ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

JO NESBO

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

-Εκδόσεις Μεταίχμιο-

 Ο Nesbo αφήνει στην άκρη τον Χάρι Χόλε, για να καταπιαστεί με μια διαφορετική ιστορία. («Ως προς τι η αναφορά στο Χάρι Χόλε;» θα αναρωτιέστε κάποιοι, μιας και «Το Βασίλειο» δεν αποτελεί το δέκατο τρίτο βιβλίο της σειράς του Χόλε. Όμως όνομα συγγραφέα και ήρωα είναι πλέον σε τέτοιο βαθμό συνδεδεμένα στην εποχή μας, που όταν αναφέρεται ο ένας, απευθείας το μυαλό σου πάει στον άλλο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του πρώτου να απαλλαχτεί από τον ήρωα του). 

Ο Ρόι είναι ο κεντρικός χαρακτήρας, σε αυτό το μυθιστόρημα του Nesbo, ο οποίος θα μας διηγηθεί την ιστορία του σε πρώτο πρόσωπο, κάνοντας μας ‘‘συνεργούς’’ του. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που ο Nesbo γράφει σε πρώτο πρόσωπο. Ο Ρόι ζει μόνος του, στο πατρικό του σπίτι, μετά το θάνατο των γονιών του σε αυτοκινητικό δυστύχημα και την απομάκρυνση του αδερφού του για σπουδές. Η καθημερινότητα του Ρόι έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με τη δουλειά του στο βενζινάδικο της περιοχής του. Δεν έχει φιλίες ή ιδιαίτερες κοινωνικές σχέσεις, δεν είναι βέβαιο ότι απολαμβάνει τη μοναξιά του αλλά την προτιμάει από τη συντροφιά των συγχωριανών του. Όταν η άφιξη και ο επαναπατρισμός του αδερφού με τη γυναίκα του, θα αλλάξει τη ζωή του. Θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρελθόν τους, ενώ τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Καρλ, τα οποία δε θα έχουν πάντα τη θετική πρόσβαση που ο αισιόδοξος και κοινωνικός Καρλ ελπίζει και περιμένει, θα ανοίξουν την πόρτα σε ένα μέλλον όμοιο με το παρελθόν, αφού τα ίδια λάθη θα επαναληφθούν ως ένα σημείο. Αυτά όσον αφορά την ιστορία. 

Ο Nesbo όταν φεύγει από την καθορισμένη συνταγή των ιστοριών του Χόλε, έχει τη δυνατότητα να κινηθεί πιο ελεύθερα (γι’ αυτό και στο Φαντομά αποφάσισε να βάλει ένα τέλος στο Χάρι, μόνο που κανόνισε χωρίς τον ξενοδόχο, που δε θα επέτρεπε το τέλος σε τέτοιο θησαυρό) και να αποφασίσει αν θα μεγαλουργήσει ή όχι. Στην αντίληψη και τη διάθεση του αναγνώστη επίσης, είναι πως θα δεχτεί την ιστορία που έχει κάθε φορά να διηγηθεί ο συγγραφέας. Σίγουρα είναι ένα καλό κείμενο, το οποίο σε μαγνητίζει και θες να στρωθείς και να το διαβάσεις. Προσωπικά δεν ξέρω αν θα το κατέτασσα πριν από το «Μάκβεθ» (κείμενο το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Σαίξπηρ κι όμως την ίδια ώρα είναι ένα αυτόνομο και διαφορετικό έργο) ή το «Γιο». Πάντως ένα είναι σίγουρο, τόσο το πιστό, αναγνωστικό κοινό του Nesbo όσο και γενικότερα του αστυνομικού μυθιστορήματος θα το απολαύσει, ενώ ο συγγραφέας του είναι καλά διαβασμένος και δεν πρόκειται να βρεθεί κενό στην πλοκή του, τόσο άριστα που έχει πλέξει τον ιστό της ιστορίας του.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: