Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΜΟΣ
-Εκδόσεις Ψυχογιός-
Όταν ο αστυνόμος Χρίστος Καπετάνος κλήθηκε να πείσει τον άντρα στην ταράτσα να μην πηδήξει, αν και θα ήταν η πρώτη φορά που θα διαπραγματευόταν, δεν περίμενε ότι θα υποχρεούταν εκείνος και η ομάδα του να συνεργαστούν στην έδρα τους, με την αντιτρομοκρατική. Με τους συναδέλφους τους από την Αθήνα, ο Καπετάνος και οι συνεργάτες του στις υποθέσεις που αναλαμβάνουν στην Εύβοια δεν έχουν τόση ελευθερία κινήσεων, μιας και όλα ελέγχονται πλέον από εκείνους και σχεδόν βρίσκονται υπό τις διαταγές τους. Άλλωστε όλα δείχνουν ότι η υπόθεση τους έχει να κάνει με τρομοκρατική ομάδα. Και ενώ περιμένει κανείς να κάνουν την αρχή εξτρεμιστές, που έχουν λόγους να είναι θυμωμένοι με την αστυνομία, τελικά φασίστες, (αυτό το απόστημα που διατηρείται και δε λέει να σπάσει) αρχίζουν να δολοφονούν ακτιβιστές θεωρώντας τους ανθέλληνες, επειδή δεν αντιπαθούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Ο συγγραφέας στο βιβλίο του «Ο Θάνατος του Οδυσσέα» θίγει το θέμα του φασισμού στην σύγχρονη Ελλάδα. Αλλά όχι μόνον αυτό. Μυστικές υπηρεσίες, απόρρητες πληροφορίες, μηχανορραφίες. Ποιος είναι ο ρόλος των ‘‘λεόντων’’ σε όλη αυτή την ιστορία, μήπως ξεκινάει νέος κύκλος ‘‘αγώνων πείνας’’; Είναι σε τέτοιο βαθμό συνυφασμένη η μία ιστορία με την άλλη στο βιβλίο του Σίμου, που ψάχνω προσεκτικά τα λόγια μου ώστε να μην αποκαλύψω την πλοκή από το νέο μυθιστόρημα του έλληνα αστυνομικού συγγραφέα, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τους σκανδιναβούς, αμερικάνους και άγγλους συγγραφείς του είδους.
Πυκνογραμμένο και βασισμένο στην ελληνική πραγματικότητα θα βρει πρόσφορο έδαφος στους έλληνες αναγνώστες που λατρεύουν να λύνουν υποθέσεις. Η ειδυλλιακή εικόνα της Εύβοιας, θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω, ότι είναι μαχαιριά στην καρδιά έπειτα από τις φωτιές του καλοκαιριού που άλλαξαν το νησί, καταστρέφοντας τη φύση αλλά και τις ζωές κατοίκων του, με τις πλημμύρες να έρχονται να ολοκληρώσουν το έργο των πυρκαγιών. Είκοσι με τριάντα χρόνια, θα χρειαστούν να γίνει ξανά αυτό που ήταν το νησί, και να κλείσει τις πληγές του, όπως ξέρει η φύση.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
