ΜΗ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΙ
ΣΤΕΛΙΟΣ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
-Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη-
Μπορεί ένα όνειρο να είναι προφητικό; Η Αφροδίτη θα βρεθεί να μεγαλώνει μόνη της μακριά από τους γονείς της, που εργάζονται στη Γερμανία. Πρώτα θα είναι υπό την επίβλεψη του παππού και της γιαγιάς της, έπειτα μιας ξαδέρφης του πατέρα της και στο τέλος θα βρεθεί υπό την προστασία της πρόνοιας, πριν επιστρέψει η μητέρα της να αναλάβει την κηδεμονία της. Με εντυπωσιακή ομορφιά θυμίζοντας περισσότερο σκανδιναβή καλλονή θα τραβάει τα βλέμματα επάνω της. Έχοντας όνειρο να περπατήσει σε κόκκινα χαλιά, αποφασίζει να γίνει ηθοποιός. Η επιλογή της αυτή θα φέρει στο δρόμο της τον Άρη, έναν σκηνοθέτη που θα την καλέσει να κάνει ακρόαση ώστε να αντικαταστήσει μια ηθοποιό της παράστασης του. Ή μήπως θα φέρει την Αφροδίτη στο δικό του δρόμο; Ο Άρης είναι ο άντρας που την επισκέπτεται συχνά στα όνειρα της από πολύ νεαρή ηλικία. Όμως κι εκείνος έχει την αίσθηση ότι γνωρίζει την Αφροδίτη. Πιστεύοντας στον μυστικισμό έχει την εντύπωση ότι τη γνωρίζει από προηγούμενες ζωές και ότι εμφανίστηκε μπροστά του, προκειμένου να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς. Ο σκηνοθέτης στη δεκαετία του 70’ λόγω των πνευματικών του αναζητήσεων έχει δημιουργήσει μια παράξενη φήμη γύρω από το όνομά του. Ενώ ο πόθος του για τις γυναίκες, δεν τον κάνει και τον πιο αξιόπιστο άνθρωπο, αν και παντρεμένος με παιδί, δεν παύει να γυρίζει δεξιά αριστερά με άλλες γυναίκες. Όμως η Αφροδίτη καταφέρνει να ξεχωρίσει και να κυριαρχήσει στην καρδιά του.
Μέσα στις 553 σελίδες της επανέκδοσης του μυθιστορήματος του Στυλιανού «Μη ρωτήσεις ποτέ το γιατί» βλέπουμε τη ζωή των δύο αυτών ανθρώπων και τα σκαμπανεβάσματα της σχέσης τους με φόντο το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της Ελλάδος από τη δεκαετία του 60’ έως και τα τόσο γνώριμα σε όλους μας χρόνια της κρίσης, που δε λένε να περάσουν και να φύγουν, άσχετο με το τι ακούμε από τις τηλεοράσεις μας. Οι χαρακτήρες είναι κάπως ρηχοί ή ίσως να μην έχει υπάρξει εμβάθυνση από την πλευρά του συγγραφέα, με αποτέλεσμα να φαίνονται επιπόλαιοι. Αρκετές φορές φάσκουν και αντιφάσκουν ακόμη και στα πιστεύω τους, καθώς και στα όσα ισχυρίζονται. Το μεγάλο μέγεθος του βιβλίου γίνεται εχθρός τους, δημιουργώντας μια αδικαιολόγητη κοιλιά στην εξέλιξη, και μπορεί η ζωή και η καθημερινότητα μας να κάνουν ‘‘κοιλιά’’ και να υπάρχει επανάληψη του προγράμματός μας, αλλά καλό θα ήταν να αποφεύγεται αυτό στην τέχνη. Ενώ έχει μια καλή κεντρική ιδέα ο συγγραφέας να στηριχθεί και να εξελίξει τη δουλειά του, που βασίζεται στην εγκατάλειψη, αλλά κυρίως στο οιδιπόδειο καθώς και στο σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, επαναλαμβάνει ένα μοτίβο μιας ολέθριας σχέσης που δε βοηθάει και πολύ στην εξέλιξη. Ο μεν Άρης είναι χειριστικός, η δε Αφροδίτη ματαιόδοξη και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, πιόνια χωρίς νεύρο και αντίδραση. (Κι εδώ που τα λέμε το ελληνικό πρότυπο δε συμβαδίζει και πολύ με του πολιτισμένου σκανδιναβού). Όμως κάθε βιβλίο έχει το αναγνωστικό του κοινό, κι ο Στυλιανού ένα πλούσιο βιογραφικό στη μυθοπλασία, τόσο στις εκδόσεις όσο και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, ίσως να είχαμε παραπάνω απαιτήσεις από εκείνον.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
