ΣΥΡΑ ΣΑΚΡΑ

ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

Τρία χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία της τελευταία της δουλειάς  με τίτλο «Κάπου χωρίς να το ξέρουμε», και με ενθουσιασμό πληροφορήθηκα την κυκλοφορία του νέου της μυθιστορήματος «Σύρα Σάκρα» μέσα στο καλοκαίρι, μιας και απολαμβάνω ιδιαίτερα να διαβάζω τα βιβλία της. Η Μεταξία Κράλλη αν και στα πρώτα της βιβλία έχει δείξει να προτιμάει να γράφει για ήρωες που ζουν στην εποχή μας, απέδειξε με προηγούμενο μυθιστόρημα της και αναφέρομαι στο βιβλίο της «Κάποτε στη Σαλονίκη», ότι μπορεί να γράψει εξίσου καλά και για περασμένες εποχές. Στο «Σύρα Σάκρα» μας ταξιδεύει στα τέλη του 19^ου αιώνα και στις αρχές του 20^ου στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Έπειτα από την καταστροφή της Χίου, αρκετοί Χιώτες έριξαν άγκυρα στη Σύρο όπου γίνεται ο νέος τόπος τους. Ένας από αυτούς είναι ο καπετάνιος και πλοιοκτήτης Γιάννης Περσελής. Μαγεμένος από την ομορφιά μιας αριστοκράτισσας ενετικής καταγωγής από τη Νάξο, ζητάει να την παντρευτεί. Η Τερέζα είναι το τελευταίο κλαδί από το γενεαλογικό της δέντρο κι αν και κρατάει από την αριστοκρατία, πλέον η οικογένειά της βρίσκεται σε οικονομική δυσχέρεια. Όμως η ίδια διατηρεί την υπερηφάνεια της καταγωγής της κάνοντάς τη να φαίνεται απόμακρη στον νέο της τόπο, αλλά και στην οικογένειά της.

Η Ιουλία η κόρη της, αν και μεγαλώνει κυρίως με την παρουσία της μητέρας της, μιας και ο πατέρας της είναι ναυτικός και καπετάνιος του πλοίου του λείπει τα μεγαλύτερα διαστήματα από το νησί, στα δεκαεφτά της χρόνια θα κάνει την πρώτη της επανάσταση απέναντι στην επιθυμία της μητέρας της. Ο άντρας που εκείνη επιμένει να παντρευτεί η νεαρή Ιουλία και μάλιστα την έχει αρραβωνιάσει, προκαλεί απέχθεια στο νεαρό κορίτσι. Λίγο πριν από το γάμο η Ιουλία το σκάει και πάει να βρει τον πατέρα της με την ελπίδα να τη στηρίξει στην επιλογή της αυτή, ενώ στην Σύρο έχει ξεσπάσει μεγάλο σκάνδαλο που φαίνεται να έχει κηλιδώσει την τιμή και την υπόληψη ολόκληρης  της οικογένειας του καπετάνιου. Όμως ο Περσελής δε θα φανεί μόνο καλός καπετάνιος στη θάλασσα, αλλά και στη στεριά, όπως και η νεαρή Ιουλία αργότερα θα φανεί καλή καπετάνισσα, όταν νέες φουρτούνες θα ξεσπάσουν και εκείνη θα υποχρεωθεί να πιάσει γερά το πηδάλιο της ζωής και της οικογενειακής περιουσίας. Φυσικά θα έχει στο πλάι της και πιστούς φίλους που θα τη στηρίξουν. Σε αντίθεση με το δυναμισμό της Ιουλίας που ξεφεύγει από τις νόρμες που θέλουν τη γυναίκα φρόνιμη και υπάκουη στο σπίτι , υπάρχουν τόσοι ακόμη ήρωες στο μυθιστόρημα που παρασύρονται από την ξένη γνώμη καταστρέφοντας τη ζωή τους. Η Καρμελίνα Ρούσσου  κατεβαίνοντας στο λιμάνι για να μείνει με τους θείους της, γνωρίζει τον Νικόλα, τον αδερφό  του Στρατή και καπετάνιου του πλοίου του Περσελή. Πόσο μακριά μπορεί να την σπρώξει αυτός ο έρωτας και σε ποιες στράτες θα την οδηγήσει στη ζωή της; Αλλά και η νεαρή  Αριέττα που γίνεται μαριονέτα στα χέρια της μεγαλομανίας της θείας της  και της εκδικητικής διάθεσης ενός νεαρού θιγμένου αριστοκράτη. Όσο για τους αντρικούς χαρακτήρες, άλλοι εμφανίζονται δυναμικοί που τους κινεί το ήθος και το σωστό, κάποιοι άλλοι χαροκόποι που κινούνται από την επιθυμία και την ευχαρίστηση, άλλοι με ευγενικά αισθήματα και άλλοι με μόνο σκοπό την εκδίκηση.

Η συγγραφέας δίνει αρκετές ιστορικές πληροφορίες για την εποχή που διαδραματίζεται το βιβλίο της, αλλά και για τις περιοχές στις οποίες αυτοί ζούνε. Μας περιγράφει μια εντελώς διαφορετική Αθήνα από αυτή που γνωρίζουμε οι αθηναίοι, και καταφέρνει να κάνει τη  σκόνη της Αθήνας του 20^ου αιώνα να σηκώνεται και να ‘‘πέφτει’’  στα ρούχα του αναγνώστη. Μας ξεναγεί στα λογοτεχνικά σαλόνια και μας βάζει θεατές στη γλωσσική διαμάχη μεταξύ μαλλιαρών και καθαρευουσιάνων. Το μυθιστόρημα της παραπέμπει ως ένα σημείο στα γραπτά του κλασσικού έλληνα λογοτέχνη Γρηγόριου Ξενόπουλου, αλλά έχει έντονα τη δική της σφραγίδα. Προσωπικά θεωρώ ότι το «Σύρα Σάκρα» είναι ένα μυθιστόρημα, που παρά τον όγκο του, -χορταστικό θα το χαρακτήριζε μια φίλη μου- θα σημειώσετε νοερά στο μυαλό σας ότι αξίζει να βρείτε χρόνο αργότερα να το ξαναδιαβάσετε.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: