Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

CHARLOTTE LINK

-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-

Ποια είναι η ιδανική ζωή για τον κάθε άνθρωπο και ποιος πραγματικά ζει όπως είχε ονειρευτεί! Ο Σάμσον Σιγκάλ προσπαθεί να ζήσει μέσα από τις ζωές των άλλων, αφού η δική του πραγματικότητα κάθε άλλο από ειδυλλιακή είναι. Δεν έχει πετύχει τίποτα απ’ όσα έχει ονειρευτεί και δε φαίνεται καμία προοπτική να τα πλησιάσει. Προσπαθώντας να ‘‘αποδράσει’’ από όσα τον απασχολούν αποκτά μια ιδιόμορφη ασχολία, παρακολουθεί τους γείτονες του και προσπαθεί να ζήσει τη δική του ζωή μέσα από αυτά που κάνουν οι άλλοι, όχι ενεργά, απλά ως θεατής. Η Τζίλιαν Γουορντ με την οικογένεια της θα μπορούσε να θεωρηθεί από τον ίδιο τον Σιγκάλ ως το ονειρεμένο, το ιδανικό, όμως πόσο απατηλή είναι η εικόνα της και πόσο διαφορετικά τα πράγματα μέσα στο σπίτι, απ’ ότι τα βλέπει ο Σάμσον παρατηρώντας από απόσταση έξω από αυτό;

Κι ενώ ο Σιγκάλ συμμετέχει νοερά στην οικογενειακή ζωή της Τζίλιαν με την οποία είναι ερωτευμένος, δυο ηλικιωμένες και μοναχικές γυναίκες δολοφονούνται με ειδεχθή τρόπο. Όσο και να προσπαθεί η αστυνομία δεν καταφέρνει να βρει κοινά στις ζωές των δύο γυναικών παρά ψάχνει το δολοφόνο στα τυφλά, όταν ένας ακόμη φόνος, έρχεται να συνταράξει το Λονδίνο και να προστεθεί στο φάκελο της υπόθεσης αν και φαινομενικά δεν έχει καμία σχέση με τους προηγούμενους.

Αστυνομικό μυθιστόρημα, που ενώ ο τόπος δράσης του είναι η Αγγλία, η συγγραφέας είναι Γερμανίδα. Όμως πέρα από την αστυνομική υπόθεση έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Η συγγραφέας έχει διάθεση να ταρακουνήσει τους αναγνώστες της όσον αφορά την παθητικότητα της κάθε κοινωνίας στα όσα συμβαίνουν δίπλα της. Με τους πολίτες της  να κοιτάζουν αδιάφορα τα κακώς κείμενα, με το κάτι παραπάνω που προσφέρουν να είναι η συμπόνια στα θύματα και έμπρακτα τίποτα περισσότερο, βυθισμένοι στα προσωπικά τους προβλήματα. Μιλάει για κάθε είδους κακοποίηση, ψυχολογική, σωματική, λεκτική, σεξουαλική. Την ατολμία των θυμάτων να βγουν από αυτόν τον κυκεώνα αλλά και για την -από μηδαμινή ως ελάχιστη- υποστήριξη που μπορούν να βρουν όσοι την αναζητήσουν.

Πόσο καλά όμως γνωρίζουμε τους ανθρώπους που είναι γύρω μας; Πόσο περισσότερη δύναμη έχει η εικόνα από την ουσία του καθενός από εμάς;

Μαίρη Β.