ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΚΟΥΔΕΑΣ

-Εκδόσεις Κατσανιώτη-

Ένας άντρας προσπαθεί να κρυφτεί, την ώρα που γίνεται μάρτυρας της επίθεσης μιας αγέλης λύκων σε μια αρσενική άλκη. Είναι απλά ένας συλλέκτης μανιταριών, που πηγαίνει στο δάσος, ο αρχηγός της αγέλης τον ανακαλύπτει κρυμμένο και μια συζήτηση ανάμεσα στον πολιτισμένο άνθρωπο και στο άγριο ζώο ξεκινάει.

Σε ένα άλλο σημείο του δάσους, (σε άγνωστο χρόνο) δέντρα, φυτά και ζώα περιμένουν τον κόρακα να τους διηγηθεί τη μάχη μεταξύ ανθρώπων και λύκων. Τα δυο είδη αφού πρώτα ήρθαν σε ειρήνη τελικά κατέληξαν να αποδεκατιστούν, αφήνοντας περισσότερο χώρο στην υπόλοιπη χλωρίδα και πανίδα να επεκταθεί. Με ενδιαφέρον ακούν την ιστορία του κόρακα, έχοντας όμως και τις μεταξύ τους κόντρες, όπως παρατηρεί η σεκόγια.

Ο συγγραφέας Κώστας Αρκουδέας μέσα από τον διάλογο ενός ανθρώπου κι ενός λύκου, εξετάζει την ανθρώπινη φύση, τα άγρια ένστικτά του και κατά πόσο ο πολιτισμός κατάφερε να πάει την ανθρωπότητα μπροστά και μακρύτερα από το ένστικτό της. Όμως παρουσιάζει και τα υπόλοιπα είδη που με τόση αδιαφορία έχει σταθεί απέναντί τους ο άνθρωπος, προαναγγέλλοντας το τέλος του καταστροφικού μας είδους αντί του δικού τους.

Η νουβέλα του Αρκουδέα έχει δυνατότητες, να ξεφύγει από τον πεζό λόγο και με την κατάλληλη διασκευή να μεταφερθεί και στο θέατρο, αλλά και σε άλλες μορφές τέχνης. Άλλωστε το «Συλλέκτης Μανιταριών» είναι εμπνευσμένο από 6 τραγούδια του Μπομπ Ντύλαν που αποδίδονται ελεύθερα σε αυτό του το βιβλίο. Ο άνθρωπος του πολιτισμού με τον άγριο λύκο, που θα μπορούσε να συμβολίζει την επιστροφή του πρώτου στην άγρια φύση του, εξετάζουν ποιος είναι ο ρόλος του ανθρώπου σε σχέση με τον εαυτό του, τη φύση, το είδος του αλλά και τα υπόλοιπα ζώα και τα φυτά, πολλά εξ αυτών εξαφανισμένα.

Ένα σύντομο κείμενο που αποφεύγει να φλυαρήσει και κερδίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη που προβληματίζεται. Σχολιάζει τις κοινωνίες και τα Μ.Μ.Ε. τις κυβερνήσεις και τους πολίτες, μα πάνω απ’ όλα τον εγωισμό και τον εγωκεντρισμό που θα φέρει και το ίδιο του το είδος σε τέλμα.

Όλα όσα γράφει ο Αρκουδέας στο βιβλίο του, έστω κι αν εμπνεύστηκε από τραγούδια του αμερικάνου τραγουδοποιού δεν είναι πράγματα που δεν τα ζούμε καθημερινά. Και δυστυχώς και φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα, με τις φωτιές να καίνε χιλιάδες στρέμματα, σκοτώνοντας ζώα και ανθρώπους, και καταστρέφοντας ανθρώπινες ζωές, το ζήσαμε σε όλο του το μεγαλείο.

«Οι άνθρωποι έχουν την τάση να λησμονούν ό,τι τους κακοκαρδίζει και να επανέρχονται σε ό,τι θεωρούν κανονικό».

Ίσως πρέπει σύντομα να πάψουμε να εθελοτυφλούμε, γιατί ο τοίχος βρίσκεται μπροστά μας και από λεπτό σε λεπτό θα πέσουμε επάνω του, (για ποιου τα οφέλη άραγε; Τα δικά σας μήπως;)

Μαίρη Β.