Ντετέκτιβ Μόνη Ψάχνει

ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΕΜΙΡΗ

ΝΤΕΝΤΕΚΤΙΒ ΜΟΝΗ ΨΑΧΝΕΙ

Η Δεμίρη αποφασίζει να αφήσει για λίγο στην άκρη τα θέματα γάμου που αρκετά την έχουν απασχολήσει στα βιβλία της και να καταπιαστεί με κάτι άλλο. Η Λούκα Τσακαλώτου είναι μια νέα γυναίκα, μητέρα μιας πεντάχρονης ιδιοφυούς κόρης, κατάγεται από μια αστυνομική οικογένεια με πολλές διακρίσεις και είναι ιδιωτικός ντεντέκτιβ. Οι υποθέσεις με τις οποίες καταπιάνεται η ίδια και οι συνεργάτες της είναι κυρίως απιστίες και παραστρατημένα παιδιά, όταν κάποια στιγμή φτάνει στα χέρια τους μια υπόθεση που ενώ αρχικά δείχνει ότι αφορά απιστία, τελικά στοιχείο στο στοιχείο τους οδηγεί πίσω από ένα καλά συγκαλυμμένο δίκτυο διακίνησης ναρκωτικών και όχι μόνο. Ονόματα της αριστοκρατίας και αρκετά ισχυρών ανθρώπων που ποτέ δεν τους ακουμπάει η αστυνομία είναι κάτι παραπάνω από συνεργοί. Εκτός όμως από τους «κοσμικούς» της υπόθεσης η Δεμίρη αποφασίζει να ασχοληθεί και με την απαστράπτουσα εικόνα την τηλεόρασης και εκείνων που εμφανίζονται στο γυαλί και δε θα μπορέσουμε να της αρνηθούμε ότι είναι ένας χώρος που τον γνωρίζει αρκετά καλά, αφού έχει εργαστεί για πολλά χρόνια στον τομέα της επικοινωνίας μεγάλων ελληνικών καναλιών, οπότε υποθέτουμε ότι θα έχει δει πολλά ενδιαφέροντα από μέσα και μπαίνει στον πειρασμό να μας αναφέρει μερικά. Και μέσα σε όλα αυτά δεν μπορεί να λείπει ο έρωτας, ένα αναζωογονητικό κομμάτι για την ανθρώπινη, ταλαιπωρημένη μας καθημερινότητα.

Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι αρκετά συμπαθητική, και έχει δοθεί με χιούμορ, χωρίς να βαραίνει ιδιαίτερα το θέμα, ενώ ομολογεί αλήθειες που όλοι μας γνωρίζουμε και τις έχουμε συνηθίσει σε βαθμό που τις έχουμε αποδεχτεί και πλέον δε μας κάνουν καμία εντύπωση. Κουραστικό βρήκα το ότι υπήρχαν αρκετοί γραφικοί χαρακτήρες, έστω κι αν ήταν δευτερεύοντες, η γραφικότητα τους έφτανε σε υπερθετικό βαθμό, που πολλές φορές αντί να ελαφρύνουν το βιβλίο θεωρώ ότι το βάραιναν.

Μαίρη Β