ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΕΣ

ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Εκδόσεις Βακχικόν

Ο χρόνος όμως δεν εξορκίζεται,

…χαλιέται!

Η ποιητική συλλογή της Νικολέττας Αλεξάνδρου «ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΕΣ», είναι η πρώτη που έχει εκδώσει, αποτελούμενη από αποσπάσματα δυο άλλων πρόσφατων συλλογών της. Η πρώτη με τίτλο «ΣΤΑ ΜΙΣΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ», που δανείζει 53 ποιήματα στο βιβλίο και η δεύτερη με τίτλο «ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΜΑΚΡΙΑ», που δανείζει  32. Θα μπορούσαμε να πούμε πως και οι δύο «ενότητες» έχουν κοινά σημεία και δένουν η μία με την άλλη τόσο ως προς τη θεματολογία όσο και προς το ύφος.

Η πραγματικότητα φτιάχνεται από ό,τι δεν κάνουμε…

Όσον αφορά το πρώτο μέρος η ποιήτρια μας έκανε κατανοητό, πως ο χρόνος παίζει σημαντικό ρόλο και είναι πάντα λίγος και κυρίαρχος, επίσης μας τόνισε πως οι επιλογές σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία είναι σημαντικές. Οι επιλογές που κάνουμε θα έλεγα μας ορίζουν, επιλογές που έρχονται ύστερα από ερωτήματα του τι αξίζει. Μοιάζει κάπως εδώ ο καθένας μας να είναι ένας Ηρακλής μπροστά στο σταυροδρόμι του καλού και του κακού ή μήπως όχι; Επιπλέον μέσω των ποιημάτων της ανακαλύπτουμε την μικρότητα των ανθρώπων, αφού όλα είναι θνητά και γρήγορα. Η ποιήτρια θέτει συνεχώς υπαρξιακά ερωτήματα προς επίλυση η καλύτερα προς συμμόρφωση. Σε πολλά ποιήματα μας δίνει εικόνες και σε άλλα κάνει μεταφορές που στέκουν ως τέτοιες αλλά και ως κυριολεξίες, ενώ και στις δυο ενότητες δεν μένει ανεπηρέαστη από τα ζεύγη που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε στον δυτικό κόσμο (π.χ. Ήχοι/Σιωπές)

Η ματαιότητα μέσω του χρόνου είναι κυρίαρχη, όπως και οι επιλογές που πρέπει να κάνουμε, σε κάποια σημεία γίνεται ελιτίστρια, σεβόμενη τους δυνατούς, αυτούς που το αξίζουν, οι οποίοι έχουν την ικανότητα να κερδίσουν το Χρόνο, που παίρνει διαστάσεις Θεού της αρχαιότητας.

Μας ορίζει το πώς φερόμαστε, όχι το πώς μας φέρονται… αυτό

ορίζει εκείνους!

Και στη δεύτερη ενότητα ο χρόνος είναι κυρίαρχος. «Η ζωή είναι τόσο γρήγορη…» Η Αλεξάνδρου έχει το δικό της προσωπικό ύφος, αφοριστικό, σκληρό κοφτερό, χυδαίο. «Η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι τέχνη, δεν είναι αρετή/ Ποιος χρειάζεται όμως τους ενάρετους;…» Και στη δεύτερη ενότητα βρίσκουμε έξυπνα ποιήματα, όπως το DESPERADO, ενώ υπάρχουν και ποιήματα στα αγγλικά πέντε στο πρώτο μέρος και ένα στο δεύτερο, όμορφα, απλά, χωρίς να κάνουν όμως τη διαφορά. Δε θα αφήσουμε ασχολίαστο το ποίημα «(Τι να κάνεις τις λέξεις), όταν με τα ίδια λόγια εννοούμε διαφορετικά/ πράγματα», και μας έρχεται στο νου ο Χάμπερμας και ο εργαλειακός λόγος. Επίσης υπάρχουν κάποια ποιήματα που θα τα χαρακτήριζα, ποιητικά διηγήματα με πιο ξεκάθαρο το ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ.

Ανακαλύπτουμε τον τροχό ξανά και ξανά.

Ενδιαφέρουσα συλλογή, με την καλλιτέχνη να αναπαράγει και να αναδιατυπώνει τα κύρια θέματά της πολλές φορές, όπως κάνουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες, σε μια καλλιτεχνική δημιουργία για να τονίσουν το θέμα τους. Σημασία έχει ο τρόπος που θα ειπωθούν. Άλλωστε, ‘στα μισά του δρόμου’, πρέπει να επιλέξεις τι θα ειπωθεί. Ομολογουμένως πολλούς ακόμα στίχους θα μπορούσαμε να διαλέξουμε να γεμίσουμε την κριτική μας, και πολλοί στίχοι θα μπορούσαν να σταθούν και μόνοι τους ως ποίημα.

Ε.Φ.Β.

Διαβάστε επίσης: