ΜΟΝΩΔΙΑ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΔΑΚΗΣ

-Εκδόσεις Άνω Τελεία-

Φανάρια λάμπουν στο σύμπαν με ίχνη ανθρωπιάς

Ο Ιωάννης Λαδάκης από το 2015 που ξεκίνησε να παρουσιάζει τη λογοτεχνική του δημιουργία έχει καταπιαστεί τόσο με τον πεζό όσο και με τον ποιητικό λόγο. Διανύοντας αρκετό δρόμο στην καλλιτεχνία, σε κάθε του στάση φαντάζει πιο ώριμος και στο νέο του έργο τη Μονωδία, είναι αρκετά έμπειρος ώστε να μας συνεπάρει στις σελίδες της νέας του ποιητικής συλλογής, έστω κι αν δεν είναι πολυφωνική, αλλά βγαίνει μόνος του στη σκηνή ώστε να μας απαγγείλει τους στίχους του, όπως ο καλλιτέχνης στο ασπρόμαυρο εξώφυλλο του βιβλίου του, που σχεδίασε η Άντζυ Καράλη,  και ταιριάζει με το περιεχόμενο.

Ο άνθρωπος τίθεται στο κέντρο

Η εμμονή αυτή επαναλαμβάνεται σαν εμετική

Ιδεοληψία

Το βιβλίο αποτελείται από εβδομήντα σελίδες και είναι πυκνογραμμένο, τόσο σε νοήματα όσο και σε στίχους, που δεν αφήνουν πολλά κενά στις σελίδες. Όπως αναγράφει στο εσώφυλλο είναι μια Ποιητική Σύνθεση, θα τολμούσα να πω μια ποιητική νουβέλα δίχως συγκεκριμένους ήρωες, μα με όλους μας μαζί. Θέμα του η κοινωνία, η πολιτική, η ζωή, οι άνθρωποι μέσα σε αυτήν. Αποτελείται από δώδεκα μέρη άτιτλα, αφού είναι ένα συνολικό έργο, τα οποία μόνα τους μπορούν να διαβαστούν ίσως το τέταρτο, το όγδοο, το ένατο και το εντέκατο. Στο έκτο εξελίσσεται το μεγαλύτερο μέρος της ιστορία, ενώ το όγδοο είναι το διάλλειμα, που συμβαίνει στις σκηνές για να πάρουν μια ανάσα οι θεατές.

Κρεμάστηκα απ’ τις κλωστές

Κάποιων βημάτων σου

Προσωπικά σε κάθε κομμάτι έβρισκα έναν τίτλο. Πρώτο : Εισαγωγή, τρίτο : Η βοή του κόσμου, τέταρτο: Ελπίδα ή Ευσεβείς πόθοι… Διαβάζοντας τη Μονωδία, θα μπορούσα να την αφουγκραστώ ως μια συμφωνία με βιολί και πιάνο μεταξύ άλλων και πολλούς στίχους μελοποιημένους, έστω κι αν δεν είναι μετρημένοι και με ρίμα, που ξεκινάει με το ξύπνημα της πόλης.

Το φιλί στέκεται στο κατώφλι της

Αρμέγοντας τα σταφύλια των άστρων

Ο Λαδάκης γράφει ένα ολοκληρωμένο έργο, που αν και μονωδία θα μπορούσε να εμφανιστεί ως πολυφωνικό, αφού αρκετές μονάδες θα μπορούσαν να το ασπαστούν ή να προσθέσουν τις δικές τους μονωδίες, δημιουργώντας την πολυφωνία που ποθούμε, αλλά είτε δεν ακούμε καθαρά είτε δεν βρισκόμαστε κοντά για ενώσουμε τους στίχους μας και να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.

Ε.Φ.Β.