ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΙΝΤΛΕΣ

CATRIONA WARD

-Εκδόσεις Μεταίχμιο-

Η Ολίβια είναι η γάτα του Τεντ, μένει στο σπίτι μαζί του και νιώθει ευγνώμον που ένα κρύο βράδυ εκείνος της προσέφερε καταφύγιο. Σε αντίθεση βέβαια με τον Τεντ, που είναι άνθρωπος η Ολίβια έχει την ικανότητα να βλέπει το νοερό σύρμα να ενώνει τις καρδιές τους. Η αγάπη της Ολίβιας για τον Τεντ δεν της επιτρέπει να δει ποιος είναι πραγματικά εκείνος ο άντρας. Απομονωμένος, αποφεύγει την επαφή με τους άλλους ανθρώπους, αν και κάποιες φορές την αποζητάει. Η μόνη που τον επισκέπτεται περιστασιακά είναι η κόρη του η Λόρεν, όμως για έναν περίεργο λόγο το κορίτσι δε συμπαθεί πολύ την Ολίβια με αποτέλεσμα ο Τεντ να φροντίζει να κρατάει τη μία μακριά από την άλλη.

Η Ντι, έντεκα χρόνια από την εξαφάνιση της αδερφής της, ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τον απαγωγέα της με την ελπίδα ότι η μικρή ζει. Η εξαφάνιση του κοριτσιού με το παγωτό, μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, κατέστρεψε την οικογένεια τους αλλά και κάθε προοπτική για το μέλλον της έφηβης Ντι. Ο απαγωγέας της δεν της χρωστάει μόνο την αδερφή, αλλά και τη ζωή της. «Χωρίς φωτογραφίες δεν υπάρχει άρθρο», ήταν οι λέξεις αποχαιρετισμού ενός δημοσιογράφου στον Τεντ εκείνο το καλοκαίρι. Κι αυτή η φωτογραφία θα οδηγήσει τη Ντι στα ίχνη του. Πόσο επικίνδυνος είναι ο Τεντ και πόσο η Ντι; Ποιο ρόλο θα παίξει η Ολίβια σε αυτή την ιστορία και γιατί η Λόρεν είναι τόσο βίαιη με τον πατέρα της; Ποιος παγίδευσε τα πουλιά στις ταΐστρες και γιατί τα πράσινα αγόρια κάνουν θόρυβο προκαλώντας σεισμούς.

Η Catriona Ward, αφηγείται την ιστορία της από τρεις κύριες οπτικές, αλλά κάποιες φορές παρεμβαίνουν κι άλλοι χαρακτήρες για να μιλήσουν για τις δικές τους περιπτώσεις. Το μυθιστόρημα της άφησε άναυδο τον Steven King, όπως ο ίδιος ανέφερε και είναι αλήθεια ότι πολλές φορές οι ήρωες είναι σαν να παίζουν κρυφτό με τον αναγνώστη, φυσικά έρχεται πάντα το φινάλε να φέρει την κάθαρση, αλλά πρωτίστως να καθαρίσει την ομίχλη που έχει περιβάλει η έως τότε αφήγηση. Από ανατροπή σε ανατροπή το πηγαίνει η συγγραφέας αν και διαβάζοντας το επίμετρο της, μάλλον το πάνω χέρι έχει πάρει το ίδιο το βιβλίο στη συγγραφή του, αποφασίζοντας για την πλοκή και την ανάπτυξή του.

Η συγγραφέας έψαξε, διάβασε και συζήτησε πολύ πριν ολοκληρώσει το βιβλίο και η δουλειά σε αυτό φαίνεται. Μια γάτα αφηγείται μέρη του βιβλίου και όμως αυτό κατορθώνει να είναι ρεαλιστικό και τρομακτικό.

Μαίρη Β.