ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
GENKI KAWAMURA
-Εκδόσεις Μίνωας-
«Πρέπει να χάσουμε λίγο από τον εαυτό μας για να γίνουμε ενήλικες».
Τι είναι αυτό που μένει από τους ανθρώπους; Ένα μοναδικό λουλούδι σε ένα βάζο; Μια γλυκιά ομελέτα; Μία ανάμνηση; Κι όταν χαθούν οι αναμνήσεις κάπου μέσα στο λαβύρινθο των εγκεφαλικών νευρώνων τι παραμένει από τον άνθρωπο; Ο Ιζούμι περιμένει το πρώτο του παιδί. Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις του τρώνε αρκετό από τον χρόνο του με αποτέλεσμα να μην έχει καταλάβει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μητέρα του. Το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς, που είναι και η παραμονή των γενέθλιων της Γιούρικο δε θα τη βρει στο σπίτι τους, και θα αναγκαστεί ανήσυχος να βγει να την αναζητήσει.
Θα είναι και το πρώτο καμπανάκι ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά, όμως και πάλι η καθημερινότητα θα επισκιάσει το γεγονός εκείνης της βραδιάς, ενώ η μητέρα του δε θα θελήσει να τον ανησυχήσει περισσότερο. Το ένα περιστατικό θα αρχίσει να προστίθεται στο άλλο και ο Ιζούμι δε θα μπορεί πλέον να τα παραβλέψει. Η Γιούρικο έχει αρχίσει να χάνει τη μνήμη της. Πριν ο Ιζούμι γίνει πατέρας θα υποχρεωθεί να αναλάβει τη μητέρα του ανακτώντας τις δικές του αναμνήσεις που τόσα χρόνια έχουν μπει στην άκρη, αναβιώνοντας το μοναδικό δεσμό με τη μητέρα που τον έφερε στον κόσμο και τον μεγάλωσε μόνη της.
Ένα κείμενο για τον πιο στενό ανθρώπινο δεσμό, αυτόν με τον γονιό και κυρίως με τη μητέρα. Οι γονείς είναι άνθρωποι και θα κάνουν και αυτοί τα λάθη τους, όμως πάντα επιστρέφουν και αναλαμβάνουν την υποχρέωση, ένα βάρος που το ελαφραίνει η αγάπη. Το βιβλίο έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο το 2022 και έχει αποσπάσει το βραβείο στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν της Ισπανίας καλύτερης σκηνοθεσίας για την κινηματογραφική του μεταφορά. Προφανώς είναι και ο λόγος που μεταφράστηκε σε ακόμα περισσότερες γλώσσες, ξεφεύγοντας από τα σύνορα της Ιαπωνίας. Δεν έχω δει την ταινία, φανατική της μαγείας του γραπτού λόγου, άλλωστε το βιβλίο του Genki Kawamura με έχει καλύψει για όσα αφορούν τη σχέση δυο ηρώων μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες.
Μαίρη Β.
