ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΤΑΓΓΕΡΗΣ
ΚΡΙΣΤΙΝ ΜΑΝΓΚΑΝ
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΤΑΓΓΕΡΗΣ
-Εκδόσεις Ψυχογιός-
Το πρώτο βιβλίο της νεαρής, αμερικανίδας συγγραφέως έχεις ως θέμα του τη φιλία ανάμεσα σε δυο γυναίκες διαφορετικής καταβολής και χαρακτήρα. Η ευαίσθητη Άλις που δεν μπορεί καλά καλά να ανταπεξέλθει στο νέο τόπο διαμονής της, τόσο διαφορετικό από τα μέρη που είχε ζήσει μέχρι τότε, με επιπλέον το βάρος του να είναι η σύζυγος ενός μυστικοπαθή εγγλέζου. Και η Λούσι, με την απρόσμενη αυτοπρόσκληση της στον τόπο που έχει διαφύγει και κρύβεται από το παρελθόν τους η Άλις, όμως η Λούσι έχει ως σκοπό να τη βγάλει από το καβούκι της όποιο και αν είναι το αντίτιμο.
Ο ήλιος της Ταγγέρης είναι καυτός για τα δυο κορίτσια από το Βορρά, παρά του ότι η Λούσι γοητεύεται και προσπαθεί να τραβήξει μαζί της και την Άλις σε μια περιπέτεια από αυτές που σχεδίαζαν στον κοιτώνα τους στο πανεπιστήμιο. Ο ήλιος στραγγίζει από μέσα τους τις δυνάμεις, αλλοιώνει τους χαρακτήρες, αντλεί τη θέληση τους. Ή μήπως δεν είναι ο ήλιος αυτός που καθιστά αδύναμη την Άλις; Ίσως είναι η πόλη με τα χίλια ονόματα που βαδίζει ολοταχώς προς την ανεξαρτησία, μήπως πρέπει να παραδειγματιστεί και να αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα και για εκείνη να μεγαλώσει και να πάψει να στηρίζεται σε κηδεμόνες, τη θεία, τον σύζυγο, τη φίλη.
Η συγγραφέας έχει κτίσει κυρίως ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων. Αυτό που οδηγεί τους ήρωες στη δράση είναι οι επιθυμίες τους και η διάλυση της κάθε ελπίδας τους να γίνει πραγματικότητα το όνειρο τους. Οι επιθυμίες τους παρά την περασμένη δυνατή τους φιλία πλέον είναι εντελώς διαφορετικές. Η μία όμως από τις δύο κρατιέται γερά από αυτά που ήθελε να πιστεύει και δε θα το βάλει κάτω μέχρι να έρθει η ολοκληρωτική καταστροφή. Είναι ένα είδος διαφορετικής κατάκτησης κι αυτό, το να προσπαθείς να καταστρέψεις τον άνθρωπο που κάποτε αγάπησες και να χρησιμοποιήσεις την εμπιστοσύνη που σου έδειξε εναντίον του .
Η συγγραφέας καταφέρνει μια ονειρική αφήγηση, απολαυστική για τους αναγνώστες μα εφιαλτική για τους ήρωες του βιβλίου της. Ενώ είναι έντονος ο παραλληλισμός της ανεξαρτησίας του Μαρόκου με τη δική τους ανεξαρτησίας.. «Οι μέρες της καταπίεσης, της καθυπόταξης λιγόστευαν για τους μαροκινούς, και σκέφτηκα, στην περίπτωση αυτή, πως το ένιωθα να προαναγγέλλεται για μένα, για εκείνη επίσης» .
Ίσως θυμίσει σε κάποιους την ιστορία της Πατρίσια Χάισμιθ «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϋ», δε θα έλεγα όμως ότι μου θύμισε και Ντόνα Ταρτ (Καρδερίνα) ή Τζίλιαν Φλιν (Αιχμηρά αντικείμενα), όμως μιας και έχω διαβάσει τις τρεις συγγραφείς σε μετάφραση και όχι στο πρωτότυπο δεν μπορώ να απορρίψω ολοκληρωτικά την άποψη της Τζόις Κάρολ Όουτς (Καρχηδόνα) που ένοιωσε μια κάποια συγγένεια των κειμένων των τριών παραπάνω συγγραφέων με της Κριστίν Μανγκάν πριν καταλήξει στον Χίτσκοκ. Αν και συμφωνώ ότι πράγματι ο μεγάλος σκηνοθέτης του τρόμου θα έκανε μια μεγαλειώδες ταινία με αυτό το κείμενο. Μπορεί ο Χίτσκοκ να μην είχε την ευκαιρία αλλά κάποιος άλλος σκηνοθέτης θα αναλάβει τη μεταφορά του βιβλίου στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια τη Σκάρλετ Τζοχάνσον.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
