ΜΑΥΡΟ ΦΥΛΑΧΤΟ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΕΚΑΣ

ΜΑΥΡΟ ΦΥΛΑΧΤΟ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

1797 δυο σουλιώτες ξεκινάν για τους Κορφούς (Κέρκυρα) να μάθουν τι έχουν στο μυαλό τους οι γάλλοι, που κατέλαβαν το νησί φέρνοντας μαζί τους τις δημοκρατικές ιδέες. Ένας φόνος από το παρελθόν και ένας στο παρών θα στοιχειώσουν την οικογένεια του πρωταγωνιστή και τον ίδιο. Ο Μάρκος ένας σουλιώτης περισσότερο γραμματιζούμενος παρά γενναίος, σε σχέση με τους άλλους σουλιώτες έχει ως αποστολή να μάθει τι σκοπεύουν να κάνουν οι γάλλοι στην περιοχή και πως θα συμπεριφερθούν με τον Αλή Πασά, που δυο φορές τα έβαλε μαζί με τους σουλιώτες  κι έχασε , όμως ο καιρός πλησιάζει για να αναμετρηθούν και πάλι οι γενναίοι ορεσίβιοι μαζί του.

Στην Κέρκυρα θα γνωρίσει προσωπικότητες της προεπαναστατικής Ελλάδας, την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί στο νησί αλλά και τον έρωτα, που θα τον ξεσηκώσει.  Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου ο πρωταγωνιστής θα επιστρέψει στο Σούλι , που θα δούμε μαζί του την κοινωνική του δομή και την κόντρα των δυο μεγάλων οικογενειών, Τζαβελαίων και Μποτσαρέων και συνάμα την αγωνία του να βρει τον εγκληματία της αδελφής του, αλλά και την αγωνία των σουλιωτών για την επικείμενη τελική μάχη με τον Αλή Πασά. Στο τρίτο μέρος θα εξελιχτούν τα της πολιορκίας του Σουλίου.  Και στο τέλος θα επιστρέψει στους Κορφούς, που πλέον κυριαρχούν οι ρώσοι, για τρίτη φορά. Από εκεί  ύστερα από λίγα χρόνια μαζί με άλλους σουλιώτες , αρβανίτες,  βλάχους και ρωμιούς, θα μεταφερθεί  στην Άγια Μαύρα, σημερινή Λευκάδα για να υπερασπιστούν το νησί όλοι ενωμένοι, μια συμβολική ένωση, που θα σηματοδοτήσει ότι πρόκειται να συμβεί λίγα χρόνια αργότερα με την ελληνική επανάσταση.

Η κάθαρση αργεί να επέλθει για τον πρωταγωνιστή σε όλα τα επίπεδα κι όπως όλοι οι σουλιώτες μαθημένος να μάχεται συνεχίζει μέχρι εκεί που μπορεί.

Ο Βαγγέλης Μπέκας εμπνεύστηκε έναν σουλιώτη λίγο πιο ντελικάτο, κι αυτό κάνει τη διαφορά σπώντας τα στερεότυπα. Ένα καλογραμμένο βιβλίο, που σέβεται την ιστορία και φαίνεται ότι έχει γραφτεί πάνω σε αυτή με ιδιαίτερη σπουδή.  Αν ψάξουμε να βρούμε κάποιο ψεγάδι θα μπορούσαμε να πούμε πως ύστερα από τη μέση πλατειάζει κάπως και επαναλαμβάνεται, παρόλα αυτά όμως κρατάει το ενδιαφέρον του και προς το τέλος βρίσκει πάλι το ρυθμό του.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Ε.Φ.Β.