Ο ΑΝΔΡΑΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ

RICHARD OSMAN

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

«Να κάθεσαι σε ένα τσιμεντένιο τραπέζι με δυο φίλους, ένα περιστέρι που απολαμβάνει το McDonald’s του, και να είσαι ερωτευμένος. Όλο αυτό ήταν άξιο προστασίας, έτσι;»

Η ‘‘συμμορία’’ της λέσχης φόνων της Πέμπτης επιστρέφει. Η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον και ο Ιμπραήμ είναι πάλι εδώ και αναλαμβάνουν την προστασία ενός πράκτορα, παλιού γνωστού της Ελίζαμπεθ. Έπειτα από το γράμμα που έλαβε στο διαμέρισμα όπου κατοικεί με τον σύζυγό της, στον οικισμό ευγηρίας, η Ελίζαμπεθ ανησυχεί για το ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από την υπογραφή του προσώπου που έχει γράψει την επιστολή. Αδύνατον να αντισταθεί, παρά του ότι υποψιάζεται ότι η επιστολή φέρνει μπελάδες, θα επισκεφτεί τον άντρα όπου μαζί του θα επιστρέψει και το παρελθόν της ως βρετανίδα πράκτορας. Αν και η νεαρή συνάδελφός της είναι απόλυτη ότι η Ελίζαμπεθ υποχρεούται να κρατήσει μυστική τη νέα της αποστολή, ειδικά από τη στιγμή που είναι συνταξιοδοτημένη, εκείνη ξεκαθαρίζει ότι θα αποκαλύψει τα πάντα στους τρεις φίλους της, που τόσες εικασίες έχουν κάνει στο παρελθόν ξεψαχνίζοντας παλιούς φακέλους υποθέσεων ενώ δεν τα πήγαν άσχημα, όταν ανακάλυψαν ποιος βρισκόταν πίσω από τους φόνους που ’γιναν στην περιοχή τους, λίγο καιρό νωρίτερα.

Κλοπή διαμαντιών αξίας εκατομμυρίων λιρών, μαφία, απειλές, και αρκετοί νεκροί. Και τέσσερις ηλικιωμένοι που υπερασπίζονται και βοηθούν ο ένας τον άλλον, ίσως στην δική τους ηλικία η φιλία είναι πιο ανεκτίμητη απ’ ότι στις μικρότερες. Μπορεί βέβαια να είναι θέμα χαρακτήρα απλώς. Η λέσχη φόνων της Πέμπτης παίρνει προαγωγή και από μια απλή αστυνομική υπόθεση αυτή τη φορά θα λύσει έναν γρίφο για πράκτορες. Που μπορεί να βρίσκονται τα διαμάντια και ποιος ευθύνεται για όλο αυτό το αιματοκύλισμα;

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με παράδοξους θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιους κεντρικούς ήρωες, όμως τόσο ταιριαστούς όπως τους κινεί στο χαρτί του ο Όσμαν. Όμως μη γελιέστε οι σατανικοί παππούδες δεν είναι μόνο ικανοί να λύσουν πολύπλοκες υποθέσεις αλλά να κάνουν το κοινό να παραληρεί από τα γέλια. Οπότε παίρνει επιπλέον πόντους μιας και δένει καλά το χιούμορ με το μυστήριο. Πολύ καλή δουλειά και από τον συγγραφέα και μεταφραστή του μυθιστορήματος Αύγουστου Κορτώ, ο οποίος κατάφερε να μεταφέρει το αγγλικό χιούμορ αυτούσιο στο ελληνικό κοινό κάνοντάς το ευχάριστο.

«Αν κανείς δεν έχει χαθεί ποτέ στη ζωή του, τότε προφανώς δεν ταξίδεψε σε κανένα ενδιαφέρον μέρος».

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: