ΜΙΣΗ ΚΑΡΔΙΑ
SOFIA LUNDBERG
ΜΙΣΗ ΚΑΡΔΙΑ
-Εκδόσεις Διόπτρα-
«Δεν ξέρουν όλοι πως το χτύπημα εξαπλώνεται μέσα από τα οστά και ο πόνος διασπείρεται και στο υπόλοιπο σώμα, όχι μονάχα εκεί που το έφαγες».
Μέσω της δουλειάς της, η Έλιν, έχει δημιουργήσει γύρω της ένα τοίχος προστασίας από το παρελθόν, κρατώντας και τα πιο προσφιλή και αγαπημένα της πρόσωπα μακριά από την ταυτότητα και την καταγωγή της. Όταν το γράμμα ενός αγαπημένου της φίλου, από μια μακρινή εποχή και έναν τόπο τόσο διαφορετικό από τη ζωηρή και λαμπερή Νέα Υόρκη, όπου πλέον ζει με το σύζυγο και την έφηβη κόρη τους, τη βρίσκει. Το γράμμα αυτό δημιουργεί μια ρωγμή στο τοίχος ασφάλειας της και προκαλεί δονήσεις στα θεμέλια της ζωής της.
Η ώριμη πλέον Έλιν, έρχεται αντιμέτωπη με ένα δύσκολο μα και συνάμα όμορφο παρελθόν. Δεν υπάρχουν μόνο οι στιγμές που επιθυμεί να λησμονήσει αλλά και εκείνες που νοσταλγεί. Μπορεί να υπάρχει ο θυμός της μητέρας της, αλλά υπάρχουν και τα παιχνίδια μαζί της και με τα αδέρφια της. Η ντροπή στην οποία τους βύθισε ο πατέρας της αλλά και οι αγκαλιές του. Οι στιγμές που μένει μόνη της, κάτω από τη βροχή, μούσκεμα αλλά και η μελέτη των αστεριών τις νύχτες με τον καλό της φίλο Φρέντρικ. Το γάλα που έκλεψε για να πιουν τα αδέρφια της μα και το χαρτζιλίκι που της πρόσφερε η Γκερντ για να τη βοηθάει με τις δουλειές. Όλα αυτά πριν τη μεγάλη καταστροφή που προκάλεσε, πληγώνοντας όλους όσους αγαπούσε. Μια καταστροφή που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί με διαφορετικό τρόπο από τη φυγή.
«Ένα ερωτηματικό είναι μονάχα η μισή καρδιά», και με βεβαιότητα τα ερωτηματικά αφήνουν την καρδιά μισή, αφού χωράει μονάχα αμφιβολίες που δεν επιτρέπουν στην αγάπη να φωλιάσει μέσα της.
Το μυθιστόρημα είναι δοσμένο σε δύο χρόνους, στο παρόν της ηρωίδας και στο παρελθόν της. Αυτό βοηθάει τη συγγραφέα να αναπτύξει τους χαρακτήρες της, την ώρα που ο αναγνώστης καταφέρνει να τους κατανοήσει. Η Έλιν λίγο πριν τα πενήντα της δε φαίνεται να έχει και μεγάλη σχέση με το έφηβο κορίτσι. Κι όμως όλα όσα συνέβησαν στο τότε είναι αυτά που την έχουν διαμορφώσει στο σήμερα. Κρατάει αποστάσεις από τα αγαπημένα της πρόσωπα, ρίχνοντας όλο της το βάρος στο πάθος της για τη φωτογραφία. Το ύφος της Lundberg, είναι αυτό που είχε και στο προηγούμενο βιβλίο της «Το κόκκινο καρνέ», οι ηρωίδες της έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους και κυρίως την αφετηρίας τους μα και τη μετέπειτα εξέλιξη τους, που ως ένα βαθμό την οφείλουν στην τύχη. Όμως αυτό δεν τις κάνεις λιγότερο αγαπητές στους αναγνώστες. Η δυστυχία μα και η ευτυχία των ηρώων, είναι η δυστυχία και η ευτυχία των αναγνωστών. Με τον ίδιο τρόπο πονάμε οι άνθρωποι, με τον ίδιο τρόπο χαιρόμαστε. Όταν οι χάρτινοι ήρωες καταφέρνουν να είναι ανθρώπινοι ο αναγνώστης υιοθετεί τα αισθήματα τους, την ώρα που τα διαβάζει.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
