«ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ»
ΝΟΥΡΙΑ ΠΡΑΔΑΣ
«ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ»
Όταν η Πράδας ζητούσε άδεια από τον Λούις Σανς, διευθυντή του οίκου μόδας της Βαρκελώνης «Σάντα Εουλάλια», να γράψει ένα μυθιστόρημα βασισμένο στον οίκο, δε φανταζόταν την επιτυχία που θα ακολουθούσε, και ότι το βιβλίο της θα μεταφραζόταν σε δώδεκα γλώσσες.
Στα 1917 η παρουσία του νεαρού Φεράν, που έχει απαρνηθεί μια έτοιμη και παραδοσιακή για την οικογένεια του, σταδιοδρομία στην ιατρική, στο κατάστημα υφασμάτων Σάντα Εουλάλια , θα διχάσει δυο φίλες. Από τη μία η Ρουζέ, νεαρή κληρονόμος του καταστήματος και από την άλλη η μαθητευόμενη πωλήτρια και κόρη της σημαντικότερης μοδίστρας, η Λάια Κάλμπετ, θα πέσουν θύματα της γοητείας του νεαρού φιλήδονου και ταλαντούχου στο σχέδιο άντρα. Ο Φεράν που βλέπει ένα λαμπρό μέλλον στο πλευρό της Ρουζέ, δε διστάζει να γοητέψει και να παρασύρει τη Λάια. Ποια η θέση της δεύτερης σε αυτό το ερωτικό τρίγωνο που έχει δημιουργήσει ο Φεράν; Ο οποίος με την ίδια ευκολία ξεκινά κι άλλες ερωτικές σχέσεις, ρισκάροντας να τινάξει στον αέρα το μέλλον του, μιας και καθοδηγείται από μια φυσική ροπή στην ελευθεριότητα, βουλιάζοντας στην απογοήτευση και στην απόγνωση όσες τον πίστεψαν.
Δεν είναι όμως μόνο η Λάια, ο Φεράν και η Ρουζέ, ήρωες του πολυπρόσωπου αυτού μυθιστορήματος. Υπάρχουν πολλοί άλλοι με τις δικές τους ανθρώπινες ιστορίες που συμπληρώνουν την εικόνα της ζωής της Βαρκελώνης από το 1917 έως το 1944. Και φυσικά δεν μπορεί να απουσιάσει ο ισπανικός εμφύλιος και οι καταστροφικές συνέπειες που είχε κυρίως για τη Βαρκελώνη, μια πόλη που ήταν ταγμένη κυρίως στο πλευρό των δημοκρατικών και που διεκδικούσε την ανεξαρτησία της.
«Κατάλαβε ότι το κλάμα του, εκείνο του Χερμάν και τόσων ανδρών και γυναικών που γέμιζαν την πλατεία ερχόταν από πολύ μακριά, από μέσα τους, και ότι το δώρο που τους προσέφερε η ιστορία, κάνοντας τους μάρτυρες εκείνης της ανεπανάληπτης στιγμής, άξιζε όλα τα δάκρυα που θα ήταν σε θέση να χύσουν.»
Με τις αριστερές δυνάμεις να βρίσκονται σε διχασμό μεταξύ τους για το ποιος θα αναλάβει την εξουσία, με το τέλος του πολέμου, επιτρέπουν στο Φράνκο και στους φασίστες, που αντιπροσωπεύουν το παλιό σύστημα, να είναι οι νικητές και οι απόλυτοι εξουσιαστές στην Ισπανία, διατηρώντας τη δικτατορία μέχρι το θάνατο του Φράνκο, με πολλούς από τους δημοκρατικούς να βρίσκουν το θάνατο και την τιμωρία μετά το τέλος του εμφυλίου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
«Κακόμοιροι ονειροπόλοι! Εκείνος ήξερε με κάθε σιγουριά ότι η ελευθερία ήταν εφικτή μονάχα για όσους είχαν και το καρπούζι και το μαχαίρι αυτή ήταν η αρχή που είχε ακολουθήσει σε όλη του τη ζωή».
Όνειρα που μετριούνται, όπως και το ύφασμα, από το πιο ακριβό ως το πιο οικονομικό με το μέτρο. Όνειρα για αγάπη, για μητρική στοργή, για μια νέα αρχή, για ελευθερία, για ισότητα, για δημοκρατία και ανεξαρτησία, όνειρα για επαγγελματική καταξίωση, για να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ιδανικοί για τη διαδοχή στο τιμόνι της επιχείρησης. Όνειρα ακόμα και για απλή επιβίωση, για απαλλαγή από τον προσωπικό δυνάστη. Όνειρα που τις περισσότερες φορές παραμένουν όνειρα λόγω της ανθρώπινης, αδύναμης φύσης μπροστά στις διαθέσεις όσων κατέχουν δύναμη, είτε σε προσωπικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο.
Τόσο η Πράδας όσο και ο άλλος μεγάλος καταλανός συγγραφέας, Κ. Ρ. Θαφόν, σκιαγραφούν μυθιστορήματα με τη Βαρκελώνη πανταχού παρούσα σε αυτό. Δεν αποτελεί απλά το σκηνικό, αλλά την ουσία των όσων θα συμβούν σε αυτό. Για άλλη μια φορά, οι βαρκελωνέζοι συγγραφείς, διδάσκουν λογοτεχνία!
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
