ΤΑ ΦΙΛΙΑ

MANUEL VILAS

-Εκδόσεις Ίκαρος-

Ο Σαλβαδόρ έχει συνταξιοδοτηθεί πρόσφατα, μια μέρα πριν κηρυχτεί το λοκ ντάουν στην Ισπανία, εξαιτίας του Κορονοϊού, εκείνος προλαβαίνει να αφήσει το διαμέρισμά του στη Μαδρίτη και να πάει να ζήσει σε ένα σπιτάκι που του έχει παραχωρήσει το συνδικάτο των εκπαιδευτικών για να ξεκουραστεί και να ζήσει μέσα στη φύση. Συντροφιά του τις πρώτες μέρες του εγκλεισμού είναι τα δέντρα και το βιβλίο του Θερβάντες «Δον Κιχώτης», ενώ η Βίβλος μένει παραμελημένη μέσα σε ένα συρτάρι. 

Έπειτα από τον έλεγχο δυο αστυνομικών και την υπεράσπισή του από τη γυναίκα που εργάζεται στο μαγαζί από το οποίο εκείνος ψωνίζει, ο Σαλβαδόρ θα νιώσει ερωτοχτυπημένος. Όμως ο έρωτας στα 58 μπορεί ποτέ να είναι ο ίδιος με τον έρωτα στα 20 ή στα 30; Η Μονσεράτ θα αναλάβει κάποιες φορές να του πάει τα ψώνια στο σπίτι και οι δυο τους θα έρθουν κοντά.

Μέσα στην απομόνωση που απαιτεί ο ιός, ο Σάλβα θα κερδίσει ένα δώρο, μια ευκαιρία να ζήσει ξανά τον έρωτα και να ανταλλάξει φιλιά. Ο Σάλβα δεν έχει θέμα με τη μοναχικότητα, άλλωστε έχει συνηθίσει να πορεύεται μόνος του, η συντροφιά της ‘‘Αλτισιδόρας’’ γεμίζει τις ώρες που εκείνη απουσιάζει με τη γλυκιά αναμονή και τις σκέψεις που του γεννάει η παρουσία η δική της και του έρωτα.

Οι σκέψεις του Σαλβαδόρ επηρεάζονται κι από την καθημερινότητα τη δική του, αλλά και ολόκληρης της Ισπανίας ή του κόσμου. Θυμάται το παρελθόν του και τον φίλο του Ραφαέλ, που είχαν γνωριστεί στην φοιτητική εστία. Αναλογίζεται τη συμπεριφορά του απέναντι σε ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή του, αλλά γνωρίζει και την ιστορία της Μονσεράτ, το βάρος που κουβαλάει μέσα της, για το παιδί που μεγαλώνει ο πατέρας του, έχοντας την αφήσει έξω από τη ζωή του. Έχει τη σκέψη του στους ανθρώπους που πεθαίνουν μόνοι τους στα νοσοκομεία, και αναρωτιέται για τους οικογενειακούς δεσμούς. Αναφέρεται στην αποπομπή του βασιλιά Χουάν Κάρλος έπειτα από τη σειρά σκανδάλων που ξέσπασε στη χώρα, αλλά και για τα νεανικά του χρόνια, που αν και είχε πέσει το καθεστώς του Φράνκο, ο φρανκισμός ήταν έντονος στη χώρα, δεν ξεχνάει να αναφέρει τον ναρκισσισμό των πολιτικών. Μα πάνω από όλα αποθεώνει τον έρωτα και εξετάζει το ώριμο ανθρώπινο κορμί που τον δέχεται σαν ευλογία. Και τις μικρές του επαναστάσεις, την γενναιότητα των οποίων αντλεί από τη μάσκα και το νέο του ρόλο στη ζωή.

Τα φιλιά ήταν απαγορευμένα μέσα στο γενικό λοκ ντάουν, όμως ο Σαλβαδόρ με την Αλτισαδόρα θα ανταλλάξουν περισσότερα από ότι όταν αυτά δίνονταν ελεύθερα. Τι όμως είναι ένα φιλί; Ποιος ο λόγος που ‘‘εφευρέθηκαν’’,  σε τι αποσκοπούν;

Την περισσότερη ομορφιά τη βρήκα στα λόγια της Μονσεράτ, έστω κι αν εκείνη περιέγραφε τα βιώματά της από τη ζωή. Από τη σχέση με τη μητέρα και τον αδερφό της, τον άντρα που την απέκλεισε σχεδόν από τη ζωή του γιου τους. Όταν του μιλάει για έναν παλιό εραστή της, αποκομμένα τα λόγια της Μονσεράτ – Αλτισαδόρας, θα μπορούσαν να σταθούν ως θεατρικός λόγος πάνω στο σανίδι που ο θεατής θα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον.

Μαίρη Β.