Ο ΑΝΕΜΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ

ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΛΙΕΝΤΕ

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«Δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος σε αυτόν τον βρώμικο κόσμο, πλέον όμως νιώθω την επιθυμία να τον αλλάξω όπως ποτέ άλλοτε».

Η εισβολή των στρατευμάτων των ναζί στην Αυστρία και η Νύχτα των Κρυστάλλων, με τους εβραίους στο επίκεντρο των εχθροπραξιών, θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά τους. Όταν ο πατέρας του πεντάχρονου Ζάμουιλ πέσει θύμα ξυλοδαρμού από τον φανατισμένο όχλο των ναζιστών, και οδηγηθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, η μητέρα του θα αγωνιά να βρει τον άντρα της, και να ενώσει ξανά την οικογένειά της. Δυστυχώς όμως ένας νέος χωρισμός ανάμεσα σε εκείνη και τον μονάκριβο γιο της θα έρθει να τη διαλύσει, αφού θα υποχρεωθεί να διώξει το παιδί για να μην πέσει θύμα του αφανισμού της φυλής τους.

44 χρόνια αργότερα, σε μια άλλη γωνιά της γης, στο Ελ Μοσότε, η Λετίσια μεγαλώνει σε ένα μικρό χωριό. Οι Η.Π.Α., θέλοντας να αποτρέψουν τους χωρικούς να είναι φιλικά προσκείμενοι στους αντάρτες, θα εισβάλουν σε χωριά και θα κάνουν εκκαθαρίσεις με απίστευτη σκληρότητα απέναντι στους κατοίκους, μηδενός εξαιρουμένου, όπως στις γυναίκες, στα παιδιά, ακόμα και στα ζωντανά. Ο πατέρας της Λετίσια θα πάρει το μοναδικό ζωντανό από τα παιδιά του και θα ταξιδέψει στο Βορρά.

37 χρόνια ύστερα από τη φυγή της, μια μητέρα με την εφτάχρονη κόρη της, θα υποχρεωθεί να τραβήξει προς τον Βορρά, μόνο που η κυβέρνηση Τραμπ είναι απόλυτη ως προς τη μετανάστευση. Μητέρα και κόρη θα χωριστούν και η μόνη τους επιθυμία θα είναι να ανταμώσουν ξανά.

Με το νέο της βιβλίο η δημοφιλής Χιλιανή συγγραφέας, έχει ως σκοπό τον παραλληλισμό μιας ιστορίας που επαναλαμβάνεται. Με το βλέμμα στραμμένο στις ζωές των ανήμπορων, που οι κοινωνικές συνθήκες από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να τους υποδείξουν ως θύματα. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Εβραίοι ήταν στο κέντρο των εθνοκαθάρσεων του Χίτλερ, (τι ειρωνεία λίγα χρόνια μόλις αργότερα οι Ισραηλινοί να το ξεχνούν, δημιουργώντας μια σύγχρονη  γενοκτονία). Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος είναι κάτι που σημάδεψε τον κόσμο και ειδικά την Ευρώπη που βρισκόταν στο επίκεντρο, και όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε τι συνέβη. Όμως πόσοι έχουν γνώση τι συνέβαινε στη Λατινική Αμερική, που το μεγαθήριο των Η.Π.Α. ήθελε να ελέγχει και να εκμεταλλεύεται, φυτεύοντας παντού στις χώρες αυτές δικτατορίες, με άσχημα αποτελέσματα για τους πολίτες, που τους επηρεάζουν ακόμα και σήμερα. Οι Η.Π.Α δήμιος των χωρών αυτών, δεν επιτρέπει στους πολίτες να ζήσουν ειρηνικά στον τόπο τους και την ίδια ώρα γίνεται διώκτης όσων προσπαθούν να επιβιώσουν ζητώντας μια χλωμή ελπίδα σε κάποια από τις πολιτείες της. Η ανισότητα κάνει δυστυχισμένους τους ανθρώπους και δημιουργεί θύματα, αυτό προσπαθεί να υπογραμμίσει για άλλη μια φορά η Αλιέντε.

Οι τρεις ζωές, αν και απέχουν χρονικά, είναι παράλληλες, όπως τόσες και τόσες άλλες ιστορίες. Όμως στη ζωή χωράει και το χαμόγελο, και θα υπάρξουν και άνθρωποι που θα σε στηρίξουν, που θα σου δείξουν πως είναι να χαμογελάς ξανά, να στέκεσαι στα πόδια σου και να προχωράς. Τότε είναι που η μαγεία, θα πάρει από το χέρι τον ρεαλισμό. Και η μαγεία όσο κι αν φαίνεται περίεργο, κρύβεται σε μικρά πράγματα, όπως σε ένα βιβλίο που σου τραβάει την κουρτίνα, σου δείχνει την ασχήμια του κόσμου, γιατί έχει χρέος να το κάνει, αλλά σου δείχνει και την ομορφιά.

Μαίρη Β.