ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
VICTORIA HISLOP
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
-Εκδόσεις Ψυχογιός-
Το νέο βιβλίο της Victoria Hislop γράφτηκε μέσα στην πανδημία, και είναι η ‘συνέχεια’ του παλαιότερου μυθιστορήματός της με τίτλο «Το Νησί». Όπως και η ίδια αναφέρει κάποιους χαρακτήρες που αδίκησε στο προηγούμενο βιβλίο από άποψη έκτασης, τους βγάζει στην επιφάνεια στο «Μια νύχτα του Αυγούστου». Συγκεκριμένα τους τρεις άντρες που περιστρέφονται σαν δορυφόροι, γύρω από την Άννα, που παρά του ότι είναι νεκρή, είναι παρούσα για αυτούς. Συγκεκριμένα, ο Αντρέας, ο απατημένος σύζυγος, ο Μανώλης, ο εραστής, κι ο Αντώνης, ο σιωπηλά ερωτευμένος, ξετυλίγουν τη ζωή τους στο καινούργιο μυθιστόρημα. Μεγάλο μέρος καταλαμβάνει και η Μαρία, ως η άλλη όψη της αδελφής της, αυτή του καλού. Όμως και νέοι ήρωες θα εμφανιστούν, όπως η λαϊκή τραγουδίστρια Αγαθή και ο κυνηγημένος εργάτης Σταύρος.
Ο αναγνώστης δε χρειάζεται να έχει διαβάσει «Το Νησί», για να καταλάβει τι συμβαίνει, αφού τα πρώτα κεφάλαια καλύπτουν τα βασικά γεγονότα του best seller της Hislop, ξεκινώντας τη διήγηση πριν τη δολοφονία. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι θα χρειαστούν χρόνο για να λυτρωθούν, ο καθένας με τον τρόπο του. Προσωπικά βρίσκω «Το Νησί», ποιο ολοκληρωμένο σαν βιβλίο, αν και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε πως η αγαπητή και στο ελληνικό κοινό συγγραφέας, κάνει προχειροδουλειά ή ότι η πένα της δε χρησιμοποιείται και εδώ αριστοτεχνικά, απλά μετά την επιτυχία του πρώτου βιβλίου οι προσδοκίες είναι αναβαθμισμένες κι επιπλέον, όπως η ίδια αποκαλύπτει στον «Πρόλογο», πρόκειται για ένα βιβλίο, που θέλει να φωτίσει περισσότερο κάποιους χαρακτήρες, να δούμε τα εσώψυχά τους και το πώς ο καθένας θα βρει γιατρειά, αφού ήδη στο «Νησί» έχουν γίνει αρκετά πράγματα, οπότε είναι λογικό να έρχεται ως συμπλήρωμα του πρώτου βιβλίου.
Ενδιαφέρον έχει, πως το «Μια νύχτα του Αυγούστου», γράφτηκε εν μέσω πανδημίας και με τη συγγραφέα σε καραντίνα στην επαρχία της Αγγλίας, σε συνθήκες προσομοίωσης, τηρουμένων των αναλογιών πάντα, με εκείνες των λεπρών της Σπιναλόγκας. Θα αναφερθούν σκηνικά στο βιβλίο, που ακόμα κι όταν οι λεπροί είχαν θεραπευτεί, υπήρχε απέναντί τους ένα είδος κοινωνικού αποκλεισμού/ρατσισμού, που σε μικρή κλίμακα, παρατηρήθηκε και με τον κορονοϊό, αλλά το ότι ο σύγχρονος ιός, ήταν μια καθολική υπόθεση, που φόβιζε τους πάντες, περιόρισε το φαινόμενο.
Ενδιαφέρον έχει η ιστορία του Μανώλη μέσα στο μυθιστόρημα, αλλά και ο τρόπος, που η Μαρία με την καλοσύνη της, αντιμετωπίζει το φονικό και το φονιά της αδελφής της. Ένα ακόμα μυθιστόρημα της Hislop ,εμπνευσμένο από τη χώρα μας, στοιχηματίζω όχι και το τελευταίο.
Ε.Φ.Β.
Διαβάστε επίσης:
