Το Χνάρι Που Δεν Έσβησε

Νοέλ Μπάξερ

ΤΟ ΧΝΑΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ  ΕΣΒΗΣΕ

Ένα ελληνικό μυθιστόρημα που απλώνεται και εξελίσσεται μέσα στην πολυτάραχη ελληνική ιστορία. Οι χαρακτήρες του επηρεάζονται, όπως συμβαίνει άλλωστε και στην πραγματική ζωή, από το πολιτικό πλαίσιο που τους περιλαμβάνει, μετατρέποντας άλλους ήρωες σε θύματα και άλλους σε δήμιους και ανάλογα με την περίσταση οι ρόλοι μπορεί και να αντιστραφούν. Όμως ό,τι και αν συμβεί, συμβαίνει εξαιτίας της αγάπης, κάθε είδους αγάπης, όχι μόνο ερωτικής. «Κάνει κανείς πολλά κακά ζητώντας να αγαπηθεί».

Από τους ήρωες που θα γνωρίσουμε πολύ καλά στο βιβλίο είναι η Υπατία, αφού μας απασχολεί από την αρχή του βιβλίου. Μετά τη λήξη του εμφυλίου διορίζεται ως δασκάλα στον τόπο γέννησης της, όπου κατοικεί ο πατέρας που ποτέ δεν γνώρισε. Επιθυμία της νεαρής Υπατίας να γνωρίσει τον πατέρα της και να κερδίσει το ενδιαφέρον του, το οποίο έχει χάσει και αποζητά όσα χρόνια είναι και η νεαρή ζωή της. Κουρασμένη να ζει στις σκιές και να παρακολουθεί τη ζωή του ηλικιωμένου πατέρα της με τη νέα του οικογένεια, αποφασίζει να βγει στο φως και η ώρα της κρίσης έρχεται στη ζωή της, θα κερδίσει από αυτή τη γνωριμία ή θα χάσει; Ο ξέφρενος, ερωτικός χορός της Σαλώμης θα χωρίσει δυο αδέρφια ενώ μια γενιά αργότερα θα χωρίσει δυο αδερφικούς φίλους. Ο έρωτας μπορεί να είναι ο δήμιος που ζητά κεφάλια αντί για καρδιές, όμως αυτό που απαιτείται από τους ήρωες του έργου είναι αφού μάθουν το ποιοι είναι, απαλλαγμένοι από τις προκαταλήψεις που έχουν γαλουχηθεί από παιδία, να τα βρουν με τον εαυτό τους, δε θα είναι εύκολος κανένας δρόμος και καμία αποστολή. Κάθε βήμα και εμπόδιο, κάθε ανακάλυψη και ένας λάγνος χορός που ζητάει από τον κάθε χαρακτήρα τη λησμονιά. «Γίνε αυτό που ήσουν, αλλάζεις και σε φοβάμαι», εκλιπαρεί ο ερωτευμένος, όμως οι άνθρωποι πρέπει να εξελίσσονται αλλιώς δεν υπάρχει μέλλον, και χωρίς τη γνώση του παρελθόντος δεν μπορεί να υπάρξει πορεία, παρά μόνο άγονη και αδιάφορη παρουσία στο χώρο. Η αφορμή είναι ένα παλιό σακάκι που ταιριάζει γάντι στο σώμα του γιου, όμως ο ουσιαστικός λόγος είναι η δικαίωση ενός ανθρώπου που έζησε, αλλά τα εξουσιαστικά τερτίπια και ο έρωτας που του δίνει την ψευδαίσθηση της ευτυχίας, τον κάνουν έρμαιο στα χέρια των εχθρών του. Γιατί ο έρωτας είναι ο χειρότερος δήμιος όλων, ό,τι δεν καταφέρνουν οι προσβολές και τα βασανιστήρια το καταφέρνει ο έρωτας μόνο και μόνο για να ζήσει το θύμα του ελάχιστες στιγμές ψευδαίσθησης ευτυχίας.

Αν σας αρέσουν μυθιστορήματα που κρύβουν μυστικά και έχουν πλούσιο ιστορικό πλαίσιο, το βιβλίο της Νοέλ Μπάξερ, «Το χνάρι που δεν έσβησε» θα σας κερδίσει.

Μαίρη Β.