ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ –Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ-

ΣΑΪΜΟΝ ΤΕΡΝΙ

ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ –Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ-

-Εκδόσεις Ψυχογιός-

Ο Σάιμον Τέρνι, λάτρης της ιστορίας, γράφει τη δικιά του εκδοχή για τη ζωή και τον χαρακτήρα του ρωμαίου αυτοκράτορα Καλιγούλα. Την ιστορία μαθαίνουμε δια στόματος της μικρότερης αδελφής του, Λιβίλλας. Έπειτα από τον θάνατο του πατέρα τους Γερμανικού, η σύζυγος και τα έξι τέκνα τους, επιστρέφουν στη Ρώμη. Η μητέρα τους πάντα θεωρούσε ότι ο θάνατος του σπουδαίου και αγαπητού Γερμανικού ήταν αποτέλεσμα δηλητηρίασης, την οποία έχει δρομολογήσει ο ίδιος ο αυτοκράτορας Τιβέριος. Ο θάνατος του γιου του αυτοκράτορα θα αναγκάσει τον Τιβέριο να ορίσει ως διαδόχους του, τους δυο μεγαλύτερους γιους του ανιψιού του Γερμανικού, το Νέρωνα και τον Δρούσσο. Το ότι ο μικρότερος ο Γάιος Καλιγούλας είναι ανήλικος τον αφήνει εκτός της σειράς διαδοχής, κάτι που δεν τον στενοχωρεί, αφού μέσω της μη ενηλικίωσης του, που θα διαρκέσει τυπικά,  περισσότερο από τον καθορισμένο χρόνο, τον καθιστά συνάμα και ασφαλή σε αντίθεση με άλλα μέλη της οικογένειας του. Η εποχή δεν ενδείκνυται για να είναι κάποιος διάδοχος του θρόνου, αφού λογοκρίνεται η κάθε φράση που θα ειπωθεί και είναι πιθανόν να θεωρηθεί εχθρός της Ρώμης και του αυτοκράτορα, βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Την ίδια ώρα που πολλοί φιλοδοξούν να καθίσουν στο θρόνο και να κρατήσουν το σκήπτρο, οι οποίοι δεν το έχουν σε τίποτα να συκοφαντήσουν προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός τους!

Η ζωή της οικογενείας του Γερμανικού μπαίνει σε κίνδυνο. Όταν θα φτάσει η σειρά διαδοχής του Καλιγούλα εκείνος θα επιθυμήσει το θρόνο όχι τόσο από φιλοδοξία, όσο από διάθεση αυτοπροστασίας του ίδιου και της οικογένειας του. Ακόμα κι όταν θα αναλάβει τελικά το θρόνο, η διατήρηση του είναι ανάγκη επιβίωσης. Από αρκετά νωρίς ο Καλιγούλας θα εναντιωθεί στην τάξη των συγκλητικών, οι οποίοι αποτελούν την αριστοκρατία της Ρώμης, διατηρώντας τη δημοκρατία, βάσει πάντα των προσωπικών τους συμφερόντων. Αυτό θα έχει αποτέλεσμα τη σύγκρουση των δύο εξουσιών, με αποτέλεσμα ο Καλιγούλας να γίνει μισητός στα μάτια τους, οι οποίοι θα κάνουν απόπειρες να τον βγάλουν από τη μέση, επιθυμώντας να καταστήσουν  αυτοκράτορα κάποιον του γούστου τους. Έξυπνος και έχοντας διδαχθεί από τα λάθη των άλλων, ο Καλιγούλας θα αποδειχτεί σκληρός αντίπαλος, ενώ κάθε απόπειρα εναντίον του θα τον κάνει να μη δείχνει έλεος όχι μόνο απέναντι σε όσους συνωμότησαν, αλλά σε ολόκληρη την τάξη των συγκλητικών, με αυστηρές τιμωρίες. Κι ενώ οι συγκλητικοί θα είναι εναντίον του, ο λαός θα τον θεωρεί τον χρυσό του πρίγκιπα και θα χαίρει την αγάπη του στρατού. Την ιστορία την γράφουν οι νικητές, ίσως αυτός να είναι και ο λόγος όσων φτάνουν για τον ρωμαίο αυτοκράτορα ως στις μέρες μας μέσω των ιστορικών πηγών.

Συνήθως τα ιστορικά μυθιστορήματα δεν είναι άξια ιστορικής αξίας, αφού είναι γεμάτα με ανακρίβειες (και όταν αναφέρομαι σε ιστορικά μυθιστορήματα, εννοώ αυτά που έχουν επίσημα τον τίτλο αυτόν, δηλαδή όσα καταπιάνονται με ιστορικά πρόσωπα). Αντίθετα θεωρώ ότι η προσπάθεια του Τέρνι είναι κάτι παραπάνω από αξιόλογη. Έχοντας μελετήσει εις βάθος τις πηγές, δίνει στους αναγνώστες εξηγήσεις για το πώς αντιλήφθηκε εκείνος την ιστορία, και το πως εξέλιξε την υπόθεση του. Δεν αποφεύγει να αναφέρει τις ανακρίβειες που έγραψε για να εξυπηρετηθεί το βιβλίο, μην αφήνοντας τον αναγνώστη στο σκοτάδι. Όσοι αγαπάνε να διαβάζουν βιβλία με ήρωες πρόσωπα της ιστορίας, «Ο Καλιγούλας» θα τους κερδίσει, όμως ακόμα και εκείνοι που δεν επιλέγουν συνήθως αντίστοιχα μυθιστορήματα, η αφήγηση της Λιβίλλας δίνει συναισθηματική χροιά στα γεγονότα χωρίς να γίνεται η στείρα αφήγηση μια περιόδου. Πάθος για εξουσία, ανάγκη για επιβίωση, μίση, αδερφική αγάπη που έρχεται σε σύγκρουση με τον έρωτα, φιλία, ανταγωνισμός και έχθρες. Μια έντονη εποχή για τους πρωταγωνιστές της, δοσμένη από τον Τέρνι.

Και τελικά ένα ερώτημα πλανάται! Η δημοκρατία εκτός τους πολίτες, μήπως πρώτα και πάνω απ’ όλους προστατεύει τους πολιτικούς, που σε ένα διαφορετικό πολίτευμα θα είχαν το ρόλο του δυνάστη, και τον τίτλο του αυτοκράτορα;             

Μαίρη Β.

Διαβάστε επίσης: