ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ … Ή ΚΑΙ ΟΧΙ

MEG MASON

-Εκδόσεις Μίνωας-

Πρώτη φορά στην εφηβεία της, η Μάρθα θα νιώσει να καθηλώνεται. Είναι αρκετό ένα διαγώνισμα στα γαλλικά, να της προκαλέσει τόσο μεγάλο άγχος, που να της αλλάξει τη συμπεριφορά; Η Μάρθα ενηλικιώνεται, όμως τα πράγματα από εκείνη τη ζοφερή ημέρα δεν λένε να βελτιωθούν. Ίσως υπάρχουν κάποιες περίοδοι, αλλά η Μάρθα θα επιστρέφει πάντα στην αγωνία, στην ανίκητη απάθεια, στον εκνευρισμό που θα ξεσπάει στους πιο κοντινούς της ανθρώπους, και κυρίως στον σύζυγό της τον Πάτρικ με τον οποίο γνωρίζονται από παιδιά…

Οι επισκέψεις στους διάφορους γιατρούς και οι θεραπείες που της δίνουν, δεν φαίνεται να τη βοηθούν. Κανένας όμως δεν είναι βέβαιος για την πάθησή της. Αυτό στοιχειώνει περισσότερο τη Μάρθα, το ότι δεν γνωρίζει τι της φταίει, μαζί με τις ενοχλητικές ερωτήσεις αν με τον Πάτρικ έχουν παιδιά. Άλλωστε οι γιατροί είναι ξεκάθαροι, η θεραπεία δεν συνίσταται για εγκύους. Όμως δεν είναι κάτι που θέλει να το συζητήσει, άλλωστε η Μάρθα δε θέλει παιδιά. Ευτυχώς δηλαδή!

Το μυθιστόρημα της Meg Mason, με τον αγγλικό τίτλο «Sorrow and Bliss», ο οποίος θα έπρεπε να διατηρηθεί και στη μεταφορά του στα ελληνικά, έχει μπει στη βραχεία λίστα για το “Women’s Prize for fiction 2022” ενώ έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από καλλιτέχνες και ευυπόληπτα έντυπα (sites). Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι οι ψυχικές παθήσεις. Σύμφωνα με τη Mason τα συμπτώματα δεν είναι ενδεικτικά μιας πραγματικής ψυχικής ασθένειας, συμπεριλαμβάνοντας με αυτόν τον τρόπο περισσότερες ασθένειες τέτοιου είδους που ταλαιπωρούν τους ασθενείς μα και τον στενό τους κύκλο. Μπορεί η Μάρθα να είναι η κεντρική ηρωίδα, αλλά παρακολουθούμε και την αλληλεπίδραση του περίγυρού της. Το λάθος που μπορεί να κάνει ένας γονιός για παράδειγμα στη διάθεσή του να προστατεύσει το παιδί αλλά και τον εαυτό του. Αλλά και το τι μπορεί να συμβεί αν το πρόβλημα κρύβεται κάτω από το χαλάκι, και το κακό που μπορούν να κάνουν οι λάθος άνθρωποι όταν βρίσκονται κοντά σε ένα εύθραυστο άτομο.    

Το βιβλίο έχει χαρακτηριστεί ως αστείο, όμως προσωπικά δε θα το χαρακτήριζα ως τέτοιο. Οι φράσεις που κάποιους μπορεί να κάνουν να χαμογελάσουν είναι ποτισμένες με πονεμένο αυτοσαρκασμό και μια μορφή άμυνας της ηρωίδας.

Μαίρη Β.