δράματος που ζει ο συγγραφέας, ο οποίος παρακολουθεί τα αγαπημένα του πρόσωπα να χάνουν τη μάχη, ενώ εκείνος είναι καταδικασμένος να συνεχίσει να δουλεύει τη σκοτεινή γραφή της δικής του ‘‘μαύρης βίβλου’’.

Τα ζει άραγε όλα αυτά στα αλήθεια ο Νταβίδ ή έχει μπλεχτεί στον ιστό της ίδιας του ισχυρής φαντασίας;

Οι πολύ ρεαλιστές αναγνώστες θα σκεφτούν με βεβαιότητα ότι απλά ο ήρωας που είναι και αφηγητής του βιβλίου είναι διαταραγμένος. Σε αντίθεση με αυτούς, οι πιο εύπιστοι θα ακολουθήσουν την αφήγηση, πιστεύοντας την κάθε λέξη του καταραμένου συγγραφέα που έχει πέσει θύμα μιας δολοπλοκίας από ένα ον πιο ισχυρό από άνθρωπο. Είτε έτσι είτε αλλιώς όλοι θα αναγνωρίσουν πίσω από την πλοκή και τις περιγραφές του, έναν σπουδαίο συγγραφέα της γενιάς του, με συγγραφικό μέλλον και υστεροφημία.

Μαίρη Β.

 

 

ΤΖΟΥΝΟ ΝΤΙΑΖ

ΝΑ ΠΩΣ ΧΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ-

Το βιβλίο του βραβευμένου με πούλιντζερ το 2008, Τζούνο Ντίαζ «Να πως χάνεις μια γυναίκα», είναι μια συλλογή ιστοριών. Συνδετικός κρίκος αυτών (με μια δυο εξαιρέσεις, ίσως) είναι ο Γιούνιορ. Το παιδί, ο έφηβος, ο άντρας Γιούνιορ, άλλες φορές πρωταγωνιστής κι άλλες απλά θεατής της ζωής του αδερφού του, της συμπεριφοράς του πατέρα του, του δεσμού της μητέρας με τον πρωτότοκο της. Οι ιστορίες δεν είναι κατανεμημένες με χρονολογική σειρά, -άλλωστε δεν παίζει ρόλο η κλιμάκωση των γεγονότων- έτσι ο συγγραφέας δίνει χώρο να ‘‘εισχωρήσουν’’ και άλλες ιστορίες όπως το “Otravida, Otravez” «Άλλη Ζωή, άλλη μια φορά» και επιπλέον δε δίνουν την εικόνα της ενιαίας νουβέλας ή του μυθιστορήματος.    

Σε όλες παρακολουθούμε τη ζωή του μετανάστη, ο οποίος εγκατέλειψε την πατρίδα του για να ζήσει σε καλύτερες συνθήκες από αυτές που μπορεί να του προσέφερε η χώρα του, να βγαίνουν ψεύτικες οι προσδοκίες του έστω και μέσα από τις ερωτικές αυτές ιστορίες με κύριο υπόβαθρο τη σεξουαλική πράξη. Τι είναι αυτό που ενώνει τις ζωές και τα κορμιά των ανθρώπων, αν όχι η ανάγκη επαφής με το συνάνθρωπο;

«Να πως χάνεις μια γυναίκα»! Αντικαθιστώντας τη λέξη γυναίκα με τη λέξη ζωή, και οι δύο τόσο στα ελληνικά όσο και στα ισπανικά (μητρική γλώσσα του συγγραφέα) είναι γένους θηλυκού, αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως μέσα από την προσπάθεια κάλυψης των αναγκών της καθημερινότητας, μπορεί κάποιος να χάσει τη ζωή του χωρίς να το καταλάβει! Μια ζωή μπορεί επίσης να χαθεί από άσχημες εμπειρίες, που μπορεί να ανεχτεί κάποιος για πολλούς λόγους, όπως έχει συμβεί και στον ίδιο τον συγγραφέα, κάτι το οποίο όμως δεν πραγματεύεται στο συγκεκριμένο του βιβλίο, στο οποίο στέκετε ανάμεσα σε άλλα θέματα κυρίως στην απιστία. Συγκεκριμένα στην πρώτη του ιστορία «Ο Ουρανός με τ’ άστρα» καθώς και στην τελευταία, τον επίλογο του βιβλίου «Ερωτικός οδηγός για άπιστους» ο συγγραφέας μας δίνει να καταλάβουμε πως όταν από δικό σου λάθος χωρίζεις, έπειτα δεν μπορείς να ξεπεράσεις ουσιαστικά το χωρισμό.

Μαίρη Β.

 

 

MICHEL BUSSI

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ 5403

Λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 1980 ένα επιβατικό αεροπλάνο πέφτει στα γαλλοελβετικά σύνορα στερώντας τη ζωή σε συνολικά 168 άτομα. Σαν από θαύμα έχει σωθεί ένα βρέφος τριών μηνών, το οποίο έχει εκτοξευτεί με την πρόσκρουση από το αεροσκάφος, πριν αυτό πάρει φωτιά. Όταν καταφτάνουν οι διασώστες είναι πλέον αργά για τους άλλους επιβάτες, όχι όμως και για το μωρό το οποίο καταφέρνουν να συνεφέρουν και το οποίο έχει διατηρηθεί μέσα στα χιόνια από τη θερμότητα της φωτιάς που έχει πιάσει το αεροσκάφος, απανθρακώνοντας τα ήδη νεκρά σώματα.

Την κηδεμονία του βρέφους θα διεκδικήσουν δύο οικογένειες διαμέτρου αντίθετες. Από τη μία πλευρά οι ισχυροί που έχουν την άνεση να κινούν τα νήματα και από την άλλη άνθρωποι της βιοπάλης. Με το να «κερδίσουν» την κηδεμονία της μικρής, είναι σαν να κερδίζουν τη ζωή του πιο μικρού μέλους της οικογένειας τους, και ενώ για τη μία οικογένειας αυτό θα προσφέρει καθαρή χαρά και λύτρωση μιας και έχουν όλα τα μέσα να μεγαλώσουν σαν πριγκίπισσα τη μικρή, για την άλλη πλευρά εκτός από ανακούφιση και χαρά θα επιφέρει και ένα μεγαλύτερο οικονομικό (μόνο) βάρος, αφού θα έχουν την ευθύνη να μεγαλώσουν το μικρό κορίτσι, όχι πριγκιπικά αλλά αξιοπρεπώς. Το τεστ DNA το 1981 δεν είναι ακόμα γνωστό, και από μια πληροφορία που μας δίνει ο συγγραφέας του βιβλίου μόλις το 1987 θα δώσει τέλος σε κάποια δικαστική διαμάχη, αν και οι ήρωες του βιβλίου για λόγους που θα καταλάβετε όσοι το διαβάσετε, είναι διστακτικοί στο να προχωρήσουν σε αυτού του είδους την εξακρίβωση.

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το μωρό καταλήγει στη μία οικογένεια, όμως η άλλη παρά την «αδικία» που της έχει γίνει, δεν είναι πρόθυμη να δεχτεί ότι το δικό της εγγόνι είναι αυτό που έχει χαθεί στο δυστύχημα. Εδώ μπαίνει και ο ιδιωτικός ντετέκτιβ όπου αναλαμβάνει να επανεξετάσει τα στοιχεία της υπόθεσης ώστε να απορρίψει κάθε αμφιβολία, που όσο να ’ναι έχουν και οι δυο οικογένειες που διεκδικούν το κορίτσι και να αποδοθεί δικαιοσύνη. 

Δεκαοχτώ χρόνια βρίσκεται κοντά και στις δύο οικογένειες, δημιουργώντας φιλικούς δεσμούς, αποκτώντας αντιπάθειες και συμπάθειες. Η υπόθεση, η οποία δεν έχει καταφέρει να ξεκαθαρίσει την βιολογική ταυτότητα της μικρής, έχει γίνει εμμονή και στον ίδιο. Κανένα από τα μέσα που έχει χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια της έρευνας του, δεν τον έχει βοηθήσει, αντιθέτως έχουν περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα αντί να τα φωτίσουν. Το βράδυ πριν το κορίτσι της μιας οικογένειας κλείσει τα δεκαοχτώ του χρόνια και ενηλικιωθεί, ο ντετέκτιβ έχει πάρει την απόφαση του. Σε ένα τετράδιο έχει καταγράψει την έρευνα που τον έχει απασχολήσει, κατά το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, παραχωρώντας το στον άμεσα ενδιαφερόμενο, στο κορίτσι της πτήσης 5403, καθώς ο ίδιος έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του. Λίγο πριν πατήσει τη σκανδάλη, μια παλιά εφημερίδα που έχει κεντρικό θέμα του εξωφύλλου της το αεροπορικό δυστύχημα και την επιβίωση του βρέφους, του δίνει την απάντηση που έψαχνε με τόσο ζήλο, αποκαλύπτοντας του την ταυτότητα της Λιλή, δεν προλαβαίνει όμως να ολοκληρώσει την έρευνα του, αφού δολοφονείται.

Δεν είναι από εκείνα τα βιβλία που ο συγγραφέας βιάζεται να κερδίσει τον αναγνώστη με κάθε κόστος, αντιθέτως ο Μισέλ Μπισί χτίζει καλά και προσεχτικά την ιστορία του ώστε να μη μείνει κανένα κενό όταν στο τέλος θα πέσει η κουρτίνα και θα αποκαλυφτεί η αλήθεια. Στις πρώτες σελίδες μπορεί να φανεί ως και βαρετό στον αναγνώστη κάνοντας τον μερικές φορές να αναρωτηθεί ως προς τι το τόσο δράμα πια, όμως όσο προχωράει η υπόθεση ο αναγνώστης έχει κατακτηθεί προσπαθώντας και ο ίδιος να καταλάβει το ρόλο του κάθε χαρακτήρα και για το αν όλοι είναι αυτό που φαίνονται ή ίσως είναι κάτι βαθύτερο από την επιδερμική πρώτη εικόνα που δίνουν.

Και όπως τα περισσότερα βιβλία του αστυνομικού είδους στηρίζονται και στο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον της εποχής και της αντίστοιχης περιόδου που λαμβάνει χώρα η ‘‘δραματουργία’’ έτσι συμβαίνει και με «Το κορίτσι της πτήσης 5403». Στην αναζήτηση της αλήθειας θα δημιουργηθούν οι πιο «αλλόκοτες» συμμαχίες.       

Μαίρη Β.

 

 

Carlos Ruiz Zafon

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

«Αυτή είναι μια ιστορία για βιβλία. Για καταραμένα βιβλία, για τον άνθρωπο που τα έγραψε, για ένα χαρακτήρα που ξέφυγε από τις σελίδες ενός μυθιστορήματος για να το κάψει, για μια προδοσία και μια χαμένη φιλία. Είναι μια ιστορία αγάπης, μίσους και των ονείρων που ζουν στη σκιά του ανέμου».

Στη μετεμφυλιακή Βαρκελώνη όπου έχει επικρατήσει η δικτατορία του Φράνκο η οποία στηρίζεται από το παλαιό καθεστώς, υπάρχει μια κρυφή βιβλιοθήκη με το όνομα «Κοιμητήριο Λησμονημένων Βιβλίων». Από ένστικτο και όχι από γνώση, οι νικητές καίνε τα βιβλία που θεωρούν επικίνδυνα (άλλωστε το ίδιο δε συνέβαινε και στην Ελλάδα στη δικτατορία του Μεταξά ή στη Χιτλερική Γερμανία…). Στο Κοιμητήριο των λησμονημένων βιβλίων υπάρχουν χιλιάδες τίτλοι απαγορευμένων βιβλίων και σε αυτό θα καταφύγει ένα πρωινό του καλοκαιριού του 1945 ο πατέρας του εντεκάχρονου Ντανιέλ μαζί με το γιο του.

Η ιδιότυπη αυτή βιβλιοθήκη είναι πολύ παλιά, κάποιοι θεωρούν ότι φτάνει σε χρόνια την ίδια τη Βαρκελώνη. Οι φύλακες, όσοι γνωρίζουν δηλαδή την ύπαρξη της, φροντίζουν κάθε φορά που μια βιβλιοθήκη ή ένα βιβλιοπωλείο κλείσει, τα βιβλία (που κρύβουν μέσα τους την ψυχή του συγγραφέα αλλά και όσων τα έχουν διαβάσει) να φτάσουν στο κοιμητήριο των λησμονημένων βιβλίων. Ο νέος επισκέπτης που θα κρατήσει στα χέρια του ένα βιβλίο με σκοπό να το διαβάσει αναλαμβάνει μια ευθύνη, την ευθύνη να το διατηρήσει ζωντανό. Ο εντεκάχρονος Ντανιέλ έπειτα από πολλή αναζήτηση στις προθήκες της καταλήγει στο βιβλίο του Χούλιαν Κάραξ «Η σκιά του ανέμου» και από εκεί και ύστερα ξεκινάει μια περιπέτεια πέρα από την ανάγνωση του βιβλίου και παράλληλα με την προσωπική του ιστορία.       

Λόγω του βιβλίου ο Ντανιέλ θα γνωριστεί με ένα βιβλιοπώλη - συλλέκτη που θα θέλει να αγοράσει το σπάνιο αυτό μυθιστόρημα από το Ντανιέλ, όμως εκείνος πιστός στον όρκο που έχει δώσει παρά το άγουρο της ηλικίας του ή κυρίως λόγω αυτού, δε θα δεχτεί την προσφορά όσο ψηλή κι αν είναι. Μαζί με το βιβλίο για το νεαρό αγόρι θα έρθει και ο πρώτος παιδικός έρωτας που θα τον ακολουθήσει ως την εφηβεία του και μαζί με αυτόν και η πρώτη απογοήτευση.

Έφηβος και με το βάρος όλης της αφέλειας του έρωτα, η μια απογοήτευση θα διαδέχεται την επόμενη ενώ θα γίνει στόχος από έναν περίεργο και εξωτερικά αποκρουστικό άντρα ο οποίος επιμείνει να του δώσει το βιβλίο και δε θα διστάσει να τον απειλήσει. Πιστός στον παιδικό του όρκο ο Ντανιέλ θα προσπαθήσει να σώσει το μοναδικό αντίτυπο Της Σκιάς του Ανέμου. Η παρουσία του άντρα, ο οποίος δε θέλει το βιβλίο για να κερδίσει από αυτό, παρόλο που η οικονομική του αξία έχει αυξηθεί κατά πολύ, αλλά για να το κάψει, θα σπρώξει τον Ντανιέλ να τσιμπήσει το πρώτο δόλωμα που θα του ρίξουν και θα αρχίσει την ερευνά για να μάθει περισσότερα για τη ζωή του συγγραφέα. Με τη βοήθεια ενός φίλου του, θα αρχίσουν να έρχονται σε επαφή με ανθρώπους που είτε γνώριζαν τον ίδιο τον Χούλιαν είτε τον περίγυρο του. Με μυστικά, μικρά ψέματα και αλήθειες οι τέσσερις άνθρωποι, με τους οποίους πολλές φορές θα ρισκάρει για να μπορέσει να έρθει σε επαφή μαζί τους, θα συμπληρώσουν ο ένας τα κενά στην αφήγηση του άλλου και θα ολοκληρώσουν την εικόνα στο πάζλ ώστε να ανακαλύψει ο Ντανιέλ την ιστορία πίσω από το βιβλίο αλλά και για να εξακριβώσει την ταυτότητα του ατόμου που επιθυμεί να κάψει τα βιβλία του Χούλιαν Κάραξ με σκοπό να τον βυθίσει για πάντα στη λήθη! 

Το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας του Θαφόν «Το Κοιμητήριο των λησμονημένων βιβλίων» είναι ένας ύμνος στη λογοτεχνία αλλά και στην ίδια τη ζωή παρά τις όποιες δυσκολίες της. Μπορεί εμείς στο ArtScriptBlog να ξεκινήσαμε την ανάγνωση από το δίτομο τέταρτο βιβλίο «Ο Λαβύρινθος των πνευμάτων» του οποίου την κριτική έχουμε ανεβάσει στη ΛογοΚρισία  αλλά ήταν αδύνατο να μην επιστρέψουμε στα προηγούμενα μυθιστορήματα της σειράς. Η κάθε ιστορία μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα από τις άλλες, αφού το κάθε μυθιστόρημα έχει ολοκληρωμένη τη δομή του, με το συγγραφέα να στέκεται έντιμα απέναντι στην πλοκή του βιβλίου του, στον εαυτό του αλλά και στο αναγνωστικό κοινό δίνοντας τη δυνατότητα της ανεξαρτησίας σε κάθε ένα από αυτά χωρίς να είναι ανάγκη να φτάσεις στο τέλος του τέταρτου για να μάθεις την κατάληξη. Αριστοτέχνης της λογοτεχνίας ο Θαφόν θα σε ‘‘αναγκάσει’’ από όποιο βιβλίο και να ξεκινήσεις να καταλήξεις να διαβάσεις ολόκληρη την τετραλογία. Τουλάχιστον εμείς πέσαμε στην ‘‘παγίδα’’ του!!!

Την τετραλογία αποτελούν «Η σκιά του Ανέμου», «Το παιχνίδι του Άγγελου», «Ο αιχμάλωτος του ουρανού» και «Ο λαβύρινθος των πνευμάτων» Α’& Β’ τόμος που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός!

Μαίρη Β.

 

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ

ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΟΤΕ

Είναι και ο τίτλος της πρώτης ιστορίας από τη συλλογή διηγημάτων του Γιάννη Καλπούζου, που επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις «ΨΥΧΟΓΙΟΣ» και η οποία συμπεριλαμβάνει 19 διηγήματα, ένα εκ των οποίων κυκλοφορεί πρώτη φορά, καθώς και μια σύγχρονη παραλλογή.

Τα θέματα που απασχολούν σε αυτή τη συλλογή, έναν από τους πιο αναγνωρισμένους συγγραφείς της γενιάς του και αν μου επιτρέπετε την προσωπική γνώμη, από τους καλύτερους της γενιάς του, είναι ο έρωτας, η μοναξιά ακόμα και η τέχνη, σε οποιαδήποτε από τις μορφές της. Σατιρίζει την καθημερινότητα και το χιούμορ που διέπει το βιβλίο είναι έξυπνο και διακριτικό, ενώ υπάρχει ανεπαίσθητα και πολιτικός σχολιασμός.

Στο ομότιτλο διήγημα του βιβλίου, ο πόνος είναι προτιμότερος από το κενό που μπορεί να έρθει μετά το τέλος του έρωτα. Μια γυναίκα, πιστή στα αισθήματα της, τρέμει και μόνο με την ιδέα του ότι μπορεί να φτάσει το τέλος, για κάποιους αναπόφευκτο. Για την ίδια αυτός ο πόνος είναι που της δίνει ‘‘οξυγόνο’’ να πορεύεται στη ζωή. Σε κάποια άλλη ιστορία, οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια. Η μοναξιά που νιώθει ο εσωτερικός μετανάστης και η αίσθηση του δεσμού με την πατρίδα του παραμένει το ίδιο έντονη, ακόμα κι όταν βρίσκεται μακριά της. Αναμνήσεις και απώλειες που στοιχειώνουν. Ο καλλιτέχνης που προσπαθεί να βρει την προσωπική του καλλιτεχνική φόρμα μέσω ενός αντικειμένου. Και κάποιος που ωθείται να αντιδράσει, αδρανώντας κι όμως μπορεί να έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα. Είναι αρκετά τα διηγήματα που νιώθουμε ότι ακούμε τις πιο εσωτερικές σκέψεις του συγγραφέα, και ότι από λάθος βρεθήκαμε μάρτυρες των ιδεών του.  

Και στο τέλος μια παραλλογή, ένα ‘‘σύγχρονο’’ παραμύθι γραμμένο σε στίχους. Είναι μόνο κάποια από αυτά που συμπεριλαμβάνει η συλλογή διηγημάτων του Γιάννη Καλπούζου. Διαφορετικό το ύφος του από τα μυθιστορήματα που μας έχει δώσει ως τώρα.

«Να αναστήσω την παλιά ζωή, η οποία σε λίγα διαφέρει από την τωρινή».

Γράφει στο «Κακές Συνήθειες» και μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο διαφέρουμε από τους προγόνους μας!

Μαίρη Β.

 

 

SINEAD MORIARTY

ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ

Οι σκανδιναβοί συγγραφείς έχουν αποκτήσει εξειδίκευση στο αστυνομικό μυθιστόρημα, οι έλληνες τα τελευταία χρόνια δείχνουν μια προτίμηση στο μυθιστόρημα με ιστορικές αναφορές και όχι άδικα λόγω της πλούσιας νεοελληνικής ιστορίας και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις σε μαύρες αποχρώσεις. Οι Ιρλανδοί, τουλάχιστον οι συγγραφείς που μεταφράζονται στη γλώσσα μας, έχουν ροπή προς το κοινωνικό μυθιστόρημα, τους απασχολεί πολύ η οικογένεια και η φιλία, οι ανθρώπινοι δεσμοί γενικά και η δομή των σχέσεων.

Στο βιβλίο της Sinead Moriarty το βασικό θέμα είναι ο καρκίνος, πως αντιδράει η οικογένεια  και πως στηρίζει το άτομο όταν τους έχει ανάγκη, άλλοι είναι πιο δυνατοί ενώ άλλοι λυγίζουν κάτω από το βάρος των απαιτητικών περιστάσεων. Ακόμα όμως και στις χειρότερες περιστάσεις η ζωή δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο αλλά πλαισιώνεται από ποίκιλα θέματα. Καριέρα και έρωτας έχουν κι αυτά βασικό ρόλο στο βιβλίο «ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ»

Η Κέιτ θέλοντας να κάνει καριέρα στα Μ.Μ.Ε. και να ανεξαρτητοποιηθεί αφήνει στο Δουβλίνο τα αδέρφια, τον πατέρα και το άντρα της ζωής της για να διεκδικήσει το όνειρο της. Οι επισκέψεις στην πατρίδα της είναι σύντομες και αμήχανες, ώσπου η αδερφή της, η οποία αν και μόλις τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη από εκείνη, της έχει σταθεί σαν μητέρα όταν είκοσι δύο χρόνια νωρίτερα έχασαν τη μητέρα τους νοσεί από την ίδια ασθένεια. Η Κέιτ βρίσκεται σε δίλημμα και πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο αν θα εκμεταλλευτεί τη μοναδική αξιόλογη ευκαιρία της καριέρας της, που παρουσιάστηκε ύστερα από οχτώ χρόνια σκληρών προσπαθειών  στο Λονδίνο ή θα επιστρέψει για να στηρίξει την αδερφή της βοηθώντας την όπου προκύπτει ανάγκη.

Αν και δεν το παραδέχεται γνωρίζει από την αρχή την απόφαση που θα πάρει. Τα ανίψια της, ιδιαίτερα ζωηρά, της κάνουν δύσκολη τη ζωή καθώς εκείνη θρηνεί τη χαμένη της καριέρα, αφού πλέον έχει πατήσει τα τριάντα και άνθρωπος άνω των τριάντα θεωρείται αρκετά μεγάλος για να ξεκινήσει  καριέρα μπροστά από την κάμερα. Και ενώ συμβαίνουν αυτά συναντάει και μάλιστα την πιο ακατάλληλη στιγμή τον άντρα που θυσίασε για την καριέρα της και που στην πραγματικότητα ποτέ δεν ξεπέρασε.     

Δοσμένο με ευαισθησία πάνω στο θέμα της ασθένειας, των δεσμών αίματος και του φόβου της απώλειας αλλά και με χιούμορ στα γύρω θέματα, μιας και η ζωή ακόμα και στα πιο σκούρα της έχει και άλλες όψεις. Διαβάζεται γρήγορα κι ενώ συγκινεί, δε βαραίνει τον αναγνώστη.

 

Μαίρη Β. 

 

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΒΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ

«Μετάθεση στον Έβρο.  

Τόπος προορισμού για όσους δεν έχουν βύσμα. Ή έχουν ύποπτα φρονήματα. Εξορία για τα μαμόθρεφτα. Καρφί δε μου καίγεται. Γουστάρω κιόλα. Να δούμε πως ζει και ο υπόλοιπος κόσμος. Τι είμαστε εμείς στην Αθήνα. Γαλαζοαίματοι; » 

Ο αφηγητής – συγγραφέας του βιβλίου υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία το 1967, όταν η δικτατορία καταλαμβάνει  την εξουσία, εκείνος μετατίθεται στα σύνορα με την Τουρκία. Μέσω των σημειώσεων που κρατάει στο μπλοκ του Έβρου γνωρίζουμε τη ζωή σε τρεις πόλεις της Θράκης, την Ορεστιάδα, το Διδυμότειχο και την Αλεξανδρούπολη. Εκεί που τα κορίτσια θέλοντας να ξεφύγουν από τη ‘‘μιζέρια’’ της επαρχίας των συνόρων, γλυκοκοιτάζουν τους φαντάρους με την ελπίδα να τις πάρουν μαζί τους μόλις εκείνοι απολυθούν, δείχνοντας υπερβολική προθυμία, καρδιοχτυπούν και ερωτεύονται. Στο μέρος που οι πολεμικές ασκήσεις καθώς και οι περιπέτειες των εξόδων δένουν τη φιλία μεταξύ των αντρών. Και εκεί που για άλλη μια φορά η πατρίδα πουλιέται για να διατηρηθεί η εξουσία με αποτέλεσμα να χωριστούν σε στρατόπεδα βασιλοφρόνων,  φιλοχουντικών και  ουδέτερων, -αν και πόσο ουδέτερος μπορεί να είσαι όταν σε αναγκάζουν να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο ασχημα-.

Το βιβλίο είναι (σαν) ένα ημερολόγιο ενός ανθρώπου που καταγράφει τις προσωπικές του εμπειρίες από τις τρεις πόλεις. Άλλες φορές μέσα στο στρατόπεδο και άλλες έξω από αυτό, αφηγείται μικρά επεισόδια, μιλάει για τα κορίτσια και ελάχιστες φορές για έρωτα. Και στο τέλος «Όταν έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στην πατρίδα και στο καθεστώς . Διάλεξαν να σώσουν το καθεστώς. Και σακάτεψαν την πατρίδα. Στον Έβρο οι στρατιωτικοί κλαίνε. Πάνε με το κεφάλι κάτω. Ντρέπονται τους στρατιώτες. Τους κατοίκους. Νικηθήκαμε χωρίς πόλεμο».

Ό,τι και να γράψει ο Διονύσης Χαριτόπουλος αξίζει να το διαβάσουμε.

Μαίρη Β.

 

 

Jennifer Donnelly

Επαναστατημένες  Ζωές

Από την αρχή της ιστορίας, μέχρι και σήμερα, κάθε εποχή, κάθε κομμάτι του χρόνου, έχει να θυμάται και μία επανάσταση. Άλλες, ήταν άκαιρες κι άλλες, άργησαν να γίνουν, άλλες δικαιώθηκαν κι άλλες, θρήνησαν περισσότερα θύματα από όσους σκοπούς κέρδισαν, μα τελικά, τι έχει σημασία; Η έκβαση της εξέγερσης, ή η σπίθα που ξυπνά τη μάχη; Στο Μπρούκλιν του 21^ου αιώνα πάντως, η Άντι, είναι ένα κορίτσι στο χείλος του γκρεμού. Με νωπές ακόμα τις πληγές από το χαμό του μικρότερου αδερφού της, προσπαθεί να στηρίξει την εύθραυστη πλέον μητέρα της και ταυτόχρονα, παλεύει ενάντια στον κόσμο. Μόνη της αγάπη και διέξοδος, η μουσική. Χάρη σε μερικές συγκυρίες και τον αποξενωμένο πατέρα της, η Άντι θα ταξιδέψει στο Παρίσι, όπου δύο αιώνες πριν και μέσα στη λαίλαπα της Γαλλικής Επανάστασης, έζησε ένα άλλο κορίτσι. Η Αλεξαντρίν. Η 17χρονη Γαλλίδα, αντιμετωπίζει τις δικές της δυσκολίες. Φτώχεια, πείνα και φόβο, μέχρι που η μοίρα της αλλάζει. Για πολύ; Για λίγο; Ή για πάντα; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει και φυσικά, οι σελίδες του τέταρτου μυθιστορήματος της Donnelly. Η συγγραφέας, πιστή στο κοινό της, δοκιμάζει και πάλι να ταιριάξει τα γεγονότα με τη μυθοπλασία, δίνοντας μας ένα αποτέλεσμα που είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον. Η γραφή της καθηλωτική και ταυτόχρονα ξεκούραστη, παρασέρνει τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι στο παρελθόν, δείχνοντας του μια πλευρά, που δύσκολα αναλογίζεται κανείς. Οι περιγραφές των τοπίων ανάμεσα στο Παρίσι του τότε και του σήμερα, πλαισιώνουν τη ροή, αφήνοντας μας να κρυφοκοιτάξουμε μέσα από τα μάτια των ηρωίδων, παρατηρώντας τις αλλαγές. Το ρομαντικό στοιχείο δε λείπει, μα δεν είναι αυτό που κυριαρχεί. Αντίθετα, εξαιτίας του ταλέντου της Άντι, οι κλασσικές και σύγχρονες μελωδίες, είναι εκείνες που δημιουργούν έντονα συναισθήματα και επηρεάζουν την ατμόσφαιρα. Οι Επαναστατημένες Ζωές είναι μια ευκαιρία. Μία ευκαιρία για ένα ταξίδι στο χρόνο και στη φαντασία. Τι περιμένετε λοιπόν; Δοκιμάστε να τα ξεχωρίσετε, ή καλύτερα, απολαύστε τον υπέροχο συνδυασμό τους.

Okay

 

Τζον Μπόιν

Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα

Πρώτη φορά που πραγματικά, δε ξέρω πως να ξεκινήσω να γράφω! Νιώθω πως ότι και να πει κανείς γι’ αυτό το βιβλίο, δε θα είναι αρκετό. Μπορεί ο τίτλος να μην είναι αυτό που στην αργκό λέμε “πιασάρικος”, μπορεί να είναι ένα βιβλίο γραμμένο για παιδιά και νέους, το νόημα του όμως, είναι πιο βαθύ. Μιλάμε για την εποχή που βρισκόταν στην εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ και είχε ξεκινήσει τις φρικαλεότητες απέναντι στους εβραίους.

Οι πιτζάμες εδώ, δε χρησιμοποιούνται για τον γαλήνιο ύπνο ενός παιδιού στο κρεβάτι του. Ο συγγραφέας αναφέρει ως πυτζάμες, τις στολές που φορούσαν οι εβραίοι κατά την κράτηση τους στο Άουσβιτς  πριν το τραγικό τους τέλος!

Ο Μπρούνο, στις περιπλανήσεις του μέσα στο δάσος, θα βρεθεί μπροστά σε ένα συρματόπλεγμα που στην άλλη άκρη είναι ένα παιδάκι, ο Σμούελ. Μια απαγορευμένη φιλία πρόκειται να αναπτυχθεί, καθώς ο Μπρούνο είναι γιος διοικητή και ο Σμούελ ένα εβραιόπουλο. Η φιλία όμως, δε γνωρίζει σύνορα και εμπόδια.

Παραπάνω λόγια δε θα πω για την υπόθεση, γιατί όπως μπορείτε να δείτε  και στο οπισθόφυλλο, ο ίδιος ο συγγραφέας δε θέλει να περιγράψει πολλά, για να μη χαλάσει τις εκπλήξεις του βιβλίου.

Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι αξίζει να έχει κανείς αυτό το μυθιστόρημα στη βιβλιοθήκη του, σε όποια ηλικιακή ομάδα και αν ανήκει. Ας μου επιτραπεί επίσης να πω, ότι ένας μεγαλύτερος σε ηλικία αναγνώστης, έχει τη δυνατότητα να καταλάβει καλύτερα τα νοήματα που περνάει ο Τζον Μπόιν για τη φιλία, για τη φρίκη του πολέμου, για το ρατσισμό και τις διακρίσεις απέναντι σε ότι είναι διαφορετικό.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα μείνετε ασυγκίνητοι και θα κλείσετε το βιβλίο με δάκρυα στα μάτια.

Το βιβλίο αυτό, έχει κυκλοφορήσει και σε ταινία με τίτλο ¨Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα¨.

Η ταινία είναι αρκετά πανομοιότυπη μέχρι ενός σημείου με το βιβλίο και αξίζει να τη δείτε, ανεξάρτητα από το αν το διαβάσετε η όχι.

Κλείνοντας, παραθέτω μια αγαπημένη μου φράση από το βιβλίο : . Ανασήκωσε το συρματόπλεγμα, όπως έκανε κάθε φορά που ο Μπρούνο του έφερνε φαγητό, αυτή τη φορά όμως πέρασε από κάτω το χέρι του και το κρατούσε εκεί, τεντωμένο. Ώσπου έκανε το ίδιο και ο Μπρούνο και τα δύο αγόρια έδωσαν τα χέρια και χαμογέλασαν το ένα στο άλλο. Ήταν η πρώτη φορά που αγγίζονταν.

Μάρω Κόλλια

 

Cecelia Ahern

Σ’ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις…

Αυτό που επιθυμεί πάνω από όλα στη ζωή της η ηρωίδα του βιβλίου, είναι η απόκτηση ενός παιδιού, μετά από χρόνια αναμονής και άκαρπων προσπαθειών, μένει έγκυος, όμως δεν είναι γραφτό να φέρει στον κόσμο το παιδί της, όταν μετά από ένα ατύχημα το χάνει. Ύστερα από το φοβερό αυτό δυστύχημα, το οποίο παραλίγο να κοστίσει και τη δική της ζωή, αντιλαμβάνεται ότι πλέον δεν είναι η ίδια γυναίκα και παίρνει δραστικές αποφάσεις ώστε να βάλει τέλος σε κάποιες καταστάσεις που αποτελούν τροχοπέδη στη ζωή της. Πέρα όμως από αυτά που αλλάζει συνειδητά, αρχίζουν να διαφέρουν και οι προτιμήσεις της από το φαγητό, τη μουσική, την τέχνη… ενώ σύντομα αντιλαμβάνεται ότι έχει αποκτήσει γνώσεις τις οποίες πριν το ατύχημα δεν είχε. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, τα βράδια ονειρεύεται μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου. Εφόσον η ίδια δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς της συμβαίνει, ζητάει τη βοήθεια από τις δυο παιδικές της φίλες. Κατά τη διάρκεια του βιβλίου φυσικά δεν βλέπουμε μόνο τη ζωή της Τζόις  και τις νέες συνθήκες που αναγκάζεται να αντιμετωπίσει, αλλά και λεπτομέρειες της ζωής του άντρα του οποίου τις αναμνήσεις έχει αποκτήσει. Εντάξει τι άλλο περιμένατε από τη συγγραφέα του βιβλίου -που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο-  P.S. I Love You, που πόσες γυναίκες, κάθε ηλικίας ανά τον κόσμο, δεν καρδιοχτύπησαν για τον ‘‘αδικοχαμένο’’ Gerard Butler-. Η Ahern όπως και στο Υ.Γ. Σ’ Αγαπώ, ακολουθεί την ίδια συνταγή και τα ίδια συστατικά θα έλεγα. Η κεντρική ηρωίδα που ζει το προσωπικό της δράμα, να πλαισιώνεται από δυο καλές φίλες και έναν γονιό. Πολλές αναμνήσεις από το παρελθόν και των δύο ηρώων, καλές και κακές. Και ενώ σε στιγμές γίνεται αρκετά μελοδραματικό, κάποιες άλλες αλαφραίνει και γίνεται σχεδόν αστείο. (άλλωστε κάπως έτσι δεν είναι και η ίδια η ζωή).

…«Τότε συνειδητοποιώ πόσο κοντά είναι η χαρά με τη λύπη. Πόσο στενά συνδέονται. Μια τόσο λεπτή γραμμή, ένα χώρισμα σαν κλωστή που εν μέσω των συναισθημάτων τρεμουλιάζει, θολώνοντας την περιοχή των εκ του διαμέτρου αντιθέτων. Η κίνηση είναι λεπτή, σαν τη λεπτή κλωστή του ιστού μιας αράχνης που τρεμουλιάζει υπό το βάρος μια σταγόνας της βροχής»…

Τον χαρακτήρα που βρήκα πιο ενδιαφέρον στο βιβλίο και θεωρώ ότι η συγγραφέας απέδωσε σωστά ήταν ο 75 ετών πατέρας της Τζόις. Είναι η πιο γλυκιά και τρυφερή μορφή του βιβλίου και αποδεικνύει πως στα ύστερα χρόνια του ο άνθρωπος επιστρέφει στη νοοτροπία της παιδικής του ηλικία, για να κάνει τον κύκλο της η ζωή. Αν σας άρεσε το «Υ.Γ. Σ’ αγαπώ» θα σας αρέσει σίγουρα και το «Σ’ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις».      

Μαίρη Β

 

 

DANIELLE STEEL

ΕΡΩΤΑΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ

Άλλο ένα βιβλίο με κύριο θέμα του, (τι άλλο) τον Έρωτα! (Αυτόν το φτερωτό στρουμπουλό Θεό με τα ξανθά μαλλιά που στοχεύει άλλες φορές με παγωτό πύραυλο, κι άλλες με ερωτικά βέλη. Δεν μπορεί, λίγο πολύ όλοι έχουμε κάνει την γνωριμία μας μαζί του ακόμα κι αν δεν το θελήσαμε)... κεντρική ηρωίδα η Τίμι, μια επιτυχημένη σχεδιάστρια ρούχων που ζει στο Λος Άντζελες και έχει φτιάξει τη δικιά της αυτοκρατορία μόδας, με στρατούς υπαλλήλων σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο (αυτό λέγεται παγκοσμιοποίηση, αλλά δεν είναι της παρούσης, οπότε δε θα αναφερθώ στην εκμετάλλευση των φτωχών χωρών με τα φτηνά εργατικά χέρια ) και δε θα αναφερθώ σε αυτό γιατί η Τίμι είναι μια πολύ γλυκιά γυναίκα, αυτοδημιούργητη, έχει δουλέψει σκληρά να φτάσει στην κορυφή, όσο για την προσωπική της ζωή από τα πέντε χρόνια της την εγκαταλείπουν, με κάθε πιθανό τρόπο, οι άνθρωποι που αγαπάει και εμπιστεύεται! Και ενώ βρίσκετε στο Παρίσι στην εβδομάδα μόδας, κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της. Ο Ζαν-Σαρλ είναι ο γιατρός που θα την αναλάβει και θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημα υγείας που θα αντιμετωπίσει, παρά τη δύστροπη και εργασιομανή ασθενή. Μια φιλία που στηρίζετε στην εκτίμηση, στην επικοινωνία και κυρίως στην εμπιστοσύνη θα γεννηθεί ανάμεσα σε ασθενή και γιατρό, ενώ θα διαπιστώσετε ότι υποβόσκει ο έρωτας από πολύ νωρίς. Κι αν το θέμα της απόστασης είναι πρόβλημα τι θα σκεφτόσασταν αν μαθαίνατε ότι ο γοητευτικός Γάλλος γιατρός είναι παντρεμένος, αλλά ο γάμος του έχει πεθάνει χρόνια τώρα, όμως παραμένει με τη γυναίκα του για το καλό των παιδιών τους, κάτι δε σας κολλάει έτσι... (μήπως πρέπει να δείξετε λίγη εμπιστοσύνη στο γιατρό και στις δικαιολογίες του).

 

"Ήταν τρελό να νιώθει τέτοια εφηβικά σκιρτήματα στην ηλικία της."

 

Τόσο η ηρωίδα όσο και ο γιατρός της δεν είναι άμαθοι στο παιχνίδι του έρωτα, δυο ώριμοι άνθρωποι με πλούσια εμπειρία σε πολλούς τομείς της ζωής. Η χημεία τους είναι έντονη και ο έρωτας που θα γεννηθεί ανάμεσα τους ξεχωριστός και αναντικατάστατος. Και ενώ κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται ποιες ηλικίες αφορά ο έρωτας, η συγγραφέας με πείσμα, και ορθά κατ εμέ ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία να νιώσεις το αναζωογονητικό αυτό αίσθημα, το ελιξίριο της νιότης! Κάποιες φορές βέβαια θα σας θυμίσει ταινία μεσημεριού Κυριακής! Ενώ θα αναρωτηθείτε πόσες πιθανότητες έχει το Happy end σε ανάλογες περιπτώσεις. (Καλό θα ήταν να εξακολουθήσετε να το αναρωτιέστε και αφού έχετε διαβάσει το βιβλίο, και σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρομαι στην απόσταση, να εξηγούμαστε).

Μαίρη  Β.

 

 

J.K. Rowling

Η Σειρά Χάρι Πότερ (Harry Potter series)

Αγαπημένοι Μάγκλ, Μάγισσες και Μάγοι, πρέπει να μιλήσουμε. Φαντάζομαι καταλαβαίνετε προς τα πού πάει η συζήτηση. Όχι; Ούτε καν από τον τίτλο; Σε όποια δεκαετία κι αν βρίσκεστε, αυτό είναι πολύ βαρύ! Ας είναι! Ποτέ δεν είναι αργά…. Χάρι Πότερ λοιπόν, ή αλλιώς, ο ήρωας που διαβάστηκε όσο κανένας άλλος και το στόρι έχει ως εξής. Ένα ορφανό αγόρι μεγαλώνει με την οικογένεια των απαίσιων θείων του, όταν  ανακαλύπτει ξαφνικά, στα ενδέκατα του γενέθλια, πως δεν είναι και τόσο συνηθισμένο όσο πίστευε. Ο Χάρι είναι μάγος και μάλιστα από τους διασημότερους όλων των εποχών. Η ώρα έχει φτάσει για να γνωρίσει τον κόσμο που ανήκει και τον οποίο, του έκρυβαν όλον αυτόν τον καιρό. Μα αυτό, δεν είναι τόσο απλό. Πρέπει πρώτα να εκπαιδευτεί στο πιο παράξενο κι υπέροχο σχολείο του πλανήτη (φυσικά και υπάρχει τέτοιο σχολείο), να αντιμετωπίσει κινδύνους και να ξεσκεπάσει μυστικά που θα αλλάξουν τη ζωή του (περισσότερο από το γεγονός ότι είναι μάγος). Μπορεί ως εδώ, να πιστέψετε πως πρόκειται για μια ιστορία για παιδιά και ίσως έχετε δίκιο, όμως η εξέλιξη, θα τραβήξει στα σίγουρα την προσοχή των «μεγάλων». Για την ακρίβεια, η σειρά, μετρά έξι συνέχειες (7 στο σύνολο βιβλία) και η μία, είναι πιο σκοτεινή από την άλλη. Αυτό που στην αρχή ξεκινά σαν ένα γλυκό παραμύθι, όπου ο κεντρικός ήρωας μαθαίνει μέσα από δυσκολίες και περιπέτειες, την έννοια της αληθινής φιλίας, το νόημα της αγάπης και τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό, καταλήγει ως ένα από τα πιο ζοφερά και ταυτόχρονα συναρπαστικά, λογοτεχνικά ταξίδια. Μάχες με μαγικά ραβδιά κι αθλήματα με σκουπόξυλα, μαγικά και εξωτικά πλάσματα, φυλές που δεν έχετε ξανακούσει και χαρακτήρες που θα αγαπήσετε τόσο, ώστε να μην τους ξεχάσετε ποτέ, είναι μερικά από τα μάγια της Rowling. Η ίδια, έχει παραδεχτεί ότι ξεκίνησε να γράφει σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της, κάτι που οι πιο «ώριμοι» αναγνώστες ίσως μπορέσουν να καταλάβουν ερμηνεύοντας τους συμβολισμούς της. Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό αυτής της ιστορίας. Δεν πρόκειται απλά για ένα βιβλίο – διασκέδαση (αν και σίγουρα την προσφέρει απλόχερα). Υπάρχουν ευαίσθητα αλλά και σοφά μηνύματα κρυμμένα στις σκέψεις και τα λόγια των ηρώων, όπως και στις κρίσεις που συναντούν, δημιουργώντας έτσι έναν υπέροχο δρόμο προς την ενηλικίωση. Συνοψίζοντας, αν είσαι στην ηλικία που η μαγεία είναι ακόμα ζωντανή (όποια κι αν είναι αυτή), ετοιμάσου να εισχωρήσεις σε έναν κόσμο φτιαγμένο για σένα. Από την άλλη, αν θεωρείς πως παραείσαι ενήλικας για κάτι τέτοιο, ξανασκέψου το. Μπορεί να μην το παραδέχεσαι, όμως το παιδί μέσα σου, περιμένει να ετοιμάσει το μπαούλο του και να επιβιβαστεί στο τρένο προς το μέρος που η μαγεία, δεν έχει τέλος….

Okay

Οι τίτλοι των βιβλίων της σειράς είναι : 1) Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος, 2) Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά, 3) Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν, 4) Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς, 5) Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα, 6) Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ, 7) Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου.

 

 

Σοφία Βόικου

Το κόκκινο σημάδι

Η Αργυρώ Κεσίσογλου, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1902. Κόρη του Χαρίλαου και της Ευτέρπης, με εξέχουσα θέση στην κοινωνία και με κληρονομιά, ένα σημάδι ψηλά στον ώμο. Ένα απροσδιορίστου σχεδίου, κόκκινο σημάδι, που μάλλον πιο πολύ έμοιαζε με φύλλο συκής!

Και περνούσαν τα χρόνια, μεγάλωνε η Αργυρώ και ποιος θυμόταν αυτή την «ατέλεια»  στο σώμα της, μέχρι την άνοιξη του 1919, που ξαφνικά ζωντάνεψε και άρχισε να καίει, να τσούζει και να αιμορραγεί. Και από τότε, κάθε φορά που κάτι πολύ σοβαρό ήταν να γίνει, υπήρχε αυτή η προειδοποίηση, ότι ο κίνδυνος βρίσκεται κοντά.

Μετά την καταστροφή της Σμύρνης, η κοπέλα θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη, όπου θα περάσει απίστευτες δυσκολίες, ώσπου θα καταλήξει στο Παρίσι, στην πόλη που θα γίνει η δεύτερη πατρίδα της. Εκεί, θα γνωριστεί με όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής, τον Νταλί, τον Πικάσο, τον Μπρετόν, τον Μίλερ και τον Τζόις και θα γίνει η μούσα τους. Με την καπατσοσύνη της και την εξυπνάδα της, θα καταφέρει να αποκτήσει δεκάδες πίνακες και να ανοίξει μετά από χρόνια τη δική της γκαλερί στη Νέα Υόρκη, όταν το Παρίσι δεν έχει να της προσφέρει πλέον κάτι άλλο.

Το κόκκινο σημάδι όμως, θα ξυπνήσει για άλλη μια φορά, για να της μεταφέρει ένα μήνυμα…. η ώρα να  συναντήσει μετά από πολλά  χρόνια  το παρελθόν, έφτασε!

Ένα μυθιστόρημα το οποίο σε ταξιδεύει μέσα στις εποχές, με περιγραφές για την  πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, αργότερα της Γαλλίας και τέλος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ξετυλίγει την έντονη προσωπικότητα της ηρωίδας, που ενώ περνάει από διάφορες δοκιμασίες, δεν μπόρεσα να νιώσω ότι συμπάσχω, και ότι επιθυμώ να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Υπάρχουν πολλές αναφορές σε παρελθόν και παρόν εναλλάξ, οι οποίες με δυσκόλεψαν αρκετά και δεν ήξερα ποιοι είναι οι ήρωες που μιλάνε και για ποιο λόγο πρέπει να διαβάσω γι’ αυτούς ενδιάμεσα της κύριας πλοκής.

Τέλος, υπάρχουν  φωτογραφίες σε κάποιες σελίδες, οι οποίες ενώ είναι ιδανικές για να οπτικοποιήσει ο αναγνώστης αυτό που διαβάζει, θα ήταν πιο χρήσιμο να υπήρχε και κάποια λεζάντα με επεξήγηση.

Σαν σύνολο, μπορώ να πω πως είναι ένα βιβλίο που σου τραβάει την προσοχή και  εξάπτει την περιέργεια να δεις για την κατάληξη της ιστορίας, δυστυχώς όμως πλατειάζει σε κάποια σημεία και όταν πια φτάσεις στην τελευταία σελίδα, συνειδητοποιείς ότι ναι μεν ήταν ένα ιδιαίτερο βιβλίο, αλλά δεν δέθηκες με κανένα χαρακτήρα.

                                                                                                                   Μάρω Κόλλια

 

 

Σόφη Θεοδωρίδου

Πες μου αν με θυμάσαι

"Μία μάνα, μπορεί να φροντίσει δέκα παιδιά... δέκα παιδιά, δε μπορούν να φροντίσουν μία μάνα.”

Αυτά τα λόγια είπε ο Παύλος,  στην  μικρότερη από τις τρεις κόρες του, Ιφιγένεια.

Στο κατώφλι του θανάτου από την επάρατη νόσο, πέρα από τους πόνους του κορμιού του, καλείται να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα της γυναίκας του Χαράς, η οποία εμφανίζει ξαφνικά τα πρώτα συμπτώματα Alzheimer. Οι δυο από τις τρεις κόρες του, η Ελισάβετ και η Αγγέλα, δε μπορούν να σταθούν στο πλάι των γονιών τους για δικούς τους λόγους η καθεμία, έτσι το βάρος, πέφτει στην Ιφιγένεια.

Δε ξέρω αν φταίει το όνομα της, η στάση της όμως στα γεγονότα που τρέχουν με γρήγορους ρυθμούς, μπορεί να την ταυτίσει απόλυτα με την Ιφιγένεια του Ευριπίδη, η οποία θυσιάστηκε από το γονιό της. Μόνο που η δικιά μας, η σύγχρονη Ιφιγένεια, θυσιάστηκε όχι από, αλλά για το γονιό της και συγκεκριμένα, για τη μητέρα της.

Την έβλεπε να χάνεται καθημερινά από την αρρώστια, να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της, μέχρι που έγινε μια άλλη γυναίκα, ή μάλλον ένα παιδί -γιατί αυτή η ασθένεια, σε κάνει να χάνεις τον αυτοσεβασμό, την αυτάρκεια και γυρνάς πίσω σε παιδικές συνήθειες. Θυσίασε τη δουλειά της και την οικογένεια της, αφού ο άντρας της την πίεζε να τη βάλει σε ίδρυμα και όταν αυτή αρνήθηκε, το γυαλί της σχέσης τους, έσπασε.

Πόση δύναμη μπορεί να δείξει η ηρωίδα... ψυχική και σωματική; Μέχρι που θα φτάσει για τη μάνα που τη μεγάλωσε, με τόση αγάπη και τώρα βρίσκεται ανήμπορη και χαμένη σε ένα δικό της κόσμο;

Είναι το δεύτερο, σε σειρά βιβλίο της κυρίας Θεοδωρίδου, την οποία σίγουρα ξέρετε από τα έργα της, Η νύφη φορούσε μαύρα , Η αμαρτία της ομορφιάς, Το κορίτσι από την Σαμψούντα, Στεφάνι από ασπάλαθο και άλλα.

Σε αυτό το έργο της, η συγγραφέας αναφέρει με πολλές λεπτομέρειες, τα στάδια μίας ύπουλης και ακατανόητης νόσου, αυτής του Alzheimer, κάτι που με εντυπωσίασε, γιατί είναι ένα θέμα που εγώ προσωπικά, δε το έχω συναντήσει σε άλλα μυθιστορήματα. Επικεντρώνεται στην αγάπη και το σεβασμό του παιδιού προς το γονιό του, με πολύ τρυφερές εικόνες και βάζει σε σκέψεις τον αναγνώστη, για το τι θα έπραττε σε αντίστοιχη περίπτωση.

Ίσως σε κάποια σημεία, αναγνωρίσετε τον εαυτό σας, επειδή το θέμα παρουσιάζεται από όλες τις πλευρές και καλύπτει διάφορες απόψεις και συμπεριφορές των ηρώων, άλλες καλές και άλλες κακές.

Αν και δηλώνω μεγάλη θαυμάστρια της κυρίας Θεοδωρίδου, αυτό το βιβλίο δε με ενθουσίασε τόσο.

Νομίζω πως σε αυτό έπαιξε ρόλο η Ιφιγένεια, η οποία σκεφτόταν  και λειτουργούσε με ένα τρόπο που με κούραζε και δεν το κρύβω, από ένα σημείο και μετά, ανυπομονούσα να φτάσω στο τέλος.

Σαν σύνολο όμως, είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο, με αποτύπωση έντονων συναισθημάτων και αξίζει να διαβαστεί, για τη διαφορετική θεματολογία του.

                                                                                                             Μάρω Κόλλια

 

Jennifer Donnelly

Βόρειο Σέλας

Ιούλιος του 1906 και η 16χρονη Μάτι, εργάζεται σε ένα ξενοδοχείο στην εξοχή της Αμερικής, μαζεύοντας χρήματα για το μέλλον της. Ένα μέλλον που ακόμα σχεδιάζει, χωρίς ιδέα για το τι της επιφυλάσσει. Αγκιστρωμένη από τις υποχρεώσεις απέναντι στην οικογένεια της, αλλά και τα κοινωνικά πρότυπα, η Μάτι, αγωνίζεται να βρει την απάντηση σε ένα ερώτημα που θα καθορίσει τη ζωή της. Πόσο αξίζει μια υπόσχεση; Βγαλμένο από μία εποχή που θυμίζει το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, το δεύτερο μυθιστόρημα της Donnelly, μετά το γεμάτο εκπλήξεις Τριανταφυλλάκι, έρχεται να υπενθυμίσει πως όλοι μπορούν να ονειρεύονται, ανεξαρτήτως τάξης και ενάντια σε όλα τα στερεότυπα. Η ίδια η Μάτι, δείχνει να παλεύει να απελευθερωθεί και να εκπληρώσει τις φιλοδοξίες της ως άλλη Τζο από τις Μικρές Κυρίες, μα το τέλος θα δείξει ποιος θα νικήσει. Το πρέπει, ή το θέλω; Γενικά δεν πρόκειται για κάποια θυελλώδη ιστορία αγάπης με ευτυχισμένο τέλος, όπως αυτές που συνηθίζει να διαβάζει η ηρωίδα, αλλά για την απεικόνιση μίας δύσκολης καθημερινότητας, μέσα από τα μάτια μιας νεαρής, που το μόνο που θέλει είναι να ξεφύγει. Με συντροφιά μεγάλους συγγραφείς και  παρά την σκιά ενός ανεξήγητου θανάτου, το Βόρειο Σέλας, είναι ελπιδοφόρο και αισιόδοξο με τις εικόνες και τις καταστάσεις να εναλλάσσονται αρμονικά, άλλοτε με συγκίνηση και λύπη και άλλοτε, με χιούμορ και χαρά. Η εσωτερική μάχη της πρωταγωνίστριας, είναι εκείνη που κυριαρχεί βάζοντας πολλές φορές τον αναγνώστη να αναρωτηθεί, τι θα διάλεγε ο ίδιος. Το συνηθισμένο δρόμο που ακολούθησαν τόσοι και τόσοι, ή το όνειρο. Αφεθείτε κι εσείς σε αυτή τη γλυκιά ιστορία και εύχομαι, φτάνοντας στην τελευταία σελίδα, να έχετε τη σιγουριά της επιλογής κι όχι το δίλημμα του αν…

                                                                                                                                 Okay

 

 

ΗΡΑ ΡΑΪΣΗ

ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ;

«Το τσίρκο είναι για χαρά, όμως κρύβει πίκρες…»  σχολιάζει ο κλόουν Φάουστ σε μια ιδιωτική συζήτηση με το διευθυντή του τσίρκου που εργάζεται. Η πορεία του τσίρκου La Luna (Το φεγγάρι), ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν από την παρούσα στιγμή που μας διηγείται το βιβλίο.  Ιδρυτές του ήταν ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι ακροβατών η Κριστίνα με τον Τζον, οι οποίοι μετά από μια κρίση στην σχέση τους, σκοτώνονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αφήνοντας το γιο τους Κρις και την προστατευόμενη τους Ιρίνα, σε βρεφική ηλικία, ορφανά. Τα πτώματα τους όμως δεν βρίσκονται ποτέ. Δεκαοχτώ χρόνια μετά και ενώ τα δυο παιδιά έχουν πάρει τη θέση τους στην σκηνή του τσίρκου αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Η παρουσία ενός βιβλίου και ενός μενταγιόν που ενεργοποιείται με ένα ξόρκι ξυπνάει τους εφιάλτες ενώ ξεκινούν απόπειρες φόνου στο τσίρκο. Πόθοι και μυστικά καλά κρυμμένα στις καρδιές των ηρώων, φιλοδοξίες για λαμπρή καριέρα και τυχοδιώκτες που πίστεψαν στο μύθο του κρυμμένου θησαυρού και κάνουν τα πάντα για να τον βρουν, κι ανάμεσα τους κυκλοφορεί ένας δολοφόνος με αγγελικό πρόσωπο που απειλεί να εξοντώσει τις γυναίκες του τσίρκου.

Το βιβλίο της Ραΐση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ελαφρύ θρίλερ. Η νομαδική ζωή των θεατρίνων του τσίρκου που ο καθένας ζει την προσωπική του ιστορία μέσω των αναμνήσεων του, κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό. Με μια παλέτα χαρακτήρων και μεμονωμένων ιστοριών που έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές στη μυθοπλασία καταφέρνει να φτιάξει μια ιστορία που παραδόξως αποφεύγει τα κλισέ αφού ο σκοπός της συγγραφέως δεν είναι να ευχαριστήσει τους αναγνώστες της. Στο τέλος όταν θα αποκαλυφθεί ποιος ήταν πίσω από τις δολοφονίες και τις απόπειρες το «ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ» δε θα χρειάζεται ερωτηματικό αλλά τρία θαυμαστικά. ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ!!!

Μαίρη Β     

 

 

ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ

«Να διασκεδάζεις όταν πλάθεις μια ιστορία και να διασκεδάζουν κι οι άλλοι, διαβάζοντας την. Μα τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από αυτό το ταξίδι»!

Μεταξία Κράλλη

 

Η Ελλάδα του «Διαίρει και βασίλευε», που ο καθένας ρίχνει τις ευθύνες στους άλλους, οι ιδιωτικοί στους δημοσίους, κάποιοι εργαζόμενοι στους ανέργους και πάει λέγοντας, είναι το σκηνικό του βιβλίου της Κράλλη. Όμως αυτό είναι μόνο το σκηνικό για να δημιουργήσει μια όμορφη ιστορία η συγγραφέας.

Ο Χριστόφορος Ορφανούδης είναι αποξενωμένος με το γιό του Μάριο ο οποίος ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Όταν μια θανατηφόρα αρρώστια, σε καλπάζουσα μορφή απειλεί τη ζωή του, η αδερφή του και η θετή του κόρη -η οποία παράλληλα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα σωρό άλλα προβλήματα και απογοητεύσεις που έχουν να κάνουν με τη δική της ζωή- θεωρούν αναγκαίο να έρθουν σε επαφή με το Μάριο και να τον ενημερώσουν για την κατάσταση της υγείας του Χριστόφορου. Ενώ η κατάσταση επιδεινώνεται, ο Μάριος με τη Μιλού, την οποία σε πρώτη φάση ο ήρωας θα μπορούσε να πει κανείς ότι την αντιπαθεί αφού δείχνει να είναι ότι δεν ήταν ποτέ ο ίδιος για τον πατέρα του, γνωρίζονται καλύτερα και γεννιέται ανάμεσα τους μια αμοιβαία συμπάθεια.

Όμως δεν έχει μόνο ο Μάριος πρόβλημα με τον πατέρα του, ίδια και χειρότερα προβλήματα αντιμετωπίζει η Μιλού με τους δικούς της γονείς, που όμως εξαιτίας του χαρακτήρα της, δεν αποξενώνεται μαζί τους, αντιθέτως κάνει τον κηδεμόνα σε έναν ιδιαίτερα εγωκεντρικό πατέρα που θέλει συνέχεια να τραβάει την προσοχή επάνω του με χίλιους κακούς τρόπους. Αλλά και με τη μητέρα της, μια διάσημη ηθοποιό γεμάτη αυτοπεποίθηση. 

Ο Μάριος στις Βρυξέλλες προσπαθεί να σαμποτάρει τα αισθήματα του, όπως κάνει το ίδιο και η Μιλού στην Αθήνα, άλλωστε είναι ένα κορίτσι το οποίο ζει στην σκιά της μητέρας της, η οποία έχει μεγάλη επιτυχία στο να κατακτά ανθρώπους. Η ίδια δε θεωρεί ότι μπορεί να έχει αισθήματα για εκείνη ένας άντρας σαν το Μάριο. Επιπλέον στο μυαλό της έχει για ιδανικό κάτι άλλο, το οποίο θρηνεί χρόνια αλλά δε δέχεται να το ξεπεράσει. Και εδώ που τα λέμε όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να βγάλεις από το μυαλό μιας γυναίκας το ιδανικό που έχει φτιάξει στη φαντασία της, ακόμα και αν έχει αποδειχτεί ότι κάθε άλλο από ιδανικό μπορεί να είναι. 

Κι όμως το βιβλίο δεν είναι απλά και μόνο μια ερωτική ιστορία μέσα στην οικονομική κρίση. Κάποια έγγραφα πέφτουν στα χέρια του Μάριου όπου τον κάνουν να θέλει να ψάξει τη ζωή του πατέρα του πίσω από την εικόνα του τίμιου, εργατικού δικηγόρου με την χρυσόσκονη της αρετής να είναι κολλημένη επάνω του. Γεγονός το οποίο τον κάνει ‘‘εχθρό’’ με τη Μιλού, η οποία έχει στο απυρόβλητο το πατριό της. Άραγε τα ινδάλματα θα πέσουν και η χρυσόσκονη θα ξεκολλήσει, και πόσο θα επηρεάσει τους δυο ανθρώπους αυτό το γεγονός;

Μαίρη Β

 

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΡΙΟ

Τι θα έκανες αν ένα πρωί, μάθαινες ότι  σύντομα θα πεθάνεις; Μην πανικοβάλλεσαι. Δεν εννοώ να αρρωστήσεις, ή να πάθεις κάποιο ατύχημα! Σίγουρα κάπου εδώ φτύνεις τον κόρφο σου, ή χτυπάς ξύλο, ή και τα δυο μαζί. Αυτό που εννοώ, είναι ότι κάποιος μπορεί να πάψει να υπάρχει και για κάποιο άλλο λόγο. Από μια επικείμενη καταστροφή στη Γη. Μεταφυσικό, ναι! Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου της Μαρίας Τζιρίτα! Τέσσερις άνθρωποι, ένα συνηθισμένο πρωινό σε μια τράπεζα ενώνουν τις ζωές τους με ένα τραγικό μυστικό, ενώ παράλληλα βρίσκονται  και στο επίκεντρο μιας βομβιστικής επίθεσης! Η Κατερίνα, μια γυναίκα που ο άντρας της την άφησε για μια άλλη μετά από είκοσι χρόνια γάμου, η Μαριλένα, μια νεαρή κοπέλα που ζει σε ροζ συννεφάκι και περιμένει τον ιδανικό άνδρα που θα την πάρει από την καταπιεστική οικογένεια της, ο Μιχάλης, που μια ζωή πάλευε να αυξήσει την περιουσία του και τώρα πάσχει από καρκίνο και ο Γιάννης, που πάντα κοιτάζει την επιφάνεια και δεν ένιωσε ποτέ πως είναι να αγαπάς! Μαζί τους, θα βρεθεί και ο άντρας που θα τους εκμυστηρευτεί  το μυστικό πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Τι θα κάνουν οι ήρωες μας; Θα τον πιστέψουν και θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τη ζωή τους όσο έχουν χρόνο, ή θα τον αγνοήσουν;

Ένα βιβλίο διαφορετικό από τα άλλα της συγγραφέως, το οποίο  κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Παράλληλα, μέσα από το χαρακτήρα των ηρώων, θίγει την προσκόλληση των ανθρώπων στο χρήμα, την τάση που έχουμε να κρίνουμε μόνο από το «εξώφυλλο» χωρίς να εμβαθύνουμε στην ουσία, στη λανθασμένη ιδέα ακόμα και για τον έρωτα,   πιστεύοντας ότι στη ζωή μας θα έχουμε πάντα την ευκαιρία να τα κάνουμε και να τα ζήσουμε όλα, όποτε το θελήσουμε και όπως το θελήσουμε. Τι θα κάναμε όμως όλοι μας… αν δεν υπήρχε αύριο?

Μάρω Κόλλια

                                                                                                                 

 

Chevy Stevens

Το Στίγμα

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος, που να μην έχει περάσει τουλάχιστον ένα βράδυ, τυλιγμένος σε μία κουβέρτα στον καναπέ με τα φώτα σβηστά, παρακολουθώντας θρίλερ, μισοκρυμμένος πίσω από κάποιο μαξιλάρι. Με τον πρώτο θόρυβο εκτός ταινίας (ή και εντός - τα ακουστικά εφέ, καμιά φορά μπορούν να μας τρομάξουν χειρότερα κι από την πιο διαβολική μορφή), το ανθρώπινο σώμα είναι ικανό να εκτιναχτεί στο ταβάνι, ενώ η φωνή, μπορεί να πιάσει συχνότητες που τις ακούν, μόνο οι νυχτερίδες. Πως όμως συνδέονται αυτά, με το μυθιστόρημα της Stevens; Αυτό και θα αναλύσω, ευθύς αμέσως. Σκεφτείτε το Στίγμα, ως ένα τέτοιο θρίλερ, φτιαγμένο από χαρτί και μελάνι. Η Σάρα, ετοιμάζεται να παντρευτεί τον καλό της, όταν αποφασίζει να ανακαλύψει, ποιοι είναι οι βιολογικοί της γονείς. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν υιοθετηθεί, αναζητά το παρελθόν της και το λόγο για τον οποίο η πραγματική της μητέρα, αποφάσισε να την εγκαταλείψει. Τι γίνεται όμως, όταν η αλήθεια που αποκαλύπτεται, είναι κάτι παραπάνω από φρικτή; Πως μπορεί κανείς να δεχτεί και να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο, να είναι καρπός ενός κατά συρροή δολοφόνου και ενός παραλίγο θύματος του; Το Στίγμα, είναι το δεύτερο σε σειρά βιβλίο για την Chevy Stevens, γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, ή μάλλον σε μορφή πρακτικών ψυχανάλυσης, μιας και η κεντρική ηρωίδα αναφέρεται στα γεγονότα, απευθυνόμενη στην ψυχολόγο της. Ίσως δεν είναι το πιο αγωνιώδες βιβλίο που έχει πέσει στα χέρια σας, αφού στα πρώτα κεφάλαια, η πλοκή είναι αρκετά αργή, όμως καθώς η ιστορία εξελίσσεται, η ένταση κλιμακώνεται. Αν μη τι άλλο, το βιβλίο αυτό, μπορεί να αποδείξει πως ένα απλό τηλεφώνημα, μπορεί να δημιουργήσει το πιο δυναμικό, κλίμα τρόμου, αλλάζοντας την ζωή των ηρώων και κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Το σίγουρο είναι, πως θα σας εκπλήξει και πως είναι η ιδανική συντροφιά για τους λάτρεις των ιστοριών μυστηρίου, με μία ισχυρή δόση από κάτι που θυμίζει, κινηματογραφικό καρδιοχτύπι.

Okay

 

GILLIAN FLYNN

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ

Στην Πέμπτη επέτειο του γάμου της η Έϊμι εξαφανίζεται από το σπίτι, όλα στην οικία δείχνουν πάλη και οι αρχές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η σύζυγος του Νικ Νταν, έχει πέσει θύμα απαγωγής. Όσο περνάνε τα εικοσιτετράωρα χωρίς να έχει βρεθεί κανένα ίχνος του θύματος, τόσο ο σύζυγος όσο και η αστυνομία φοβούνται για το χειρότερο. Πτώμα δεν υπάρχει και όπως συνηθίζεται οι υποψίες πέφτουν πάνω στο σύζυγο, ο οποίος δεν ήταν και υπόδειγμα συντρόφου τον τελευταίο χρόνο, άλλωστε υπάρχει μια σειρά ενδείξεων που υποδεικνύουν το Νικ ως δράστη, ενώ σύντομα αποκαλύπτεται και το κίνητρο. Ποιος έχει διαπράξει το τέλειο έγκλημα ρίχνοντας τις ευθύνες στο σύζυγο; Στο πρώτο μισό του βιβλίου ο αναγνώστης με τη λογική ότι το εμφανές στα αστυνομικά βιβλία δεν οδηγεί στο σωστό συμπέρασμα, προσπαθεί να ανακαλύψει ποιος είναι ο απαγωγέας, και για ποιο λόγο θα ήθελε να βγάλει από τη μέση τη γλυκιά και υπέροχη Έιμη. Η αλήθεια για το κοινό θα λάμψει στη μέση της υπόθεσης. Όμως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για την πλοκή αφού ξεκινάει ένας νέος αγώνας δρόμου για το πώς θα αποδειχτεί η αλήθεια, απαλλάσσοντας το  Νικ από το έγκλημα που δε διέπραξε.  

«Όλοι θέλουν να πιστεύουν ότι ξέρουν τους άλλους: οι γονείς θέλουν να πιστεύουν ότι ξέρουν τα παιδιά τους. Οι γυναίκες θέλουν να πιστεύουν ότι ξέρουν τους άντρες τους».

Για άλλη μια φορά η FLYNN με μοναδικό τρόπο δημιουργεί την πλοκή του έργου της και τους ιδιαίτερους χαρακτήρες της. Έχει μελετήσει και την παραμικρή λεπτομέρεια και την τελευταία κίνηση των ηρώων της χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα συμβούν και απροσδόκητα στο βιβλίο που θα ξαφνιάσουν τους ήρωες και θα τους αναγκάσουν να αλλάξουν τα σχέδια τους. Ένας ασταμάτητος αγώνας δρόμου για να «τιμωρηθεί» ο ένοχος από τη μία πλευρά και να λάμψει η αλήθεια από την άλλη. Κι ενώ κάποιοι ήρωες ξεγυμνώνονται στο αμερικάνικο κοινό αποκαλύπτοντας και την πιο ντροπιαστική τους αλήθεια, κάποιοι άλλοι την παραδέχονται μόνο και μόνο για να αποδείξουν το μέγεθος της ευφυΐας τους. Σας αρέσουν δε σας αρέσουν τα αστυνομικά βιβλία, το συγκεκριμένο θα το  αγαπήσετε, ανεξαρτήτως  του είδος που προτιμάται στη λογοτεχνία.

Μαίρη Β 

 

 

Dan Brown

Κώδικας Da Vinci (The Da Vinci Code)

Απρίλιος του 2003 και στην Αμερική, καταφθάνει στα βιβλιοπωλεία ένα από τα διασημότερα μυθιστορήματα της μοντέρνας εποχής. Οι πωλήσεις του εκτινάχτηκαν στα ύψη και παραμένει μέχρι σήμερα, ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα βιβλία (ναι, ναι υπάρχει λίστα). Με τις εκδηλώσεις θαυμασμού να έρχονται σε αντίθεση με τις αντιδράσεις για το περιεχόμενο του, οι συζητήσεις γύρω από τον Κώδικα DaVinci, άργησαν να κοπάσουν. Αν και έφτασε στη χώρα μας την επόμενη χρονιά, προκάλεσε αντίστοιχη αίσθηση και δίχασε το αναγνωστικό κοινό. Λίγα λόγια για την πλοκή τώρα, κυρίως για τους νεότερους και για όσους δεν διάβασαν το εν λόγω βιβλίο, ούτε καν ξαπλωμένοι σε κάποια παραλία (αν και πραγματικά, πως μπορέσατε;). Ο έφορος του μουσείου του Λούβρου δολοφονείται και η παράξενη στάση του πτώματος του, υποδηλώνει πως η τελευταία του επιθυμία, ήταν να στείλει ένα  μήνυμα. Ποιος καλύτερος φυσικά στην ερμηνεία συμβόλων και στην αποκωδικοποίηση στοιχείων από τον καθηγητή θρησκευτικής εικονολογίας και συμβολισμών, Ρόμπερτ Λάνγκντον. Με τη βοήθεια της νεαρής κρυπτογράφου και εγγονής του θύματος, Σοφί Νεβό, ο ήρωας καλείται να λύσει το μυστήριο του εγκλήματος. Με φόντο το πανέμορφο Παρίσι, το βροχερό Λονδίνο αλλά και την άγριας ομορφιάς Σκωτία, το ανθρωποκυνηγητό που διαδραματίζεται, μπορεί να συγκριθεί μονάχα με αυτά κινηματογραφικής ταινίας. Πίνακες ζωγραφικής, σύνθετοι κώδικες και κρυμμένα, σκοτεινά μυστικά, είναι η συνταγή του συγγραφέα για την επιτυχία, αλλά με ένα ακόμα συστατικό, που όπως φάνηκε έκανε όλη τη διαφορά. Δεν μιλάω φυσικά για τίποτα άλλο, παρά για την αναφορά σε ιστορικά και θρησκευτικά γεγονότα, που είτε έχουν αποδοθεί με λίιιιγη φαντασία, είτε αποτελούν τη συνταρακτικότερη αποκάλυψη που έγινε ποτέ. Μπορεί ολοκληρώνοντας την ιστορία, να ανακαλύψετε ότι ανήκετε στην ομάδα των αναγνωστών που ξεσηκώθηκαν για τους ανακριβείς και βλάσφημους υπαινιγμούς, μιλώντας για θεωρίες συνωμοσίας, ή μπορεί να βρεθείτε στην κατηγορία εκείνων που πιστεύουν πως επιτέλους βρέθηκε κάποιος να ξεσκεπάσει τα ψέματα που έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες, όμως προσωπικά θεωρώ πως μπορεί να υπάρξει και μια τρίτη περίπτωση. Αυτή, του να απολαύσει κανείς ένα διαφορετικό βιβλίο, που καταφέρνει να συνδυάσει όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν ένα έξυπνο μυθιστόρημα. Αφήστε λοιπόν κατά μέρους τις προκαταλήψεις και απλά, enjoy! ;)

                                                                                                                                 Okay

 

 

Σόφη Θεοδωρίδου

Τ’ αχνάρια των ξυπόλητων ποδιών

Ο Θεμιστοκλής, ορφανός από γονείς, μεγαλώνει μέσα στην αγάπη, από ένα ζευγάρι στα προσφυγικά της Θεσσαλονίκης. Σε ένα ταξίδι του στην Τήνο, γνωρίζει την Αλκινόη και ερωτεύονται παράφορα. Καρπός του έρωτα τους, ο Αλκίνοος ή Άλκης. Μόνο που η μάνα του δε θα καταφέρει να τον αντικρύσει ποτέ. Ο Θεμιστοκλής, μετακομίζει στην Αθήνα της δεκαετίας του 50’ και με τη βοήθεια της καλόκαρδης Λένας, προσπαθεί να αναθρέψει το παιδί του.

Από την Αθήνα, θα βρεθούν στην κωμόπολη της Επικλήρου, στο σπίτι της Ελένης. Το χειρότερο που τους περιμένει, είναι ο ρατσισμός από μερικούς φανατικούς της περιοχής και θα κληθούν να αποδείξουν την αξία τους μέσα από δυνατές φιλίες, έντονα μίση και πάθη, αλλά και από πολιτικές εξελίξεις, που τρέχουν με γρήγορους ρυθμούς.

Ένα μυθιστόρημα που δεν κατάφερε να με συγκινήσει ιδιαίτερα, αν και η κυρία Θεοδωρίδου, όπως έχω ξαναπεί, είναι μια συγγραφέας με μεγάλες επιτυχίες και ιδιαίτερη αγάπη για την συγγραφή έργων σε δύσκολες εποχές. Μικρασιατική καταστροφή, πόλεμος του 1940, εμφύλιος και δικτατορία.

Έχει κάνει έρευνα και περιγράφει σε πολλά σημεία του βιβλίου, γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα, ενώ παράλληλα, ξετυλίγει και το νήμα που μας οδηγεί στην πορεία των ηρώων όσο περνούν τα χρόνια. Υπάρχει ο θάνατος, ο έρωτας, η συγκίνηση και ο θυμός. Δεν κατάφερα όμως, να ταυτιστώ με τους ήρωες και σε πολλά σημεία με κούραζε η τόση πολιτική ανάλυση και οι πολλές λεπτομέρειες. Ίσως αν επικεντρωνόταν πιο πολύ στους ήρωες, να μου κέντριζε περισσότερο το ενδιαφέρον.

Σε γενικές γραμμές, είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο όπως όλα τα βιβλία της κυρίας Σόφης Θεοδωρίδου και κατά την ανάγνωση, έμαθα γεγονότα και λεπτομέρειες που δεν γνώριζα για την Ελληνική ιστορία.

                                                                                                                                     Μάρω Κόλλια 

 

Σοφία Βόϊκου

Το ταξίδι της φωτιάς

Η Σοφία Βόϊκου, εξιστορεί ένα μεσαιωνικό παραμύθι, σε ένα χωριό της Γαλλίας το 1506. Και τι οφείλει να περιλαμβάνει ένα τέτοιο παραμύθι; Μάγισσες φυσικά. Η Δρυάς και η κόρη της Νηρηίς, περιπλανιούνται στα δάση, προσπαθώντας να μείνουν μακριά από τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν με άλλο τρόπο τα κόκκινα μαλλιά της κοπέλας, την τόσο μεγάλη της γνώση για τα βότανα και τις ιδιότητες τους και φυσικά την ικανότητα της μητέρας, να  προβλέπει τα μελλούμενα και να συνομιλεί με τη φύση!

Οι δύο αυτές γυναίκες θα αποχωριστούν η μια την άλλη, ενώ η πυρά ετοιμάζεται και η μυρωδιά έχει εξαπλωθεί στο δάσος! Ο Μιχαήλ, περιπλανώμενος και αυτός, προσπαθώντας να γλιτώσει από τη  «δαιμονική φωτιά», συναντιέται με τη Νηρηίδα και αρχίζουν μαζί μια περιπέτεια επιβίωσης!

Παράλληλα με το  παραμύθι, εκτυλίσσεται και μια σημερινή ιστορία. Η Νεφέλη, διακεκριμένη βοτανολόγος, δέχεται μια επαγγελματική πρόταση να  ταξιδέψει στη Νορμανδία, με σκοπό να συνεργαστεί με τον αρχαιολόγο Νικολά Σαντέρ. Εκεί, θα ανακαλύψει ένα παλιό  χειρόγραφο βιβλίο με συνταγές βοτάνων από το μεσαίωνα.

Τι σχέση έχει η Νηρηίς με τη Νεφέλη…;; Πώς μπορεί το παρελθόν να επαναλαμβάνεται και στο μέλλον; Και τελικά, υπάρχουν μάγισσες ή όλα αυτά είναι  αποτέλεσμα δεισιδαιμονιών?

Ένα βιβλίο που ασχολείται με μία εποχή που οι άνθρωποι αντιδρούσαν ακραία σε ότι δε μπορούσαν να καταλάβουν. Το χαρακτηρίσαμε παραμύθι, αλλά δεν είναι σαν τα παραμύθια που διαβάζουμε στα παιδιά με πριγκίπισσες και βασιλόπουλα πάνω σε άσπρα άλογα. Μιλάμε για ολόκληρες γενιές γυναικών, που μόνες τους πορεύτηκαν σε αφιλόξενους τόπους, κατάφεραν όμως να μεταφέρουν τους θησαυρούς τους και να τους κρατήσουν αναλλοίωτους στο χρόνο.

Ένα ιδιαίτερο και καλογραμμένο βιβλίο, που θα το θυμάστε για καιρό μετά την ανάγνωση του!

Αξίζει να αναφέρω ότι στις αρχικές σελίδες υπάρχουν ζωγραφιές από διάφορα σύμβολα που θα συναντήσουμε αργότερα, όπως ο μανδραγόρας, το σύμβολο του θείου και του δαιμονικού, αλλά και βότανα όπως η ορχιδέα, ο νάρκισσος και ο ανθός της ροδακινιάς.

Τέλος, θα πιάσετε τον εαυτό σας να συγκρατεί συνταγές για τη φυσική αντιμετώπιση του στομαχόπονου, του πυρετού και  άλλων προβλημάτων, επηρεασμένοι από τη Νηρηίς, τη Νεφέλη και πολλές άλλες κοκκινομάλλες  «μάγισσες» του μεσαίωνα. Το μυστικό  βρίσκεται στο χρόνο συγκομιδής και στη δοσολογία. (κλείσιμο ματιού)

                                                                                                                            Μάρω Κόλλια

 

Guillermo del Toro & Chuck Hogan

The Strain Trilogy (Το Ίχνος, Η Πτώση, Αιώνια Νύχτα)

Θαυμαστές του υπερφυσικού και του τρόμου, μαζευτείτε!! Ο μέγας del Toro και ο ταλαντούχος Hogan, ένωσαν τις δυνάμεις τους δημιουργώντας μία καθηλωτική σειρά βιβλίων, που υπόσχεται να αλλάξει τα δεδομένα της φανταστικής λογοτεχνίας. Όσοι δεν έχετε ιδέα γι’ αυτή την τριλογία, μην ανησυχείτε. Θα παραμείνετε ασφαλείς και προστατευμένοι από spoiler, ωστόσο, λίγα λόγια για το story. Μετά την προγραμματισμένη προσγείωση της πτήσης από Βερολίνο στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, όσα γνωρίζουμε και θεωρούμε δεδομένα για το σήμερα, θα αλλάξουν. Όλα ξεκινούν, όταν το αεροπλάνο παραμένει στον αεροδιάδρομο χωρίς κανένα σημάδι ζωής. Καμία επικοινωνία, καμία κίνηση. Οι αρμόδιες αρχές αναλαμβάνουν δράση και το μυστήριο δίνει τη θέση του στον κίνδυνο, που απειλεί να κατακτήσει τον κόσμο! (όχι δεν πρόκειται για τον Pinky και the Brain). Και πάμε σε αυτά, που μπορούμε να αναλύσουμε καλύτερα. Το συγγραφικό δίδυμο, κινήθηκε με μαεστρία και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε, αφού η σειρά βιβλίων τους, γνώρισε μεγάλη επιτυχία (αρκετή ώστε να μεταφερθεί στην τηλεόραση, με τίτλο The Strain). Η ιστορία είναι άκρως ενδιαφέρουσα και η πλοκή ανεβάζει την αδρεναλίνη παρόλο που διατηρεί το κύριο συστατικό (όχι δεν λέω ποιο) που τα τελευταία χρόνια έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε σε διάφορες μορφές λογοτεχνίας. Τουλάχιστον αυτή τη φορά, διαφοροποιείται στο μέγιστο, αφού η φύση του είναι απειλητική και δολοφονική. Οι περισσότεροι, ίσως γνωρίζεται τον έναν από τους δύο συγγραφείς, ως σεναριογράφο και σκηνοθέτη και παρόλο που η αντικειμενικότητα είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα όταν λες τη γνώμη σου για κάτι, μια ματιά σε κάποια από τις ταινίες του del Toro, αρκεί για να σας πείσει πως η σκοτεινή ατμόσφαιρα, δεν γίνεται να λείπει από αυτά τα μυθιστορήματα. Και για να είμαστε δίκαιοι, το έτερον συγγραφικό ήμισυ έχει κι αυτό τις νίκες του, αφού στον Hogan χρεώνεται το βιβλίο (Prince of Thieves), στο οποίο βασίστηκε η ταινία The Town. Αν τα παραπάνω δεν μετράνε για να δελεαστείτε, κάντε ένα μικρό πείραμα, διαβάζοντας τα πρώτα κεφάλαια της τριλογίας! Αν δεν είναι αρκετά, ώστε να μπορέσουν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον σας, θερμή παράκληση…. αφήστε ένα σχόλιο με το τι μπορεί. 

                                                                                                                         

        Okay

 

Μαρία Τζιρίτα

Η γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, πως γίνεται οι αγαπημένοι μου συγγραφείς να έχουν τόσο αστείρευτη φαντασία και να καταφέρνουν να με συγκινούν, με κάθε βιβλίο που εκδίδουν.

Η Μαρία Τζιρίτα, μια συγγραφέας που εκτιμώ πολύ, σε αυτό της το έργο δεν έβαλε τη φαντασία της αρωγό, αλλά κατέγραψε όπως μόνο αυτή ξέρει, μια αληθινή ιστορία. Την ιστορία της Αλέκας, μιας γυναίκας που λόγω του θαυμασμού της προς το πρόσωπο της, της παραχώρησε ότι πολυτιμότερο θα μπορούσε ... Τις αναμνήσεις μιας ζωής, καταγεγραμμένες σε ένα τετράδιο.

Η Αλέκα, είναι μια γυναίκα που από την γέννηση της, έχει περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις, μέχρι η ζωή να της χαμογελάσει. Η μητέρα της, ήταν ιερόδουλος και εναπόθεσε το μεγάλωμα της στη παιδόπολη. Η Αλέκα στερημένη από αγάπη, θα αναζητά πάντα το μητρικό χάδι. Θα γνωρίσει την αδικία, θα παλέψει για να επιβιώσει, αλλά πάντα θα σκέφτεται και θα φροντίζει τους άλλους, όσο και να την πικραίνουν. Μια γυναίκα με τόσο μεγάλη καρδιά, μια γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει...

Δεν υπάρχουν λόγια, για να περιγράψω αυτό το βιβλίο. Σε κάθε σελίδα του, προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα για τα βάσανα των ηρώων, που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, λαχταρώντας να μάθεις τη συνέχεια. Σίγουρα ο αναγνώστης, θα αγκαλιάσει την ηρωίδα Αλέκα και θα συμπάσχει μαζί της, όμως και η ιστορία της μητέρας της, είναι συγκλονιστική και θα προκαλέσει ποικίλα συναισθήματα. Μετά το τέλος της ανάγνωσης, σίγουρα θα το έχετε στο μυαλό σας για μέρες και είμαι σίγουρη, πως θα σας κάνει να εκτιμήσετε και να δείτε με άλλη ματιά, τους ανθρώπους  που έχετε γύρω σας!

 

Μάρω Κόλλια

 

Φιλομήλα Λαπατά

Lacryma Christi – Το δάκρυ του Χριστού

Λάκρυμα Κρίστη! Πόσο όμορφα ηχεί… Αυτό ήταν το όνομα που δόθηκε στο νεογέννητο βρέφος. Κι όμως, δεν ήταν αυτός ο λόγος που η ηρωίδα σημαδεύτηκε από ένα τόσο βαρυσήμαντο όνομα. Σαρδηνία του 1850 και η πρωτότοκη κόρη του ζεύγους Κάνταρου, γεννιέται πρόωρα, ασθενική και όπως όλα δείχνουν με μετρημένες μέρες, ώσπου η απελπισία της μητέρας της την οδηγεί στα πόδια ενός αγάλματος του Χριστού. Χάρη σε ένα θαύμα, η μικρούλα επιζεί και παίρνει το όνομα των δακρύων του Σωτήρα της. Επαναστάτρια ακόμα και στην όψη, μιας και κόντρα στο αριστοκρατικό παρουσιαστικό της οικογένειας, με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια, η Λάκρυμα Κρίστη ήρθε στον κόσμο μελαχρινή, με δέρμα στο χρώμα του παλιού χρυσού και το φιλί του Διαβόλου στο μάγουλο. Κρυφά, έχει τον τίτλο της κακορίζικης, «maledetta», μα εκείνη έχει βρει τον τρόπο να αντιμετωπίζει τη ζωή και το συντηρητικό, κοινωνικό περιβάλλον. Ένα ακόμα ταξίδι είναι το δεύτερο στη σειρά μυθιστόρημα της Φιλομήλας Λαπατά, αυτή τη φορά, σε δύο από τα μεγαλύτερα νησιά της Μεσογείου.Ο έρωτας φυσικά, έχει τον κυρίαρχο ρόλο και μαζί με τη γεύση του κρασιού και τη σκιά μιας βεντέτας, ζωγραφίζεται το σκηνικό με θέμα τοπία από τη Σαρδηνία, αλλά  και τη Σικελία.Οι γυναικείες φιγούρες δεσπόζουν σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Από την γλυκιά Μπελμαρί και την αλαφροΐσκιωτη Ροζάλμπα ως την εκρηκτική κεντρική ηρωίδα, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται παράλληλα με τα γεγονότα, προσκαλώντας σας να τις ακολουθήσετε. Αφεθείτε να σας ξεναγήσουν σε μια άλλη εποχή, σε μια άλλη χώρα και στις ζωές τους τις ίδιες και επιτρέψτε στην μαγική ατμόσφαιρα του παρελθόντος, να σας συγκινήσει.

Okay

 

 

E.L James

50 Αποχρώσεις του γκρι ( τριλογία)

Τα λόγια είναι περιττά! Τι να πει κάποιος για να περιγράψει αυτή την τριλογία βιβλίων που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, πριν ακόμα κυκλοφορήσει! Πολλοί είναι οι θαυμαστές και ακόμα πιο πολλοί οι πολέμιοι του δημιουργήματος της E.L James.

Η ιστορία της Αναστάζια Στιλ, μιας γλυκιάς και αθώας φοιτήτριας και του Κρίστιαν Γκρέυ, ενός γοητευτικού και μυστηριώδη επιχειρηματία. Αυτή, μαγεύεται από τη φωνή του και το όμορφο παρουσιαστικό του (μεταξύ μας ποιά δε θα μαγευόταν από τον Κρίστιαν) και αυτός, νιώθει μαζί της κάτι πρωτόγνωρο. Θα τη μυήσει στα μυστικά του σεξ και της ηδονής και θα την τιμωρήσει όποτε κρίνει αυτός απαραίτητο, αδυνατώντας να ξεπεράσει τις γκρι αποχρώσεις του.

Ένα μυθιστόρημα γραμμένο κατεξοχήν για το γυναικείο κοινό – αν είσαι άνδρας φίλε αναγνώστη, ξέρω πως κάπου εδώ έχεις σταματήσει να διαβάζεις, ή είσαι έτοιμος να το κάνεις. Γραμμένο με πολλές λεπτομέρειες και γλαφυρές περιγραφές για τη σεξουαλική πράξη, ιδιαίτερα ο πρώτος τόμος, από το δεύτερο και μετά όμως προστίθεται δράση και ρομαντισμός! Βέβαια, η συγγραφέας κάπου χάνει το μέτρο στις  ροζ περιγραφές, με αποτέλεσμα να κουράζει τον αναγνώστη.

Σαν σύνολο, διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα προκαλώντας ποικίλα συναισθήματα, δεν είναι τυχαίο άλλωστε που έχει προκαλέσει τέτοια φρενίτιδα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Όσο για τις δύσκολες αναγνώστριες, που ακόμα δεν έχουν πειστεί και αρνούνται να το διαβάσουν, γελώντας ειρωνικά στο άκουσμα του τίτλου… ελάτε κορίτσια, όλες ευχόμαστε να ήταν υπαρκτό πρόσωπο ο Κρίστιαν.

 

Μάρω Κόλλια

 

Victoria Hislop

Ο Γυρισμός

“Lo que mas me importa es vivir.”

“Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα, είναι να ζήσω.”

Έχοντας σαν φυλαχτό, τα λόγια αυτά του Λόρκα, ετοιμαστείτε να μεταφερθείτε στην γραφική Γρανάδα της Ισπανίας. Εκεί ταξίδεψε και η ηρωίδα του βιβλίου, Σόνια, οδηγημένη από το πάθος της για χορό, κάνοντας ένα διάλλειμα απ’ τον μάλλον «άχρωμο» γάμο της. Με αφορμή μια σειρά φωτογραφιών σε ένα παραδοσιακό καφέ, θα βυθιστεί στο παρελθόν, στη ζωή της οικογένειας Ραμίρεζ και συγκεκριμένα σε αυτή των τριών γιων και της μοναχοκόρης τους. Ταυρομαχίες, ισπανική κιθάρα και τα ρυθμικά χτυπήματα του φλαμένκο, θα σας συντροφεύσουν στη διαδρομή σας σε ένα κομμάτι της διήγησης, περνώντας μέσα από τις σκιές που ρίχνει πάνω του ο Ισπανικός Εμφύλιος. H Victoria Hislop, μετά το πρώτο της μυθιστόρημα Το νησί, δημιούργησε και πάλι ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον, το οποίο χάρη στις ιστορικές περιγραφές του εμφυλίου, μοιάζει με αληθινή ανάμνηση. Παρά τις πολιτικές αναφορές και τη σκληρότητα του πολέμου, είναι αδύνατον να μην παρασυρθεί κανείς από τη φλόγα των χαρακτήρων, από την μελωδία που ξεχειλίζει από κάθε σελίδα και τον ρυθμό των χορευτικών βημάτων που σχεδόν ηχούν στα αυτιά του αναγνώστη. Δεν είναι πολλοί οι συγγραφείς που μπορούν να συνδυάσουν την ιστορία με τη μυθοπλασία επιτυγχάνοντας έτσι να αποδώσουν τα πραγματικά γεγονότα, χωρίς να χάσουν κάτι από το συναίσθημα της λογοτεχνίας. Ο Γυρισμός όμως, αποτελεί ένα όμορφο παράδειγμα για το πόσο καλαίσθητα μπορούν να δέσουν τα παραπάνω, αρκεί να υπάρχει αυτό που η συγγραφέας δε μεταφράζει ακριβώς και οι Ισπανοί το λένε ντουέντε (duende)…

Okay

 

 

GILLIAN FLYNN

ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ

Τον Ιανουάριο του 1985 η οικογένεια της Πάτι Ντέι, δολοφονείται με μακάβριο τρόπο, οι μόνοι που σώζονται από το μακελειό είναι ο δεκαπεντάχρονος γιος Μπεν και η εφτάχρονη κόρη Λίμπι. Η μικρή υποδεικνύει ως δολοφόνο της μητέρας και των δύο αδερφών της τον  Μπεν, ο οποίος θεωρείται λάτρης του Σατανά, και η πράξη αποδίδεται σε  θυσία. Είκοσι τέσσερα χρόνια ύστερα, ο Μπεν βρίσκετε στη φυλακή αλλά και η ζωή της μικρής κόρης δεν είναι σε καλύτερη μοίρα. Παραμένει πεπεισμένη ότι ο Μπεν είναι ο δολοφόνος της οικογένειας της ώσπου θα έρθει σε επαφή με μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι ενδιαφέρονται για ανεξιχνίαστα εγκλήματα και είναι πεπεισμένοι ότι ο μεγάλος γιός είναι αθώος και η αστυνομία μην κάνοντας σωστή έρευνα φόρτωσε το αποτρόπαιο έγκλημα σε ένα αθώο παιδί δεκαπέντε ετών. Κι ενώ η Λίμπι έρχεται σε επαφή μαζί τους αρχικά επειδή απένταρη θέλει να κερδίσει χρήματα στη συνέχεια τα στοιχεία και οι υποθέσεις τους την κάνουν να αρχίσει να αμφιβάλει για την αρχική της κατάθεση και να θέλει να πιστέψει ότι ο αδερφός της είναι αθώος.

Ο Σκοτεινός τόπος της FLYNN, πέρα από ένα αστυνομικό θρίλερ είναι κάτι πολύ περισσότερο. Παρουσιάζει μια Αμερική λιγότερο θελκτική και γοητευτική από αυτή που μας έχουν συνηθίσει τα εύκολα έργα MADE IN USA, αναφέρεται στη δύσκολη ζωή των αγροτών της Νέας Γης, και ειδικά την περίοδο της δεκαετίας του 1980 που οι ανίσχυροι γαιοκτήμονες κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους και να μείνουν στον δρόμο χωρίς πηγές εσόδων. Δείχνει την ευκολία που ένα κουτσομπολιό ή μια φήμη μπορεί να γίνει φωτιά και να κάψει και πως οι επιλογές μπορεί να σταθούν καταστροφικές για έναν άνθρωπο. Παράλληλα με το παρόν η συγγραφέας μας επιστρέφει στην σκοτεινή μέρα του 1985, όπου παρακολουθούμε τα γεγονότα της 3^ης Ιανουαρίου από την σκοπιά του Μπεν αλλά και της μητέρας Πάτι. Κι ενώ αναρωτιόμαστε πόσο αθώος είναι τελικά ο μεγάλος γιος, ένα παιδί στη δύσκολη φάση της εφηβείας χωρίς σωστό πατρικό πρότυπο, η ζωή στήνει μπροστά στα μάτια μας το σκηνικό για να γίνει αργότερα το φονικό.

Ένα βιβλίο όμως σε ξένη γλώσσα πόσο καλό θα ήταν αν δεν υπήρχε ο μεταφραστής να κάνει την απόδοση του στα Ελληνικά. Η Γωγώ Αρβανίτη έχει κάνει καταπληκτική δουλειά από τις περιγραφές των φόνων, των συναισθημάτων, των οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων (συνθηκών) και των κουτσομπολιών που φουντώνουν, σε βαθμό που θεωρώ ότι η μεταφορά του στα ελληνικά δεν υστερεί καθόλου από το πρωτότυπο.         

Μαίρη Β    

 

Cassandra Clare

Infernal Devices (Δαιμονικές Μηχανές)

Δε θα ισχυριστώ ότι έχω κατανοήσει, όλα όσα έχει πει ποτέ ο Einstein, όμως υπάρχει κάτι που έχω κρατήσει και θα μπορούσε να αποτελεί την επιγραφή πάνω στο λάβαρο, των απανταχού εξυμνητών της φανταστικής λογοτεχνίας. “Η φαντασία, είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Γιατί η γνώση είναι περιορισμένη, ενώ η φαντασία, αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο”. Αφήνοντας όμως στην άκρη τους επιστήμονες και πιάνοντας τους συγγραφείς, υπάρχει για παράδειγμα η Cassandra Clare. Κάπου εκεί, στα ενδιάμεσα της επιτυχημένης σειράς βιβλίων της, Θανάσιμα Εργαλεία, αποφάσισε πως θα μπορούσε να αναπτύξει λιγάκι τον κόσμο, που έχει δημιουργήσει. Παραμένοντας στο ίδιο συγγραφικό κλίμα, μεταφέρει το αναγνωστικό της κοινό στο Λονδίνο της βικτωριανής εποχής. Ήρωες της, είναι και πάλι, νεαροί Κυνηγοί των Σκιών, αν και κύριο πρόσωπο αυτή τη φορά, είναι η Τέσα Γκρέι, μία 16χρονη Αμερικανίδα που καταφτάνει στην Αγγλία, για να μείνει κοντά στον μοναδικό εν ζωή συγγενή της, τον αδερφό της. Μπορεί η ιστορία να σας φαίνεται κοινότυπη, όμως αν έχετε έστω και την ελάχιστη εμπειρία στα μυθιστορήματα που ανήκουν στο συγκεκριμένο είδος, μπορείτε να καταλάβετε ότι ακόμα κι ένα τέτοιο «χλιαρό» ξεκίνημα, είναι ικανό να οδηγήσει στον Αρμαγεδδών. Ευτυχώς για τους χαρακτήρες της τριλογίας, το ύφος δεν είναι τέτοιο, ωστόσο η συνταγή είναι πλέον κλασσική και αποτελεσματική, οπότε ποιος ο λόγος να αλλάξει; Πολεμικές συγκρούσεις με τέρατα και δαιμονικές μηχανές, πλάσματα της νύχτας και συναισθηματικά αδιέξοδα (ναι έχουμε κι από αυτά), έρχονται να πλαισιώσουν την αιώνια μάχη του καλού με το κακό, δίνοντας ένα αποτέλεσμα που μπορεί να μην ενθουσιάσει, δεν καταλήγει όμως και να δυσαρεστεί. Η αλήθεια είναι πως η ιδέα για τα βιβλία αυτά, προέκυψε αφού είχε δρομολογηθεί η αρχική σειρά (η οποία χρονικά είναι μεταγενέστερη), πράγμα ριψοκίνδυνο. Παρόλα αυτά, η συγγραφέας κατάφερε να βγάλει ασπροπρόσωπους τους fan της και να φέρει σε πέρας τον άθλο της, χωρίς να θυσιάσει κάτι από το ύφος ή «καίγοντας» το όλο της εγχείρημα. Ποιο είναι λοιπόν το πόρισμα; Έχουμε και λέμε, σε περίπτωση που κάτι από όλα τα παραπάνω, σας φάνηκε ενδιαφέρον, διαβάστε άφοβα. Λίγη ξεγνοιασιά δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Τώρα, στην περίπτωση που όλα αυτά σας είναι αδιάφορα, πάμε πάλι στους επιστήμονες. Λοιπόν, η θεωρία της σχετικότητας παρουσιάστηκε το 1905 από τον Einstein… :P

Okay

Δαιμονικές Μηχανές: 1.Κουρδιστός Άγγελος, 2.Κουρδιστός Πρίγκιπας, 3.Κουρδιστή Πριγκίπισσα.

 

 

ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ

Η ΑΓΑΠΗ ΦΟΒΟ ΦΕΡΝΕΙ

Πόσοι και πόσοι μέσα στους αιώνες που πέρασαν από την εποχή που ο Σαίξπηρ έγραψε την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, δε συγκινήθηκαν από το άδοξο τέλος των δύο αυτών νέων και ερωτευμένων ανθρώπων, που το μίσος των οικογενειών τους τους στέρησε το δικαίωμα του έρωτα οδηγώντας τους στο θάνατο. Στο δεύτερο βιβλίο της Κράλλη, μεταφερόμαστε από τη Βερόνα στα Χανιά της Κρήτης, στις αρχές τους 21 αιώνα. Η ιστορία ξεκινάει με την επιστροφή της μικρής κόρης της οικογένειας Ρουσάκη από τις Η.Π.Α. στη γενέτειρα της. Η Ειρήνη είναι τριάντα επτά ετών, γιατρός και αποφασίζει να επιστρέψει κοντά στη φαμίλια και στον τόπο της, μετά από είκοσι χρόνια εξορία που την είχαν στείλει οι δικοί της προκειμένου να γλιτώσουν τη ζωή της, όταν η βεντέτα ανάμεσα σε εκείνους και την οικογένεια Ορφανού ξαναφούντωσε. Ο υπεύθυνος είναι ο μεγάλος αδερφός της, Μίνως, ο οποίος έμπλεξε ερωτικά με τη σύζυγο του μεγάλου γιού των Ορφανών, στη λογομαχία ο Μίνως δολοφόνησε τον Χρόνη ξεκινώντας μια νέα ‘‘σκυταλοδρομία’’ δολοφονιών και αίματος, με δυο οικογένειες σακατεμένες, να θρηνούν τα θύματα τους και να διψάν να χυθεί νέο αίμα από την αντίπαλη πλευρά. Όμως όταν αποχωρούσε αναγκαστικά από την Κρήτη η Ειρήνη, εκτός από την οικογένεια της, άφηνε πίσω και τον πρώτο μεγάλο της έρωτα, τον Πέτρο, γιος της εχθρικής οικογένειας. Όμως εκτός από την επιστροφή της Ειρήνης στον τόπο της, άλλη μια άφιξη θα δημιουργήσει νέους μπελάδες και ένα κυνηγητό θα ξεκινήσει στα Χανιά ανάμεσα στις δύο οικογένειες!   

    Το δεύτερο βιβλίο της Κράλλη, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ το 2013, πολλά σημεία είναι δοσμένα με χιούμορ ενώ άλλα προκαλούν συγκίνηση. Και στις δύο οικογένειες αντιλαμβανόμαστε ότι  υπάρχουν μεν άνθρωποι που διψάν να πάρουν εκδίκηση για το χαμό των δικών τους αλλά υπάρχουν επίσης και αυτοί που έχουν κουραστεί να ζουν με την αγωνία και να βρίσκονται σε συνεχή κατάσταση πένθους. Αυτοί που επιθυμούν να μπει ένα τέλος όμως υποχρεώνονται από τον άγραφο νόμο της βεντέτας καθώς και από την αφοσίωση που οφείλουν στην οικογένεια να επιμένουν σε αυτόν τον αλληλοσκοτωμό. Η συγγραφέας κάνει συχνά flash back με αναμνήσεις πολλών από των ηρώων της, γυρνώντας μας πίσω, σε όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές, ώστε να μας πληροφορήσει καλύτερα για τα όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν, είναι άλλωστε κάτι που συνηθίζει να κάνει η Κράλλη στα βιβλία της. Ο έρωτας είναι ικανός να βάλει τέλος σε όλο αυτό τον χαμό ή θα πέσουν και ο Πέτρος με την Ειρήνη θύματα της βεντέτας; Η συγγραφέας χειρίζεται ρεαλιστικά την κατάσταση της σχέσης των δύο κεντρικών προσώπων καθώς και του περίγυρου τους μόλις γνωστοποιείται η σχέση τους, αφού δεν είναι δυνατόν να ρίξουν τα όπλα και να δώσουν τα χέρια σαν να μην συμβαίνει τίποτα μετά το μέτρημα τόσων θυμάτων και από τις δύο πλευρές. Μια ευχάριστη ερωτική ιστορία, καλογραμμένη που θα ενθουσιάσει τους φανατικούς του είδους.

Μαίρη Β

 

 

ΝΙΚΟΛ ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ

 ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Τέσσερις γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, με ονόματα δοσμένα από τις μούσες και εξαιρετικά πετυχημένες στον τομέα τους. Η Κλειώ είναι ιστορικός και λέκτορας σε πανεπιστήμιο, η Ευτέρπη, ταλαντούχα πιανίστρια της κλασσικής μουσικής, η Θάλεια, ιδιαίτερα έξυπνη και με κοφτερό μυαλό βοηθά την επιχείρηση του άντρα της  και η Μελπομένη, ηθοποιός, φτιαγμένη να διασκεδάζει τον κόσμο με το δικό της μοναδικό τρόπο.

Η Μοίρα, η οποία όλα τα σχεδιάζει και τα υφαίνει στον ιστό της, θα τις δέσει μεταξύ τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο…με έναν άντρα, τον Κίμωνα. Αυτός ο άντρας είναι γοητευτικός και πολύ έξυπνος, ξέρει πώς να ρίξει κάθε γυναίκα στα δίχτυα του, προκειμένου να πάρει κάτι από την καθεμία. Θα καταστρέψει τον κόσμο των «μουσών», αλλά όταν αυτές καταλάβουν τι συμβαίνει, θα προσπαθήσουν να τον εκδικηθούν. Την τελευταία λέξη όμως, θα την πει η Μοίρα!!

Η κυρία Μανιάτη, γράφει άλλο ένα βιβλίο που θα κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Ξετυλίγει τις ιστορίες των κοριτσιών ξεχωριστά, τις ενώνει με τη δύναμη της φιλίας και με το πόνο που προκαλείται όταν νιώθεις ότι σου διαλύουν τον κόσμο σου.

Το πιο ιδιαίτερο βέβαια, είναι η επιλογή των μουσών και η αναφορά στη Μοίρα η οποία ως γνωστόν, είναι αυτή που καθορίζει το τι θα συμβεί σε κάθε άνθρωπο και τον αφήνει να κάνει σχέδια μέσα στην άγνοια του, όσο αυτή κεντάει υπομονετικά, το τελάρο της ζωής του.                                                                             

                                                                                                                         Μάρω Κόλλια

 

Φιλομήλα Λαπατά

Οι Κόρες του Νερού

Πόσο συχνά σκέφτεστε το παρελθόν; Όχι φυσικά τη χθεσινή μέρα, ή την προηγούμενη εβδομάδα, ή ακόμα και την περασμένη χρονιά, αλλά την ιστορία που κρύβεται πίσω από τον καθένα μας. Τις ρίζες μας, που είτε απλώνονται επιφανειακά, είτε μπορείς να τις ακολουθήσεις σε βάθος χρόνου, μέχρι που χάνονται με το πέρασμα των εποχών. Μπορεί για τους περισσότερους, να μην είναι εύκολο να μάθουν για τους προγονούς τους, όμως στο πρώτο της βιβλίο η συγγραφέας Φιλομήλα Λαπατά, μας μιλά για τον Ελληνισμό της Διασποράς με κέντρο τη ζωή τεσσάρων γυναικών της οικογένειας της. Με τα γεγονότα να ξεκινούν από το 1791, ταξιδεύουμε με τους ήρωες ως το 1913, ακολουθώντας τους στους θυελλώδεις έρωτες, στα ασυγκράτητα πάθη, στις ματωμένες αναταραχές και στην γλυκιά ή τραγική τους μοίρα. Κρατώντας σαν βάση την ελληνική παροικία της Βραΐλας, με την επιρροή του παγωμένου Δούναβη, τριγυρίζουμε σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανακαλύπτοντας ένα πολιτισμικό περιβάλλον, τόσο διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Εικόνες περιγραφικές, χρώματα έντονα και μυρωδιά από αγιόκλημα, δημιουργούν μια λογοτεχνική αύρα, τόσο δυναμική, όσο οι ηρωίδες, που με τη φινέτσα, το μυστήριο, τη λογική και την ομορφιά τους αιχμαλωτίζουν και τον πιο δύσκολο αναγνώστη. Η γραφή ρευστή, και με έναν αέρα από κάτι παλιό που δένει απόλυτα με την εποχή, δίνει ένα κομψό ύφος, χωρίς κανένα από τα ψεγάδια που συναντά κανείς σε μερικά από τα ράφια των σύγχρονων βιβλιοπωλείων. Οι Κόρες του Νερού, γράφτηκαν για να σας συγκινήσουν, να ξυπνήσουν την ανάμνηση ενός άλλου καιρού, αφήνοντας σας να αναζητάτε στο παρελθόν, στο παρόν ή και στο μέλλον, τη δική σας Αικατερίνη, τη δική σας Ναταλία και Αντωνία. Τη δική σας Φιλομήλα…

Okay

 

 

Ransom Riggs

Μις Πέρεγκριν – Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά

Θεώρημα θεμελιώδες και κανόνας απαράβατος. Όσο λιγότερα ξέρετε για την υπόθεση ενός βιβλίου, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να σας εντυπωσιάσει και να σας εκπλήξει. Εντάξει, παραδέχομαι ότι μπορεί να αποδειχτεί και φιάσκο, όμως μιας και μιλάμε συγκεκριμένα για τη Μις Πέρεγκριν, θέλω να καθησυχάσω τους φόβους σας. Η Στέγη για ασυνήθιστα Παιδιά, είναι ένα μυθιστόρημα διαφορετικό από εκείνα που ανήκουν στο ίδιο είδος. Κάτι που συμβαίνει κυρίως, γιατί είναι δύσκολο να καθορίσεις ποιο είναι αυτό το είδος. Πρόκειται για μια περιπέτεια ασυνήθιστη, όσο και οι ήρωες της; Είναι ίσως μια ανατριχιαστική ιστορία τρόμου; Ή ένα εκκεντρικό παραμύθι; Μπορεί πάλι, να είναι όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι υπόσχεται να σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, κρατώντας σας ξύπνιους τα βράδια. Με κείμενο έξυπνο και την περιέργεια να εναλλάσσεται διαδοχικά με την αγωνία, η τελευταία σελίδα θα έρθει πιο γρήγορα από όσο θα θέλατε. Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του βιβλίου, είναι η παράθεση μιας σειράς παλιών φωτογραφιών, που δίνουν μια καλύτερη εικόνα των χαρακτήρων και των γεγονότων που παρακολουθούμε. Τις περισσότερες φορές μάλιστα, ενισχύουν την ατμόσφαιρα, δίνοντας ένα ζοφερό άγγιγμα στην πλοκή, ενώ άλλες, προσθέτουν την τελική πινελιά στα όσα μας εξιστορεί ο συγγραφέας. Ένα μικρό μειονέκτημα τώρα. Το βιβλίο μετρά ήδη δύο συνέχειες, όμως δυστυχώς, δεν έχουν έρθει ακόμα προς τα μέρη μας. Βέβαια, θεωρώ ασφαλές το να είμαστε μερικώς αισιόδοξοι, καθώς στο προσεχές μέλλον, το μυθιστόρημα θα μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη από τα έμπειρα χέρια του ευφάνταστου Tim Burton(γιατί, ποιον άλλο περιμένατε;). Δεν θα είναι η πρώτη φορά που η επιτυχία μιας ταινίας σπρώχνει λιγάκι παραπάνω το βιβλίο, σωστά; Ας κάνουμε λοιπόν, λίγη υπομονή και ας σταυρώσουμε τα δάχτυλα μας για τύχη!!

Okay

 

 

GILLIAN FLYNN

ΑΙΧΜΗΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

Το πρώτο ψυχολογικό θρίλερ της Gillian Flynn μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ το Μάρτιο του 2008, ενώ πλέον κυκλοφορεί σε σειρά ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ pocket. Η κεντρική ηρωίδα Καμίλ Πρίκερ, δημοσιογράφος, επιστρέφει στη γενέτειρα της για να καλύψει για την εφημερίδα της τις έρευνες για το φόνο ενός νεαρού κοριτσιού την στιγμή που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς το δεύτερο θύμα. Η Καμίλ εξώγαμη κόρη μιας ιδιαίτερης γυναίκας όπου συνάμα είναι και η πλουσιότερης της επαρχίας τους, θέλει να αφήσει το παρελθόν πίσω της και να μην επιστρέψει ποτέ ξανά στις ζοφερές αναμνήσεις της, μιας και εξαιτίας τους είναι σημαδεμένη τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Τελικά επιστρέφει στην μικρή πόλη με τους περίπου 2000 κατοίκους προσπαθώντας να αποσπάσει από τους αστυνομικούς κάποιες πληροφορίες για να γράψει τα άρθρα της για την εφημερίδα που εργάζεται. Ο αστυνομικός που έχει σταλθεί στην πόλη για να φτιάξει το προφίλ του ανθρώπου που έχει κάνει τόσο απεχθείς πράξεις στα θύματα του, μπλέκεται με την Καμίλ με ένα τρόπο που μόνο ο έρωτας και η πλάνη μπορεί να μπλέξει του ανθρώπους. Μέχρι να φτάσουν στο τέλος της έρευνας και να ανακαλύψουν το δολοφόνο η Καμίλ βιώνει το προσωπικό της δράμα και ξαναζεί εκ νέου τους εφιάλτες που βίωσε στην εφηβεία της, ενώ είναι καταδικασμένη να έρθει αντιμέτωπη με αλήθειες που πάντα υποψιαζόταν αλλά ποτέ δε θα ήθελε να επαληθευτούν. Όλοι θύματα της ίδιας ιστορίας, ακόμα και ο θύτης είναι θύμα της ιδιάζουσας συμπεριφοράς των άλλων απέναντι του.

Ένα βιβλίο που μόλις το τελειώσετε είναι δύσκολο να ξεκινήσετε να διαβάσετε κάτι άλλο αμέσως, εκτός κι αν ψάξετε να βρείτε τα άλλα δύο βιβλία της συγγραφέως «Σκοτεινός Τόπος» και «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε». Δύο βιβλία που μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη και που πολλοί μπορεί να έχετε δει τις ταινίες, «Τα αιχμηρά αντικείμενα» έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση σε σενάριο της ίδιας της συγγραφέως.

Μαίρη Β