Πυγολαμπίδες

KRISTIN HANNAH

ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΕΣ

-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-

Μετά την παγκόσμια επιτυχία του βιβλίου της το «Αηδόνι», η Kristin Hannah φαίνεται να έχει γίνει μία από τις αγαπημένες συγγραφείς του ελληνικού κοινού, αφού οι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία χάρη στις εκδόσεις «Κλειδάριθμος»  να βουτήξουν στις σελίδες και παλαιότερων βιβλίων της. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και το μυθιστόρημα «Οι πυγολαμπίδες», που αν και γράφτηκε πριν από δώδεκα χρόνια, μπορεί να διαβαστεί το ίδιο ευχάριστα και σήμερα. Κάτι μας κάνει να πιστεύουμε ότι το ίδιο θα συμβεί και σε άλλα δέκα ή είκοσι χρόνια από σήμερα, όταν ένα άλλο αγαπημένο πρόσωπο βρει τις «Πυγολαμπίδες» στα ράφια της βιβλιοθήκης μας.

Η ιστορία ξεκινάει τη δεκαετία του 1970, όταν η Κέιτ και η Τάλι, δυο δεκατετράχρονα κορίτσια, στη δύσκολη περίοδο της εφηβείας, εντελώς διαφορετικά εκ πρώτης άποψης τόσο εμφανισιακά όσο και στο χαρακτήρα αποφασίζουν να γίνουν φίλες. Η Κέιτ μέχρι εκείνη την περίοδο βιώνει την κοινωνική απομόνωση λόγω της σκληρότητας των παιδιών του γυμνασίου απέναντι στους μη δημοφιλή συμμαθητές τους. Αντιθέτως η νεοφερμένη Τάλι, είναι το επίκεντρο του θαυμασμού των συμμαθητών τους, όμως και η ίδια βιώνει την προσωπική της μοναξιά. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων μια μεγάλη φιλία θα σφραγιστεί και τα δυο νεαρά κορίτσια θα αρχίσουν να κάνουν μαζί όνειρα για ένα κοινό μέλλον.

Στη δεκαετία του 1980, η Τάλι θα βάλει μπρος τα σχέδια της για μια μεγάλη, λαμπρή καριέρα. Η Κέιτ από κοντά θα την ακολουθεί. Ενώ το 1990 μπορεί να ακολουθήσουν χωριστή σταδιοδρομία στη ζωή τους , η φιλία τους θα διατηρηθεί το ίδιο έντονη. Όμως την πρώτη δεκαετία μετά το millennium ένα μεγάλο σφάλμα θα χωρίσει τις δυο γυναίκες, αν και αυτό που θα βάλει σοβαρά σε κίνδυνο τη σχέση τους θα είναι ο εγωισμός.  

Ο έρωτας και η φιλία, σε αντίθεση με τη συγγένεια, είναι δυο επιλεκτικές μορφές δεσμού που υπάγονται στους ίδιους νόμους. Χωρίς τον έρωτα ή τη φιλία η ζωή ενός προσώπου γίνεται σίγουρα πιο φτωχή. Η φιλία ίσως να είναι πιο εύθραυστη από τον έρωτα, που διακατέχεται από μια ρομαντική ατμόσφαιρα που του δίνει ο ‘‘παθών’’. Είναι η χημεία, η ανάγκη και ο ενθουσιασμός που θα δημιουργήσει μια φιλία ανάμεσα σε δυο άτομα. Και ύστερα η φιλία μπορεί να κρατήσει για λίγο και να ξεφουσκώσει απότομα, σαν σχέση της μιας βραδιάς, μπορεί να γίνει ένας σοβαρότερος δεσμός που να κάνει τον κύκλο του που όμως όπως κι ένας έρωτας ποτέ δε θα εξελιχθεί σε αγάπη ή μπορεί να κρατήσει για μια ζωή, ίσως και παραπάνω.  

«Οι Πυγολαμπίδες» δεν είναι βιβλίο που αναφέρεται στις δεύτερες ευκαιρίες. Αντιθέτως μιλάει για όσα θα έπρεπε να κάνουμε και όμως αποφύγαμε καταλήγοντας στο τέλος να χάσουμε χρόνο, μιας και θα έρθει η στιγμή που θα είναι αργά. Δυστυχώς δεν υπάρχει άπλετος χρόνος , το τέλος της διαδρομής στέκεται και περιμένει όλους μας να σπάσουμε την κορδέλα της λήξης του αγώνα δρόμου που ονομάζεται ζωή.

Δε θα κρύψω ότι η ανάγνωση του, αποδείχτηκε κάπως ‘‘δύσκολη’’ στις τελευταίες σελίδες και σε καμία περίπτωση δεν εννοώ δυσνόητη, αλλά τα συναισθηματικά φορτία του βιβλίου δίνουν ένα παραπάνω βάρος. Όμως η φιλία της Τάλι και της Κέιτ είναι μια υπέροχη ιστορία που πατάει γερά στα πόδια της με δυο ηρωίδες έξοχα δομημένες που αντικατοπτρίζουν την πραγματική φιλία αλλά και τη ζωή, υπέροχη όσο δύσκολη κι αν αποδειχτεί.

Το βιβλίο αναφέρεται στην απουσία, στη μοναξιά, στην οικογένεια, στην αγάπη, στην εγκατάλειψη μα ο πυρήνας του παραμένει η δυνατή, γυναικεία φιλία, παρούσα για να επουλώνει τις πληγές. Μια ιστορία που πρόσεξε το Netflix και ανέλαβε τη μεταφορά του ώστε να προβληθεί μέσα από την πλατφόρμα του σε σειρά.

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: