ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
PHILIP KERR
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ
Ένας προπονητής ντεντέκτιβ, ο Σκοτ Μάνσον, μια συνοδός πολυτελείας, ένας δολοφονημένος ποδοσφαιριστής, ένας πρόεδρος αγγλικής ομάδας, ένας μάνατζερ ποδοσφαιριστών και το κοινωνικό πλαίσιο της Ελλάδας της κρίσης είναι τα υλικά για το αστυνομικό μυθιστόρημα του Philip Kerr.
Όλα αρχίζουν με τον απροσδόκητο θάνατο του Μπεκίμ Ντεβελί, ποδοσφαιριστή της Λόντον Σίτι στον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ένας ακόμα θάνατος στον Πειραιά και η αγγλική ομάδα είναι αναγκασμένη να παραμείνει στην Ελλάδα, μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση. Ο προπονητής Σκοτ Μάνσον αναλαμβάνει δράση μιας και η αστυνομία είναι ανίκανη να διαλευκάνει την υπόθεση, για να γυρίσουν μια ώρα αρχύτερα στα σπίτια του.
Το εν λόγω βιβλίο αν και έχει μια έξυπνη ιδέα ως οδηγό της ιστορίας του, το ποδόσφαιρο και το τι συμβαίνει γύρω από αυτό, καταλήγει σε πανωλεθρία. Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο γιατί ο συγγραφέας προσπαθεί να αποδώσει την ελληνική πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνεται από δημοσιεύματα του ξένου τύπου εκείνης της εποχής, που μέσα από πολιτικές σκοπιμότητες χρωμάτιζαν με τα μελανότερα χρώματα τη χώρα. Συγκεκριμένα αναφέρεται στην κρίση, στην κόντρα μεταξύ των φιλάθλων του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, στους τεμπέληδες έλληνες, που ξέρουν καλά να χρηματίζονται και να απεργούν , ενώ την ίδια στιγμή τα φορτώνουν όλα στους ξένους, επίσης εμφανίζονται σε υπερβολικό βαθμό ρατσιστές και ακροδεξιοί. (Αν και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να θυμίσουμε πως σε σύγκριση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και περισσότερους πρόσφυγες δέχτηκε, και οι πολίτες της πρόσφεραν ακόμα και από το υστέρημά τους, όταν εκείνες έκλειναν τα σύνορα. Αλλά και όσον αφορά τα εκλογικά ποσοστά των ρατσιστικών κομμάτων στην Ελλάδα βρίσκονται σε πολύ μικρότερο επίπεδο από αυτά των κεντροευρωπαϊκών χωρών της Ευρώπης). Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό, αλλά το ότι στην προσπάθειά του να πιάσει και να αποδώσει τον παλμό της ελληνικής πραγματικότητας το φτάνει στα άκρα και παραμελεί την ιστορία του, αφού στο μισό βιβλίο, προσπαθεί να αποδώσει την ελληνική κοινωνία παρά να στηρίξει τη μυθοπλασία, με αποτέλεσμα σε πολλά σημεία να είναι ανεπαρκώς δοσμένη κι όλα να εξελίσσονται πολύ βιαστικά και πολύ απλοϊκά. Τελικά αποτυγχάνει και στα δυο, στο να εξελίξει και να δώσει σωστά την ιστορία αλλά και να αποδώσει την ελληνική πραγματικότητα, αφού ενώ αναφέρει κάποια κακώς κείμενα λόγω της υπερβολής που δείχνει εκτροχιάζεται. Επιπλέον αναπαράγει πολλά στερεότυπα μέσα στο «Το χέρι του Θεού» για αρκετούς λαούς, ρώσους, γάλλους , έλληνες, κάτι που βρίσκω αν όχι (ρατσιστικό) τουλάχιστον επικίνδυνο να συμβαίνει στις μέρες μας από τον οποιονδήποτε, αφού τέτοιες απλουστεύσεις δε βοηθούνε να καταλάβουμε τον άλλο , αλλά ακριβός το αντίθετο να αποστασιοποιηθούμε από αυτόν. Πιστεύω ασφαλώς πως αυτό γίνεται από κεκτημένη ταχύτητα.
Ο Kerr στο βιβλίο του προσπαθεί να αποδώσει εκτός της ελληνικής πραγματικότητας κι αυτή του παγκοσμιοποιημένου ποδοσφαίρου, όμως κι εκεί δεν εξελίσσονται ιδιαίτερα τα πράγματα, πέραν από κάποιες γνωστές αναφορές μέσω του τύπου και κάποιες άλλες στιγμές γρήγορα δοσμένες μέσα στη ροή της ιστορίας για τον τρόπο λειτουργίας των παραγόντων του ποδοσφαίρου.
Κλείνοντας για την πλοκή της ιστορίας θα σημειώσω ότι αντί να αναφέρεται σε πραγματικές ελληνικές ομάδες μόνο και μια φανταστική αγγλική της Πρέμιερ Λίγκ, που ήταν άλλωστε και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας , θα ήταν πιο έξυπνο και τολμηρό, μαζί με τις ελληνικές ομάδες να διαλέξει και μια πραγματική αγγλική ομάδα για να στήσει το μυθιστόρημά του.
Ε.Φ.Β.