ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ

KATE ATKINSON

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ

-Εκδόσεις Παπαδόπουλος-

«Ο κόσμος είναι κωμωδία για όσους σκέφτομαι και τραγωδία για όσους αισθάνονται».   Kate Atkinson

Τι είδους άνθρωποι είναι οι πράκτορες, πόσο ριψοκίνδυνη ζωή κάνουν, τι συγκινήσεις ανάμεσα σε κινδύνους τους επιφυλάσσει η δράση τους; Ποιες είναι οι πιο απόκρυφες σκέψεις τους;

Στα 1940 η Τζούλιετ στρατολογείται από μια ομάδα κατασκόπων της ΜΙ5. Είναι νεαρή, ορφανή, μορφωμένη, αν και δεν έχει προλάβει να ολοκληρώσει την εκπαίδευση της και έξυπνη. Κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα απομαγνητοφωνεί και δακτυλογραφεί τις ομιλίες ενός δικού τους πράκτορα που υποκρίνεται τον γερμανό και αντλεί πληροφορίες από βρετανούς φιλοναζί, που θέλουν διακαώς να βοηθήσουν τα στρατεύματα του Χίτλερ να παρελάσουν στη Μ. Βρετανία.

Ο Χίτλερ συνέλεγε τις χώρες σαν γραμματόσημα. Πόσον καιρό θα χρειαζόταν για να ολοκληρώσει τη συλλογή του; (…) ακόμη θυμόταν την εποχή που ο Χίτλερ φάνταζε σαν ένα ακίνδυνο γελοίο ανθρωπάκι. Κανείς δεν τον έβρισκε διασκεδαστικό πια («Οι γελοίοι είναι οι πιο επικίνδυνοι» είχε πει ο Πέρι.)    

Οι πληροφορίες αυτές θα μπλοκαριστούν πριν προλάβουν να φτάσουν στον ‘‘σωστό’’ παραλήπτη τους. Καθώς κι η νεαρή Τζούλιετ θα διακινδυνεύσει τη ζωή της αφού θα αναλάβει παράλληλα χρέη με τη δακτυλογράφηση, να εισχωρήσει στη φιλοναζιστική φάλαγγα κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους και βρίσκοντας ένα βιβλίο με τα ονόματα των συμπαθούντων του Χίτλερ.

Πόσες παράλληλες ζωές και ταυτότητες χωράνε μέσα σε μία; Σε ποιους από τους συνεργάτες της μπορεί να έχει εμπιστοσύνη και τι συνέπειες θα έχει η αποκάλυψη του πραγματικού της ονόματος;  Ποια επακόλουθα μπορεί να έχει η συμμετοχή της στη ΜΙ5 στη μετέπειτα ζωή της; Έχει τη δυνατότητα ένας πράκτορας να αποσυρθεί και να ζήσει μια απλή καθημερινότητα ή θα είναι πάντοτε δεμένος με το παρελθόν και με την πολεμική του ιδιότητα ακόμα και χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου;

Ποιον αφήνει ασυγκίνητο μια ιστορία με πράκτορες (χωρίς τις υπερβολές που έχουμε παρακολουθήσει στη μεγάλη οθόνη με πράκτορες τύπου James Bond) και μάλιστα κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, όπου έχει εμπνεύσει πλήθος δημιουργών.

Πέρα όμως από την υπόθεση ξεχωρίζει ο χαρακτήρας της κεντρικής ηρωίδας. Οι εσωτερικές σκέψεις που κάνει η Τζούλιετ και οι εντυπώσεις της, τις οποίες αποφεύγει να εξωτερικεύσει στους συνομιλητές, της δίνουν μια ευχάριστη και αστεία νότα στο βιβλίο. Ενώ ο αναγνώστης θα σκέφτεται τις φορές που και ο ίδιος ενώ συζητούσε κατέληγε σε περίεργα συμπεράσματα την ώρα που υποδυόταν τον σοβαρό και αφοσιωμένο στα όσα του έλεγε ο συνομιλητής του.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σημείωμα της συγγραφέως στο τέλος του μυθιστορήματος, δίνοντας στον αναγνώστη τη δυνατότητα να ακολουθήσει τα χνάρια της έμπνευσης της και της δημιουργίας της Παραπλάνησης.

Τι κάθεστε; Ακόμα δεν πήγατε στο βιβλιοπωλείο να το προμηθευτείτε;

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: