Ο Γιός

Jo Nesbo

 

The son (ΟΓιος)

“Something is rotten in the state of Denmark.” (Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανίας).

 

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν χρησιμοποιώ την πρόταση αυτή κυριολεκτικά. Το συγκεκριμένο βιβλίο άλλωστε, μας έρχεται από λίγο πιο βόρεια και στην τελική, δεν έχω ιδέα τι γίνεται στη Δανία (αν και μεταξύ μας, πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα πράγματα εκεί;). Αυτό που θέλω να σημειώσω παραθέτοντας τα λόγια του Μάρκελου από τον Άμλετ του Σαίξπηρ, αφορά κάτι που μπορεί να συσχετιστεί με όλες τις χώρες του κόσμου. Έχει να κάνει με τη διαφθορά της ανθρώπινης κοινωνίας γενικότερα, και το γεγονός ότι ελάχιστα κομμάτια της έχουν παραμείνει καθαρά στην πορεία της ανά τους αιώνες, αν όχι κανένα της. Ο πάντα ρεαλιστής Jo Nesbo, επιστρέφει με ένα αυτοτελές μυθιστόρημα θέλοντας για μία ακόμα φορά να αποδείξει ακριβώς αυτό. Το πόσο σκάρτος είναι ο κόσμος που ζούμε. Ήρωας του, ένας χρήστης ναρκωτικών που βρίσκει τη δόση του πληρώνοντας με νόμισμα την ελευθερία του. Καταδικασμένος για εγκλήματα που δεν έχει διαπράξει με αντάλλαγμα την τροφοδοσία του εθισμού του και γιος ενός αστυνομικού που  κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον υπόκοσμο, το σκάει από την φυλακή έχοντας πια ανακαλύψει ότι τίποτα από όσα ήξερε για το παρελθόν δεν είναι αλήθεια. Θέλοντας να αποκαταστήσει την υστεροφημία του πατέρα του, μετατρέπεται σε έναν εκδικητικό, άγγελο τιμωρό διατηρώντας όμως ένα αίσθημα δικαιοσύνης. Ή μήπως όχι; Έμποροι ναρκωτικών και λευκής σαρκός, πληρωμένοι δολοφόνοι και πουλημένοι αστυνομικοί, άνθρωποι με πάθη και εμμονές συνθέτουν μια κοινωνία όμοια με βάρκα που συνεχώς μπάζει νερά, βουλιάζοντας στον βούρκο της πραγματικότητας. Ο Νορβηγός συγγραφέας παραμένει σταθερός στο ύφος του, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στις σκηνές των εγκλημάτων, με σκληρές και ωμές περιγραφές καταστάσεων και συναισθημάτων, αφήνοντας όμως μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι, ένα μικρό φως αγάπης να λάμπει ελπιδοφόρα. Δεν ξέρω αν πιστεύετε ότι ο κόσμος μας δεν έχει  πια περιθώρια σωτηρίας ή αν είστε από τους ανθρώπους που ζουν σε ένα ροζ σύννεφο παραβλέποντας όλα τα δεινά, εκείνο που ξέρω είναι ότι είτε έτσι, είτε αλλιώς, αυτό το μυθιστόρημα θα σας συνταράξει. Ξεκίνησα ελαφρώς αλληγορικά και έτσι θα σας αφήσω, κλέβοντας πάλι έναν στίχο του Σαίξπηρ. “Some rise by sin, and some by virtue fall”, (Measure for Measure). (“Κάποιοι εξυψώνονται από την αμαρτία, ενώ κάποιοι ξεπέφτουν από την αρετή”, Με το Ίδιο Μέτρο). Μα αυτή τη φορά, τα συμπεράσματα δικά σας.

Okay