ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ (Μέρες και Νύχτες μιας Καραντίνας)
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ
(Μέρες και Νύχτες μιας Καραντίνας)
-Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ-
Οι εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ, είχαν μία πολύ όμορφη ιδέα. Δημιούργησαν έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος με τη φράση «Μένουμε Σπίτι», που πια έχουμε εμπεδώσει όλοι μας και από τα πάνω από 3000 διηγήματα που συμμετείχαν, με τα 269 που ξεχώρισαν δημιούργησαν μια συλλογή διηγημάτων, που την επιμέλειά της έχει ο Τάσος Αγγελίδης-Γκέντζος. Προσωπικά θεωρώ σημαντικό ότι πάνω από 3000 άτομα έγραψαν ένα λογοτεχνικό κείμενο. Ως συνήθως, τουλάχιστον για τα κείμενα της έκδοσης, το γυναικείο φύλο διαπρέπει και σε αυτόν τον τομέα, με 188 κείμενα έναντι 81 των ανδρών. Υπάρχουν διηγήματα μαθητών και συμπατριωτών μας που ζουν στο εξωτερικό, από επαρχίες και πόλεις. Κι όπως αναφέρει ο επιμελητής υπήρχαν αξιόλογα κείμενα πέρα των 269. Σε αυτά θα δούμε πολλές ομάδες κειμένων με την ίδια θεματολογία κι αυτό κοινωνιολογικά θα μας υπενθυμίσει, πως τα μέλη του ανθρώπινου είδους, έχουν πολλά κοινά μεταξύ του όσον αφορά τους φόβους, τις επιθυμίες, τις ανασφάλειες και τις ελπίδες. Κι όπως σημειώνει ο Noam Chomsky ότι όλες οι ανθρώπινες γλώσσες σ’ έναν εξωτερικό παρατηρητή θα φαίνονταν ως διάλεκτοι της ίδιας γλώσσας. Έτσι και τα κείμενα τόσων ανθρώπων, θα ήταν αναγνωρίσιμα σε έναν εξωτερικό παρατηρητή, πως ανήκουν στο ίδιο είδος. Χωρίς αυτό να τα μειώνει, αφού ο κάθε συγγραφέας τα δίνει με διαφορετικό τρόπο.
Η συλλογή αυτή όμως δεν είναι μόνο λογοτεχνική, αλλά και μια μαρτυρία για την πρώτη φάση του σκληρού Lockdown του Μάρτη του 2020. Μια μαρτυρία μιας εποχής υγειονομικής κρίσης, που εμφανίστηκε ενώ κανείς δεν περίμενε πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε στον σύγχρονο κόσμο. Διακρίνουμε στα κείμενα τη μοναξιά, την ανάγκη για στηρίγματα, όπως η εκκλησία, την αισιοδοξία, την ελπίδα, τη σύγχυση. Ενώ δεν λείπουν οι ευαισθησίες για τους άστεγους, τις κακοποιημένες γυναίκες, τον μοναχικό γείτονα, τους φίλους μας τα ζώα και την τρίτη ηλικία. Υπάρχουν και κάποιες ιστορίες εντελώς πρωτότυπες, με κοινά όμως συναισθήματα. Και πως θα μπορούσε να λείπει ο έρωτας!
Σε πολλές ιστορίες, παρατηρούμε τη βεβαιότητα των συγγραφέων ότι ο κορονοϊός είναι θέμα της πρώτης καραντίνας και σε ένα χρόνο όλα θα έχουνε τελειώσει. Αμ δε! Δεν ξέρω αν ήτανε η ανάγκη των συγγραφέων, που δε μειώνει καθόλου το έργο τους αυτή η πεποίθηση, ή οι αναφορές των κυβερνόντων που την καλλιεργούσαν. Σίγουρα πάντως το βιβλίο αυτό όπως ήδη επισημάναμε στο μέλλον, πέρα από τη λογοτεχνική του αξία θα είναι και ένα ντοκουμέντο του πως βίωσαν οι έλληνες τον κορονοϊό, στην πρώτη του φάση τουλάχιστον, που ήμασταν όλοι σπίτι, με ελάχιστους νεκρούς ακόμα και κρούσματα. Πολύ ενδιαφέρον όμως θα είχε και θα ήθελα να δω πως θα έγραφαν οι ίδιοι συγγραφείς, αν είχαν τα δεδομένα του Νοεμβρίου του 2020 και του δεύτερου lockdown, με εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες κρούσματα καθημερινά, ίσως ο θυμός, η οργή, ο τρόμος, η μεγαλύτερη ανασφάλεια να έκαναν την εμφάνιση τους, μαζί με την απογοήτευση.
Όμως μιας και κρατάμε στα χέρια μας το εν’ λόγω βιβλίο, ας μπούμε στις σελίδες του και ας το απολαύσουμε, ως μία λογοτεχνική συλλογή διηγημάτων. Εμείς θα αναφερθούμε σε μερικά διηγήματα, χωρίς αυτό να θεωρηθεί ότι τα υπόλοιπα δεν είναι καλογραμμένα, γιατί πρέπει να πούμε πως δε βρήκαμε άσχημα κείμενα. «Η Φωνή» της Μαρίας Αν. Διαμαντοπούλου, με τον νεαρό που μια φωνή του λέει να τολμήσει. Οι «Θεσσαλονικές» της Μαριλίνας Ελευθεράκη. Οι «Κλειστές πόρτες», με το ημερολόγιο της Δήμητρας Τσιαχρήστα, η «Τακτοποίηση» της Ειρήνης Σκούρα, που καιρό θέλω να κάνω κι εγώ. «Ο γείτονας με το τατουάζ», που όπως πάντα τα στερεότυπα απατούν, του Παναγιώτη Σκιαδά. Τα «Κατεβασμένα ρολά», του Νίκου Σουβατζή. Το «Εκείνοι δε μένουν με τον Άνδρα μου», της Κατερίνας Ρήγα. Το «Ο Υιός και ο ιός», της Βίκυς Σαββίδου. Το «Θα το έχω και αύριο;» του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου. Το «Με νου… δίχως μενού», του Βασιλείου Αναγνώστου. Το «Έξω από την πόρτα», της Μαρίας Μαυρίδου-Καλούδη, με την κακότροπη γειτόνισσα του γιατρού. Το «Έξωση από τον καναπέ», με τη συγκάτοικο που βρήκε τον μπελά της, της Μαίρης Βανδώρου. «Τα γενέθλια» της Μαίρης Παναγιώτου. «Το ημερολόγιο μιας όμορφης» της Γιούλη Αποκατανίδου. Κι άλλα πολλά, που αν συνέχιζα απλά θα αντέγραφα τα περιεχόμενα του βιβλίου.
Ε.Φ.Β.
Διαβάστε επίσης:
