ΚΙΤΡΙΝΟ ΠΑΝΙ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

-Εκδόσεις άνω τελεία-

Με το που έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο της Βασιλικής Παπαναστασίου, είπα ένα «Ωχ!» Ίσως επειδή έχουμε συνηθίσει σε τυποποιημένα βιβλία που το ένα διαδέχεται το άλλο. Προχωρώντας στην ανάγνωση όμως με παρέσυρε στην ιστορία του. Από τον εκδοτικό τιτλοφορείται σαν νουβέλα, στην εισαγωγή η συγγραφέας το αναφέρει ως μια αλληγορική σάτιρα με έντονο το θεατρικό στοιχείο, θα πρόσθετα πως είναι ένα χρονογράφημα των ετών της καραντίνας (εξού και ο τίτλος) από την οπτική γωνία των γυναικών. Πρώτες πρωταγωνίστριες η χήρα και η ζωντοχήρα, που αναζητούν ερωτικό σύντροφο μέσω σπαρταριστών αγγελιών, και τις πλαισιώνουν έμψυχα και άψυχα, με τον ίδιο σκοπό.

Η νουβέλα που αγγίζει τις εκατό σελίδες, ξεκινάει την κάθε ‘‘ενότητα’’ με ένα σκωπτικό ποίημα, και έπονται μικρά κεφάλαια. Το σύνολο των ποιημάτων, άρα και των ενοτήτων μαζί με τον επίλογο είναι εφτά και μέσα σε αυτά υπάρχουν και τα σκίτσα της Νατάσας Κωνσταντέλου που δένουν με το κείμενο, και έχει κάνει και το εξώφυλλο. Η νουβέλα κατακλύζεται από χιούμορ και έχει μια κριτική ματιά απέναντι στα συμβάντα της περιόδου, ενώ για τους ήρωες αναφέρει στο τέλος πως είναι φανταστικοί, και καλά κάνει γιατί όλο και κάποιος μπορεί να σκεφτεί στις μέρες που ζούμε πως μια γλάστρα αναζητάει ερωτικό σύντροφο!

            «Ο Άι Βασίλης… άρχισε να αναρωτιέται για το ποιες ήταν οι πραγματικές ανάγκες αυτών των γυναικών και μάλιστα στον καιρό της καραντίνας, που βρίσκονταν κλεισμένες στο σπίτι, μόνες ή με τις οικογένειές τους».

Το εν λόγω βιβλίο που όπως καταλαβαίνουμε δημιουργήθηκε από την ανάγκη για διέξοδο από την καραντίνα, χρησιμοποιεί το χιούμορ κι αυτό είναι θετικό, γιατί στη λογοτεχνία συχνά επικρατεί η σοβαροφάνεια. Η άποψη πως το εν λόγω κείμενο θα γίνει αρεστό μόνο από το γυναικείο κοινό,  είναι υπό αμφισβήτηση. Η άποψη του φίλου της συγγραφέως που μας δίδεται στο τέλος ότι θα αρέσει και σε άντρες, γιατί παρουσιάζει τις γυναίκες πεινασμένες, δε με βρίσκει σύμφωνο, αφού τις παρουσιάζει απλά φυσιολογικές ή αν θέλετε παρουσιάζει φυσιολογικές γυναίκες, χωρίς καμιά χυδαιότητα. Άλλωστε όπως φαίνεται στον επίλογο, μούσες οι περισσότερες δε θα μπορούσαν να κρύβουν κάτι άλλο πέραν της ομορφιάς.

Όσον αφορά τους αναγνώστες της παρουσίασης, αν θέλετε ένα βιβλίο με κλισέ και ίδιο με τα προηγούμενα που έχετε διαβάσει δεν κάνει για εσάς, θα απογοητευτείτε. Αν θέλετε ένα εναλλακτικό βιβλίο ή έστω θέλετε να διαβάσετε κάτι διαφορετικό θα ήταν μια εύστοχη επιλογή. Εμείς θα του ευχηθούμε καλοτάξιδο, όπως μας ‘‘εκβιάζει’’κατά κάποιο τρόπο να κάνουμε στον επίλογό της η συγγραφέας, έχοντας την ανάγκη να έχει καλή μοίρα το τέκνο της, που είναι και η πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα.

Ε.Φ.Β.