ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ

GUILLAUME MUSSO

-Εκδόσεις Κλειδάριθμος-

«Δεν μας αγάπησες, γιατί η αγάπη κάνει πιο ευάλωτο εκείνον που αγαπά».

Ένα παραμύθι για ενήλικο κοινό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το βιβλίο που κυκλοφόρησε στα ελληνικά του γάλλου συγγραφέα Guillaume Musso, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, τον περασμένο Ιούνιο. Ο Άρθουρ, κληρονομεί από τον πατέρα του έναν φάρο, με μία προειδοποίηση. Όμως το να απαγορεύσεις κάτι συνήθως έχει τα αντίθετα αποτελέσματα και περισσότερο λειτουργεί ως προτροπή. Χωρίς να του ξεκαθαρίζεται ο λόγος που πρέπει να αποφύγει να ανοίξει την πόρτα που βρίσκεται πίσω από έναν τοίχο, ο Άρθουρ με το που θα μείνει μόνος, θα παρακούσει την εντολή και θα κάνει αυτό που δεν πρέπει. Αυτό θα του στοιχήσει τη ζωή όπως τη γνώριζε, αλλά και το μέλλον του, μιας και για τα επόμενα 24 χρόνια δε θα μπορεί να κάνει κανένα πλάνο.

Ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τον Άρθουρ να καταλάβει τι του συμβαίνει, είναι ο παππούς του, ο οποίος είναι τρόφιμος σε ψυχιατρείο, αν και δε φαίνεται ότι είναι άνθρωπος που δεν έχει τα λογικά του. Ο παππούς του όχι απλά πέρασε την ίδια πόρτα με εκείνον, αλλά γνωρίζει και την κατάρα του φάρου που όταν φυσήξουν οι 24 άνεμοι δε θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Στο Μανχάταν δυο χρόνια αργότερα από την παράτολμη πράξη του, θα γνωρίσει μια νεαρή ηθοποιό, που όπως όλα δείχνουν και παρά την παραδοξότητα της ζωής του Άρθουρ οι μοίρες τους φαίνεται να είναι δεμένες. Η νεαρή ηθοποιός θα είναι εκείνη που θα τον βοηθήσει με τον παππού του.

Μια συμβουλή που παρακούγεται, η κατάρα που ενεργοποιείται και οι 24 άνεμοι που παίρνουν τη ζωή του ήρωα και τη σηκώνουν. Η σύζυγος του Λωτ που παρακούει τους αγγέλους και ρίχνοντας το βλέμμα της στην καταστροφή γίνεται στήλη άλατος. Μόνο που η κατάρα του φάρου είναι εντελώς διαφορετική.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το Μανχάταν είναι σημείο αναφοράς για τον συγγραφέα που συχνά τοποθετεί σε αυτό τις δράσεις των ηρώων του. «Μέρη σαν αυτό έδιναν στη Νέα Υόρκη τη φήμη της πόλης όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα. Ιδίως το κακό». Ο συγγραφέας πειραματίζεται, και είναι ωραίο που δεν αιχμαλωτίζεται σε ένα στιλ που απαιτεί το αναγνωστικό κοινό και που συχνά επιμένουν οι εκδοτικοί, επιφυλάσσοντας στους πρώτους εκπλήξεις βγαίνοντας από τα στεγανά του.

Η μαγεία της μυθοπλασίας είναι ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν και ο αναγνώστης να μη σκεφτεί «Ναι, καλά» αντιθέτως να ακολουθήσει τον δρόμο που έχει στρώσει ο συγγραφέας για εκείνον. Αυτό κάνει και ο Musso, στο παρόν βιβλίο, τουλάχιστον συγκριτικά με ό,τι έχει μεταφραστεί και έχει έρθει στα χέρια μας. 

Μαίρη Β.