Οι Καρτ Ποστάλ

Victoria Hislop

Οι Καρτ Ποστάλ

«Η ζωή θα έπρεπε να είναι γεμάτη δυνατότητες. Όχι μόνο υποσχέσεις».

Ένα ελληνικό βιβλίο από την αγγλίδα συγγραφέα Victoria Hislop, κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβρη από τις εκδόσεις «Δίοπτρα». Η Έλι ζει και εργάζεται στην Αγγλία ως πωλήτρια διαφημιστικού χώρου. Η ζωή της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως άχρωμη και αδιάφορη, όταν στο ταχυδρομικό της κουτί φτάνει η πρώτη καρτ ποστάλ. Παραλήπτρια δεν είναι η ίδια, όμως μην γνωρίζοντας το όνομα που αναγράφεται στο πίσω μέρος, αποφασίζει να την κρατήσει και να την κρεμάσει σε έναν πίνακα που έχει στο διαμέρισμα της. Σύντομα έρχεται δεύτερη, από άλλο ελληνικό μέρος, τρίτη, τέταρτη… με κρεμασμένες τις καρτ ποστάλ αρχίζει να νιώθει όλο και περισσότερο την επιθυμία να επισκεφτεί εκείνα τα μέρη, ώστε να ανακαλύψει αν υπάρχουν όντως ή είναι φωτογραφίες επεξεργασμένες σε πρόγραμμα. Οι καρτ ποστάλ κάποια στιγμή σταματάνε, όμως σύντομα στο ταχυδρομικό της κουτί καταφτάνει ένας μεγάλος φάκελος στον οποίο αναγνωρίζει το γραφικό χαρακτήρα του αποστολέα των καρτ ποστάλ.

Η συγγραφέας δεν καταπιάνεται πρώτη φορά με έλληνες ήρωες, μάλλον έχουμε την τύχη να έχουμε κερδίσει τόσο εμείς όσο και η χώρα μας την αγάπη και το ενδιαφέρον μιας πολύ δημοφιλούς συγγραφέως παγκοσμίως η οποία δεν κάνει εκπτώσεις στη δουλειά της. Στο καινούργιο της βιβλίο υπάρχουν πολλές μικρές ιστορίες, πολύ όμορφα συνδεδεμένες ώστε να δημιουργούν μυθιστόρημα. Περιγραφές από ελληνικά μέρη, αλλά και αντιλήψεις των κατοίκων αυτής της πανέμορφης χώρας, άλλες φορές σωστές κι άλλες λάθος. «Ώσπου να ευδοκιμήσει σε όλη τη χώρα, από την κορυφή ως τη βάση, μια νέα κουλτούρα διαφάνειας, τι ελπίδες βελτίωσης μπορεί να υπάρξουν»; Αναρωτιέται ο συντάκτης του τετραδίου, και μαζί του και οι έλληνες αναγνώστες του βιβλίου, αφού είναι κάτι που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας.

Επιστρέφει συχνά στο θέμα της κρίσης, στο πως αντιδρούν οι πολίτες της χώρας και κυρίως οι νέοι άνθρωποι, άλλοτε μετανάστες που θέλουν να επιστρέψουν πίσω και άλλοτε φοιτητές που παρατάνε τις σπουδές τους γιατί δεν έχει νόημα να κρεμάσουν απλώς το πτυχίο τους σε κάποιο τοίχο. Γράφει για τα κατοχικά δάνεια και τις καταστροφές που έκαναν οι ναζί ενάντια στην πατρίδα και το λαό μας, «Το ανεξόφλητο χρέος από τα εγκλήματα πολέμου των ναζί, από την καταστροφή των υποδομών και το υποχρεωτικό κατοχικό δάνειο που είχε πάρει η Γερμανία από τις ελληνικές τράπεζες, λέγεται ότι ανέρχεται σε περίπου 300 δισεκατομμύρια ευρώ σε σημερινά χρήματα. Ένα τέτοιο ποσό θα μπορούσε ασφαλώς να βοηθήσει στην εξόφληση του χρέους που έχει παραλύσει σήμερα την Ελλάδα».

Αναφέρεται στη μυθολογία και στην τέχνη μας. «Από την αρχιτεκτονική και την γλυπτική τους είναι σαφές ότι οι Αρχαίοι Έλληνες, έδιναν μεγάλη σημασία στην ομορφιά, στο κάλος. (…) Ίσως γι αυτό συγκλονίζομαι τόσο πολύ όταν βλέπω οτιδήποτε άσχημο στην Ελλάδα. Πολλές φορές μένω άναυδος μπροστά σε κάτι πανέμορφο, άλλες πάλι αιφνιδιάζομαι από κάτι πολύ άσχημο. Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, αυτή η χώρα είναι πρώτη και στα άκρα». Ποιος θα διαφωνήσει μαζί με μια καλλιτέχνη που μας βλέπει μεν με αγάπη αλλά και αντικειμενικά.   

Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορούσε έλληνας συγγραφέας να παρουσιάσει ορθότερα ιστορίες που αναφέρονται στη ζωή και στα προβλήματα ενός λαού, που καθημερινά αγωνίζεται να επιβιώσει και καθημερινά προσβάλλεται από ξένους θεσμούς αλλά και έλληνες πολιτικούς, που έχουνε μεγάλο μερίδιο στην καταστροφή του.

Ακόμα και το εξώφυλλο είναι ένα υπέροχο αποτέλεσμα που σε παραπέμπει σε αυτό που ακριβώς λέει ο τίτλος του βιβλίου «Οι Καρτ Ποστάλ». Από την εικόνα ως το βάρος του χαρτιού σε κάνει να πιστεύεις ότι κρατάς μια παλιού τύπου κάρτα που θα έστελνες σε αγαπημένο πρόσωπο για να του γράψεις μέσα σε λίγες λέξεις τις εντυπώσεις που έχεις από το μέρος που επισκέφτηκες αλλά και να του δώσεις μια μικρή εικόνα με μια φωτογραφία.

Ας αφήσουμε τη Victoria Hislop να μας ταξιδέψει στη χώρα μας και να μας γνωρίσει κάποιους από τους ανθρώπους της…

Μαίρη Β.