ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ

ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΛΙΕΝΤΕ

ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟΝ  ΧΕΙΜΩΝΑ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

Η χιλιανή συγγραφέας Ιζαμπέλ Αλιέντε έχει μια ‘‘ιεροτελεστία’’ όσον αφορά τα βιβλία της, -πιθανόν πολλοί συγγραφείς να έχουν ανάλογες συνήθειες- ξεκινάει να γράφει το κάθε της νέο μυθιστόρημα κάθε 8 του Γενάρη. Με λίγα λόγια στην καρδιά του χειμώνα!

Στο τελευταίο της βιβλίο, το οποίο κατά κάποιο τρόπο είναι αφιερωμένο στην σκληρή για κάποιους αυτή εποχή, για κάποιους άλλους ρομαντική, οι ήρωες της θα αντιληφθούν ότι πέρα από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν, υπάρχουν και οι εποχές που κρύβει ο κάθε άνθρωπος στην καρδιά του. Άλλωστε το βιβλίο προλογίζεται με τα λόγια του γάλλου νομπελίστα συγγραφέα Αλμπέρ Καμί από το βιβλίο του Επιστροφή στην Τιπαζά, «Στην καρδιά του χειμώνα, ανακάλυπτα επιτέλους πως φύλαγα μέσα μου ένα αήττητο καλοκαίρι».  

Η κακοκαιρία στο Μπρούκλιν έχει αναγκάσει τους κατοίκους της πόλης να παραμείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Η κυκλοφορία στους δρόμους πρέπει να γίνεται μόνο για λόγους έκτακτης ανάγκης. Μια τέτοια ανάγκη θα σπρώξει τον Ρίτσαρντ, έναν εξηντάρη καθηγητή, να αφήσει την ασφάλεια και τη ζεστασιά του σπιτιού του και να πάρει το αυτοκίνητο του. Από την πλευρά της η Έβελιν, μια νεαρή, παράνομη μετανάστρια από τη Γουατεμάλα, θα δανειστεί και εκείνη ένα αυτοκίνητο, σπρωγμένη από τη φυσική της ροπή για προσφορά ώστε να μην υποφέρει ένας συνάνθρωπος της, ούτε στο ελάχιστο. Και οι δύο διαδρομές σύντομες θα τραβήξουν περισσότερο απ’ ότι θα συνέβαινε σε ομαλές καιρικές συνθήκες.

Το χιόνι, ο πάγος και μια μικρή απροσεξία θα προκαλέσουν ένα μικρό τρακάρισμα. Η Έβελιν ζαλισμένη από μια αποκάλυψη, σχεδόν θα αδιαφορήσει για το τρακάρισμα, αγνοώντας τα καθησυχαστικά λόγια του Ρίτσαρντ, ότι η ασφάλεια θα καλύψει τη ζημιά. Το κορίτσι θα φύγει, όμως ώρες αργότερα κι ενώ θα βρίσκεται σε απόγνωση και δε θα ξέρει τι πρέπει να κάνει θα βρεθεί έξω από την πόρτα του καθηγητή. Στην προσπάθεια του να κατανοήσει τη νεαρή λατινοαμερικάνα, θα ζητήσει τη βοήθεια της χιλιανής γειτόνισσας του. Οι δυο τους θα ελέγξουν αν τα λεγόμενα της Έβελιν ισχύουν και ύστερα θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα βοηθήσουν το κορίτσι και πόσο θα εμπλακούν στο πρόβλημα της!

Η Αλιέντε δε στέκεται μόνο στην παρούσα φάση που απασχολεί τους ήρωες. Με μια  αναδρομή στις ζωές τους θα μας κάνει γνώστες και μάρτυρες των βιωμάτων που επηρέασαν και προσάρμοσαν τον χαρακτήρα τους. Μας ταξιδεύει στην πατρίδα της Λουσία (αλλά και δική της) όπου ο Αλιέντε κερδίζει τις εκλογές φέρνοντας αλλαγές προς το σοσιαλισμό στη χώρα. Παρά τις προβοκάτσιες των αστών που έχουν φυσικά τη στήριξη και την ευλογία των ΗΠΑ, ο πρόεδρος έχει στο πλευρό του το λαό, μια στήριξη η οποία δεν εκτιμάται από όσους τα συμφέροντας τους θίγονται, και οι οποίοι αποφασίζουν να δράσουν, υπογράφοντας τη μοίρα του προέδρου και του λαού της Χιλής! Με το πραξικόπημα του Πινοσέτ χιλιάδες κόσμου θα εξαφανιστεί, με τους συγγενείς να μη μάθουν ποτέ τη μοίρα των δικών τους ανθρώπων. Ομαδικοί τάφοι θα ανοιχτούν για τους αντιφρονούντες του πραξικοπήματος, άλλοι θα κλειστούν στις φυλακές και θα ριχτούν στον ωκεανό, μαζί με αυτούς και βιβλία = ιδέες για να πνιγούν.

Μέσω της Έβελιν θα γνωρίσουμε την ιστορία της δικής της χώρας, της Γουατεμάλα. Ιστορία φτώχειας, ανέχειας και βίας. Με τις σφαγές των ιθαγενών κατά τη δεκαετία του 80’. Με τους φτωχούς στρατιώτες να καταπνίγουν κάθε απόπειρα εξέγερσης, κάθε σπίθα ελπίδας άλλων φτωχών ανθρώπων.

«Οι στρατιώτες διέπρατταν βαρβαρότητες εναντίον ανθρώπων ίδιων με αυτούς, από την ίδια φυλή, από την ίδια τάξη, που ζούσαν στην απύθμενη μιζέρια. Εκτελούσαν διαταγές, βέβαια, αλλά τις εκτελούσαν αφιονισμένοι από το πιο εθιστικό ναρκωτικό: εξουσία, ατιμωρησία».

Καθώς επίσης και για τη Mara Salvatrucha –συμμορία διεθνούς βεληνεκούς η οποία δε διστάζει να κάνει τις πιο αποτρόπαιες πράξεις.

Όμως μας ταξιδεύει και στην ‘‘αλέγρα’’ Βραζιλία, όταν ο νεαρός Ρίτσαρντ θα ερωτευτεί δυνατά και παθιασμένα μια νεαρή βραζιλιάνα, πριν γίνει ο ‘‘δήμιος’’ της ευτυχίας τους.

Σκοπός όμως της συγγραφέως, μέσα από την όμορφη διήγηση και ιστορία της, είναι να μας γνωστοποιήσει το τι συμβαίνει στις μέρες μας στον κόσμο. Η δουλεία έχει πράγματι καταργηθεί; Νομικά σίγουρα ναι, αλλά ουσιαστικά;

«Προσφορά και ζήτηση υπήρχαν από τότε που καταργήθηκε επίσημα η δουλεία, αλλά ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο αποδοτικό αυτό το εμπόριο όσο σήμερα· ήταν ένα πραγματικό χρυσορυχείο που μπορούσε να συγκριθεί μόνο με το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων (…) Τύποι σαν κι αυτόν αγνοούσαν τα πρόσωπα και τις ιστορίες των μεταναστών που θα κατέληγαν ως σκλάβοι στα χωράφια, στη βιοτεχνία και στα πορνεία. Για εκείνον ήταν απλώς νούμερα, ανώνυμο φορτίο που έπρεπε να μεταφερθεί, λιγότερο πολύτιμο απ’ ό,τι αν ήταν ζώα».     

Όλοι οι άνθρωποι κουβαλούν την ιστορία τους και όσο ανέμελη και να φαίνεται δεν μπορεί από το να κρύβει και κομμάτια δυστυχίας, ανάλογα με τις συνθήκες αυτός ο δοσομετρητής θα αυξομειώνεται. Οι δυστυχίες λοιπόν είναι αυτές που θα σε κάνουν να κλειστείς στο καβούκι σου ή να γίνεις συμπονετικός και να στηρίξεις τον συνάνθρωπο σου σε μια πραγματικά δύσκολη στιγμή, ρισκάροντας τον ίδιο σου τον εαυτό. Και μπορεί να αρκεί μόλις μια στιγμή για να σε αλλάξει για πάντα, που θα σου δείξει το δρόμο, που θα σε κάνει να αναρωτηθείς αν αυτό που έχεις αρκεί ή αν χρειάζεσαι κάτι άλλο!

Η Αλιέντε επάξια έχει κερδίσει εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως γιατί ξέρει να μιλάει στις καρδιές μας με απλή, καθημερινή γλώσσα και πάνω απ’ όλα αληθινή!

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: