ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

    Η κεντρική χαρακτήρας του βιβλίου διαφέρει από τις συνηθισμένες φλογερές ηρωίδες που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε και να θαυμάζουμε, σε πρώτη φάση τουλάχιστον. Δεν είναι όμορφη, μάλλον άχαρη θα την χαρακτήριζε κάποιος, ούτε έχει ψυχή επαναστάτριας, μεγαλωμένη αυστηρά, είναι ένα πλάσμα υπάκουο στη θέληση των γονιών του και θύμα της δυσάρεστης σε όλους εμφάνιση της. Σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας είναι κυρίαρχος και παίρνει αποφάσεις για τη ζωή των παιδιών του η Μυρσίνη θεωρείται βαρύ σαμάρι όπου όλοι θέλουν να ξεφορτωθούν και έτσι αναγκάζεται να δεχτεί να παντρευτεί τον πλέον αταίριαστο, ακόμα και για την ίδια, άντρα. 

    Ο γάμος της είναι αφετηρία για να βγει στην επιφάνεια σταδιακά μα σταθερά ο πραγματικός της χαρακτήρας, δυναμικός, ανεξάρτητος μα και συμπονετικός. Γνωρίζει ανθρώπους που θα την βοηθήσουν να αλλάξει ρότα μα και θα την εκμεταλλευτούν. Παρόλη την πικρία και την απόγνωση που θα ζήσει εξαιτίας τους, ο αναγνώστης δε θα μπορέσει εύκολα να αποφασίσει αν όσοι την έκαναν να υποφέρει, έρμαια και οι ίδιοι των προσωπικών τους παθών, δεν στάθηκαν κατά κάποιο παράδοξο ίσως τρόπο και φίλοι της.

    "Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα" ... στο συγκεκριμένο βιβλίο, οι πλειοψηφία των γονιών που θα συναντήσουμε στις σελίδες του στέκονται κέρβεροι και καταστροφείς στη ζωή και στα όνειρα των παιδιών τους. Αμαρτίες από το παρελθόν τους που θα τους κυνηγάνε για πάντα, προσωπικές φιλοδοξίες και η εκδίκηση για έναν έρωτα που ζει ακόμα στην καρδιά μιας εγκαταλελειμμένης γυναίκας, μπαίνουν εμπόδιο και κάνουν θύματα ανθρώπους που δε φταίξανε σε τίποτα.

    Και για το τέλος μην ξεγελιέστε καμιά γυναίκα δεν είναι πραγματικά άσχημη. Η ασχήμια ή η ομορφιά είναι κάτι που βρίσκετε  μέσα μας.

Μαίρη  Β