Τη Μέρα Που Έπεσα Από Τα Σύννεφα

Ελένη Δαφνίδη

Τη μέρα που έπεσα απ’ τα σύννεφα

Πόσο κοντά βρίσκεται η ζωή με το θάνατο; Υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση και αν ναι ποια είναι αυτή; (όχι, ευτυχώς δε μιλάμε για βιβλίο με βρικόλακες που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ trendy). Ο βασικός χαρακτήρας είναι ο Παναγιώτης, ένας τριανταεφτάχρονος υδραυλικός, που έχει σχέση με τη Μαριάννα. Ξέχασα το σημαντικότερο του αρέσει το ποδήλατο (ή μήπως όχι και τόσο;) Όταν η Κοραλία Πόντε, ένα κοκκινομάλλικο «τέρας» προκαλεί ένα τροχαίο δυστύχημα και εξαφανίζεται αφήνοντας τον Παναγιώτη σε ενδιάμεση κατάσταση ζωής και θανάτου. Τότε εμφανίζεται ο ‘‘Προκόπης’’ για να τον ενημερώσει ότι υπάρχει τρόπος να κερδίσει τη ζωή του και να συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει, η αποστολή του όμως δε θα είναι και τόσο εύκολη, αφού εξαρτάται από τρίτο πρόσωπο, το οποίο τυχαίνει να είναι αρκετά δύστροπο... (δε θα αποκαλύψω όμως την ταυτότητα του), και ακόμα χειρότερα ο Παναγιώτης έχει ορισμένο χρόνο μπροστά του για να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Επιστρέφει λοιπόν στη ζωή, με δανεικό σώμα, καμία σχέση με το προικισμένο που είχε πριν το ατύχημα και προσπαθεί να κερδίσει αυτό που του στέρησε η κοκκινομάλλα Κοραλία.   

Το βιβλίο της Δαφνίδη είναι ανάλαφρο, ευχάριστο, εξελίσσεται γρήγορα ενώ η μια ατάκα διαδέχεται την άλλη, κάνοντας σε να φαίνεσαι σαν χαζός αν το διαβάζεις σε δημόσιο χώρο. Η συγγραφέας με μια ρομαντική θα μπορούσα να χαρακτηρίσω διάθεση προσπαθεί να μας πείσει ότι γίνονται μικρά θαύματα ακόμα και στις μέρες μας. Επιπλέον κάποιες φορές είναι στο χέρι μας να βελτιώσουμε ή και να αλλάξουμε την τύχη άλλων ανθρώπων με μικρές αλλά σημαντικές πράξεις. (ίσως κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να καταφύγουμε σε κάποιου είδους παρανομία, όμως όταν το γενικό αίσθημα είναι μαζί σου, κι αναφέρομαι στο κοινό, τι σημασία έχει και ειδικά αν έχεις καταφέρει να γλυτώσεις μια ζωή!) Το σημείο όπου τελείωσε το βιβλίο, χωρίς περιττούς επιλόγους, ήταν το καλύτερο για να το κλείσει η συγγραφέας.