ΟΙ ΔΙΑΘΗΚΕΣ
ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΑΤΓΟΥΝΤ
ΟΙ ΔΙΑΘΗΚΕΣ
-Εκδόσεις Ψυχογιός-
«Τα τσιράκια που αποκτούν ξαφνικά εξουσία γίνονται συχνά οι φριχτότεροι δυνάστες».
Πως θα βλέπουν οι άνθρωποι του μέλλοντος την εποχή μας, μήπως σαν Μεσαίωνα; Δεν ξέρουμε πόσο θα προχωρήσει η ανθρωπότητα –τεχνολογικά τουλάχιστον- μέχρι να έρθει το τέλος του κόσμου, όμως ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ο κάθε ένας από εμάς ότι η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι απλά ένας όρος που παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο.
Η καναδέζα συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ, πριν από περίπου τριανταπέντε χρόνια έγραψε το βιβλίο «Η ιστορία της Θεραπαινίδας», όπου στη δημοκρατία της Γαλαάδ, οι γυναίκες έχασαν τα δικαιώματα τους και επιστρέφοντας σε έναν νέο Μεσαίωνα, κηδεμονεύονταν από τους άντρες. Ενώ στο νέο μεσαίωνα δεν έλειπαν οι δικές του ιερές -τιμωρίες. «Οι Διαθήκες», είναι η συνέχεια της ιστορίας της Γαλαάδ, μόνο που το κεντρικό πρόσωπο δε θα είναι αυτή τη φορά η Θεραπαινίδα του πρώτου, άλλωστε γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματικότητα της ζωής της κατηγορίας των γυναικών που χρησιμοποιούνται για να γίνουν το μέσο να αποκτήσουν παιδιά οι άκληροι κυβερνήτες. Τρία είναι τα κεντρικά πρόσωπα της νέας ιστορίας, της Άτγουντ. Η Θεία Λίντια, η οποία κατά κάποιο τρόπο γράφει, αν και κρατάει κρυμμένα, τα απομνημονεύματα της στο ολοκληρωτικό καθεστώς της δημοκρατίας της Γαλαάδ. Η Λίντια αν και γυναίκα έχει μαζέψει τη μεγαλύτερη δύναμη στα στρώματα των Θείων, έχοντας εκτοπίσει από την κυρίαρχη θέση, θαυμάστριες και θεμελιωτές του συστήματος. Γνωρίζει πλήθος μυστικών, κάνει μηχανορραφίες και είναι χρήσιμη στο καθεστώς. Ποια όμως ήταν η Θεία Λίντια, πριν οι γυναίκες γίνουν κτήμα των αντρών και τι πιστεύει για το ανδροκρατούμενο σύστημα που επικρατεί στη ‘‘Δημοκρατία’’ που ζει;
Η Άγκνες είναι το δεύτερο πρόσωπο του βιβλίου, μεγαλώνει στη δημοκρατία της Γαλαάδ, αν και είχε γεννηθεί πριν έρθουν στα πράγματα οι Υιοί του Ιακώβ με πραξικόπημα. Δεν έχει μνήμες από εκείνη την περίοδο, και ως γυναίκα, είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει το δρόμο που ορίζει το καθεστώς και η τάξη της για εκείνη, υπάρχει άραγε τρόπος διαφυγής από το ορισμένο; Ο τρίτος χαρακτήρας και ο πιο επαναστατικός, η καναδέζα Νταίζη, η οποία έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσει μια σκληρή πραγματικότητα και να αναλάβει ενεργό ρόλο στο επαναστατικό κίνημα του “Mayday”. Ένα είδος υπόγειου σιδηρόδρομου που βοηθάει τους φυγάδες του καθεστώτος της Γαλαάδ να φύγουν από τη χώρα και να ζήσουν με νέα ταυτότητα στον Καναδά. (Γνωρίζουμε ότι ο υπόγειος σιδηρόδρομος υπήρξε πράγματι για να βοηθάει μαύρους να φυγαδεύονται από τις νότιες πολιτείες στις βόρειες πριν την πτώση της δουλείας. Ποιος βοηθάει όμως τώρα τους μαύρους να σωθούν από ένα καταχρηστικό και ρατσιστικό σύστημα στις Η.Π.Α. και στις άλλες ‘‘πολιτισμένες’’ χώρες είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αναζητήσουμε όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του).
«Η Ιστορία της Θεραπαινίδας», είχε χαρακτηριστεί, παρά την αντίθετη άποψη της συγγραφέως ως βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Πολλοί κριτική στην περίπτωση και των δύο βιβλίων έχουν μια ροπή να θεωρούν το βιβλίο ως επιστημονική φαντασία, κάτι με το οποίο με βρίσκουν απολύτως αντίθετη. Μπορεί να μη συμβαίνει στη Δύση αλλά σε πολλά κράτη της Ανατολής, κατά κύριο λόγω θεοκρατικά (όχι ότι δεν έχουν και στη Δύση την πετριά τους άνθρωποι με τη θρησκεία μετατρέποντας την αγνή πίστη σε δεισιδαιμονία), ο ρόλος της γυναίκας είναι αντίστοιχος με εκείνων του βιβλίου, όμως δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση, ότι σε μια χώρα που τα πράγματα είναι ρευστά και κινδυνεύει από πραξικοπήματα και νέες εκδοχές ολοκληρωτικών, φασιστικών καθεστώτων ο ρόλος της γυναίκας, του έγχρωμου, του πρόσφυγα, του φτωχού μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη και πάντα μα πάντα προς το χειρότερο .
Όσο και να θέλουμε να πιστέψουμε ότι είμαστε ασφαλείς κι ότι το βιβλίο της Άτγουντ είναι στα πλαίσια της επιστημονικής φαντασίας, στην πραγματικότητα και τα δυο μυθιστορήματα είναι ρεαλιστικά. Δεν έχει αλλάξει η ζωή των ανθρώπων της Γαλαάδ από φανταστικούς εχθρούς, από κάποιους κατοίκους άλλου πλανήτη, αλλά από θρησκόληπτους και ευυπόληπτους πολίτες που έκαναν πραξικόπημα και που έφτιαξαν πρώτα κατ εικόνα και καθ’ ομοιώση τους έναν Θεό και αμέσως ένα σύστημα που βόλευε τους ίδιους. Οι γυναίκες έχασαν κάθε δικαίωμα, μέχρι και το να έχουν την ικανότητα να διαβάζουν, έπειτα τις χρησιμοποίησαν κατά το δοκούν, σε μεγάλο βαθμό και κυρίως στο πρώτο βιβλίο θύμιζε ένα νόμιμο και εντός των συνόρων trafficking και πορνεία κι όσο για τους φτωχούς άντρες των χαμηλότερων τάξεων, παρέμειναν φτωχοί άντρες. Ενώ όσα πρόσωπα τους ήταν άχρηστα ή τα θεωρούσαν επικίνδυνα τα εξόρισαν στις αποικίες σε μια σύντομη ζωή και έναν επώδυνο θάνατο. Δε χρειάζεται να βάλετε τη φαντασία σαν να δουλέψει, κοιτάξτε την παγκόσμια ιστορία, έχει πολλά παρόμοια παραδείγματα.
«Αν τα ξεψαχνίσεις, όλα τα θέματα είναι προσωπικά».
Η συγγραφέας έχει αποσπάσει αρκετές φορές το βραβείο Booker, την πιο πρόσφατη το 2019 για το παρόν βιβλίο. Και θα με βρει σύμφωνη το μότο των εκδόσεων «Ψυχογιός» στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, μιας και είναι βιβλίο για απαιτητικούς αναγνώστες.
Με λίγες λέξεις και για να ανακεφαλαιώσω, τα βιβλία «Η ιστορία της Θεραπαινίδας» και «Οι Διαθήκες» της Μάργκαρετ Άτγουντ, είναι βιβλία που αφυπνίζουν.
Μαίρη Β.
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Για να διεκδικήσετε ένα αντίτυπο του βιβλίου της Μάργκαρετ Άτγουντ «Οι Διαθήκες» από τις εκδόσεις «Ψυχογιός».
- Πατήστε Like στη σελίδα του ArtScript Blog στο Facebook
- Και κοινοποιήστε Δημόσια το αρχικό Post ή πατήστε like ή γράψτε σχόλιο.
Μπορούν να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό μόνο κάτοικοι Ελλάδος.
Ο νικητής του διαγωνισμού, εφόσον είναι κάτοικος Αττικής παραλαμβάνει ο ίδιος το βιβλίο, αφού πρώτα έρθει σε προσωπική επαφή μαζί μας.
Μπορείτε να λάβετε μέρος ως την Τετάρτη 8/7/2020, (12:00 π.μ.)
