ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ
PATRICIA LOCKWOOD
-Εκδόσεις Ψυχογιός-
Το βιβλίο της Lockwood είναι ένα κείμενο ιδιαίτερο. Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος, αυτό το χαρακτηριστικό που του αποδίδεις είναι καλό ή κακό; Κι εγώ δεν ξέρω να σας πω. Δεν γνωρίζω αν έχει διχάσει το αναγνωστικό κοινό, αλλά σίγουρα εμένα με δίχασε. Η φόρμα δεν είναι αυτή που έχουμε συνηθίσει, προφανώς η συγγραφέας να θέλει να μιμηθεί, ή μήπως απλά έχει εθιστεί στα Social Media, όπου συνήθως αναρτώνται μικρά αποσπάσματα και αποφθέγματα, που ο συντάκτης θέλει να μεταφέρει τη γνώμη του, άλλες φορές κατανοητή και άλλες φορές δίχως νόημα.
Πέρα από αυτό η συγγραφέας σχολιάζει συμβάντα της επικαιρότητας, άλλωστε και στα social media, το ίδιο δε συμβαίνει; Από τη μια προωθούμε τη ματαιοδοξία μας κι από την άλλη το κοινωνικό μας πρόσωπο.
Στο δεύτερο μέρος η συγγραφέας, έπειτα από ένα μήνυμα της μητέρας της θα ''αποτραβηχτεί'' από την Πύλη, ως ένα βαθμό μόνο, αφού μέσω της Πύλης, δηλαδή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, νιώθει να υπάρχει. Το γεγονός θα παρεισφρήσει στη ζωή της Πύλης, αλλά και η Πύλη στη ζωή των ηρώων "Κάτι πήγε στραβά". Και στο δεύτερο μέρος λοιπόν, η φόρμα παραμένει η ίδια με του πρώτου. Περιγραφές συναισθημάτων, συμπεριφορών, δράσεων, συμπερασμάτων κατά κύριο λόγο μικρής έκτασης που θα συνθέσουν το βιβλίο.
Η συγγραφέας απ' ότι διαβάζουμε στο βιογραφικό της, έχει μια τάση προς την αυτοβιογραφία αφού και το "Κάτι πήγε στραβά" είναι γεγονός δανεισμένο (ή επικεντρωμένο) από πραγματικά γεγονότα. Ομοίως και το προηγούμενο βιβλίο της "Priestdaddy" είναι αυτοβιογραφικό. Άραγε επηρέασαν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για αυτή την ημερολογιακή λογοτεχνία τη συγγραφέα;
Τα Social Media έχουν μπει για τα καλά στη ζωή των χρηστών, και αυτό εμφανίζεται σε διάφορες εκφάνσεις της καθημερινότητας. Αυτή η ημιδιάφανη, συχνά τεχνητή ζωή των Social Media υπερισχύει της πραγματικής, αφού εκεί ο κάθε ένας ''γίνεται'' αυτό που θέλει.
Σημείο των καιρών άραγε ή ήρθε για να μείνει;
Συνοψίζοντας το «Κανείς δε μιλάει γι’ αυτό» είναι ένα βιβλίο που μου προκάλεσε αμηχανία, ενώ αναρωτήθηκα τη λογική των βιβλίων που επιλέγονται ώστε να θεωρηθούν ευυπόληπτα, από μεγάλους δημοσιογραφικούς ομίλους. Ίσως δεν πρέπει να δίνουμε και τόση σημασία τελικά στις απόψεις τους και να προσέχουμε και όταν ‘‘αγοράζουμε’’ τις ειδήσεις τους.
Μαίρη Β.
