ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΛ. ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ
ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΗΣ
-Εκδόσεις Κάκτος-
«Νιώθω πως πότισε μέσα μας πολύ βαθιά η παραίτηση και το συμφέρον –ρίζα μοιάζει που πλέον δε χωρά στη γλάστρα της και ξεμυτά απ’ τα χώματα ίσα για να πνίξει τα ίδια της τα άνθη- κι έτσι το μόνο που μου μένει είναι να ελπίζω κάποτε να αλλάξω εγώ, κι ίσως ύστερα μέσα από εμένα και κάποιος λίγος κόσμος- ξέρω… παραείμαι ρομαντικός».
Το βιβλίο του Τζιτζικάκη βασίζεται σε πραγματικές εμπειρίες και αποτελεί για τον ίδιο ένα πρότυπο θεραπευτικό πείραμα. Όμως δε θα σταθώ σε αυτό. Ίσως είναι και το τελευταίο που πρέπει να αφορά τον αναγνώστη, ο οποίος θα πρέπει να ψάχνει στα αναγνώσματα την έλξη και τη λογοτεχνική τους αξία, όπως ο ίδιος την ορίζει για τον εαυτό του.
Ο αφηγητής του βιβλίου, παραθερίζει σε ένα ελληνικό νησί. Στην αρχή απολαμβάνει τις διακοπές με τη σύντροφο του, όμως εκείνη πρέπει να επιστρέψει στην πόλη όπου ζούνε και στην εργασία της. Ο παραθεριστής επιτρέπει στον εαυτό του την πολυτέλεια να μείνει πίσω στο νησί, αρκετό καιρό, άλλωστε γι’ αυτόν τον ολάκερο μήνα διακοπών, έχει στερηθεί πολλές πολυτέλειες τους υπόλοιπους μήνες. Κι έτσι ξεκινάει η παρατήρηση και ο σχολιασμός σε ό,τι κεντρίζει την προσοχή του, συνήθως οι άλλοι παραθεριστές, αλλά και ο ίδιος του ο εαυτός δε μένει ανέγγιχτος από την κρίση του, κι εκεί πιστέψτε με η ενόχληση του είναι μεγαλύτερη.
Είναι ένα μυθιστόρημα, δοσμένο σε μορφή διηγημάτων. Η κρίση του κεντρικού χαρακτήρα ιδιαίτερα καυστική για όποιο θέμα και να σχολιάσει. Η επίπλαστη εικόνα στα social media ή κι έξω από αυτά, (μα υπηρέτρια στάθηκες μιας εικόνας που σε έκανε να απολέσεις κάθε ικμάδα και ρώμη και καύλα και ζωή) τα ναρκωτικά, τα νιάτα, τα κουτσομπολιά, η σεμνοτυφία, οι ασθένειες, η ζωή, ο θάνατος, η τρέλα κάποια από αυτά. Και οι ιστορίες της Μαρίας, της Τζέσι, της Σοφίας, του συγγραφέα, θύματος ενός εκδοτικού, ακόμη και του διάσημου Έρνι, συμπληρώνουν ένα σκοτεινό κολάζ μιας ζωής μη αποστειρωμένης που πολλές εμπειρίες της πονάνε.
Θα μπορούσε ο ήρωας να χαρακτηριστεί νευρωτικός ή ψυχωτικός; Θα μπορούσε, όμως είναι τόσο ανθρώπινος και ο αναγνώστης που δεν είναι καλοταϊσμένος και καλοθρεμμένος, δε θα τον χαρακτηρίσει ως κάποιον με το σύνδρομο του ανικανοποίητου, αλλά θα νιώσει, αν όχι όλα, αρκετά από αυτά που έχει να πει, να καταγγείλει ο παραθεριστής.
Ανήκει στη γενιά που η οικονομική κρίση και όποια άλλη κρίση τη συνόδευσε, τον βρήκε στα καλύτερα και πιο δημιουργικά του χρόνια. Δεν σιχτιρίζει την κατάσταση, παρά του ότι ακόμα ταλανίζει γενιές νέων ανθρώπων, σε πολλά επίπεδα, μηδαμινές ευκαιρίες, ολίσθηση ονείρων κ.ο.κ. Όμως η αύρα της σε βιβλία που είναι γραμμένα με άμεσο τρόπο και έχουν άμεση απεύθυνση στο αναγνωστικό κοινό, όπως στον Παραθεριστή, που υπάρχει μια συνομιλία συγγραφέα – αναγνώστη, είναι αισθητή.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
