UNORTHODOX

DEBORAH FELDMAN

UNORTHODOX –Το τίμημα της προσωπικής μου ελευθερίας-

-Εκδόσεις Παπαδόπουλος-

«Για τον καθένα, το ταξίδι είναι διαφορετικό».

Η προσφορά του Netflix στην τέχνη, είναι ότι μέσω της πλατφόρμας του μεταφέρονται πολλά βιβλία στις οθόνες μας, προσδίδοντας τους παγκόσμια φήμη. Πολλά από αυτά έχοντας κερδίσει πρώτα την προσοχή του κοινού, θα έχουν την ευκαιρία να μεταφραστούν  και να κυκλοφορήσουν σε διάφορες χώρες και γλώσσες. Ένα από αυτά τα βιβλία είναι και το «UNORTHODOX» της εβραίας Deborah Feldman. Η Deborah μεγάλωσε με τον παππού και τη γιαγιά της, λόγω της ανικανότητας του πατέρα της να την αναθρέψει και της φυγής της μητέρας της, εφόσον δεν της επιτράπηκε να πάρει μαζί της την κόρη της.

Το περιβάλλον που μεγάλωσε, θα το έλεγε κανείς ασφυκτικό. Μια βαθιά θρησκευόμενη σέκτα χασιδιστών Εβραίων, όπου η πίστη και οι νόμοι του Θεού υπερτερούν κάθε ανθρώπινης επιθυμίας. Και όταν αναφέρομαι στην επιθυμία δε μιλάω για πράγματα που θα θίγανε την αξιοπρέπεια των ίδιων ή θα βάζανε σε κίνδυνο την ανθρωπότητα, άλλωστε παρόμοια εγκλήματα, επειδή δεν αναφέρονταν στους θεϊκούς νόμους, πολλές φορές συγκαλύπτονταν. Τόσο οι γυναίκες όσο και οι άντρες της χασιδιστικής σέκτας, έπρεπε να τηρούν ορισμένους κανόνες συμπεριφοράς, να ντύνονται με συγκεκριμένο τρόπο , να αποφεύγουν συγκεκριμένα (πολλά) πράγματα και πάει λέγοντας. Η Deborah μεγαλώνοντας μακριά από τους γονείς της, νιώθει ότι η υπόλοιπη μεγάλη οικογένεια της δεν τη θεωρεί ενιαίο σώμα, όπως τα υπόλοιπα μέλη της ίδιας γενιάς με εκείνη. Άραγε να είναι αυτός ο λόγος  που θα την οδηγήσει στο να χτίσει έναν χαρακτήρα διαφορετικό από τα ξαδέρφια της ή ήταν αυτή η φύση της, κάνοντας την, αν και σιωπηλή να ξεχωρίζει ανάμεσα τους;

Στο βιβλίο θα παρακολουθήσουμε την Deborah να μεγαλώνει μέσα σε αυτό το περιβάλλον, να ξεχωρίζει, όμως να υποκρίνεται ότι δε διαφέρει από τα άλλα θηλυκά μέλη της κοινότητας της. Τις ασχολίες που λατρεύει και όμως τις είναι απαγορευμένες , και εκείνη τις απολαμβάνει κρυφά. (Το δικό της ναρκωτικό δεν είναι το χασίς ή κάτι πιο σκληρό, αλλά το διάβασμα και η λογοτεχνία). Η συγγραφέας καταφέρνει να είναι τόσο ειλικρινής  και διάφανη απέναντι στον αναγνώστη, σαν να γράφει για κάποιον φανταστικό ήρωα και απλά προτιμάει να αφηγείται την ιστορία σε πρώτο πρόσωπο. Όμως όχι, είναι η δική της ιστορίας, οι δικές της ελπίδες, επιθυμίες, δυσκολίες  που έζησε μέσα στην κοινότητα της οικογένειας της και μετέπειτα στου συζύγου της. Αναρωτιέται για το Θεό και βγάζει τα δικά της συμπεράσματα. Και εκεί είναι το σημείο που κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί,  πως καταφέρνει μέσα από την κάθε  θρησκεία, ένας Θεός να μετατρέπεται σε μια φυλακή αντί να γίνεται ένα καταφύγιο για τους πιστούς; Και αν συμβούλευα κάτι τους αναγνώστες που θα αποφασίσουν να τραβήξουν το «UNORTHODOX» από το ράφι του βιβλιοπωλείου, είναι να μη σταθούν μόνο στις υπερβολές της ιουδαϊκής ορθόδοξης πίστης αλλά να αναρωτηθούν και να βρουν τις ομοιότητες που επιβάλει η δική τους πίστη, όχι ως οντοτήτων, αλλά ως δογμάτων.

Χωρίς να μειώνεται η αξία της σειράς, υπάρχουν μεγάλες διαφορές ως προς την εξέλιξη κάποιων γεγονότων. Όμως για κάθε σκηνή του έργου που μπορεί να παρεκκλίνει από το βιβλίο, ίσως να οφείλεται στη ζωή κάποιας άλλης Deborah, που το έσκασε από τη δική της κοινότητα και έφυγε μακριά. Όμως στο βιβλίο ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να διαβάσει με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια από πλευράς της συγγραφέως, να ξεγυμνώνει τον εαυτό της, κάθε της σκέψη, κάθε της επιθυμία με τις λέξεις της να ρέουν στο χαρτί, κάνοντας το κείμενο απολαυστικό αλλά όχι κενό νοήματος.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: