Sonny Boy
Al Pacino
Εκδόσεις Keybooks
Η αυτοβιογραφία του Al Pacino είναι αποκαλυπτική, συγκινητική και διασκεδαστική, η αφήγηση ρέει με αμεσότητα και αυτοσαρκασμό.
Ο Al Pacino δε χρειάζεται συστάσεις. Ένας από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς των τελευταίων 50 ετών. Ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από το παρατσούκλι Sonny Boy, το οποίο του έδωσε η μητέρα του εμπνευσμένη από το ομώνυμο τραγούδι που τραγουδούσε ο Αλ Τζόλσον στην ταινία του 1928 The Singing Fool.
Στο μεγαλύτερο μέρος, η εξιστόρηση είναι γραμμική. Στα πρώτα κεφάλαια, ο Pacino περιγράφει τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Το χωρισμό των γονιών του, τους φίλους που έχασε από τα ναρκωτικά, τη ζωή στο Μπρόνξ. Ο Αμερικανός ηθοποιός εκθέτει τα τραύματα του και τις αναμνήσεις του, χωρίς μελοδραματισμό και στόμφο. Μιλάει με τρυφερότητα, ειδικά για τους παιδικούς φίλους που έφυγαν νωρίς.
«Με τον τρόπο μου, εξέφραζα όλα όσα είχα μάθει στα σαράντα ένα μου, εφαρμόζοντάς τα στον κόσμο της ταινίας. Οι ηθοποιοί είναι τρελοί, άγριοι ζωγράφοι που σχεδιάζουν χαρακτήρες. Αυτό έκανα στο Σημαδεμένο».
Ακολουθεί η υποκριτική, το Actors Studio και ο Lee Strasberg. Οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις. Αν ξεχωρίζει κάτι -και υπάρχουν πολλά- στο Sonny Boy, είναι οι σκέψεις και οι παρατηρήσεις του Pacino πάνω στην υποκριτική. Απόσταγμα της εμπειρίας, και ταυτόχρονα η εξομολόγηση κάποιου που πραγματικά αγαπάει την τέχνη του.
Όσο προχωράει η ανάγνωση, και φτάνουμε στο κινηματογραφικό κομμάτι, υπάρχουν δεκάδες μικρές ιστορίες πίσω από τις μεγάλες ταινίες. Νονός Ι και ΙΙ, Σκυλίσια Μέρα, Σέρπικο, Σημαδεμένος. Λεπτομέρειες που φωτίζουν άγνωστες πλευρές σημαντικών φιλμ, αλλά και των σχέσεων του Pacino με τους σκηνοθέτες και τους συμπρωταγωνιστές του.
«Το Χόλυγουντ μου έμαθε ότι, καμιά φορά, το να μη θέλεις κάτι είναι ο καλύτερος τρόπος για να το αποκτήσεις».
Ο Pacino δε διστάζει να μιλήσει για τις προσωπικές του μάχες, τον εθισμό στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, την εντατική ψυχοθεραπεία. Ένας άνθρωπος ντροπαλός, εσωστρεφής, που δε μπορούσε να διαχειριστεί τη διασημότητα. Αποκλειστικά εστιασμένος στην υποκριτική, στο χτίσιμο του κάθε χαρακτήρα που υποδύθηκε. Αφηγείται με πάθος, τη δημιουργία του προσωπικού του project, το ντοκιμαντέρ Αναζητώντας τον Ρίτσαρντ (1996), στο οποίο εξερευνά το Ριχάρδος το Γ’ του Σαίξπηρ.
Ο Pacino μιλάει με σεβασμό για τις πρώην συντρόφους του. Αυτοσαρκάζεται όταν αφηγείται πως χρεοκόπησε και αναγκάστηκε να παίξει σε κακές ταινίες. Αν υπάρχει κάποιο ψεγάδι στο βιβλίο, είναι πως δεν υπάρχουν αναφορές σε κάποιες ταινίες του, ειδικά από τα 90s και μετά. Το οποίο δικαιολογείται σε μεγάλο βαθμό, η έκταση θα ήταν η διπλάσια και πιθανόν να χαλούσε ο ρυθμός και η ροή.
Το Sonny Boy είναι μια γοητευτική αυτοβιογραφία, ο Al Pacino αποκαλύπτει τον άνθρωπο πίσω από τον σταρ, με ταπεινότητα, αυτογνωσία και χιούμορ.
Κώστας Ντούμας
Διαβάστε επίσης:
