ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΟΥ ΒΑΝΕΣΑ

ΚΕΙΤ ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΡΑΣΕΛ

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΟΥ ΒΑΝΕΣΑ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«από τη στιγμή που έχεις εξομολογηθεί κάτι, αυτό το κάτι γίνεται το μόνο πράγμα πάνω σου που ενδιαφέρει οποιονδήποτε. Σε προσδιορίζει, είτε το θέλεις είτε όχι».

Η Βανέσα είναι ένα τυχερό κορίτσι, στα δεκαπέντε της έζησε μια μεγάλη ρομαντική ιστορία, μια αγάπη από εκείνες που σημαδεύουν τη ζωή σου, που καθορίζουν τον χαρακτήρα σου και δεν την ξεπερνάς ποτέ. Μα αξίζει τον κόπο μια τέτοια ιστορία αγάπης!!! Ή μήπως όχι; Παιδί χαμηλών τόνων, φέροντας την απώλεια μιας μεγάλης φιλίας που ανήκει στο παρελθόν και όπου η εφηβεία έχει την τάση να μεγαλώνει τα πάντα, νιώθει κολακευμένη από τον μοναδικό άνθρωπο που δείχνει να την προσέχει μέσα στο οικοτροφείο Μπρόγουικ που φοιτά. Άλλωστε δεν πρόκειται για κάποιο αγόρι, από εκείνα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά για έναν καλλιεργημένο καθηγητή αγγλικής φιλολογίας με πτυχίο από το Χάρβαρντ. Τι κι αν είναι 42 ετών;

Στα 32 της η Βανέσα διατηρεί φιλική σχέση με τον άνθρωπο εκείνον και είναι η μόνη που τον στηρίζει όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με κατηγορίες για αποπλάνηση. Όχι η Βανέσα δεν ήταν σαν τα άλλα κορίτσια, η Βανέσα το είχε επιλέξει, ήξερε τι έκανε όταν έμπλεκε μαζί του, το ήθελε, το προκάλεσε, τι κι αν όλοι γύρω της πιστεύουν το αντίθετο, η Βανέσα επιμένει στην άποψη της, δεν υπήρξε θύμα του καθηγητή της. Ήταν ένα ξεχωριστό κορίτσι για έναν ξεχωριστό και μορφωμένο άντρα.

Ένα βιβλίο που ξέρει ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάει και πώς να το περάσει στους αναγνώστες. Δείχνει τη μεθοδικότητα του καθηγητή που πλησιάζει την ανήλικη μαθήτρια του, η οποία ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους συμμαθητές της. «Με διάλεξε όχι επειδή ήμουν ξεχωριστή, αλλά επειδή εκείνος πεινούσε και εγώ ήμουν εύκολη λεία». Ξέρει ακριβώς πώς να χειραγωγήσει ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, κάνοντας το να πιστεύει ότι οι επιθυμίες του, είναι δικές της. Και η συγγραφέας δημιουργεί όχι ένα τέρας, όπως έχουμε όλοι τη λανθασμένη εντύπωση ότι θα συναντήσουμε και θα καταλάβουμε με μιας τους σκοπούς του, αλλά ένα πολύ γοητευτικό άνθρωπο. Η γοητεία του μεσήλικα καθηγητή καθρεφτίζεται από τα μάτια της Βανέσα στα μάτια του αναγνώστη, μόνο που εκείνος, σε αντίθεση με την έφηβη κοπέλα, νιώθει το βάρος της συμπεριφοράς του άντρα ενάντια στο κορίτσι.

Η αφήγηση της συγγραφέως είναι σε δυο χρόνους, στο παρελθόν, όταν η Βανέσα ήταν δεκαπέντε ετών, την ώρα δηλαδή που βιώνει αυτό που η ίδια θεωρεί έρωτα αλλά και στο παρόν όπου η ενήλικη Βανέσα, είναι κρεμασμένη ακόμη στις αναμνήσεις τους και αρνείται να πιστέψει ότι είναι θύμα. Κάτι μέσα της το γνωρίζει, όμως εκείνη δε θέλει να το παραδεχτεί. Είναι δύσκολο να φέρεις το βάρος του θύματος ίσως πιο δύσκολο και από του θύτη, όταν αυτός πλέον έχει αποκαλυφθεί. Ερωτηματικά γεμίζουν το κεφάλι σου, κατηγορείς τον εαυτό σου που το επέτρεψες να συμβεί, οπότε είναι πιο εύκολο να αποδεχτείς το ρόλο που σου έδωσε ο θύτης, τουλάχιστον θα ψευτό - κατανοήσεις κάποια πράγματα, που αλλιώς το μυαλό σου δε θα μπορεί να το κάνει.

Υπέροχο βιβλίο. Μέσα από τις δράσεις των χαρακτήρων έχει να πει πολλά για την ψυχολογία τους. Βασικό ρόλο παίζει και το πώς το κοινωνικό πλαίσιο επιτρέπει να συμβούν όλα όσα συνέβησαν στα θύματα του παιδόφιλου καθηγητή, την ώρα που η οικογένεια αδυνατεί να αντιδράσει. Η ανοχή του σχολείου, είναι αυτή που ενθαρρύνει τον Στρέιν να δράσει ανενόχλητος, με αποτέλεσμα να γίνονται συνένοχοι του, προκειμένου να μη βλάψουν το όνομα και τη φήμη του οικοτροφείου. Μπορεί ο Στρέιν με τη Βανέσα να είναι σε πρώτο πλάνο στη ροή της υπόθεσης, όμως η συγγραφέας δεν αφήνει αφώτιστο το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δρουν και το οποίο κάνει τα στραβά μάτια στην παραβατική στάση του καθηγητή.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: